Στην άγνωστη με το νούμερο 44949

Ένα νού­με­ρο
Μια ζωή
Ένας αριθμός
Δεμένος,
Μ έναν αγώ­να θανάτου
Στρατόπεδα
Βασανιστήρια
Όλα κλεί­νο­νται σ’ ένα νούμερο
Σ ένα νούμερο
Χαραγ­μέ­νο στο μπρά­τσο σου
Η αγωνία
Η φρίκη
Το φοβι­σμέ­νο βλέμμα
Από τα μάτια σου
Δεν ήταν τίποτα
Μόνο ένα νούμερο
Οι ρυτί­δες σου
Το πικρα­μέ­νο σου στόμα
Τα λακάκια
Στα μάγουλα
Ένα νού­με­ρο κι αυτά
Δεν ήσουν το παιδί
Δεν ήσουν η γυναίκα
Δεν ήσουν η μάνα
Χτες
Ήσουν ένας αριθμός
Μέσα στους αμέ­τρη­τους αριθμούς
Ένα τσα­λα­κω­μέ­νο χαρτί
Με το νού­με­ρο 44949
Ένα πατη­μέ­νο λουλούδι
Μιας γεν­ναί­ας κι όμορ­φης ράτσαςθτ
Ένα χαμόγελο!

ΦΑΙΔΡΑ ΖΑΜΠΑΘΑ-ΠΑΓΟΥΛΑΤΟΥ
Από τη Συλ­λο­γή Τ ΑΝΟΙΧΤΑ ΠΑΡΑΘΥΡΑ—Αθήνα 1962