Στην Ιστορία ανήκουν οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Τόκιο

Το Τόκιο παρέ­δω­σε την Ολυ­μπια­κή σημαία στην δήμαρ­χο του Παρι­σιού, Αν Ινταλ­γκό, σημα­το­δο­τώ­ντας το σκη­νι­κό για τους επό­με­νους Αγώ­νες το 2024 σε μια τελε­τή λήξης που παρου­σί­α­σε σκη­νές πάρ­κων και των δύο πόλε­ων, δίνο­ντας έμφα­ση στην ανθρώ­πι­νη επα­φή ακό­μη και όταν η παν­δη­μία συνεχίζεται.

Οι αθλη­τές των Ολυ­μπια­κών Αγώ­νων, βίω­σαν μια σου­ρε­α­λι­στι­κή ματιά στην καθη­με­ρι­νή ζωή του Τόκιο, όταν η τελε­τή λήξης «μετα­τρά­πη­κε» για λίγο σε ένα πάρ­κο με γρα­σί­δι, με… σκη­νι­κά λεω­φο­ρεία και ποδη­λά­τες BMX.

Οι ερμη­νευ­τές χόρε­ψαν και έπαι­ξαν ποδό­σφαι­ρο, πηγαί­νο­ντας ανά­με­σα στους αθλη­τές, οι οποί­οι συγκε­ντρώ­θη­καν κοντά στο γρα­σί­δι. Οι διορ­γα­νω­τές τόνι­σαν ότι η σκη­νή προ­ο­ρι­ζό­ταν για να μπο­ρέ­σουν να βιώ­σουν την εμπει­ρία του Τόκιο.

Ηταν ένα μέρος του σκη­νι­κού της τελε­τής λήξης των Ολυ­μπια­κών Αγώ­νων που καθυ­στέ­ρη­σαν κατά ένα έτος εξαι­τί­ας της παν­δη­μί­ας Covid-19 και στη συνέ­χεια υπο­χρε­ώ­θη­καν να γίνουν πίσω από κλει­στές πόρ­τες, μπρο­στά σε άδειες από θεα­τές εξέδρες.

Οι Ολυ­μπια­κοί Αγώ­νες του Τόκιο είχαν αρχι­κά σκο­πό να δεί­ξουν την ανά­καμ­ψη της Ιαπω­νί­ας από έναν κατα­στρο­φι­κό σει­σμό, τσου­νά­μι και πυρη­νι­κή κρί­ση το 2011.
Πέρυ­σι, μετά την ανα­βο­λή τους, οι διορ­γα­νω­τές δήλω­σαν ότι οι Αγώ­νες θα χρη­σι­μεύ­σουν ως σύμ­βο­λο του θριάμ­βου του κόσμου επί της πανδημίας.

Η Ιαπω­νία πάντως, απο­χαι­ρε­τά τους Ολυ­μπια­κούς Αγώ­νες, παρα­δί­δο­ντας τη σκυ­τά­λη στο Παρί­σι, που θα τους φιλο­ξε­νή­σει το 2024, «φορ­τω­μέ­νη» με ένα λογα­ρια­σμό 15 δισε­κα­τομ­μυ­ρί­ων δολα­ρί­ων, διπλά­σιο από αυτό που περί­με­νε αρχι­κά και χωρίς εισ­ροή του­ρι­στών, προ­κει­μέ­νου να αντι­σταθ­μί­σει τα έξοδα.

Στο Παρί­σι, αρκε­τές χιλιά­δες φίλα­θλοι που κυμά­τι­ζαν την τρί­χρω­μη σημαία της χώρας, στρι­μώ­χνο­νταν σε μια ζώνη οπα­δών απέ­να­ντι από τον Πύρ­γο του Άιφελ, καθώς η γαλ­λι­κή πρω­τεύ­ου­σα πήρε την σκυ­τά­λη από το Τόκιο.

Η ποπ μου­σι­κή «φού­ντω­σε» καθώς οι Γάλ­λοι μεταλ­λιού­χοι του Τόκιο, Τεντί Ρινέρ και Κλα­ρίς Αγκ­μπε­νιέ­νου, ανέ­βη­καν στην σκη­νή. Η Γαλ­λία υπό­σχε­ται θερι­νούς Ολυ­μπια­κούς Αγώ­νες του 2024 «για τους ανθρώ­πους» μετά από την παν­δη­μία που έπλη­ξε τους Αγώ­νες του Τόκιο, υπο­χρε­ώ­νο­ντας να γίνουν χωρίς θεατές.

H είσο­δος στην ζώνη φιλά­θλων στο Παρί­σι, επι­τρε­πό­ταν μόνο με την προ­σκό­μι­ση πιστο­ποι­η­τι­κού εμβο­λια­σμού ή αρνη­τι­κού τεστ Covid-19.

Πάντως οι διορ­γα­νω­τές του Τόκιο, φαί­νε­ται να απέ­τρε­ψαν πως οι Αγώ­νες θα εξε­λι­χθούν σε εκδή­λω­ση υπερ­με­τά­δο­σης Covid-19.

Το Takarazuka Revue, ένα μου­σι­κό θεα­τρι­κό σύνο­λο γυναι­κών με ιστο­ρία που ξεπερ­νά τον αιώ­να, τρα­γού­δη­σε τον εθνι­κό ύμνο ντυ­μέ­νο με πολύ­χρω­μες παρα­δο­σια­κές εμφανίσεις.
Περί­που εκα­τό δια­δη­λω­τές, ακό­μα και την ημέ­ρα της τελε­τής λήξης των Αγώ­νων, κρα­τού­σαν πλα­κάτ που έγρα­φαν «Οι Ολυ­μπια­κοί Αγώ­νες σκο­τώ­νουν τους φτω­χούς» και «Δεν χρεια­ζό­μα­στε τους Ολυ­μπια­κούς Αγώ­νες», γυρ­νώ­ντας έξω από το γήπε­δο, αν και ήταν λιγό­τε­ροι από το πλή­θος που βρι­σκό­ταν στους δρόμους.

Το ρεκόρ μεταλ­λί­ων της Ιαπω­νί­ας (58, από αυτά τα 27 ήταν χρυ­σά) βοή­θη­σε επί­σης να δημιουρ­γη­θεί ένα αίσθη­μα ευφο­ρί­ας στους Ιάπωνες.

Η μαζώ­χτρα, του Αργύ­ρη Εφταλιώτη