Στη Ρεντίνα, λιμέρι της ΕΑΜικής Αντίστασης, η φωτό σύμβολο του Σπ. Μελετζή με την Τιτίκα

Η Ρεντί­να δεν είναι μόνο μια όμορ­φη, ορει­νή και δρο­σε­ρή, τους καλο­και­ρι­νούς μήνες κωμό­πο­λη, χτι­σμέ­νη σε υψό­με­τρο 900 μ. στο νότιο άκρο της Πίν­δου, στα όρια των νομών Καρ­δί­τσας, Φθιώ­τι­δας και Ευρυτανίας.

Ο παρα­δο­σια­κός οικι­σμός, όπως έχει χαρα­κτη­ρι­στεί, δια­θέ­τει και μια μεγά­λη πορεία στον ιστο­ρι­κό χρό­νο έχο­ντας κατα­γρά­ψει ηρω­ι­κές σελί­δες αγώ­νων από την τουρ­κο­κρα­τία μέχρι και τη γερ­μα­νοϊ­τα­λι­κή κατοχή.

Μάλι­στα, λόγω της θέσης της, πάνω στον δρό­μο που οδη­γού­σε από τη Θεσ­σα­λία στη Δυτι­κή Ελλά­δα, η Ρεντί­να απο­τέ­λε­σε πολ­λές φορές πεδίο σκλη­ρών μαχών κατά τη διάρ­κεια της επα­νά­στα­σης του 1821, αλλά και το 1845, το 1867 και το 1878. Η μακρά και ενδια­φέ­ρου­σα ιστο­ρι­κή πορεία της περιο­χής συνε­χί­στη­κε και στα χρό­νια της γερ­μα­νοϊ­τα­λι­κής κατο­χής. Στα χρό­νια της μεγα­λειώ­δους αντί­στα­σης, στη Ρεντί­να λει­τούρ­γη­σε, σύμ­φω­να με όσα δηλώ­νει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Αστέ­ρης Χαλά­τσης περι­φε­ρεια­κός σύμ­βου­λος της Λαϊ­κής Συσπεί­ρω­σης Θεσ­σα­λί­ας, η Σχο­λή Εφέ­δρων Αξιω­μα­τι­κών (ΕΛΑΣ), από το Μάρ­τη του 1944 μέχρι το Σεπτέμ­βρη του ίδιου χρό­νου. Ήταν η περί­ο­δος που δια­πι­στώ­θη­κε η ανα­γκαιό­τη­τα συγκρό­τη­σης κατάλ­λη­λα εκπαι­δευ­μέ­νου οργα­νω­μέ­νου στρα­τού. Το ίδιο διά­στη­μα οι δυνά­μεις του ΕΛΑΣ στην περιο­χή διε­ξή­γα­γαν νικη­φό­ρες μάχες απε­λευ­θε­ρώ­νο­ντας στρα­τη­γι­κής σημα­σί­ας περιο­χές και οργά­νω­ναν στρα­τιω­τι­κές υπο­δο­μές (αερο­δρό­μιο Νευ­ρό­πο­λης, τυπο­γρα­φεία κλπ).

Επί­σης σύμ­φω­να με τον ίδιο, στη Ρεντί­να ο Σπύ­ρος Μελε­τζής έβγα­λε την περί­φη­μη φωτο­γρα­φία της αντάρ­τισ­σας σύμ­βο­λο της Εθνι­κής Αντί­στα­σης κατά του ναζι­σμού, της Τιτί­κας (Ελέ­νης) Γκελ­ντή — Πανα­γιω­τί­δου που πρό­σφα­τα σε ηλι­κία 90 ετών έφυ­γε από τη ζωή. Έγι­νε αφί­σα και γραμ­μα­τό­ση­μο, μα πάνω από όλα έγι­νε το σύμ­βο­λο της Εθνι­κής Αντί­στα­σης. Να σημειω­θεί επί­σης, ότι στη Ρεντί­να φιλο­ξε­νή­θη­κε για ένα μικρό διά­στη­μα και νοσο­κο­μείο του ΔΣΕ.

Μιλώ­ντας για τη Σχο­λή Εφέ­δρων Αξιω­μα­τι­κών (ΕΛΑΣ), ο κ. Χαλά­τσης τονί­ζει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ: “Η σχο­λή στε­γά­στη­κε στο πέτρι­νο διώ­ρο­φο κτή­ριο του δημο­τι­κού Σχο­λεί­ου όπου γινό­ταν η θεω­ρία ενώ οι ασκή­σεις γινό­ταν στα γύρω βου­νά. Στη σχο­λή φοι­τού­σαν άνδρες και γυναί­κες. Για πρώ­τη φορά στην Ελλά­δα, γυναί­κα έμπαι­νε σε στρα­τιω­τι­κή σχο­λή και απο­φοι­τού­σε με το βαθ­μό του Ανθυ­πο­λο­χα­γού. Μετά τη σχε­τι­κά σύντο­μη εκπαί­δευ­ση έπαιρ­ναν μέρος σε μάχες. Τα στε­λέ­χη, κυρί­ως τα γυναι­κεία, ήταν λιγο­στά και η ανά­δει­ξή τους γινό­ταν μέσα σε σύντο­μο χρο­νι­κό διά­στη­μα. Στον ΕΛΑΣ υπήρ­ξαν 13 γυναί­κες αξιω­μα­τι­κοί. Τη διεύ­θυν­ση της σχο­λής την είχαν αξιω­μα­τι­κοί του τακτι­κού στρα­τού που προ­σχώ­ρη­σαν στον ΕΛΑΣ. Η πλειο­ψη­φία των απο­φοί­των στε­λέ­χω­σαν τμή­μα­τα του ΔΣΕ προ­σφέ­ρο­ντας σημα­ντι­κές υπη­ρε­σί­ες στην στρα­τιω­τι­κή εξέ­λι­ξη του ταξι­κού αγώ­να της περιό­δου 1946–49”.

Επί­σης κάνει ανα­φο­ρά και στο Μου­σείο που βρί­σκε­ται στο ισό­γειο του δημο­τι­κού σχο­λεί­ου της Ρεντί­νας ‑εκεί όπου στε­γά­στη­κε η Σχο­λή των Εφέ­δρων Αξιω­μα­τι­κών του ΕΛΑΣ- το οποίο φιλο­ξε­νεί πλού­σιο φωτο­γρα­φι­κό υλι­κό, έντυ­πα, δια­κη­ρύ­ξεις, βιβλία και εικό­νες από τόπους μαχών, από ομα­δι­κές εκτε­λέ­σεις και σκη­νές με καρό­τσια φορ­τω­μέ­να με νεκρούς από την πείνα.

Ήταν από τα πρώ­τα Μου­σεία, αν όχι το πρώ­το Μου­σείο που ιδρύ­θη­κε μετά την ανα­γνώ­ρι­ση της Εθνι­κής Αντί­στα­σης. Μετα­ξύ των εκθε­μά­των περι­λαμ­βά­νε­ται και υλι­κό από ηρω­ι­κές πορεί­ες και δια­δη­λώ­σεις του αθη­ναϊ­κού λαού, καθώς και από τη ματαί­ω­ση της πολι­τι­κής επι­στρά­τευ­σης των Γερμανών.

Ο επι­σκέ­πτης, σύμ­φω­να με τον περι­φε­ρεια­κό σύμ­βου­λο, μπο­ρεί να δει το πλού­σιο φωτο­γρα­φι­κό υλι­κό από ανα­τι­νά­ξεις γεφυ­ρών και σιδη­ρο­δρο­μι­κών γραμ­μών, αλλά και από γιορ­τές και παρε­λά­σεις του ΕΛΑΣ, μνή­μες που απα­θα­νά­τι­σε ο φωτο­γρά­φος της Εθνι­κής Αντί­στα­σης, Σπύ­ρος Μελετζής.

Πηγή: Δημό­σια σελί­δα ΑΠΕ