Στρατιωτικός Διοικητής των Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων (SDF): Δεν ξέρουμε ποιον να εμπιστευτούμε 

Επι­μέ­λεια Πάνος Αλε­πλιώ­της // 

Ο στρα­τιω­τι­κός αρχη­γός των Κούρ­δων Mazloum Abdi εξη­γεί για­τί οι δυνά­μεις του είναι τελι­κά έτοι­μες να συνερ­γα­στούν με τον Άσαντ και τον Πού­τιν, ενώ παρα­δέ­χε­ται την στε­νή σχέ­ση που είχαν με τις ΗΠΑ. Το ακό­λου­θο άρθρο παρέ­χει ορι­σμέ­νες ενδια­φέ­ρου­σες πλη­ρο­φο­ρί­ες για την δρά­ση και το ρόλο των κούρ­δων μαχη­τών του SDF (Συρια­κές Δημο­κρα­τι­κές Δυνά­μεις) στην πολε­μι­κή σύγκρου­ση που μαί­νε­ται στην Συρία. Πρό­κει­ται για κεί­με­νο που, για να κατα­νοη­θεί καλύ­τε­ρα, πρέ­πει να δια­βα­στεί μέσα από το πρί­σμα των ευρύ­τε­ρων ιμπε­ρια­λι­στι­κών αντα­γω­νι­σμών και παζα­ριών στην περιο­χή. Στο πλαί­σιο αυτό ενδεί­κνυ­ται η ανά­γνω­ση του άρθρου “Η «μεγά­λη εικό­να» πίσω από τις επι­κίν­δυ­νες εξε­λί­ξεις στην περιο­χή” του Γ. Μαρί­νου, μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, που δημο­σιεύ­θη­κε πρό­σφα­τα στον «Ριζο­σπά­στη».

Άρθρο του MAZLOUM ABDI στην ιστοσελίδα Foreign Policy.

-Αν πρέ­πει να επι­λέ­ξου­με μετα­ξύ συμ­βι­βα­σμού και γενο­κτο­νί­ας, θα επι­λέ­ξου­με τον λαό μας. 

Ο κόσμος για πρώ­τη φορά άκου­σε για εμάς, τις Συρια­κές Δημο­κρα­τι­κές Δυνά­μεις (SDF), εν μέσω του χάους του εμφυ­λί­ου πολέ­μου της χώρας μας. Τις υπη­ρε­τώ σαν επι­κε­φα­λής διοι­κη­τής. Το SDF έχει 70.000 στρα­τιώ­τες που έχουν αγω­νι­στεί κατά του εξτρε­μι­σμού των τζι­χάντ, του εθνι­κού μίσους και της κατα­πί­ε­σης των γυναι­κών από το 2015.

Οι Συρια­κές Δημο­κρα­τι­κές Δυνά­μεις έχουν γίνει μια πολύ πει­θαρ­χη­μέ­νη, επαγ­γελ­μα­τι­κή δύνα­μη μάχης. Ποτέ δεν έρι­ξαν ούτε μια σφαί­ρα προς την Τουρ­κία. Οι στρα­τιώ­τες και οι αξιω­μα­τι­κοί των Η.Π.Α. μας γνω­ρί­ζουν καλά και πάντα επαι­νούν  την απο­τε­λε­σμα­τι­κό­τη­τα και την επι­δε­ξιό­τη­τά μας.

Πάντα έλε­γα στις δυνά­μεις μας πως αυτός ο πόλε­μος είναι δικός μας! Οι τζι­χα­ντι­στές τρο­μο­κρά­τες του ισλα­μι­κού κρά­τους της ήρθαν στη Συρία από όλο τον κόσμο. Είμα­στε αυτοί που έπρε­πε να τους πολε­μή­σουν, για­τί έχουν κατα­λά­βει τα εδά­φη μας, λεη­λα­τού­σαν τα χωριά μας, σκό­τω­σαν τα παι­διά μας και υπο­δού­λω­ναν τις γυναί­κες μας.

Έχου­με χάσει 11.000 στρα­τιώ­τες, μερι­κούς από τους καλύ­τε­ρους μαχη­τές και διοι­κη­τές μας, για να δια­σώ­σου­με τους ανθρώ­πους μας από αυτόν τον σοβα­ρό κίν­δυ­νο. Επί­σης πάντο­τε εξη­γού­σα­με  στις δυνά­μεις μας ότι οι Αμε­ρι­κά­νοι και οι άλλες συμ­μα­χι­κές δυνά­μεις είναι οι συνερ­γά­τες μας και πρέ­πει να δια­σφα­λί­σου­με την ασφά­λεια τους.

Μέσα στην ανο­μία του πολέ­μου, εμείς πάντα λει­τουρ­γή­σα­με με την ηθι­κή και την πει­θαρ­χία μας, σε αντί­θε­ση με πολ­λούς άλλους μη κρα­τι­κούς φορείς. Κατα­φέ­ρα­με να νική­σου­με την Αλ Κάι­ντα, εξα­λεί­ψα­με το Ισλα­μι­κό Κρά­τος και, ταυ­τό­χρο­να, δημιουρ­γή­σα­με ένα σύστη­μα χρη­στής δια­κυ­βέρ­νη­σης που βασί­ζε­ται στην απο­κέ­ντρω­ση, τον πλου­ρα­λι­σμό και την ποικιλομορφία. 

Παρέ­χου­με υπη­ρε­σί­ες μέσω των τοπι­κών διοι­κη­τι­κών αρχών για τους Άρα­βες, τους Κούρ­δους και τους Σύριους Χρι­στια­νούς. Ζητή­σα­με μια πλου­ρα­λι­στι­κή εθνι­κή ταυ­τό­τη­τα της Συρί­ας που θα τους περι­λαμ­βά­νει όλους. Αυτό είναι το όρα­μά μας για το πολι­τι­κό μέλ­λον της Συρί­ας: απο­κε­ντρω­μέ­νη ομο­σπον­δία, με θρη­σκευ­τι­κή ελευ­θε­ρία και σεβα­σμό στην διαφορετικότητα.

Οι δυνά­μεις που διοι­κώ τώρα είναι αφιε­ρω­μέ­νες στην προ­στα­σία του ενός τρί­του της Συρί­ας από την εισβο­λή της Τουρ­κί­ας και των μισθο­φό­ρων τζι­χα­ντι­στών. Η περιο­χή της Συρί­ας την οποία υπε­ρα­σπι­ζό­μα­στε υπήρ­ξε ασφα­λές κατα­φύ­γιο για τους ανθρώ­πους που επέ­ζη­σαν τις γενο­κτο­νί­ες και τις εθνι­κές εκκα­θα­ρί­σεις που διέ­πρα­ξε η Τουρ­κία κατά των Κούρ­δων, των Σύριων, των Ασσυ­ρί­ων και των Αρμε­νί­ων κατά τους τελευ­ταί­ους δύο αιώνες.

Φρο­ντί­ζου­με περισ­σό­τε­ρους από 12.000 φυλα­κι­σμέ­νους του Ισλα­μι­κού Κρά­τους και φέρου­με την ευθύ­νη  των ριζο­σπα­στών συζύ­γων και των παι­διών τους. Προ­στα­τεύ­ου­με επί­σης αυτό το τμή­μα της Συρί­ας από τις Ιρα­νι­κές πολιτοφυλακές.

Όταν όλος ο κόσμος δεν κατά­φε­ρε να μας στη­ρί­ξει, οι Ηνω­μέ­νες Πολι­τεί­ες μας έδω­σαν το χέρι. Δώσα­με τα χέρια και εκτι­μού­με τη γεν­ναιό­δω­ρη υπο­στή­ρι­ξή τους.

 Κατό­πιν αιτή­μα­τος της Ουά­σιγ­κτον, συμ­φω­νή­σα­με να απο­σύ­ρου­με τα βαριά όπλα μας από τη συνο­ρια­κή περιο­χή με την Τουρ­κία, να κατα­στρέ­ψου­με τις αμυ­ντι­κές οχυ­ρώ­σεις μας και να απο­σύ­ρου­με τους πιο έμπει­ρους μαχη­τές μας. 

Η Τουρ­κία δεν θα μπο­ρού­σε να μας επι­τε­θεί ποτέ, εφ ‘όσον η κυβέρ­νη­ση των ΗΠΑ κρα­τού­σε τον λόγο της.

Τώρα στέ­κου­με με τα στή­θη μας γυμνά για να αντι­με­τω­πί­σου­με τα τουρ­κι­κά μαχαίρια.

Ο Πρό­ε­δρος Donald Trump υπο­σχέ­θη­κε εδώ και πολύ και­ρό να απο­σύ­ρει τα στρα­τεύ­μα­τα των ΗΠΑ. Το κατα­λα­βαί­νου­με και δεί­χνου­με συμπά­θεια. Οι πατέ­ρες θέλουν να δουν τα παι­διά τους να γελούν κοντά τους,  οι ερω­τευ­μέ­νοι θέλουν να ακού­σουν τις φωνές του ζευ­γα­ριού τους να τους ψιθυ­ρί­ζει, όλοι θέλουν να πάνε πίσω στα σπί­τια τους.

Εμείς, ωστό­σο, δεν ζητού­με να υπάρ­χουν αμε­ρι­κα­νοί στρα­τιώ­τες στη μάχη. Γνω­ρί­ζου­με ότι οι Ηνω­μέ­νες Πολι­τεί­ες δεν είναι η παγκό­σμια αστυ­νο­μία. Θέλου­με όμως οι Ηνω­μέ­νες Πολι­τεί­ες να ανα­γνω­ρί­σουν τον σημα­ντι­κό ρόλο που δια­δρα­μα­τί­ζει για την επί­τευ­ξη πολι­τι­κής λύσης για τη Συρία. Είμα­στε βέβαιοι ότι η Ουά­σιγ­κτον έχει επαρ­κή επιρ­ροή για τη δια­με­σο­λά­βη­ση μιας βιώ­σι­μης ειρή­νης μετα­ξύ μας και της Τουρκίας

Πιστεύ­ου­με στη δημο­κρα­τία ως βασι­κή ιδέα, αλλά υπό το πρί­σμα της εισβο­λής της Τουρ­κί­ας και της υπαρ­ξια­κής απει­λής που θέτει η επί­θε­σή της για τον λαό μας, ίσως χρεια­στεί να επα­νε­ξε­τά­σου­με τις συμ­μα­χί­ες μας. Οι Ρώσοι και το καθε­στώς της Συρί­ας έχουν κάνει προ­τά­σεις που θα μπο­ρού­σαν να σώσουν τις ζωές εκα­τομ­μυ­ρί­ων ανθρώ­πων που ζουν υπό την προ­στα­σία μας. Δεν εμπι­στευό­μα­στε τις υπο­σχέ­σεις τους. Για να είμαι ειλι­κρι­νής, είναι δύσκο­λο να γνω­ρί­ζου­με ποιον να εμπιστευτούμε. 

MAZLOUM ABDI 

Πάνος Αλεπλιώτης

Εργά­στη­κε σαν γεω­λό­γος, περι­βαλ­λο­ντο­λό­γος και χωρο­τά­κτης στην Ελλά­δα και στην Σου­η­δία. Δημο­τι­κός σύμ­βου­λος Πυλαί­ας Θεσ­σα­λο­νί­κης 87/90 και 99/2002. Αντι­δή­μαρ­χος Πυλαί­ας από το 1987 έως και το 1990 και από το 1999 έως και το 2000.