Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Σπ. Χαλβατζής: «Αύριο η Γυάρος θα ξυπνήσει μνήμες, αλλά θα δείξει και το φωτεινό αύριο που έχει ανάγκη ο λαός και ο τόπος»

Στην εκδή­λω­ση τιμής και μνή­μης του ΚΚΕ σε αυτούς που φυλα­κί­στη­καν, βασα­νί­στη­καν και έχα­σαν τη ζωή τους στη Γυά­ρο ώστε «να αντλού­νται διδάγ­μα­τα για το σήμε­ρα, να εμπνέ­ο­νται ιδιαί­τε­ρα οι νέοι στον αγώ­να για το αύριο», ανα­φέρ­θη­κε μιλώ­ντας στο ραδιό­φω­νο της ΕΡΤ‑3 ο Σπύ­ρος Χαλ­βα­τζής, στέ­λε­χος του ΚΚΕ και πρό­ε­δρος του Συν­δέ­σμου Φυλα­κι­σθέ­ντων Εξο­ρι­σθέ­ντων Αντι­στα­σια­κών 1967–1974.

Είναι εκδή­λω­ση «εξα­γω­γής συμπε­ρα­σμά­των για το σήμε­ρα» καθώς τα σύν­νε­φα του πολέ­μου στη γει­το­νιά μας δεν είναι απλά μαύ­ρα, αλλά ρίχνουν φωτιά, σκο­τώ­νουν ανθρώ­πους, είπε.

Έκα­νε μία ανα­δρο­μή στην πλού­σια ιστο­ρία του νησιού που το χαρα­κτή­ρι­σε ως «θανα­το­νή­σι», αφού περισ­σό­τε­ροι από 30 κομ­μου­νι­στές έχα­σαν εκεί τη ζωή τους και υπο­γράμ­μι­σε ότι φυλα­κί­στη­καν συνο­λι­κά 18.000 αγω­νι­στές από το 1947 έως το 1951 αλλά και άλλοι 7.500 συλ­λη­φθέ­ντες από τη χούντα.

«Ήταν αγω­νι­στές που πάλευαν για άλλη κοι­νω­νία, για μια καλύ­τε­ρη ζωή, για να ξημε­ρώ­σουν καλύ­τε­ρες μέρες για το λαό και τον τόπο», είπε και κατέ­λη­ξε λέγο­ντας «αύριο η Γυά­ρος θα ξυπνή­σει μνή­μες, αλλά θα δεί­ξει και το φωτει­νό αύριο που έχει ανά­γκη ο λαός και ο τόπος».

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο