Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Στην χώρα του… Τσακατσούκα

Κόσμος και κοσμά­κης μαζεύ­τη­κε, δια­βά­ζου­με, στην κεντρι­κή πλα­τεία των Φαρ­σά­λων προ­κει­μέ­νου να υπο­δε­χθεί με… τιμές λαϊ­κού ήρωα έναν παί­κτη ριά­λι­τι. «Λαο­θά­λασ­σα στα Φάρ­σα­λα», «Υπο­δο­χή ήρωα», «Έγι­νε αντι­κεί­με­νο λατρεί­ας» είναι ορι­σμέ­νοι από τους τίτλους ενη­με­ρω­τι­κών ιστο­σε­λί­δων που ανα­φέ­ρο­νται στο… σπου­δαίο γεγονός.

Εκεί, δίπλα στο άγαλ­μα του Αχιλ­λέα (τι του μελε να πάθει…), «θριάμ­βευ­σε», για άλλη μια φορά, η πνευ­μα­τι­κή και πολι­τι­στι­κή παρακ­μή της σύγ­χρο­νης Ελλά­δας. Της σύγ­χρο­νης Ελλά­δας που όταν δεν προ­σκυ­νά «σώβρα­κα και φανέ­λες», απο­θε­ώ­νει το από­λυ­το τίπο­τα: Από αυτο­α­πο­κα­λού­με­νους «καλ­λι­τέ­χνες» της πεντά­ρας μέχρι τηλε­ο­πτι­κά νού­με­ρα που συμ­με­τέ­χουν σε ριά­λι­τι επιβίωσης.

Διό­λου τυχαί­ος δεν είναι αυτός ο ξεπε­σμός. Αντί­θε­τα, η συστη­μα­τι­κή προ­ώ­θη­ση «ειδώ­λων» βγαλ­μέ­νων από τηλε­ο­πτι­κά σκου­πί­δια τύπου ριά­λι­τι είναι βγαλ­μέ­νη από το ίδιο το καπι­τα­λι­στι­κό μάρ­κε­τινγκ. Χρη­σι­μο­ποιεί­ται για την χει­ρα­γώ­γη­ση και τον απο­προ­σα­να­το­λι­σμό της κοι­νής γνώ­μης και ειδι­κά της νεολαίας.

Η διευ­ρυ­νό­με­νη πνευ­μα­τι­κή πενία και η στο­χευ­μέ­νη απο­βλά­κω­ση μερί­δας της νεο­λαί­ας βολεύ­ει όσους επι­θυ­μούν μια κοι­νω­νία σε λήθαρ­γο, μια κοι­νω­νία που δεν αντι­δρά, δεν αγω­νί­ζε­ται, δεν αντιστέκεται.

Ο σημε­ρι­νός έφη­βος που ξέρει τα πάντα για τον «Τσα­κα­τσού­κα» αλλά, για παρά­δειγ­μα, αγνο­εί τον Χατζι­δά­κι, δεν έχει ιδέα για τον Ελύ­τη και τον Ρίτσο και μπερ­δεύ­ει την 28η Οκτω­βρί­ου με την… Επα­νά­στα­ση του ’21, είναι ο μελ­λο­ντι­κός χει­ρα­γω­γή­σι­μος και πει­θή­νιος εργα­ζό­με­νος, το πιο χρή­σι­μο εργα­λείο για την άρχου­σα τάξη.

Απέ­να­ντι σε αυτήν την κατρα­κύ­λα, απέ­να­ντι στο βάρ­βα­ρο δια­συρ­μό κάθε έννοιας πολι­τι­σμού και ανθρώ­πι­νης αξιο­πρέ­πειας από το σάπιο εκμε­ταλ­λευ­τι­κό σύστη­μα, πρέ­πει να ορθω­θούν τα ιδα­νι­κά της πάλης για μια άλλη κοι­νω­νία. Μια κοι­νω­νία απαλ­λαγ­μέ­νη από το σκου­πι­δα­ριό της υπο­κουλ­τού­ρας και του κοι­νω­νι­κού δαρβινισμού.

«Τσε Γκε­βά­ρα, πρε­σβευ­τής της Επα­νά­στα­σης», του Νίκου Μόττα

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο