Στον Ριζοσπάστη του Σαββατοκύριακου: Ανακοίνωση του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ για τα 30 χρόνια από τη συνθήκη του Μάαστριχτ

ΠΑΣΟΚ — ΝΔ — ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ…
Ψηφίσανε το Μάαστριχτ, πληρώνει ο λαός
Τριάντα χρόνια μετά την υπογραφή της Συνθήκης,
η ζωή επιβεβαιώνει το ΚΚΕ,
το μόνο κόμμα που την καταψήφισε

Ήταν 7 Φλε­βά­ρη 1992 όταν υπο­γρα­φό­ταν η Συν­θή­κη, το αντι­δρα­στι­κό περιε­χό­με­νο της οποί­ας δικαί­ως την κατέ­στη­σε έκτο­τε σε συνώ­νυ­μο της πιο σφο­δρής επί­θε­σης των δυνά­με­ων του κεφα­λαί­ου ενα­ντί­ον των δικαιω­μά­των και των κατα­κτή­σε­ων των λαών της Ευρώ­πης.

Λίγους μήνες μετά τον Ιού­λιο του 1992, η τότε κυβέρ­νη­ση της ΝΔ με πρω­θυ­πουρ­γό τον Κ. Μητσο­τά­κη φέρ­νει εσπευ­σμέ­να για κύρω­ση στην Ελλη­νι­κή Βου­λή τη Συν­θή­κη του Μάαστριχτ.

Στις 29 Ιού­λη με τις ψήφους της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του Συνα­σπι­σμού η Συν­θή­κη επι­κυ­ρώ­νε­ται. Και οι τρεις πολι­τι­κές δυνά­μεις απορ­ρί­πτουν το αίτη­μα του ΚΚΕ — που υιο­θε­τεί­ται από μαζι­κούς φορείς, συν­δι­κά­τα, προ­σω­πι­κό­τη­τες της κοι­νω­νι­κο­πο­λι­τι­κής ζωής — για τη διε­ξα­γω­γή δημο­ψη­φί­σμα­τος προ­κει­μέ­νου ο ελλη­νι­κός λαός να ενη­με­ρω­θεί για τις προ­βλέ­ψεις της και να απο­φαν­θεί με την ψήφο του.

Η άρνη­ση δημο­ψη­φί­σμα­τος δε θα πρέ­πει να θεω­ρη­θεί άσχε­τη και με την απόρ­ρι­ψη της Συν­θή­κης από το λαό της Δανί­ας σε δημο­ψή­φι­σμα, εξέ­λι­ξη που θορύ­βη­σε τους ευρω­ε­νω­σια­κούς κύκλους.

Βαριές οι συνέπειες για τον ελληνικό λαό

Με τη συν­θή­κη του Μάα­στριχτ η ως τότε ΕΟΚ μετε­ξε­λίσ­σε­ται σε Ευρω­παϊ­κή Ενω­ση και η ευρω­παϊ­κή καπι­τα­λι­στι­κή ενο­ποί­η­ση περ­νά σε μια ποιο­τι­κά ανώ­τε­ρη βαθ­μί­δα, τέτοια που να εξα­σφα­λί­ζει στο μεγά­λο κεφά­λαιο των 12 τότε κρα­τών — μελών ιδα­νι­κό­τε­ρες συν­θή­κες για την ανα­πα­ρα­γω­γή και συσ­σώ­ρευ­σή του, με έντα­ση της εκμε­τάλ­λευ­σης, που θα του επέ­τρε­παν με καλύ­τε­ρους όρους να αντα­πο­κρι­θεί στον ενδοϊ­μπε­ρια­λι­στι­κό αντα­γω­νι­σμό για μοί­ρα­σμα αγο­ρών και σφαι­ρών επιρροής.

Η Συν­θή­κη του Μάα­στριχτ ήταν η θεμέ­λια λίθος της ΟΝΕ, του ενιαί­ου ευρω­παϊ­κού νομί­σμα­τος και της Κεντρι­κής Ευρω­παϊ­κής Τρά­πε­ζας, ενώ προ­έ­βλε­πε προ­ο­πτι­κά την Κοι­νή Εξω­τε­ρι­κή Πολι­τι­κή και Αμυ­να. Για την επί­τευ­ξη της Οικο­νο­μι­κής και Νομι­σμα­τι­κής Ενω­σης καταρ­τί­στη­κε το περι­βό­η­το «Σύμ­φω­νο Στα­θε­ρό­τη­τας» και ακο­λού­θη­σε η συμ­φω­νία της Λισα­βό­νας. Η Συν­θή­κη του Μάα­στριχτ απα­γό­ρευ­σε οποιον­δή­πο­τε περιο­ρι­σμό στην κίνη­ση του κεφα­λαί­ου και υιο­θέ­τη­σε την αρχή της οικο­νο­μί­ας της ανοι­χτής αγο­ράς με ελεύ­θε­ρο ανταγωνισμό.

Η Συν­θή­κη του Μάα­στριχτ από το ’92 έως τα σήμε­ρα, τρο­πο­ποι­η­μέ­νη και συμπλη­ρω­μέ­νη από ενδιά­με­σες συν­θή­κες, είναι παντα­χού παρού­σα σε κάθε πτυ­χή της ζωής του εργα­ζο­μέ­νου. Τα απο­τε­λέ­σμα­τά της, κωδι­κο­ποι­η­μέ­να, ήταν η συσ­σώ­ρευ­ση πλού­του σε λιγό­τε­ρα χέρια, η παρα­πέ­ρα υπο­βάθ­μι­ση του βιο­τι­κού επι­πέ­δου των εργα­ζο­μέ­νων και η εξά­πλω­ση της φτώχειας.

Στο όνο­μα του να «πιά­σου­με τα κρι­τή­ρια του Μάα­στριχτ», ο ελλη­νι­κός λαός κατα­δι­κά­στη­κε ερή­μην σε διαρ­κή λιτό­τη­τα και τα λαϊ­κά εισο­δή­μα­τα καθη­λώ­θη­καν σε επί­πε­δα εξευ­τε­λι­στι­κά.

Από το 0%+0%=14% του Κ. Μητσο­τά­κη τότε, στα 0%+0%=0% ευρώ αύξη­ση στα μερο­κά­μα­τα –κάθε πέρ­σι και καλύτερα.

Το Σύμ­φω­νο Στα­θε­ρό­τη­τας έδω­σε τη δυνα­τό­τη­τα στους εργο­δό­τες και στις κυβερ­νή­σεις των κρα­τών — μελών να προ­ω­θή­σουν δέσμη σκλη­ρών αντερ­γα­τι­κών μέτρων για τη μεί­ω­ση του «κόστους εργα­σί­ας» και την επί­τευ­ξη «αντα­γω­νι­στι­κό­τη­τας» για την οικο­νο­μία της ΕΕ:

Η ελα­στι­κο­ποί­η­ση των εργα­σια­κών σχέ­σε­ων, η διευ­θέ­τη­ση του χρό­νου εργα­σί­ας, η κατε­δά­φι­ση του συστή­μα­τος Κοι­νω­νι­κής Ασφά­λι­σης, ξεκί­νη­σε με τους αντια­σφα­λι­στι­κούς νόμους της ΝΔ, τους οποί­ους δια­τή­ρη­σε σε ισχύ το ΠΑΣΟΚ, συνέ­χι­σε ο Συρι­ζα με αντια­σφα­λι­στι­κή λαί­λα­πα και σωρεία άλλων νομο­θε­τη­μά­των και “επι­και­ρο­ποιεί” καθη­με­ρι­νά η σημε­ρι­νή κυβέρ­νη­ση ΝΔ-Κυρ.Μητσοτάκη. Παράλ­λη­λα, η φορο­λο­γι­κή αφαί­μα­ξη σε βάρος των εργα­ζο­μέ­νων γιγα­ντώ­θη­κε. Οι κρα­τι­κές δαπά­νες για τη δημό­σια Υγεία και Παι­δεία συρ­ρι­κνώ­θη­καν σε απα­ρά­δε­κτα χαμη­λά επίπεδα.

Το Μάα­στριχτ απο­τέ­λε­σε το «ορμη­τή­ριο» του συνό­λου των καπι­τα­λι­στι­κών ανα­διαρ­θρώ­σε­ων. Οι ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις τομέ­ων στρα­τη­γι­κής σημα­σί­ας, όπως η Ενέρ­γεια και οι Τηλε­πι­κοι­νω­νί­ες, απορ­ρέ­ουν από τις πρό­νοιές της. Αλλά και οι ανα­διαρ­θρώ­σεις σε κρί­σι­μους τομείς όπως η Υγεία — Πρό­νοια και η Παι­δεία. Το χτύ­πη­μα που δέχτη­κε και στη χώρα μας ο δημό­σιος, δωρε­άν χαρα­κτή­ρας της Παι­δεί­ας, με την προ­σπά­θεια να παρα­δο­θεί έρμαιο στις κερ­δο­σκο­πι­κές ορέ­ξεις του μεγά­λου κεφα­λαί­ου και να υπο­τα­χθεί στις δικές του ανά­γκες, έλκει την κατα­γω­γή του από το Μάαστριχτ.

Και, φυσι­κά, μια τέτοια βαθιά αντι­λαϊ­κή πολι­τι­κή είχε ανά­γκη τη διό­γκω­ση των μηχα­νι­σμών αυταρ­χι­σμού και κατα­στο­λής, το μένος των οποί­ων έχει βιώ­σει καλά το εργα­τι­κό και λαϊ­κό κίνη­μα της χώρας μας.

Το 1997 στη Συν­θή­κη του Αμστερ­νταμ, με την οποία τρο­πο­ποι­ή­θη­κε επί το αντι­δρα­στι­κό­τε­ρο αυτή του Μάα­στριχτ, ενσω­μα­τώ­θη­κε η συμ­φω­νία Σέν­γκεν, μια συμ­φω­νία ράπι­σμα σε θεμε­λιώ­δη δημο­κρα­τι­κά δικαιώ­μα­τα και λαϊ­κές ελευθερίες.

Βαρύ το τίμημα της ενσωμάτωσης στην ΕΕ
ένας προφήτης  …μα τι προφήτης!

Σε ομι­λία της στη Βου­λή με θέμα «Η πορεία της Ελλά­δας στα πλαί­σια της Ευρω­παϊ­κής Ένω­σης», τον Οκτώ­βρη του 2003, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέ­κα Παπα­ρή­γα είχε κάνει ορι­σμέ­να καί­ρια σχόλια:

Για τα περί ενιαί­ας πολι­τι­κής της ΕΕ, που ήταν δια­κή­ρυ­ξη — βάση και του Μάαστριχτ:

«Ενιαία πολι­τι­κή στην ΕΕ δεν πρό­κει­ται να υπάρ­ξει, διό­τι η ΕΕ είναι σύμ­φυ­τη με τον ενδο­κα­πι­τα­λι­στι­κό αντα­γω­νι­σμό. Ενιαία ΕΕ θα είναι όσον αφο­ρά στην επί­θε­ση σε βάρος των λαών. Ενιαία μπο­ρεί να γίνει η Ευρώ­πη — δεν έχει γίνει — όσον αφο­ρά στη συντο­νι­σμέ­νη δρά­ση των λαϊ­κών κινη­μά­των. Αλλά ενιαία Ευρώ­πη που συμ­φέ­ρει όλους και βοη­θά­ει όλους δεν μπο­ρεί να γίνει. Και όταν λέω “Ευρώ­πη” εννοώ την ΕΕ». «(…) η όποια μετε­ξέ­λι­ξη της Ευρώ­πης προ­σθέ­τει νέες απει­λές στην υπό­θε­ση της ειρή­νης και στο δικαί­ω­μα του κάθε λαού, ανε­ξαρ­τή­τως της διε­θνο­ποί­η­σης, να επι­λέ­γει το δικό του δρό­μο οικο­νο­μι­κής και κοι­νω­νι­κής εξέλιξης».

Για το ποιος ωφελήθηκε από την ενσωμάτωση στην ΕΕ:

«Θέσα­τε το ζήτη­μα της ενσω­μά­τω­σης όσον αφο­ρά στην Ελλά­δα. Κατ’ αρχήν η Ελλά­δα βρί­σκε­ται σε πορεία ενσω­μά­τω­σης με την ΕΕ προ πολ­λού. Εμείς δεχό­μα­στε ότι η Ελλά­δα ανα­πτύ­χθη­κε. Δεν υπάρ­χει καμία αμφι­βο­λία για αυτό. (…). Ανα­πτύ­χθη­κε η Ελλά­δα. Είχε τίμη­μα αντι­λαϊ­κό αυτή η ανά­πτυ­ξη; Είχε! Αν πάρου­με τη μεί­ω­ση του αγρο­τι­κού πλη­θυ­σμού — μιλά­με για μεί­ω­ση με όρους αρνη­τι­κούς για την αγρο­τιά — αυτή άρχι­σε να συμ­βαί­νει όχι την τελευ­ταία δεκα­ε­τία, αλλά πιο πριν. Η δημιουρ­γία “πόλε­ων τερά­των” δεν είναι άσχε­τη με την κυρί­αρ­χη πολι­τι­κή στην Ελλά­δα και τα ταξι­κά συμ­φέ­ρο­ντα στην Ελλά­δα, αλλά είναι πολύ σχε­τι­κή με τα κοι­νά ταξι­κά συμ­φέ­ρο­ντα της Ελλά­δας και της ΕΕ. Η ανερ­γία δεν υπήρ­χε πριν; Τώρα υπάρ­χει και εμφα­νί­ζε­ται ως διαρ­θρω­τι­κό πρόβλημα;

Για να δού­με και τα άλλα τιμή­μα­τα που δε φαί­νο­νται. Η ανά­πτυ­ξη, για παρά­δειγ­μα, των βιο­μη­χα­νι­κών κλά­δων είναι ισό­με­τρη στην Ελλά­δα, ανά­λο­γα με τις δυνα­τό­τη­τες που έχει η εγχώ­ρια παρα­γω­γι­κή βάση; Εάν υπήρ­χαν τέτοια προ­βλή­μα­τα παλιό­τε­ρα, τώρα έχουν οξυν­θεί. Πού ανα­πτύσ­σε­ται η Ελλά­δα; Μετα­φο­ρές, Ενέρ­γεια, Τηλε­πι­κοι­νω­νί­ες, Δίκτυα.

Δηλα­δή, για να δού­με: Έχου­με κατα­στρο­φή των παρα­γω­γι­κών δυνά­με­ων της Ελλά­δας σε περί­ο­δο που το ΑΕΠ έχει μεγά­λους ρυθ­μούς σε σχέ­ση με το μέσο ευρω­παϊ­κό επί­πε­δο; Εχουμε…

Η ανερ­γία δε σημαί­νει κατα­στρο­φή παρα­γω­γι­κών δυνα­το­τή­των της Ελλά­δας; Δεν είναι κατα­στρο­φή παρα­γω­γι­κής δύνα­μης; Είναι ανά­πτυ­ξη; Η μερι­κή απα­σχό­λη­ση δεν είναι απαξίωση;

Η ετε­ρο­α­πα­σχό­λη­ση και ο ευτε­λι­σμός των πτυ­χί­ων και της μόρ­φω­σης σε σχέ­ση με αυτό που απα­σχο­λεί­σαι — χωρίς να σημαί­νει ότι υπάρ­χουν δου­λιές ντρο­πής, αλλά μιλώ για την αξιο­ποί­η­ση των επι­στη­μο­νι­κών γνώ­σε­ων — δεν είναι πρό­βλη­μα; Η έρευ­να πού γίνε­ται σήμε­ρα στην Ελλά­δα; Γίνε­ται η γενι­κή βασι­κή έρευ­να σε τομείς που ωφε­λούν τον άνθρω­πο ή γίνε­ται σε τομείς που ωφε­λούν την κερδοφορία;

Επο­μέ­νως, η ανά­πτυ­ξη έχει ταξι­κό χαρα­κτή­ρα και συνε­πά­γε­ται — πέρα από τους όποιους εκσυγ­χρο­νι­σμούς που θα μπο­ρού­σα­με να τους κάνου­με και χωρίς αυτές τις επι­λο­γές — και κατα­στρο­φή παρα­γω­γι­κών δυνα­το­τή­των και παρα­γω­γι­κών δυνά­με­ων της χώρας».