Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Συλλαλητήριο στο Σύνταγμα: Βήμα καταδίκης των εγκληματικών πολιτικών ευθυνών (VIDEO) #Τεμπη_εγκλημα

Το παλ­λαϊ­κό συλ­λα­λη­τή­ριο στο Σύνταγ­μα έχει μετα­τρα­πεί σε ένα τερά­στιο βήμα κατα­δί­κης των πολι­τι­κών ευθυ­νών και υπό­σχε­σης ότι τα εγκλή­μα­τα αυτά δεν θα συγκαλυφθούν.

“Σήμε­ρα μετρη­θή­κα­με και είμα­στε λιγό­τε­ροι”, τόνι­σε ο Νίκος Λάζου, πρό­ε­δρος του Σωμα­τεί­ου Προ­σω­πι­κού Hellenic Train. Από το βήμα της συγκέ­ντρω­σης κάλε­σε τον κόσμο να τηρή­σει ενός λεπτού σιγή τιμώ­ντας τη μνή­μη των θυμά­των. “Δεν φταί­ει ένας μόνο εργα­ζό­με­νος, φταί­νε δια­χρο­νι­κά όλες οι κυβερ­νή­σεις”, υπο­γράμ­μι­σε. “Κανέ­νας δεν μας άκου­γε”, κατήγ­γει­λε ανα­φε­ρό­με­νος στις αλλε­πάλ­λη­λες παρεμ­βά­σεις των σωμα­τεί­ων για τις ελλεί­ψεις μέτρων ασφα­λεί­ας, την υπο­στε­λέ­χω­ση, τη διά­λυ­ση του σιδη­ρο­δρό­μου. “Φωνά­ζα­με για την ασφά­λεια, την ασφά­λεια των πολι­τών, την ασφά­λεια των εργα­ζο­μέ­νων”, υπο­γράμ­μι­σε και υπεν­θύ­μι­σε πως ο ελλη­νι­κός λαός έχει πλη­ρώ­σει αδρά από την τσέ­πη του και δεν έχει σύγ­χρο­νο και ασφα­λή σιδη­ρό­δρο­μο. Τέλος, ευχα­ρί­στη­σε όλα τα σωμα­τεία και τους φορείς για τη συμπα­ρά­στα­ση τους.

Τα συλ­λυ­πη­τή­ρια των μηχα­νο­δη­γών στις οικο­γέ­νειες των θυμά­των μετέ­φε­ρε ο Κώστας Γενη­δού­νιας, πρό­ε­δρος της Πανελ­λή­νιας Ενω­σης Προ­σω­πι­κού Έλξης, που ανέ­βη­κε στην εξέ­δρα μαζί με πλή­θος συνα­δέλ­φων του. “Δεν μας απά­ντη­σαν ποτέ τίπο­τα. Σήμε­ρα όμως οφεί­λουν απά­ντη­ση στην ελλη­νι­κή κοι­νω­νία”, τόνι­σε υπεν­θυ­μί­ζο­ντας τις καταγ­γε­λί­ες των σωμα­τεί­ων για τις συν­θή­κες λει­τουρ­γί­ας του σιδη­ρο­δρό­μου. “Σας ευχα­ρι­στού­με καο δίνου­με μια υπό­σχε­ση: Δεν ξεχνά­με”, κατέληξε.

“Η ζωή μας μετρά­ει. Το ακούω αυτές τις μέρες από όσους βρέ­θη­καν στον δρό­μο”, ανέ­φε­ρε ο Βασί­λης Ζαβο­γιάν­νης, πρό­ε­δρος Ένω­σης Προ­σω­πι­κού Κίνη­σης. “Η ζωή όλων, των επι­βα­τών και των εργα­ζο­μέ­νων, μετρά­ει”, υπο­γράμ­μι­σε πλαι­σιω­μέ­νος στο βήμα από δεκά­δες συνα­δέλ­φους του. Με την παρέμ­βα­ση του ανέ­δει­ξε τα αιτή­μα­τα για έναν σύγ­χρο­νο και ασφα­λή σιδη­ρό­δρο­μο. “Νοσο­κο­μεία καταρ­ρέ­ουν, σχο­λεία κλεί­νουν, σιγά μη τους ένοια­ζε που δεν έχου­με ασφά­λεια στα τρέ­να”, σχο­λί­α­σε. “Το ζήτη­μα είναι ποιοι πλη­ρώ­νουν και ποιοι επω­φε­λού­νται τελι­κά”, πρό­σθε­σε και ξεκα­θά­ρι­σε πως κανέ­νας δεν μπο­ρεί να ισχυ­ρι­στεί ότι “δεν γνώ­ρι­ζε”. “Σήμε­ρα μετρη­θή­κα­με και είμα­στε λιγό­τε­ροι αλλά θα γίνου­με πολ­λοί”, δια­βε­βαί­ω­σε, καθώς η συνέ­χεια του αγώ­να είναι χρέ­ος στα θύματα

Από τα μεγά­φω­να στο Σύνταγ­μα δια­βά­ζο­νται μαρ­τυ­ρί­ες εργα­ζο­μέ­νων και συγ­γε­νών τους, που απο­τυ­πώ­νουν τις συν­θή­κες άγριας εκμε­τάλ­λευ­σης και εντα­τι­κο­ποί­η­σης για τα κέρ­δη, τον συνε­χή φόβο των ατυχημάτων.

«Είναι τρο­μα­χτι­κό αυτό που ζού­με. Να πλη­ρώ­σουν όλοι όσοι γυρ­νού­σαν το κεφά­λι. Πήραν στον λαι­μό τους ανθρώ­πι­νες ζωές», είναι η μαρ­τυ­ρία εργο­λα­βι­κής εργα­ζό­με­νης στην καθα­ριό­τη­τα του τρέ­νου που έτυ­χε τη μέρα του δυστυ­χή­μα­τος να μην δου­λεύ­ει στη μοι­ραία αμαξοστοιχία.

«Δε σου είπαν όταν φεύ­γεις από το σπί­τι να φιλάς τη γυναί­κα σου σαν να είναι η τελευ­ταία φορά που θα τη δεις», σχο­λιά­ζουν άλλες μαρτυρίες.

Ζητού­σαν «να ξανα­πά­ει στη δου­λειά μετά από 8 ώρες από την ώρα που σχό­λα­σε, χωρίς να έχει σημα­σία μάλ­λον αν ένας άνθρω­πος άυπνος μπο­ρεί να οδη­γή­σει ένα τρέ­νο», θυμά­ται το παι­δί μηχα­νο­δη­γού με 35 χρό­νια υπηρεσίας.

“Σήμε­ρα θρη­νού­με τα αδέρ­φια μας, τα παι­διά μας, τους συνα­δέλ­φους μας, τους φίλους μας”, υπο­γράμ­μι­σε ο Ηλί­ας Τρε­βλός, αντι­πρό­ε­δρος σωνα­τειου Εργα­ζο­μέ­νων Προ­σω­πι­κού Hellenic Train και μέλος της Διοί­κη­σης της Πανελ­λή­νιας Ομο­σπον­δί­ας Σιδη­ρο­δρο­μι­κών. “Τους σκό­τω­σαν αυτοί που κοστο­λο­γούν τις ανθρώ­πι­νες ζωές”, ξεκα­θά­ρι­σε και ανέ­δει­ξε πως σημε­ρα, παρά τις μεγά­λες δυνα­τό­τη­τες που παρέ­χει η τεχνο­λο­γία, τα τρέ­να κυκλο­φο­ρούν με όρους της δεκα­ε­τί­ας του ’60. Κατήγ­γει­λε ότι ακό­μα και τώρα, η εται­ρεία στη συνά­ντη­ση που είχε με τα σωμα­τεία δεν έδω­σε καμία απά­ντη­ση σε όσα ζητή­μα­τα θέτουν οι εργα­ζό­με­νοι. “Απα­ντά­με με τη δύνα­μη της ενό­τη­τας και της αλλη­λεγ­γύ­ης”, σημεί­ω­σε και πρό­σθε­σε: “Τώρα είναι η ώρα της φωνής και του αγώ­να!”. Στην κατεύ­θυν­ση αυτή, παρου­σί­α­σε το πλαί­σιο των αιτη­μά­των και των διεκ­δι­κή­σε­ων και κάλε­σε σε δυνα­μω­μα του αγώ­να. “Η ιστο­ρία κατέ­γρα­ψε το έγκλη­μα, τώρα πρέ­πει να κατα­γρά­ψει τη στά­ση καθε­νός από εμάς για να μην επα­να­λη­φθεί”, τόνισε.

902.gr

«Ναι, αλλά ο Στά­λιν…», του Νίκου Μόττα

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο