Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Στων …Πρεσπών την ολόμαυρη ράχη

Γρά­φει ο Βασί­λης Λιό­γκα­ρης //

Δεν καλ­πά­ζει η ντρο­πή μονά­χη, συνο­δεύ­ε­ται από συνο­δοι­πό­ρους, προ­στά­τες, συμ­μά­χους και συμ­βου­λά­το­ρες. Συνο­δεύ­ε­ται από ανε­γκέ­φα­λους υπο­κρι­τές. Η αιχ­μή του δόρα­τος για κολα­κεία και τα συγ­χα­ρί­κια προ­σφέ­ρο­νται στην «καλ­λί­στη», που δεν είναι άλλη από την ελλη­νι­κή κυβέρνηση.

Στων …Πρε­σπών την ολό­μαυ­ρη ράχη μάχο­νται ηρω­ι­κά και παρε­λαύ­νουν τα Αμε­ρι­κα­νο­να­τοϊ­κά στρα­τεύ­μα­τα από τη Δύση αγω­νι­ζό­με­να «υπέρ πίστε­ως και πατρί­δας» για ένα καλύ­τε­ρο «κόσμο» «Αγγε­λι­κά πλα­σμέ­νο». Δίχως λόγ­χες και ψαρο­ντού­φε­κα παρά μόνο με πυρη­νι­κές κεφα­λές και πολύ δηλητήριο.

Οι άλλι από απέ­να­ντι είναι το άνθος του κακού, παι­διά του δια­βό­λου και της καταστροφής!

Και θύμα­τα; Οι λαοί. Οι ανύ­πο­πτοι και χιλιο­τσα­κι­σμέ­νοι λαοί όλων των χωρών.

Παρα­συρ­μέ­νος και παρα­πλα­νη­μέ­νος με τα εξα­πτέ­ρυ­γα των Αγί­ων μπρο­στά, να πάρουν αυτά την ευθύ­νη της Νίκης και της Σωτηρίας.

Ανι­στό­ρη­τοι, παρα­πλη­ρο­φο­ρη­μέ­νοι, γελα­στοί και πάντα γελα­σμέ­νοι, για ένα θέμα που έχει λυθεί — τελε­σί­δι­κα πριν από 106 χρό­νια με τη συν­θή­κη του Βου­κου­ρε­στί­ου και την φαρ­διά πλα­τιά υπο­γρα­φή του Ελευ­θέ­ρι­θου Βενιζέλου.

Τόσο η Ελλάς — εμείς δηλα­δή- τόσο εσείς — τόσο η Βουλ­γα­ρία. Τελεία και παύλα.

- Η Μακε­δο­νία είναι μία και ελληνική.

Κι ας πού­με πως ναι έτσι είναι. Η Μακε­δο­νία είναι μία και ελληνική

Είναι μόνο η Μακε­δο­νία; Ο Πόντος τι είναι; Η Βόρειος Ήπει­ρος τι είναι; Η Ανα­το­λι­κή Ρωμυ­λία; Η Έφε­σος με το τερά­στιο θέα­τρο και τις ελλη­νι­κές περι­γρα­φές τι είναι; Τα Στε­νά του Ελλη­σπο­ο­ντου και ο Μαρ­μα­ράς; Η πανέ­μορ­φη Καπ­πα­δο­κία που ακό­μα το χώμα της μυρί­ζει Ελλά­δα! Το σπί­τι του Μεγά­λου Βασι­λεί­ου στην Και­σά­ρεια παρα­μέ­νει ατόφιο.

Όπως και το σπί­τι της Λωξά­ντρας στα Θερα­πεία της Πόλης. Το σπί­τι του Καβά­φη στην Αλε­ξάν­δρεια. Τα σπί­τια των εργα­τών στο Πορτ Σάιδ που διά­νοι­ξαν τη διώ­ρυ­γα τοιυ Σουέζ;

***

Τι προ­τεί­νε­τε λοι­πόν με τα κακό­γου­στα και ανι­στό­ρη­τα συλλαλητήρια;

Να πάμε να πολε­μή­σου­με και να τα πάρου­με πίσω;

Και οι φίλοι μας οι Ευρω­παί­οι και οι Νατοϊ­κοί, έτοι­μοι είναι να μας πού­νε περάστε!

***

Και ποιες λοι­πόν είναι οι δια­φο­ρές των αστι­κών κομ­μά­των που ηγε­μο­νού­νε; Καμία. Απο­λύ­τως καμία.

Οι πάντες εδώ και χρό­νια συμ­φω­νού­σαν στη σύν­θε­τη ονο­μα­σία. Μάλι­στα κάποιος μεγά­λος είχε πει το αλη­σμό­νη­το «Για­τί δια­φω­νού­με; Σε δέκα χρό­νια θα έχουν ξεχα­στεί όλα!!»

***

Έπρε­πε όμως να βρε­θεί η μεγά­λη δια­φο­ρά της δια­φω­νί­ας τους. Να βρε­θεί το μή,ον της Έριδος.

Κι αυτο δεν ήταν άλλο από το Σύνταγ­μα της γει­το­νι­κής χώρας και προ­πά­ντων το γλωσ­σι­κό ζήτημα!

Τι θέλα­με; Να είναι μου­γκοί ή να μιλά­νε κορακίστικα;

Κακό­γου­στη και ανό­η­τη πολι­τι­κή ομο­νο­ού­ντων αστι­κών κομ­μά­των — που αλλη­λο­τρώ­γο­νται για το τίποτα.

Και τελι­κά ποιος θα πλη­ρώ­σει το μάρ­μα­ρο; Φυσι­κά ο ελλη­νι­κός λαός και οι άλλοι λαοί της περιοχής!

Πότε θα προ­σγειω­θού­με επιτέλους!!!

_________________________________________________________________________________________________________

Ο Βασίλης Λιόγκαρης γεννήθηκε στην Αθήνα από γονείς πρόσφυγες, εργάτες, πολυφαμελίτες. Έζησε στα πρώτα παιδικά του χρόνια τη λαίλαπα της κατοχής και μεταφέρει τις τραυματικές αυτές εμπειρίες στα γραφτά του. Σπούδασε θέατρο και για ένα διάστημα δούλεψε σ’ αυτό. Αργότερα απορροφήθηκε από την παραγωγική διαδικασία όπου εργάστηκε σε διάφορες βιομηχανίες. Ο Βασίλης Λιόγκαρης είναι συγγραφέας της γενιάς και της τάξης του. Είναι μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών.

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο