Σταυρούπολη: «Η σκύλα που γέννησε το κτήνος ζει και είναι πάλι σε οργασμό»

Γρά­φει ο Νίκος Μότ­τας //

Όταν πριν ένα χρό­νο, στις 7 Οκτώ­βρη 2020, έβγαι­νε η ιστο­ρι­κή από­φα­ση για την κατα­δί­κη της ναζι­στι­κής-εγκλη­μα­τι­κής Χρυ­σής Αυγής επι­ση­μαί­να­με, από αυτό εδώ το βήμα, ότι «η πάλη ενά­ντια στο φασι­σμό-ναζι­σμό δεν αρχί­ζει ούτε τελειώ­νει στις αίθου­σες των αστι­κών δικα­στη­ρί­ων» αλλά είναι μια πάλη «που κρί­νε­ται μέσα στην ίδια την κοι­νω­νία, στις γει­το­νιές, στους χώρους εργα­σί­ας και εκπαί­δευ­σης, σε κάθε σημείο και γωνιά όπου χτυ­πά η καρ­διά της ταξι­κής πάλης».

Η Σταυ­ρού­πο­λη είναι μια από τις εργα­τι­κές συνοι­κί­ες της Θεσ­σα­λο­νί­κης. Της Θεσ­σα­λο­νί­κης που έχει μακρά ιστο­ρία εργα­τι­κών-λαϊ­κών αγώ­νων, της πόλης του αιμα­το­βαμ­μέ­νου Μάη του 1936, που έζη­σε την κτη­νω­δία του Ναζι­σμού και είδε τον εβραϊ­κό πλη­θυ­σμό της να οδη­γεί­ται στα στρα­τό­πε­δα συγκέ­ντρω­σης, της Θεσ­σα­λο­νί­κης του Λαμπρά­κη, του Νικη­φο­ρί­δη, του Τσα­ρού­χα, του Χαλ­κί­δη, της Θεσ­σα­λο­νί­κης του αντι­δι­κτα­το­ρι­κού αγώνα.

Τα γρά­φου­με αυτά με αφορ­μή την πρό­σφα­τη από­πει­ρα φασι­στοει­δών που, χρη­σι­μο­ποιώ­ντας το ΕΠΑΛ Σταυ­ρού­πο­λης ως ορμη­τή­ριο και με την ανο­χή της αστυ­νο­μί­ας, επι­χεί­ρη­σαν να τρο­μο­κρα­τή­σουν μαθη­τές, φοι­τη­τές και εκλεγ­μέ­νους συν­δι­κα­λι­στές. Η εγκλη­μα­τι­κή δρά­ση των φασι­στι­κών απο­βρα­σμά­των πρέ­πει να βρει απέ­να­ντί της το σύνο­λο των εργα­ζό­με­νων και της νεο­λαί­ας, ολό­κλη­ρο τον δημο­κρα­τι­κό λαό της πόλης.

Αν είναι, λοι­πόν, κάτι που μας υπεν­θυ­μί­ζει η φασι­στι­κή επί­θε­ση στην Σταυ­ρού­πο­λη είναι ότι η κατα­δί­κη της εγκλη­μα­τι­κής συμ­μο­ρί­ας της Χρυ­σής Αυγής απο­τέ­λε­σε την νικη­φό­ρα έκβα­ση μιας μάχης. Όχι όμως και το τέλος του πολέ­μου. Διό­τι, όπως σημεί­ω­νε ο Μπρεχτ, η σκύ­λα που γέν­νη­σε το κτή­νος ζει και είναι πάλι σε οργασμό.

Το μήνυ­μα απ’ την Σταυ­ρού­πο­λη είναι σαφές. Ο πόλε­μος συνε­χί­ζε­ται και θα συνε­χί­ζε­ται αμεί­ω­τος όσο υπάρ­χουν όλες εκεί­νες οι συν­θή­κες που γεν­νούν και εκτρέ­φουν το φασι­στι­κό-ναζι­στι­κό κτή­νος. Στα σπλά­χνα του σάπιου εκμε­ταλ­λευ­τι­κού συστή­μα­τος επω­ά­ζε­ται το αυγό του φιδιού και «φωλιά­ζει» ύπου­λα σε σχο­λεία, πλα­τεί­ες, χώρους δου­λειάς, μέσα κοι­νω­νι­κής δικτύ­ω­σης και γειτονιές.

Το χρέ­ος παρα­μέ­νει ακέ­ραιο: Να τσα­κί­σου­με τον φασι­σμό και το σύστη­μα που τον γεννά.

«Τσε Γκε­βά­ρα, πρε­σβευ­τής της Επα­νά­στα­σης», του Νίκου Μόττα