Στίβεν Σπίλμπεργκ, εδώ και δεκαετίες κινηματογραφικά παρών

Από τα «Σαγό­νια του Καρ­χα­ρία» και τη «Λίστα του Σίντλερ» μέχρι πιο πρό­σφα­τα το ριμέικ του μιού­ζι­καλ «West Side Story» ο Στί­βεν Σπίλ­μπεργκ είναι εδώ και δεκα­ε­τί­ες κινη­μα­το­γρα­φι­κά παρών.

«Ονει­ρεύ­ο­μαι να ζω». Αυτή είναι μια από τις πολ­λές ρήσεις του χολι­γου­ντια­νού σκη­νο­θέ­τη Στί­βεν Σπίλ­μπεργκ, που έγι­νε αισί­ως 75 ετών. Αν δει κανείς τη ζωή του σκη­νο­θέ­τη, σενα­ριο­γρά­φου και κινη­μα­το­γρα­φι­κού παρα­γω­γού σίγου­ρα θα κατα­λή­ξει στο συμπέ­ρα­σμα ότι η ζωή του μοιά­ζει με όνει­ρο. Ένα όνει­ρο, στο οποίο ταξί­δε­ψαν μαζί του πολ­λές γενιές σινεφίλ.

Ο Στί­βεν Σπίλ­μπεργκ γεν­νή­θη­κε στις 18 Δεκεμ­βρί­ου του 1948 στο Σιν­σι­νά­τι της πολι­τεί­ας Οχάιο των ΗΠΑ. Πέρα­σε τα παι­δι­κά του χρό­νια στην Αρι­ζό­να και το μεγα­λύ­τε­ρο μέρος της επαγ­γελ­μα­τι­κής του ζωής στην Καλι­φόρ­νια, τη «Μέκ­κα» του κινη­μα­το­γρά­φου. Ως γόνος οικο­γέ­νειας ορθό­δο­ξων Εβραί­ων, μεγά­λω­σε ακού­γο­ντας τις ιστο­ρί­ες των συγ­γε­νών του για το πώς επέ­ζη­σαν από το Ολο­καύ­τω­μα στην Ευρώ­πη. Ως μαθη­τής, όπως έχει πει, έπε­σε θύμα εκφο­βι­σμού και αντι­ση­μι­τι­σμού. «Η λίστα του Σίντλερ», μια ται­νία που πραγ­μα­τεύ­ε­ται τη ναζι­στι­κή θηριω­δία, του χάρι­σε το Όσκαρ Σκηνοθεσίας.

Μια ζωή πίσω από την κάμερα

Ήδη από τα 12 χρό­νια του, ο νεα­ρός Στί­βεν Σπίλ­μπεργκ άρχι­σε να ενδια­φέ­ρε­ται για τη φωτο­γρα­φία. Λίγο αργό­τε­ρα άρχι­σε να πει­ρα­μα­τί­ζε­ται με τα πρώ­τα κινη­μα­το­γρα­φι­κά πλά­να χρη­σι­μο­ποιώ­ντας την ερα­σι­τε­χνι­κή κάμε­ρα του πατέ­ρα του. Σινε­φίλ από μικρός, έχει πει ότι η ται­νία που τον ενέ­πνευ­σε να ξεκι­νή­σει το δικό του κινη­μα­το­γρα­φι­κό ταξί­δι ήταν «Ο Λώρενς της Αρα­βί­ας» (1962).

Η πρώ­τη του τηλε­ο­πτι­κή ται­νία ήταν «Η Μονο­μα­χία» το 1971, η οποία έλα­βε θετι­κές κρι­τι­κές, ενώ ακο­λού­θη­σε το κοι­νω­νι­κό δρά­μα «Το Εξπρές του Σού­γκαρ­λαντ» το 1974. Εκεί ξεκί­νη­σε και η συνερ­γα­σία του με τον μου­σι­κο­συν­θέ­τη Τζον Γουί­λιαμς, ο οποί­ος συνέ­θε­σε τη μου­σι­κή και για άλλες πέντε ται­νί­ες του Σπίλ­μπεργκ. Η τερά­στια διε­θνής επι­τυ­χία δεν άργη­σε να έρθει το 1975 με «Τα σαγό­νια του καρ­χα­ρία», το εμβλη­μα­τι­κό «blockbuster» της επο­χής. Μια παγκό­σμια επι­τυ­χία, με ολό­κλη­ρες οικο­γέ­νειες να συρ­ρέ­ουν στις κινη­μα­το­γρα­φι­κές αίθου­σες για να δουν την ταινία-φαινόμενο.

«Ε.Τ ο Εξω­γή­ι­νος», «Οι κυνη­γοί της χαμέ­νης κιβω­τού», «Τζου­ρά­σικ Παρκ», «Στρα­τιώ­της Ράιαν», «Γέφυ­ρα των κατα­σκό­πων» είναι μερι­κοί μόνο από τους τίτλους των ται­νιών με την υπο­γρα­φή του Σπίλ­μπεργκ που σημεί­ω­σαν διε­θνή επι­τυ­χία. Για τον «Στρα­τιώ­τη Ράιαν» τιμή­θη­κε μάλι­στα για δεύ­τε­ρη φορά με Όσκαρ Σκηνοθεσίας.

Συναρπαστική περιπλάνηση στα κινηματογραφικά είδη

Ένα από τα βασι­κά χαρα­κτη­ρι­στι­κά του Στί­βεν Σπίλ­μπεργκ είναι ότι κατά τη διάρ­κεια της πολυ­ε­τούς καριέ­ρας του κινή­θη­κε με μαε­στρία ανά­με­σα σε πολ­λά κινη­μα­το­γρα­φι­κά είδη. Από ται­νί­ες τρό­μου και δρά­σης μέχρι ται­νί­ες επι­στη­μο­νι­κής φαντα­σί­ας, ιστο­ρι­κά και κοι­νω­νι­κά δράματα.

«Με έχουν ρωτή­σει πολ­λές φορές στα 40 χρό­νια της καριέ­ρας μου με ποιο είδος δεν έχω κατα­πια­στεί και πιστεύω ότι αυτό είναι το μιού­ζι­καλ» είχε πει. Κι έπει­τα ήρθε το «West Side Story» για να ανα­τρέ­ψει και αυτό το κενό στην κινη­μα­το­γρα­φι­κή παρα­γω­γή του Σπίλμπεργκ.

Ο ίδιος δηλώ­νει επί­σης ότι το είδος εκεί­νο που ίσως δεν έχει τύχει της δέου­σας προ­σο­χής από τον ίδιο είναι το γου­έ­στερν. Ωστό­σο στα σκα­ριά βρί­σκε­ται σίκου­ελ με τις περι­πέ­τειες του Ιντιά­να Τζό­ουνς, ενώ το καλο­καί­ρι του 2022 ανα­μέ­νε­ται στις κινη­μα­το­γρα­φι­κές αίθου­σες και το σίκου­ελ του «Τζου­ρά­σικ Παρκ» για τους λάτρεις των δεινοσαύρων.

Πηγή: Deutsche Welle

ΠΡΟΣΦΟΡΑ: Γκι­γιέν – Ρίτσος, Αγγου­λές, Χικ­μέτ (και δώρο τα έξο­δα αποστολής)