Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Συγκλονιστική η συμμετοχή και τις τρεις ημέρες του Φεστιβάλ

Mε ένα βίντεο της ΚΝΕ με τον μεγά­λο ποι­η­τή Γ. Ρίτσο να απαγ­γέλ­λει στο 3ο Φεστι­βάλ της ΚΝΕ, το 1977, το ποί­η­μά του «Τρία κόκ­κι­να γράμ­μα­τα» ολο­κλη­ρώ­θη­κε η πολι­τι­κή συγκέ­ντρω­ση στο Φεστι­βάλ «100 χρό­νια ΚΚΕ-50 χρό­νια ΚΝΕ» στο Πάρ­κο Τρί­τση, στην οποία νωρί­τε­ρα μίλη­σε ο ΓΓ της ΚΕ του Κόμ­μα­τος, Δημή­τρης Κου­τσού­μπας και απηύ­θυ­νε χαι­ρε­τι­σμό ο Γραμ­μα­τέ­ας του ΚΣ της ΚΝΕ, Νίκος Αμπα­τιέ­λος και η Παλαι­στί­νια αγω­νί­στρια Αχέντ Ταμίμι.

Πριν ξεκι­νή­σουν οι χαι­ρε­τι­σμοί, τηρή­θη­κε ενός λεπτού σιγή για τους εκα­το­ντά­δες νεκρούς ήρω­ες του ΚΚΕ, όλους τους νεκρούς της εργα­τι­κής τάξης ανά τον κόσμο, όλα τα θύμα­τα του ιμπε­ρια­λι­σμού, αλλά και τους δεκά­δες που χάνο­νται άδι­κα στο μερο­κά­μα­το, αυτούς που το σύστη­μα τους μετρά σαν αριθμούς.

Πριν φτά­σουν ακό­μα οι προ­συ­γκε­ντρώ­σεις είχε γεμί­σει ο χώρος της Κεντρι­κής Σκη­νής για τη μεγά­λη, συγκλο­νι­στι­κή πολι­τι­κή συγκέ­ντρω­ση με την ομι­λία του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημή­τρη Κου­τσού­μπα που περιέ­γρα­ψε πολύ παρα­στα­τι­κά τα ασπο­τε­λέ­σμα­τα του καπι­τα­λι­σμού τόσο ανά τον κόσμο όσο και στην Ελλά­δα. Νωρί­τε­ρα χαι­ρέ­τι­σε η Άχεντ Ταμί­μι και ακο­λού­θη­σε ο Γραμ­μα­τέ­ας του ΚΣ της ΚΝΕ Νίκος Αμπα­τιέ­λος, ο οποί­ος έκα­νε γνω­στό ότι μέρος των εσό­δων του Φεστι­βάλ θα δια­τε­θεί στις πυρό­πλη­κτες περιο­χές της Ανα­το­λι­κής Αττι­κής, με υπο­δο­μές που θα αξιο­ποι­η­θούν για τις ανά­γκες των νέων που ζουν εκεί.

 

koutsoumpas33

Ιδιαί­τε­ρο τόνο έδω­σε η προ­συ­γκέ­ντρω­ση από την Διε­θνού­πο­λη με τις αντι­προ­σω­πεί­ες από 40 Οργα­νώ­σεις Νεο­λαί­ας από όλο τον κόσμο που συμ­με­τεί­χαν στις εκδη­λώ­σεις και με πανό που έγρα­φε «Ζήτω ο προ­λε­τα­ρια­κός διε­θνι­σμός» στα ελλη­νι­κά και στα αγγλι­κά και τρεις μεγά­λες προ­συ­γκε­ντρώ­σεις των Οργα­νώ­σε­ων του ΚΚΕ και της ΚΝΕ.

Ακο­λού­θη­σε το καλω­σό­ρι­σμα στην 17χρονη Παλαι­στί­νια αγω­νί­στρια Αχέντ Ταμί­μι και στη μεγά­λη οθό­νη της σκη­νής προ­βλή­θη­κε ένα σύντο­μο βίντεο της ΚΝΕ με εικό­νες από πολ­λές κινη­το­ποι­ή­σεις που έχουν γίνει στη χώρα μας μέσα στην τελευ­ταία δεκα­ε­τία ως έκφρα­ση αλλη­λεγ­γύ­ης στον αγώ­να του παλαι­στι­νια­κού λαού, με σχε­τι­κά εξώ­φυλ­λα του «Οδη­γη­τή», αλλά και με σχε­τι­κή δήλω­ση του Γραμ­μα­τέα της ΚΕ του ΚΚΕ, Δ. Κου­τσού­μπα, σε επί­σκε­ψή του στην παλαι­στι­νια­κή πρεσβεία.

 

TAMIMI1

Αμέ­σως μετά ανέ­βη­κε στο βήμα η Αχέντ Ταμί­μι για τον χαι­ρε­τι­σμό της, με το σύν­θη­μα «Λευ­τε­ριά στην Παλαι­στί­νη» να δονεί την ατμό­σφαι­ρα και παλαι­στι­νια­κές σημαί­ες να κυμα­τί­ζουν ανά­με­σα στα κόκ­κι­να λάβα­ρα και τις ελλη­νι­κές σημαίες.

Στο τέλος της ομι­λί­ας του ο Δ. Κου­τσού­μπας κάλε­σε στη σκη­νή ξανά την Αχέντ Ταμί­μι και της πρό­σφε­ρε δυο σκί­τσα εκ μέρους της ΚΕ του ΚΚΕ και του ΚΣ της ΚΝΕ που έχουν εμπνευ­στεί από αυτή­νΈλ­λη­νες σκιτσογράφοι.

Στον αγώ­να της Αχέντ Ταμί­μι και των χιλιά­δων άλλων Παλαι­στι­νί­ων για να ζουν σε ένα ελεύ­θε­ρο κρά­τος ανα­φέρ­θη­κε ο πρέ­σβης της Παλαι­στί­νης Μαρουάν Του­μπά­σι, προ­σθέ­το­ντας ωστό­σο ότι 6.500 Παλαι­στί­νιοι παρα­μέ­νουν στις ισραη­λι­νές φυλα­κές. Ευχα­ρί­στη­σε το ΚΚΕ και την ΚΝΕ για την αλλη­λεγ­γύη που δεί­χνουν όλα αυτά τα χρό­νια στον αγώ­να του παλαι­στι­νια­κού λαού και μετέ­φε­ρε τους χαι­ρε­τι­σμούς του για τα 100 χρό­νια του ΚΚΕ και τα 50 χρό­νια της ΚΝΕ. «Πάντα μπρο­στά», τόνι­σε κλεί­νο­ντας τον χαι­ρε­τι­σμό του ο Μ. Του­μπά­σι, ο οποί­ος έδω­σε δύο τιμη­τι­κές πλα­κέ­τες στον Δ. Κου­τσού­μπα και τον Ν. Αμπατιέλο.

Η πολι­τι­κή συγκέ­ντρω­ση ολο­κλη­ρώ­θη­κε με τον ύμνο της «Διε­θνούς».

 

koutsoumpas6

Χιλιά­δες άνθρω­ποι κάθε ηλι­κί­ας συνέρ­ρε­αν κάθε μέρα μέχρι αργά από κάθε γωνιά της Αττι­κής, αλλά και από την επαρ­χία, για να παρα­κο­λου­θή­σουν κάποια από τις εκδη­λώ­σεις, για το δικό τους ανα­στά­σι­μο λου­τρό  στις πηγές της ιστο­ρί­ας και του πολι­τι­σμού του λαού μας. Η συμ­με­το­χή και τις τρεις ημέ­ρες συγκλο­νι­στι­κή, άνευ προηγουμένου.

Μια αίσθη­ση μας έμει­νε φεύ­γο­ντας. Τι κι αν πέρα­σαν τέσ­σε­ρις δεκα­ε­τί­ες. Το Φεστι­βάλ όχι μόνο αντέ­χει, αλλά ανα­νε­ώ­νε­ται, εμπλου­τί­ζε­ται, ομορ­φαί­νει και κάθε χρό­νο μας εκπλήσσει.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο