Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Συλλυπητήρια ΚΚΕ για το θάνατο της Αθηνάς Καλούδη

Το ΚΚΕ με «μεγά­λη θλί­ψη και περη­φά­νια» απο­χαι­ρε­τά την Αθη­νά Καλού­δη αγω­νί­στρια της Αντί­στα­σης και μαχή­τρια του ΔΣΕ, που έφυ­γε χτες από τη ζωή, πλή­ρης ημε­ρών σε ηλι­κία 93 ετών.

Όπως ανα­φέ­ρει στη συνέ­χεια η ανα­κοί­νω­ση της ΚΕ του ΚΚΕ: «Η σ. Αθη­νά Καλού­δη γεν­νή­θη­κε στις 28 Απρί­λη του 1928 στο χωριό Θρυλ­λό­ριο Κομο­τη­νής, από γονείς αγρό­τες, πρό­σφυ­γες από τον Καύκασο.

Η κήρυ­ξη του πολέ­μου τη βρή­κε μαθή­τρια στην 2η του οκτα­τα­ξί­ου σχο­λεί­ου, οργα­νώ­θη­κε στην ΕΠΟΝ, μαζί με όλους σχε­δόν τους συμ­μα­θη­τές της και ανα­δεί­χτη­κε γραμ­μα­τέ­ας της τάξης της. Το 1944 οργα­νώ­θη­κε στο ΚΚΕ. Όπως έλε­γε “στην ΕΠΟΝ έμα­θα πολ­λά και σύντο­μα μπή­κα στο ΚΚΕ, που ήταν το δεύ­τε­ρο σχο­λείο για μένα”.

Με τη δημιουρ­γία των αντάρ­τι­κων ομά­δων στην περιο­χή ανέ­λα­βε να κρα­τά­ει την επα­φή των ανταρ­τών με την πόλη και στη συνέ­χεια, το 1947 εντά­χθη­κε στον Δημο­κρα­τι­κό Στρα­τό Ελλά­δας, μέσα σε συν­θή­κες τρο­μο­κρα­τί­ας για τους αγω­νι­στές με τις διώ­ξεις, τα κυνη­γη­τά και τις συλ­λή­ψεις. Ανέ­λα­βε πολ­λές και υπεύ­θυ­νες απο­στο­λές, όπως τη δια­βί­βα­ση απόρ­ρη­των επι­στο­λών, αλλά και να φτά­σει στην πόλη το πρώ­το φύλ­λο της “Δρά­σης”, της εφη­με­ρί­δας του Αρχη­γεί­ου Κομοτηνής.

Το Σεπτέμ­βρη του 1947 “βγή­κε στο βου­νό”, πήρε μέρος στη μάχη της Κομο­τη­νής με το λόχο της Δημο­κρα­τι­κής Νεο­λαί­ας και σε άλλες μάχες. Συνέ­χι­σε στην 7η Μεραρ­χία του ΔΣΕ, δού­λε­ψε στη διοί­κη­σή της και δια­τέ­λε­σε μέλος του Β’ Γρα­φεί­ου της Μεραρ­χί­ας στην κρυ­πτο­γρά­φη­ση και απο­κρυ­πτο­γρά­φη­ση τηλε­γρα­φη­μά­των. Όπως γρά­φει η ίδια, “εκεί συγκρο­τού­νταν οι ομά­δες, οι διμοι­ρί­ες, οι λόχοι, τα τάγ­μα­τα και ανα­χω­ρού­σαν για Γράμ­μο — Βίτσι. Στη δου­λειά αυτή έπαιρ­να μέρος κι εγώ. Έπρε­πε οι μαχη­τές όλοι να έχουν φύλ­λο πορεί­ας κι ο ταγ­μα­τάρ­χης ή ο λοχα­γός κατά­στα­ση των μαχη­τών που περι­λαμ­βά­νει. Εδώ πρέ­πει να τονί­σω ότι ο Έβρος ήταν πηγή μαχη­τών. Δεν υπήρ­χε βδο­μά­δα που να μην συγκρο­τού­νταν διμοι­ρία ή λόχος για το Γράμ­μο. Μεγά­λη συγκί­νη­ση ένοιω­σα όταν βρή­κα, τότε με τις πλημ­μύ­ρες στον Περισ­σό, με το γρα­φι­κό μου χαρα­κτή­ρα, φύλ­λα πορεί­ας μαχη­τών του ΔΣΕ”.

Μετά την ήττα του ΔΣΕ πέρα­σε στη Βουλ­γα­ρία, όπου κι απέ­κτη­σε τα πρώ­τα της παι­διά, τη Βαγ­γε­λί­τσα και την Ειρή­νη, με τον αγω­νι­στή Χρή­στο Καρά­νταη, που συνε­λή­φθη κατά τη διάρ­κεια της παρά­νο­μης απο­στο­λής του στην Ελλά­δα κι εκτε­λέ­στη­κε το 1955. Στη Βουλ­γα­ρία δού­λε­ψε ως δασκά­λα για τα Ελλη­νό­που­λα, που βρέ­θη­καν κατά χιλιά­δες στη Βουλ­γα­ρία και στη συνέ­χεια έφτα­σε στη Γερ­μα­νι­κή Λαο­κρα­τι­κή Δημο­κρα­τία, όταν αυτή πήρε υπό την προ­στα­σία της 1.000 παι­διά. Τον Ιού­νη του 1952, αφού είχε συμ­βά­λει τα μέγι­στα στη φρο­ντί­δα και τη μόρ­φω­ση εκα­το­ντά­δων παι­διών, μετέ­βη στη Λει­ψία, όπου με εξά­μη­νη προ­ε­τοι­μα­σία στη γλώσ­σα και την ύλη του πανε­πι­στη­μί­ου γρά­φτη­κε στο πρώ­τος έτος της Κοι­νω­νιο­λο­γί­ας. Ενώ ακό­μα δού­λε­ψε και ως εκφω­νή­τρια στη “Φωνή της Αλή­θειας”. Στη συνέ­χεια αυτής της πολυ­τά­ρα­χης ζωής του πολι­τι­κού πρό­σφυ­γα βρέ­θη­κε στο Βου­κου­ρέ­στι για τη “Σχο­λή Μπε­λο­γιάν­νη” και ξανά στη Βουλ­γα­ρία για τη συνέ­χεια των σπου­δών της, όπου συν­δέ­θη­κε με τον μετέ­πει­τα σύντρο­φο στη ζωή και τον αγώ­να σ. Νίκο Καλού­δη, πρω­το­πό­ρο συν­δι­κα­λι­στή της ΟΕΝΟ και επί σει­ρά ετών μέλος της ΚΕ και του ΠΓ του ΚΚΕ, με τον οποίο απέ­κτη­σε το γιο τους Μιχάλη.

Με την επι­στρο­φή της στην Ελλά­δα συν­δέ­θη­κε με τις Οργα­νώ­σεις του ΚΚΕ και μέχρι το τέλος της ζωής της ήταν μέλος της ΚΟΒ Παγκρατίου.

Η συντρό­φισ­σα Αθη­νά Καλού­δη, για 77 ολό­κλη­ρα χρό­νια, υπη­ρέ­τη­σε το Κόμ­μα της, ατα­λά­ντευ­τα, όπου της ζητή­θη­κε, στο βου­νό, την πολι­τι­κή προ­σφυ­γιά και ξανά πάλι στην Ελλά­δα στους αγώ­νες που ακολούθησαν».

Το ΚΚΕ εκφρά­ζει τα πιο θερ­μά του συλ­λυ­πη­τή­ρια στα παι­διά της, τις αδελ­φές της, τα εγγό­νια και τα δισέγ­γο­νά της κι όλους τους οικεί­ους της.

Η κηδεία της θα είναι πολι­τι­κή και θα γίνει τη Δευ­τέ­ρα 19 Ιού­λη, στις 5 μ.μ., στο Νεκρο­τα­φείο της Καισαριανής.

«Τσε Γκε­βά­ρα, πρε­σβευ­τής της Επα­νά­στα­σης», του Νίκου Μόττα

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο