Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΟ ΓΡΑΜΜΑ στους ΣΕΙΣΜΟΠΑΘΕΙΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ — ΣΥΡΙΑΣ: «Πιάστε τα τεντωμένα χέρια μας και σηκωθείτε να παλέψετε για κάτι καλύτερο!»

Ένα συγκι­νη­τι­κό γράμ­μα γραμ­μέ­νο τόσο στα Τουρ­κι­κά όσο και στα Αρα­βι­κά, που συνο­δεύ­ει την ανθρω­πι­στι­κή βοή­θεια που στέλ­νει μια οικο­γέ­νεια μετα­να­στών στην Ελλά­δα προς τους σει­σμο­πα­θείς της Τουρ­κί­ας και της Συρί­ας.

Είναι άλλη μία από­δει­ξη της αλλη­λεγ­γύ­ης προς όσους έχα­σαν συγ­γε­νι­κά τους πρό­σω­πα, είδαν τα σπί­τια τους να χάνο­νται από τη μία στιγ­μή στην άλλη και πλέ­ον καλού­νται να χτί­σουν μία νέα ζωή, μέσα από μία σκη­νή, ένα αυτο­κί­νη­το ή όποιο κατά­λυ­μα έχουν βρει.

Το γράμ­μα:

«Δεν ξέρω σε ποια χέρια θα φτά­σει αυτό το σημεί­ω­μα μαζί με τη λιγο­στή βοή­θεια που στέλ­νου­με. Αν είσαι άντρας γυναί­κα, παι­δί, ηλι­κιω­μέ­νος και δεν έχει καμία σημα­σία. Αν είσαι στην Συρία η στην Τουρ­κία. Αυτό που έχει σημα­σία είναι ότι ως λαός προς λαό, δεν βρί­σκου­με να χωρί­σου­με τίπο­τα, αντί­θε­τα πονά­με και οι δύο το ίδιο, ματώ­νου­με και οι δύο το ίδιο, μας σκο­τώ­νουν και τους δύο το ίδιο με την αδια­φο­ρία των κυβερ­νή­σε­ων και των αφε­ντι­κών. Όμως έχου­με κάτι που δεν μπο­ρού­νε να μας το πάρου­νε και είναι η δυνα­τό­τη­τα μας να δίνου­με το χέρι μας να σηκώ­σου­με όποιον πέφτει. Θα το κάνου­με όσες φορές και αν χρεια­στεί! Πιά­στε λοι­πόν τα τεντω­μέ­να χέρια ενός αδερ­φού Ελλη­νο-Λιβα­νέ­ζου και μιας οικο­γέ­νειας μετα­να­στών που βρί­σκε­ται στην Ελλά­δα και σηκω­θεί­τε να παλέ­ψε­τε για κάτι καλύ­τε­ρο!»

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο