Στο «πνεύμα των Χριστουγέννων» 6ο 🍁 Δόκτωρ Πορδαλός, η συνωμοσία των Χριστουγέννων

(Jo Nesbo — Jo Nesbø)
Πέντε μέρες απο­μέ­νουν μέχρι την παρα­μο­νή Χρι­στου­γέν­νων…
Στην οδό Κανο­νιού όλοι ανυ­πο­μο­νούν να γιορ­τά­σουν τα Χρι­στού­γεν­να, όταν στο ραδιό­φω­νο ανα­κοι­νώ­νε­ται η είδη­ση πως ο κύριος Τρά­νε αγό­ρα­σε όλα τα δικαιώ­μα­τα των Χριστουγέννων.
Συνε­πώς απα­γο­ρεύ­ε­ται να γιορ­τά­σει κάποιος τα Χρι­στού­γεν­να αν δεν αγο­ρά­σει πρώ­τα δώρα αξί­ας του­λά­χι­στον 10.000 κορο­νών σε κάποιο από τα κατα­στή­μα­τά του!
Ο ιδιό­ρυθ­μος εφευ­ρέ­της δόκτωρ Πορ­δα­λός μαζί με τα δυο φιλα­ρά­κια, τον Μπού­λη και τη Λίζα απο­φα­σί­ζουν να προ­σπα­θή­σουν να σώσουν τα Χρι­στού­γεν­να.
Μπλέ­κο­νται έτσι σε μια απί­στευ­τη περι­πέ­τεια γεμά­τη αγω­νία και ανα­τρο­πές.
Στο δρό­μο τους θα συνα­ντή­σουν Καμη­λο­παρ­δά­λεις-βρι­κό­λα­κες, φιλαν­δι­κά μαχη­τι­κά αερο­σκά­φη, αστυ­νο­μι­κούς, έναν αφε­λή Βασι­λιά και έναν Αϊ-Βασί­λη ο οποί­ος έχει χάσει την ταυ­τό­τη­τά του κι έχει ξεχά­σει το νόη­μα της απο­στο­λής του.
Θα κατα­φέ­ρουν άρα­γε, να σώσουν τα Χρι­στού­γεν­να χρη­σι­μο­ποιώ­ντας μόνο μια στά­λα σαπού­νι του χρό­νου, απε­ριό­ρι­στη πορ­δα­λό­σκο­νη και την εφευ­ρε­τι­κό­τη­τά τους;
Ποτέ τα Χρι­στού­γεν­να δεν κρέ­μο­νταν από μια τόσο λεπτή κλωστή…
Ένα βιβλίο που τα έχει όλα: μυστή­ριο, χιού­μορ, πλο­κή, απί­στευ­τους χαρα­κτή­ρες αλλά και τρυ­φε­ρό­τη­τα. Ο Jo Nesbo δημιουρ­γεί έναν φαντα­στι­κό κόσμο και συμπα­ρα­σύ­ρει τους ανα­γνώ­στες στη συγ­γρα­φι­κή του πραγματικότητα.

Η Μαί­ρη Μπιρ­μπί­λη «Νηπια­γω­γός Γενι­κής και Ειδι­κής Αγω­γής» & «Υπεύ­θυ­νη βιβλί­ου» γρά­φει: “Το νόη­μα των Χρι­στου­γέν­νων συμπυ­κνώ­νε­ται σε λίγες αρά­δες στη σελί­δα 263″:
«Δεν είναι περί­ερ­γο; Κάθε Χρι­στού­γεν­να σκε­φτό­μα­στε μόνο τι και­νού­ριο θα θέλα­με να πάρου­με. Αλλά ξεχνά­με ότι ακό­μα καλύ­τε­ρα θα ήταν να γινό­μα­στε αρκε­τά τυχε­ροί ώστε να κρα­τή­σου­με όλα τα καλά που ήδη έχου­με» (ΣΣ |> η υπο­γράμ­μι­ση δική μας)

Δύσκο­λο ‑λέμε εμείς να συμπυ­κνώ­σεις σε λίγες αρά­δες «το νόη­μα των Χριστουγέννων».
Καταρ­χήν το από­σπα­σμα δεν είναι η ουσία της σκέ­ψης του μικρού κορι­τσιού (Λίζα):
«Απο­δώ και πέρα ‑λέει, μόνο αυτό θα ζητώ τα Χριστούγεννα.
Να μπο­ρώ να κρα­τή­σω κοντά μου όλα εκεί­να κι όλους εκεί­νους που αγα­πώ. Σαν τον Μπού­λη, εσέ­να, την Ιου­λιέ­τα, τη μαμά και τον μπαμπά.
Να κρα­τή­σω το σπί­τι μας, το παλιό αυτο­κί­νη­το του μπα­μπά και το κρε­βάτι μου, που είναι απίθανο.
Και το γκέιμ μπόι που κλη­ρονόμησα από τον θείο Τόργιους.
Και τα παπού­τσια της πρι­γκί­πισ­σας που μου δώσα­τε πέρυ­σι τα Χρι­στού­γεν­να εσύ κι η Ιου­λιέ­τα. Δε θα τ’ αντάλ­λα­ζα όλα αυτά ούτε με… ούτε με… ε, δεν μπο­ρώ να σκε­φτώ τίπο­τα που να θέλω και να μην έχω.
Έχου­με τα πάντα.
Κοί­τα να δεις πώς εξα­πά­τη­σε η ΤΡΑΝΕ ΑΕ όλους αυτούς που πραγ­μα­τι­κά χρειά­ζο­νταν κάτι για τα Χρι­στού­γεν­να!»

Αυτό το τελευ­ταίο -η απά­τη της ΑΕ, ΝΑΙ! μπο­ρεί να συμπυ­κνώ­νει, μέρος από το νόη­μα του βιβλί­ου ‑όπως και ο τίτλος εξάλ­λου, που μιλά­ει για «συνω­μο­σία των Χρι­στου­γέν­νων»

Πηγαί­νο­ντας στη σελ. |>  313, διαβάζουμε:
«Μα κι αν όλα τα καλά τα έχου­με ήδη ζήσει και δεν υπάρ­χουν άλλα στο μέλ­λον;»
«Πφφφ» είπε ο δόκτωρ Πορ­δα­λός. «Τι καλύ­τε­ρο υπάρ­χει από νέες περι­πέ­τειες, ε;»
«Τίπο­τα­α­αα»! είπαν ο Μπού­λης και η Λίζα μαζί.
«Και οι νέες περι­πέ­τειες μας περι­μέ­νουν, από τη φύση τους, στο μέλ­λον, γι’ αυτό και λέγο­νται “νέες”, σωστά;»
Η Λίζα κατέ­νευ­σε. Ο Μπού­λης το σκέ­φτη­κε λίγο. Κι υστέ­ρα κού­νη­σε κι αυτός το κεφά­λι του καταφατικά.

Και στην τελευ­ταία σελίδα…
«Εδώ Μπού­λης!»
«Γεια σου, Μπού­λη». Ήταν η φωνή του Στάνισλαβ.
«Απ’ ό,τι φαί­νε­ται, μας λεί­πει ένας Άγιος Βασί­λης για να μοι­ρά­σει τα δώρα στη νότια Πορ­το­γα­λία από­ψε. Τι λες, μπο­ρείς να μας βοη­θή­σεις άρα­γε;»
«Γιού­πι­ι­ι­ι­ι­ι­ι­ιι!»
Και να λοι­πόν, τελειώ­νει κι αυτή η χρι­στου­γεν­νιά­τι­κη ιστο­ρία μ’ ένα μικρό, κοκ­κι­νο­μάλ­λι­κο αγό­ρι να χαμη­λώ­νει τα γκέ­μια, να ψιθυ­ρί­ζει μου…ου…ου και ξαφ­νι­κά ένα σφύ­ριγ­μα ν’ ακού­γε­ται μέσα στη νύχτα.
Κι όσοι άνθρω­ποι κοι­τούν στον ουρα­νό βλέ­πουν μια φωτει­νή γραμ­μή να περ­νά­ει πάνω από την πόλη, από κάπου κοντά στην οδό Κανονιού.
Όσοι από αυτούς δεν έχουν δια­βά­σει αυτό το βιβλίο ίσως να την περά­σουν για κάποιο πεφτα­στέ­ρι, έναν κομή­τη, έναν δορυ­φό­ρο ή ακό­μα και το αερο­πλά­νο από το Παρίσι.
Πράγ­μα που θα ήταν φοβε­ρά βαρε­τό­ο­οο.
Αλλά εσύ κι εγώ ξέρου­με τι είναι. Αλλη­λο­κοι­τα­ζό­μα­στε και κλεί­νου­με το μάτι, αλλά δε βγά­ζου­με τσιμουδιά. 
Για­τί ποιος θα μας πιστέ­ψει, εξάλλου;

Στην οδό Κανο­νιού όλοι περι­μέ­νουν πώς και πώς τα Χρι­στού­γεν­να, όταν το ραδιό­φω­νο ανα­κοι­νώ­νει πως ο κύριος Τρά­νε αγό­ρα­σε όλα τα δικαιώ­μα­τα των Χρι­στου­γέν­νων και πως κανείς δεν μπο­ρεί να τα γιορ­τά­σει, αν δεν ξοδέ­ψει πρώ­τα μια μικρή περιου­σία στα κατα­στή­μα­τά του. Ο Μπού­λης, η Λίζα και ο δόκτωρ Πορ­δα­λός απο­φα­σί­ζουν να σώσουν τα Χρι­στού­γεν­να. Και δεν έχουν να ανα­με­τρη­θούν μόνο με τα ενο­χλη­τι­κά δίδυ­μα Τρά­νε, μια καμη­λο­πάρ­δα­λη-βρι­κό­λα­κα σ’ ένα ρολόι-κού­κο, κάτι φιν­λαν­δι­κά μαχη­τι­κά αερο­σκά­φη κι έναν βασι­λιά με μού­χλα στο κελά­ρι του, αλλά και μ’ έναν κυνι­κό, γκρι­νιά­ρη Αϊ-Βασί­λη που δεν έχει καμία σχέ­ση με τον Αϊ-Βασί­λη που ξέρε­τε. Και το μόνο που έχουν στη διά­θε­σή τους οι φίλοι μας είναι μια στά­λα σαπού­νι του χρό­νου και απε­ριό­ρι­στη πορδαλόσκονη…
Ο χρό­νος κυλά­ει και το χιό­νι πέφτει σιωπηλά.
Ποτέ τα Χρι­στού­γεν­να δεν κρέ­μο­νταν από μια τόσο λεπτή κλωστή…

(Από την παρου­σί­α­ση στο οπι­σθό­φυλ­λο του βιβλίου)

Δόκτωρ Πορ­δα­λός (1ο βιβλίο) Η περί­φη­μη πορ­δα­λό­σκο­νη (prompepulver Doktor Proktors prompepulver)
Μια φορά κι έναν και­ρό, ήταν μια όμορ­φη πρι­γκί­πισ­σα, που ζού­σε σε ένα παλά­τι μέσα σε έναν τερά­στιο κήπο με τα ομορ­φό­τε­ρα τρια­ντά­φυλ­λα και τις πιο όμορ­φες ορχιδέες.
Όμως αυτή εδώ είναι μια εντε­λώς δια­φο­ρε­τι­κή ιστορία.
Αυτή εδώ έχει να κάνει με… προυμ!
Όχι με αυτά τα μικρά που αμο­λάς χωρίς κανείς να τα προ­σέ­ξει. Όοο­χι. Εδώ μιλά­με για κανο­νι­κές κανονιές.
Προυμ που ανοί­γουν τρύ­πες στα παντε­λό­νια και στέλ­νουν παι­διά στο διά­στη­μα — και πίσω ξανά. Μιλά­με επί­σης για κάποιους κακούς δίδυ­μους, για μογ­γο­λι­κούς αρου­ραί­ους, για μακριές κρεμ καρα­με­λέ και για ακό­μα μακρύ­τε­ρα φίδια σφιγ­κτή­ρες. Όμως πάνω απ’ όλα μιλά­με για αυτά που συμ­βαί­νουν όταν ο μικρο­σκο­πι­κός Μπού­λης με τα καρο­τί μαλ­λιά μετα­κο­μί­ζει στην οδό Κανο­νιού και συνα­ντά­ει τη Λίζα και έναν σχε­δόν τρε­λό επι­στή­μο­να, μια ηλιό­λου­στη μέρα λίγο πριν από τη 17η Μαΐου.
Μια ιστο­ρία για την αξία του προυμ.

Δόκτωρ Πορ­δα­λός (2ο βιβλίο) Η μπα­νιέ­ρα του χρό­νου Doktor Proktors Tidsbadekar
Ένα βιβλίο είναι λίγο σαν το πρω­ι­νό — δε σου αρέ­σει πάντα. Ας ρίξου­με λοι­πόν μια γρή­γο­ρη ματιά σε αυτά που περι­λαμ­βά­νει αυτό το βιβλίο: πάρα πολύ Λίζα και Μπού­λη, έναν ερω­τευ­μέ­νο δόκτο­ρα Πορ­δα­λό, μια εξα­φα­νι­σμέ­νη αγα­πη­μέ­νη, μια τρε­λή κατα­δί­ω­ξη, μερι­κά περι­πε­τειώ­δη ταξί­δια στον χρό­νο, καθώς επί­σης και πολ­λούς απαί­σιους γαλ­λι­κούς ιππο­πό­τα­μους, τον υπερ­πο­δη­λά­τη Έντι, λίγη πορ­δα­λό­σκο­νη, μια αντι­πα­θη­τι­κή γυναί­κα με ξύλι­νο πόδι και πατί­νι που τρί­ζει, τον Ναπο­λέ­ο­ντα, τη Ζαν ντ’ Αρκ, πόλε­μο και αγά­πη. Επι­πλέ­ον, μια καλή δόση από καρα­το­μή­σεις, κάψι­μο μαγισ­σών και στριμ­μέ­να μουστάκια.
Ένα φαντα­στι­κό ταξί­δι στον χρό­νο, στον χώρο και στην μπανιέρα…

Δόκτωρ Πορ­δα­λός (3ο βιβλίο) Η κατα­στρο­φή του κόσμου — ίσως… Doctor Proktors og verdens undergang
Ήρε­μα! Άφη­σε αυτό το βιβλίο πίσω στο ράφι και βγες ήσυ­χα από το βιβλιο­πω­λείο. Ό,τι δεν ξέρεις δε σε στεναχωρεί.
Όπως το ότι ο κόσμος έχει ήδη αρχί­σει να κατα­στρέ­φε­ται και ότι βρι­σκό­μα­στε μπρο­στά σε μια τρο­μα­κτι­κή εισβο­λή από το εσώ­τε­ρο διά­στη­μα. Και προς το παρόν δεν έχεις καν ακού­σει για­τί τελι­κά εξα­φα­νί­ζο­νται οι κάλ­τσες μας από τα πλυ­ντή­ρια, ούτε για φίδια σφιγ­κτή­ρες στους υπο­νό­μους, για αλη­θι­νούς βατρα­χαν­θρώ­πους, για όχι και τόσο αλη­θι­νούς μπα­μπουί­νους και για άλλα “Ζώα που θα ήθε­λες να μην υπάρχουν”.
Αν παρ’ όλα αυτά θέλεις να δια­βά­σεις ένα βιβλίο για την κατα­στρο­φή του κόσμου, για δεκά­πο­δες περου­βια­νές αρά­χνες, για τον Μπού­λη, τη Λίζα και τον δόκτο­ρα Πορ­δα­λό φέτος — ε, τότε πρέ­πει να το δια­βά­σεις. Ίσως…
Μέσα στην ψηστιέ­ρα κανέ­νας δε θα σε ακού­σει όσο κι αν τσι­ρί­ζεις όταν τσιτσιρίζεις.

Δόκτωρ Πορ­δα­λός (4ο βιβλίο) Η μεγά­λη ληστεία του χρυ­σού — Doctor Proktor og det store gullpoveriet
Η πιο ασφα­λής τρά­πε­ζα του κόσμου βρί­σκε­ται στο Λον­δί­νο και εσείς μπο­ρεί ήδη να ανα­ρω­τιέ­στε για τι μιλά­ει αυτό το βιβλίο.
Ωραία λοι­πόν: για τη μεγα­λύ­τε­ρη ληστεία τράπεζας!
Ίσως τώρα απο­ρεί­τε για το ποιος είναι αυτός που σχε­διά­ζει να ληστέ­ψει την πιο ασφα­λή τρά­πε­ζα του κόσμου; Πρό­κει­ται για έναν ψηλό και σχε­δόν τρε­λό δόκτο­ρα, ένα ξύπνιο κορί­τσι με κοτσί­δες και ένα μικρο­σκο­πι­κό αγό­ρι με καρο­τί μαλλιά.
Αλλά για­τί στο καλό το κάνουν αυτό; Και τι σχέ­ση έχει με τον τελι­κό ποδο­σφαί­ρου της Αγγλίας;
Η Μεγά­λη ληστεία της τρά­πε­ζας μιλά­ει για την ασφα­λέ­στε­ρη τρά­πε­ζα του κόσμου, για τον πλου­σιό­τε­ρο άνθρω­πο του κόσμου, για τον ακρι­βό­τε­ρο ποδο­σφαι­ρι­στή του κόσμου, για την κατα­στρο­φή του κόσμου — όχι, για στα­θεί­τε, αυτό ήταν στο προη­γού­με­νο βιβλίο. Αυτή τη φορά είναι πολύ χει­ρό­τε­ρο. Τόσο χάλια, που κατά πάσα βεβαιό­τη­τα ποτέ, μα ΠΟΤΕ δε θα ξανα­φά­τε μακα­ρό­νια με κιμά. (Από την παρου­σί­α­ση στο οπι­σθό­φυλ­λο του βιβλίου)
Περιεχόμενα
Η μεγά­λη ληστεία του χρυσού
Οι νηστι­κοί φρου­ροί ανα­λαμ­βά­νουν δράση
Η μεγά­λη στρατολόγηση
Ο Μπού­λης παίρ­νει μια απόφαση
Οι φίλοι μας πρέ­πει να μάθουν τα πάντα για την αποστολή.
Δηλα­δή όχι ακρι­βώς ΤΑ ΠΑΝΤΑ…
Η τέχνη να φτιά­χνεις βαλί­τσες όταν πρό­κει­ται να ταξι­δέ­ψεις, ας πού­με, στο Λονδίνο
Το Μου­σείο Κέρι­νων Ομοιω­μά­των της Μαντάμ Του­ρέτ και ο βασι­λιάς της ποπ
Το λιο­ντά­ρι, το χάμ­στερ και…
Μια τόση δα μικρή ληστεία
Η αλή­θεια για τη Μονοπολυνησία
Μια απί­στευ­τη κατάθεση
Οι ακό­μα πιο νηστι­κοί φλου­ροί της αυτής μεγα­λειό­τη­τας της Βασίλισσας
Ένα σχέ­διο όπου τίπο­τα δεν μπο­ρεί να πάει στρα­βά. Αστειεύομαι!
Η μεγά­λη ληστεία του χρυσού
Η μεγά­λη απόδραση
Μια αγε­λά­δα, μια οπτα­σία και η Μεγά­λη Ανάκριση
Η μάχη του χτυ­πό­κερ Διόρ­θω­ση: Η ΜΕΓΑΛΗ μάχη του χτυπόκερ
Αυτό ειδι­κά το κεφά­λαιο δεν έχει τίτλο
Ο μεγά­λος τελικός
Ένα μικρό διάλειμμα
Πίσω ξανά στον μεγά­λο τελικό
Παρά­τα­ση (μα ποτέ δε θα τελειώσει;)
Κρεμ καρα­με­λέ! Τι άλλο;

(Από την παρου­σί­α­ση στα οπι­σθό­φυλ­λα των βιβλίων)

Mikaela Wickström — Special librarian — Nordic Culture Point … (Χρι­στού­γεν­να του 2017)
Παι­δι­κά βιβλία συμ­βου­λές για την περί­ο­δο των Χριστουγέννων!
Πριν από μερι­κά χρό­νια, όταν επι­σκέ­φτη­κα ένα σχο­λείο στις αρχές Δεκεμ­βρί­ου, είδα μια λίστα ευχών που έκα­ναν οι μαθη­τές για τα Χριστούγεννα.
Υπήρ­χαν, βέβαια, οι επι­θυ­μί­ες δώρων Χρι­στου­γέν­νων που ανα­φέ­ρο­νται σε κινη­τά τηλέ­φω­να, tablets και διά­φο­ρα παιχνίδια.
Σ΄ αυτό που «είχα κολ­λή­σει» όμως τότε ήταν ότι πολ­λοί μαθη­τές ήθε­λαν χρό­νο με την οικο­γέ­νειά τους για κοι­νές δραστηριότητες.
Στη δου­λειά μου ως βιβλιο­θη­κά­ριος, συνα­ντώ συχνά παι­διά και νέους.
Υπάρ­χουν πολ­λοί που τους αρέ­σει να δια­βά­ζουν, αλλά ορι­σμέ­νοι δεν έχουν βρει ακό­μα το «δικό» τους βιβλίο.
Ξέρω ότι ανα­γνώ­στης δεν είναι ο καθέ­νας, αλλά όλοι πρέ­πει να έχουν την ευκαι­ρία.
Νομί­ζω ότι πολ­λά από τα σημε­ρι­νά παι­διά και οι νέοι δεν κατα­λα­βαί­νουν ότι, αυτό που λεί­πει, μπο­ρεί να είναι απλώς μια ιστο­ρία και μια καλή εμπει­ρία ανάγνωσης.
Για να βοη­θή­σου­με το παι­δί στον κόσμο των βιβλί­ων, απαι­τού­νται μοντέ­λα ανά­γνω­σης.
Μέσα από απλές ενέρ­γειες μπο­ρού­με και πρέ­πει να δεί­ξου­με στους ενή­λι­κες γύρω από το παι­δί ότι η ανά­γνω­ση είναι σημα­ντι­κή και ένα καλό χόμπι και χαλάρωση.
Επο­μέ­νως, κατά τις επό­με­νες Χρι­στου­γεν­νιά­τι­κες αργί­ες, θα μπο­ρού­σα­με να επι­κε­ντρω­θού­με σ’ αυτό.
Πάρ­τε το παι­δί σας σε ένα ταξί­δι στην τοπι­κή βιβλιο­θή­κη ένα βρά­δυ του Δεκέμ­βρη.
Ζητεί­στε από τον βιβλιο­θη­κά­ριο βοή­θεια στην εύρε­ση βιβλί­ων που ενδια­φέ­ρε­ται το παι­δί και ταυ­τό­χρο­να συστή­στε εσείς ένα καλό βιβλίο για διάβασμα.
Μερι­κές φορές η ανά­γνω­ση μπο­ρεί να είναι απα­ραί­τη­τη για να αρχί­σει να δια­βά­ζει το παι­δί. Επι­πλέ­ον, ο μόνι­μα υψη­λός χρό­νος ανά­γνω­σης δεν είναι ποτέ λάθος.
Ωστό­σο, αν έχε­τε παι­διά, σας προ­τεί­νω να δια­βά­σε­τε μαζί τους το ίδιο βιβλίο και να στα­μα­τά­τε τακτι­κά για να μιλή­σε­τε για την εμπει­ρία σας στην ανάγνωση.
Ή επι­λέξ­τε ένα ηχη­τι­κό βιβλίο για να το ακού­σε­τε κατά τη διάρ­κεια των ταξι­διών σας με αυτοκίνητο…
Σας εύχο­μαι για τα Χρι­στού­γεν­να υπέ­ρο­χο χρό­νο ανάγνωσης!
Υπάρ­χουν θαυ­μά­σιες ιστο­ρί­ες για να διαλέξετε.
Ακο­λου­θούν μερι­κές συμ­βου­λές βιβλί­ων για τα βιβλία που δημο­σιεύ­θη­καν το 2017.
(μετα­ξύ αυτών)
Nesbø: Μπο­ρεί ο για­τρός Proctor να σώσει τα Χριστούγεννα;

Τίτλος: Δόκτωρ Πορ­δα­λός: Η συνω­μο­σία των Χριστουγέννων
Τίτλος πρω­το­τύ­που: Can Doctor Proctor Save Christmas?
Συγ­γρα­φέ­ας: Jo Nesbo
Εικο­νο­γρά­φη­ση: Per Dybvig
Μετά­φρα­ση Κρυ­στάλ­λη Γλυνιαδάκη
Εκδό­σεις: Μεταίχ­μιο, Οκτώ­βριος 2017
​Διόρθ. Τυπο­γρ. Δοκι­μί­ων: Μάγδα Τικοπούλου
​Προ­σαρ­μο­γή εξω­φύλ­λου: Γιώρ­γος Παναρετάκης
Σελί­δες: 324
Μέγε­θος: 14 Χ 20.5
ISBN: 978–618-03–1133‑4

Ο Jo Nesbο — (Jo Nesbø, προ­φέ­ρε­ται [ju nesbø],  Γιου Νέσμπε) γεν­νή­θη­κε στις 29 Μαρ­τί­ου 1960 στο Όσλο και ζει μόνι­μα εκεί.

«Όταν “φύγει” ο Χάρι Χόλε δεν πρό­κει­ται να ανα­στη­θεί. Είμαι ο μεγα­λύ­τε­ρος εν ζωή συγ­γρα­φέ­ας αστυ­νο­μι­κού στον κόσμο. Eίναι ο αμέ­σως επό­με­νος, μετά από εμέ­να, και με κατα­διώ­κει ανε­λέ­η­τα σαν λυσ­σα­σμέ­νο πιτ μπουλ, απο­φα­σι­σμέ­νος να μου πάρει τα σκήπτρα».

Στα 17 του ένας σοβα­ρός τραυ­μα­τι­σμός του κατέ­στρε­ψε τα όνει­ρα για μία επαγ­γελ­μα­τι­κή καριέ­ρα στο ποδόσφαιρο.
Απο­φά­σι­σε λοι­πόν να σπου­δά­σει οικο­νο­μι­κά («η μονα­δι­κή επι­λο­γή που έχεις όταν δεν ξέρεις τι να κάνεις», όπως λέει ο ίδιος) και να εργα­στεί πρώ­τα ως δημο­σιο­γρά­φος και μετά ως χρηματιστής.
Ώσπου μια μέρα παρά­τη­σε τη δου­λειά του στη μεγα­λύ­τε­ρη χρη­μα­τι­στη­ρια­κή εται­ρεία της Νορ­βη­γί­ας για «να γρά­ψει ιστο­ρί­ες» πριν ο χρό­νος τον προλάβει.
Στα 37 του, κυκλο­φό­ρη­σε το πρώ­το του αστυ­νο­μι­κό μυθι­στό­ρη­μα με τίτλο «Flaggermusmannen» ‑η νυχτε­ρί­δα. Ήταν και το πρώ­το από μία σει­ρά 10 βιβλί­ων με έναν από τους πιο «καλτ» ήρω­ες: τον αλκο­ο­λι­κό, αυτο­κα­τα­στρο­φι­κό και –παρ΄όλα αυτά- λατρε­μέ­νο ντε­τέ­κτιβ Χάρι Χόλε.
39.000.000 αντί­τυ­πα παγκο­σμί­ως, διά­ση­μος σήμε­ρα, βλέ­πει τα βιβλία του ι να εκδί­δο­νται σε περισ­σό­τε­ρες από 40 χώρες.
Έχει τιμη­θεί με πολ­λά βρα­βεία, όπως τα Riverton Prize (1997), Glass Key (1998), Booksellers’ Prize (2000 και 2007), καθώς και με τις υψη­λό­τε­ρες δια­κρί­σεις στη χώρα του. Το μυθι­στό­ρη­μά του Νέμε­σις ήταν υπο­ψή­φιο για το βρα­βείο Edgar Allan Poe (2010).

Εκφρά­σα­με παρα­πά­νω κάποιες σκέ­ψεις, για τον δόκτο­ρα Πορ­δα­λό και τους ήρω­ές του: αυτοί δεν είναι πάνω και έξω από την κοι­νω­νία της χώρας τους ‑αν και εμφα­νί­ζο­νται σαν παγκό­σμιας εμβέ­λειας. Μιλά­με για Σκαν­δι­να­βία και ειδι­κά Νορ­βη­γία του 21ου αιώ­να |> Nord (2009) του Rune Denstad Langlo, με την καπι­τα­λι­στι­κή κρί­ση να σαρώ­νει τον «σοσια­λι­στι­κό» παράδεισο.
Εχου­με επα­νει­λημ­μέ­να τονί­σει ότι για τις λαϊ­κές μάζες, μέσα στις ιστο­ρι­κές εξε­λί­ξεις, πρω­ταρ­χι­κό ρόλο παί­ζει το κοι­νω­νι­κό είναι. Οι σοσιαλ­δη­μο­κρα­τι­κές κυβερ­νή­σεις και η σοσιαλ­δη­μο­κρα­τι­κή δια­κυ­βέρ­νη­ση γενι­κό­τε­ρα, με τη στή­ρι­ξη της καλού­με­νης ευρεί­ας (οπορ­του­νι­στι­κής) αρι­στε­ράς, έχο­ντας σημαία τον αντι­κομ­μου­νι­σμό και δρώ­ντας συνει­δη­τά με σκο­πό τη διά­βρω­ση της συνεί­δη­σης της εργα­τι­κής τάξης και την πλή­ρη υπο­τα­γή της στο κλί­μα της συναί­νε­σης και της υπα­κο­ής στα όρια του αστι­κού κοι­νο­βου­λευ­τι­κού συστή­μα­τος, κατόρ­θω­σε, στο όνο­μα του κρά­τους πρό­νοιας, να πετύ­χει το στα­δια­κό εκφυ­λι­σμό κάθε αξί­ας και κατά­κτη­σης του εργα­τι­κού κινήματος.
Για αντάλ­λαγ­μα, πρό­σφε­ρε ένα σχε­τι­κά καλύ­τε­ρο βιο­τι­κό επί­πε­δο για κάποια χρό­νια, όσο δηλα­δή υπήρ­χε η αντι­πα­ρά­θε­ση με τις σοσια­λι­στι­κές χώρες, και πεί­θο­ντας ότι, από τη μια, ο εργο­δο­τι­κός σοσιαλ­δη­μο­κρα­τι­κός συν­δι­κα­λι­σμός και, από την άλλη, οι πολ­λές αρμό­διες διο­ρι­σμέ­νες και καλο­πλη­ρω­μέ­νες επι­τρο­πές θα λύνουν τα ζητήματα.
Και οι εργα­ζό­με­νοι, αντί να μετέ­χουν στα κοι­νά και να απαι­τούν οργα­νω­μέ­να αυτά που δικαιού­νται, απο­λαμ­βά­νουν ελεύ­θε­ρα την μπί­ρα τους, το πορ­νό, τις τηλε­ο­πτι­κές αθλιό­τη­τες και ό,τι άλλη ασχο­λία ελεύ­θε­ρου χρό­νου -απο­χαύ­νω­σης τους πασά­ρουν, στο όνο­μα της ελευ­θε­ρί­ας που δε θίγει σε καμιά περί­πτω­ση τα συμ­φέ­ρο­ντα του μεγά­λου κεφαλαίου.

Και μόνο τα παρα­πά­νω αν πάρου­με υπό­ψη το «Δόκτωρ Πορ­δα­λός — Η συνω­μο­σία των Χρι­στου­γέν­νων» είναι ένα βιβλίο ανα­τρε­πτι­κό ‑για τις συγκε­κρι­μέ­νες κοι­νω­νί­ες, που το συνι­στού­με ανε­πι­φύ­λα­κτα στη θέση των όποιων σύγ­χρο­νων «A Christmas Carol»

🎨 Θαυ­μά­στε τους ήρω­ες της συνω­μο­σί­ας (🎭 εικο­νο­γρά­φη­ση Per Dybvig)

Σχε­τι­κά με τον Jo Nesbo και τους Doktor Proktors του, ένα ενδια­φέ­ρον αφιέ­ρω­μα υπάρ­χει στο huffingtonpost.gr

Στους σημερινούς δύσκολους καιρούς η αγωνιστική αισιοδοξία, η ελπίδα, η λαϊκή ανάταση, η αντίσταση, η συμμαχία, μπορούν να προετοιμάσουν πραγματικά το έδαφος για ένα πιο ευτυχισμένο αύριο για εμάς και τα παιδιά μας, με πραγματική ειρήνη και ευημερία για όλους και όλες. 
Το δικαιούνται ο λαός της Ελλάδας και όλοι οι λαοί του κόσμου
Καλά Χριστούγεννα, χρόνια πολλά, καλή δύναμη σε όλους και όλες, καλές γιορτές!