Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Συμπαράσταση στον Γιάννη Παληό (…και στον καθένα-καθεμία που κινδυνεύει από πλειστηριασμό το σπίτι του από τις τράπεζες)

Γρά­φει ο Αλέ­κος Χατζη­κώ­στας //

Η ιστο­ρία δεν αφο­ρά τον συγκε­κρι­μέ­νο επαγ­γελ­μα­τία, ούτε και το συγκε­κρι­μέ­νο νησί (Χίος) όπου ζει και εργά­ζε­ται ο Γιάν­νης Παληός , που δια­τη­ρεί τον εκδο­τι­κό οίκο «ΑΛΦΑ ΠΙ» πολύ εδώ και δεκα­ε­τί­ες έχει δια­γρά­ψει τη δική πνευ­μα­τι­κή δια­δρο­μή, προ­σφέ­ρο­ντας ποιο­τι­κές εκδόσεις.

Ας δού­με τι γρά­φει ο ίδιος ο Γιάν­νης Παληός για την «περι­πέ­τεια» του:

“Από το 2012, συνέ­πεια της οικο­νο­μι­κής κρί­σης που ταλα­νί­ζει τη χώρα μας, εγώ μαζί με τον Αντώ­νη αδυ­να­τού­σα­με να πλη­ρώ­σου­με τις δόσεις των δανεί­ων που είχα­με. Ο τζί­ρος της επι­χεί­ρη­σης άρχι­σε να πέφτει 25% κατ’ έτος (από το 2011), από εκεί που ήταν στα­θε­ρά ανο­δι­κός με ρυθ­μούς ετή­σιας αύξη­σης γύρω στο 30 με 40%. Στις προ­τε­ραιό­τη­τές μας μπή­καν πρώ­τα οι προ­μη­θευ­τές πρώ­των υλών, για­τί χωρίς χαρ­τί και μελά­νια το τυπο­γρα­φείο δεν δου­λεύ­ει, στη συνέ­χεια μισθοί προ­σω­πι­κού, υπο­χρε­ώ­σεις προς το Δημό­σιο, Φόροι και ΦΠΑ που δεν χρω­στά­με ούτε μία δεκά­ρα και, τέλος, οι τρά­πε­ζες, τις οποί­ες, φυσι­κά, και δεν μπο­ρέ­σα­με να καλύψουμε.

Έτσι, η τότε Εμπο­ρι­κή Tρά­πε­ζα (σήμε­ρα Alpha) ξεκί­νη­σε δικα­στι­κό αγώ­να ενα­ντί­ον μας, ζητώ­ντας την επι­στρο­φή ολό­κλη­ρου του ποσού που είχα­με πάρει (εδώ δεν μπο­ρού­σα­με να πλη­ρώ­σου­με την δόση, μας ζητού­σαν ολό­κλη­ρο το κεφά­λαιο), δια­φο­ρε­τι­κά θα έπαιρ­ναν το οικό­πε­δο που είχα­με βάλει ως εγγύηση.

Ξεκί­νη­σε από την συνερ­γα­ζό­με­νη με την τρά­πε­ζα Εισπρα­κτι­κή Εται­ρία μία εφιαλ­τι­κή καθη­με­ρι­νή πίε­ση, που άγγι­ζε τα όρια του παρα­λό­γου, ακό­μα και στους ηλι­κιω­μέ­νους και με προ­βλή­μα­τα υγεί­ας γονείς μας, για την εξό­φλη­ση του δανεί­ου, δια­φο­ρε­τι­κά θα μας έπαιρ­ναν το οικό­πε­δο και ό,τι άλλο περιου­σια­κό στοι­χείο έβρισκαν.

Τον Μάιο του 2013 μάς πήγαν στο δικα­στή­ριο, εξέ­δω­σαν Προ­σω­ρι­νή Δια­τα­γή κατά­σχε­σης του οικο­πέ­δου που είχα­με αγο­ρά­σει με σκο­πό την ανέ­γερ­ση επαγ­γελ­μα­τι­κής στέ­γης. Τότε είχα­με συμπα­ρα­στά­τες το Επι­με­λη­τή­ριο Χίου, τον Εμπο­ρι­κό Σύλ­λο­γο, την ΠΑΣΕΒΕ, το ΚΚΕ, τους Ανε­ξάρ­τη­τους Έλλη­νες, σύσ­σω­μα τα δημο­σιο­γρα­φι­κά μέσα της Χίου, αλλά και τις Αθη­ναί­ι­κες εφη­με­ρί­δες «Ριζο­σπά­στη» και «Ελευ­θε­ρο­τυ­πία». Απα­ντή­σα­με με Ανα­κο­πή και Ανα­στο­λή Εκτέ­λε­σης της Προ­σω­ρι­νής Δια­τα­γής, την οποία κερ­δί­σα­με με από­φα­ση της Προ­έ­δρου του Πρω­το­δι­κεί­ου Χίου, που έκρι­νε την από­φα­ση ως καταχρηστική.

Τον Σεπτέμ­βριο του 2013 πέθα­νε ξαφ­νι­κά από ανα­κο­πή ο αδερ­φός μου Αντώ­νης και εταί­ρος στην επι­χεί­ρη­ση. Από τότε άρχι­σαν ξανά και με περισ­σό­τε­ρη έντα­ση πιέ­σεις από διά­φο­ρες εισπρα­κτι­κές εται­ρί­ες για ρύθ­μι­ση των οφει­λών. Δεν δίστα­ζαν να ενο­χλούν και να απει­λούν καθη­με­ρι­νά, οποια­δή­πο­τε ώρα της ημέ­ρας, ακό­μα και τους υπέρ­γη­ρους μαυ­ρο­φο­ρε­μέ­νους γονείς μου, αλλά και την ανή­λι­κη τότε κόρη μου.

Τον Φεβρουά­ριο του 2019 δικα­στι­κός επι­με­λη­τής μού έφε­ρε δια­τα­γή πλη­ρω­μής για εξό­φλη­ση ποσού 199.000 ευρώ, ενώ το αρχι­κό ποσό του δανεί­ου ήταν 120.000 ευρώ και μέχρι που στα­μά­τη­σε να πλη­ρώ­νε­ται ήταν 105.000 ευρώ.

Την περα­σμέ­νη Παρα­σκευή 29 Μαρ­τί­ου 2019, πάλι δικα­στι­κός επι­με­λη­τής μού κοι­νο­ποί­η­σε την κατά­σχε­ση του σπι­τιού μου (μονα­δι­κό περιου­σια­κό στοι­χείο που έχω μαζί με την σύζυ­γό μου Κων­στα­ντί­να Σβερ­δί­λα) και τον ηλε­κτρο­νι­κό πλει­στη­ρια­σμό του στις 7 Νοεμ­βρί­ου 2019.

Στο σημείο αυτό οφεί­λω να πω ότι εδώ στην Χίο ΚΑΝΕΝΑΣ συμ­βο­λαιο­γρά­φος και δικα­στι­κός επι­με­λη­τής δεν προ­χω­ρά σε τέτοιες εκτε­λέ­σεις, μόνο ένα γρα­φείο στη Μυτι­λή­νη έχει συναινέσει.

Αγα­πη­τοί φίλοι,

Όλοι εσείς που τίµια και µε καθη­µε­ρι­νό αγώ­να προ­σπα­θεί­τε να κρα­τή­σε­τε τις επι­χει­ρή­σεις σας, συντα­χθεί­τε µαζί µου. Δεν είµα­στε απα­τε­ώ­νες. Δεν είµα­στε τζο­γα­δό­ροι. Δεν είµα­στε µπα­τα­ξή­δες. Αγω­νι­ζό­μα­στε για τη ζωή που μας αξίζει!»

Να σημειώ­σου­με ότι γύρω από την υπό­θε­ση ξεδι­πλώ­θη­κε μία μεγά­λη πολύ­μη­νη –πολύ­μορ­φη κινη­το­ποί­η­ση στο νησί αλλά και ευρύ­τε­ρα (απο­φά­σεις φορέ­ων, πάνω από 2.000 υπο­γρα­φές, απο­φά­σεις Δ.Σ και Περι­φέ­ρειας, ερώ­τη­ση στη Βου­λή από το ΚΚΕ κλπ)

Πρό­κει­ται για μία χαρα­κτη­ρι­στι­κή υπό­θε­ση της κατά­στα­σης που επι­κρα­τεί σχε­τι­κά τους πλει­στη­ρια­σμούς πρώ­της κατοι­κί­ας. Τα επι­χει­ρή­μα­τα της κυβέρ­νη­σης και των τρα­πε­ζών περί «μπα­τα­χτσή­δων» ή «στρα­τη­γι­κών κακο­πλη­ρω­τών», στο­χεύ­ουν στο μεγά­λο μέρος των υπερ­χρε­ω­μέ­νων λαϊ­κών νοι­κο­κυ­ριών. Οι απλοί άνθρω­ποι εξα­να­γκά­στη­καν σε τρα­πε­ζι­κό δανει­σμό για να καλύ­ψουν υπαρ­κτές ανά­γκες, αλλά «τσα­κί­στη­καν» από την κρί­ση, την ανερ­γία, τα αντι­λαϊ­κά μέτρα, τις μειώ­σεις μισθών και τη βαριά φοροληστεία.
Οι πραγ­μα­τι­κοί «μπα­τα­χτσή­δες», που είναι υπεύ­θυ­νοι για το μεγά­λο όγκο «κόκ­κι­νων» δανεί­ων και των χρε­ών προς το Δημό­σιο μένουν στο απυ­ρό­βλη­το και σε ευνοϊ­κό νομο­θε­τι­κό πλαίσιο.
Εκφρά­ζου­με την αμέ­ρι­στη συμπα­ρά­στα­ση μας και ταυ­τό­χρο­να καλού­με και σε τοπι­κό επί­πε­δο την ανά­γκη ανά­πτυ­ξης αγώ­νων για την προ­στα­σία από τις τρα­πε­ζι­κές κατα­σχέ­σεις. Ο Γ. Παληός δεν είναι μόνος! Είναι όλοι εμείς! Κανέ­να σπί­τι στα χέρια τρα­πε­ζί­τη»! Η κατοι­κία είναι δικαί­ω­μα! Η πάλη όλων μας για ανα­κού­φι­ση απ’ το βρα­χνά των χρε­ών, απέ­να­ντι στους πλει­στη­ρια­σμούς, είναι υπο­χρέ­ω­ση όλων.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο