Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Στον κόσμο του «πράσινου» Marlboro

Επι­μέ­λεια Ομά­δα ¡H.lV.S! // 

Όταν τον Φεβρουά­ριο του 2014 ‑με την υπο­ση­μεί­ω­ση πως «πρό­κει­ται για μυθο­πλα­σία» βγή­κε στον αέρα πως η  Phillip Morris, (ο μεγα­λύ­τε­ρος παρα­γω­γός τσι­γά­ρων στον κόσμο), θα αρχί­σει την παρα­γω­γή ενός είδους τσι­γά­ρων μαρι­χουά­νας, με το εμπο­ρι­κό σήμα «Marlboro Μ», μετά το ενά­μι­σι εκα­τομ­μύ­ριο F_b_Likes όλοι γέλα­σαν με το αστείο.

Όπως επί­σης κανείς από όσους του­λά­χι­στον είναι μακριά απ’ αυτά δεν έδω­σε σημα­σία όταν σε ανύ­πο­πτο χρό­νο ο αντι­πρό­ε­δρος της εται­ρεί­ας είχε δηλώ­σει «Ήταν στα σχέ­διο της εται­ρεί­ας μας η ιδέα της εμπο­ρί­ας κάν­να­βης και παρα­κο­λου­θού­σε την αγο­ρά αρκε­τό και­ρό τώρα»Our company has been high on the idea for marketing cannabis and has been monitoring the market for some time»]

Ούτε είναι γνω­στό στο πλα­τύ κοι­νό ότι  η Phillip Morris συμ­με­τεί­χε ενερ­γά (από το 2012 στις πρω­το­βου­λί­ες της νομι­μο­ποί­η­σης μαρι­χουά­νας – ώστε να περά­σει ο νομός στο Κολο­ρά­ντο και Ουά­σιγ­κτον κλπ.

Αλλά τώρα γίνε­ται πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, αφού ανα­κοι­νώ­θη­κε και επί­ση­μα η φημο­λο­γού­με­νη συμ­φω­νία μετα­ξύ της εται­ρεί­ας Altria Group Inc που παρά­γει τα γνω­στά τσι­γά­ρα και της εται­ρεί­ας παρα­γω­γής κάν­να­βης Cronos Group με μια παράλ­λη­λη αγο­ρά της 2ης :ο κατα­σκευα­στής των Marlboro αγο­ρά­ζει το 45% της Cronos Group με προ­κα­τα­βο­λή 2,4 δις $ και όταν ολο­κλη­ρω­θεί «λογι­στι­κά» η αγο­ρά η παρα­γω­γός των Marlboro θα δώσει ακό­μη 1, 4 δις $. δολά­ρια, φτά­νο­ντας το ύψος της γει­το­νι­κής της Constellation Brands η οποία πρό­σφα­τα αγό­ρα­σε μέρος της Canopy Growth Corp, μιας άλλης κανα­δέ­ζι­κης εται­ρεί­ας παρα­γω­γού κάνναβης.

Πλέ­ον ο σύστη­μα εκμε­τάλ­λευ­σης δίνει ακό­μα μία δυνα­τό­τη­τα στον αυτο­ϋ­πο­βι­βα­ζό­με­νο άνθρω­πο, ώστε να «ξεφύ­γει» από την αλλο­τρί­ω­ση* που το ίδιο του επι­βά­λει. Οι σύγ­χρο­νοι σκλά­βοι είναι ελεύ­θε­ροι να πιουν όσο θέλουν, από ότι θέλουν υπό δύο προ­ϋ­πο­θέ­σεις: α) Να αγο­ρά­ζουν τη ψυχο­τρό­πο ουσία από την παρα­γω­γή των μονο­πω­λια­κών ομί­λων και β) Να τους «ανε­βά­σει» τόσο όσο να μην χρειά­ζε­ται να αμφι­σβη­τή­σουν το σύστη­μα που τους την πουλάει.

Ο Μαρξ στα Οικο­νο­μι­κά και Φιλο­σο­φι­κά Χει­ρό­γρα­φα του 1844, προσ­διό­ρι­σε τους τύπους αλλο­τρί­ω­σης του ανθρώ­που στο καπι­τα­λι­στι­κό σύστη­μα σε:  |> απο­ξέ­νω­ση του εργα­ζό­με­νου από το προ­ϊ­όν της εργα­σί­ας του, |> απο­ξέ­νω­ση του εργα­ζό­με­νου από την ίδια την εργα­σία, ως πρά­ξη παρα­γω­γής, |> απο­ξέ­νω­ση του εργα­ζο­μέ­νου από τον εαυ­τό του και |> απο­ξέ­νω­ση του εργα­ζο­μέ­νου από το του υπό­λοι­πους εργαζομένους

Σύμ­φω­να με τον Μαρξ, «η παρα­γω­γή δεν παρά­γει τον άνθρω­πο μόνο σαν εμπό­ρευ­μα, το ανθρώ­πι­νο εμπό­ρευ­μα, τον άνθρω­πο με τη μορ­φή εμπο­ρεύ­μα­τος. Παρά­γει, επί­σης, τον άνθρω­πο πνευ­μα­τι­κά και φυσι­κά σαν απαν­θρω­ποι­η­μέ­νη ύπαρ­ξη…».

«Πρώ­τα – πρώ­τα στο ότι η εργα­σία είναι εξω­τε­ρι­κή για τον εργά­τη, δηλα­δή δεν ανή­κει στη βαθύ­τε­ρη ύπαρ­ξή του, ότι επο­μέ­νως ο εργά­της δεν επι­βε­βαιώ­νει τον εαυ­τό του στην εργα­σία, αλλά αρνεί­ται το εαυ­τό του, νιώ­θει μίζε­ρος και καθό­λου ευτυ­χι­σμέ­νος, δεν ανα­πτύσ­σει ελεύ­θε­ρα την πνευ­μα­τι­κή του και φυσι­κή του ενερ­γη­τι­κό­τη­τα, αλλά απο­νε­κρώ­νει τη σάρ­κα του και κατα­στρέ­φει το πνεύ­μα του. Έτσι, ο εργά­της βρί­σκει τον εαυ­τό του μόνο έξω από την εργα­σία του. Την ώρα της εργα­σί­ας του αισθά­νε­ται έξω από τον εαυ­τό του. Νιώ­θει άνε­τα όταν δε βρί­σκε­ται στη δου­λειά του και δε νιώ­θει άνε­τα όταν βρί­σκε­ται στη δου­λειά του. Έτσι η εργα­σία του δεν είναι εθε­λο­ντι­κή, αλλά κατα­να­γκα­στι­κή, είναι κατα­να­γκα­στι­κή εργα­σία. Για το λόγο αυτό η εργα­σία δεν είναι ικα­νο­ποί­η­ση μιας ανά­γκης, αλλά ένα μέσο να ικα­νο­ποι­ή­σει ανά­γκες έξω από αυτήν. Ο αλλό­τριος χαρα­κτή­ρας της φαί­νε­ται καθα­ρά από το γεγο­νός ότι μόλις πάψει να υπάρ­χει φυσι­κός ή άλλος εξα­να­γκα­σμός η εργα­σία απο­φεύ­γε­ται σαν μάστι­γα. Εξω­τε­ρι­κή εργα­σία, εργα­σία στην οποία ο άνθρω­πος αλλο­τριώ­νει τον εαυ­τό του, είναι εργα­σία αυτο­θυ­σί­ας, απονέκρωσης…» 

Ως απο­τέ­λε­σμα των παρα­πά­νω, «ο άνθρω­πος (ο εργά­της) αισθά­νε­ται πια ότι ενερ­γεί ελεύ­θε­ρα, μόνο στις κτη­νώ­δεις λει­τουρ­γί­ες του, δηλα­δή να τρώ­ει, να πίνει και να τεκνο­ποιεί, πολύ λίγο στο να στε­γά­ζε­ται, να στο­λί­ζε­ται, κλπ. και ότι στις ανθρώ­πι­νες λει­τουρ­γί­ες δεν αισθά­νε­ται πια παρά σαν ζώο. Το κτη­νώ­δι­κο γίνε­ται ανθρώ­πι­νο και το ανθρώ­πι­νο γίνε­ται κτη­νώ­δι­κο. Να τρώ­ει, να πίνει, να τεκνο­ποιεί κλπ. είναι, βέβαια, επί­σης λει­τουρ­γί­ες γνή­σια ανθρώ­πι­νες. Αλλά όταν απο­σπα­στούν από άλλες πλευ­ρές της ανθρώ­πι­νης δρα­στη­ριό­τη­τας και μετα­τρα­πούν σε τελι­κούς και απο­κλει­στι­κούς σκο­πούς, είναι ζωώ­δεις λειτουργίες»

_______________________________________________________

Πηγή: Ειδή­σεις Google,

βλέ­πε Ριζο­σπά­στης  εδώ & (κυρί­ως) ΕΔΩ

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο