Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Συμφωνία της Καζέρτας — Σαν σήμερα 26 Σεπτεμβρίου 1944

Σαν σήμε­ρα 26 Σεπτεμ­βρί­ου 1944 ολο­κλη­ρώ­νε­ται στην Καζέρ­τα της Ιτα­λί­ας σύσκε­ψη του Στρα­τη­γεί­ου των Συμ­μα­χι­κών Δυνά­με­ων της Μεσο­γεί­ου, της κυβέρ­νη­σης της Μ. Βρε­τα­νί­ας, της ελλη­νι­κής κυβέρ­νη­σης «Εθνι­κής Ενό­τη­τας», του ΕΛΑΣ και του ΕΔΕΣ. Οι αντάρ­τι­κες δυνά­μεις τίθε­νται υπό τις δια­τα­γές του Βρε­τα­νού στρα­τη­γού, Ρόναλντ Σκό­μπι. Η ηγε­σία του ΕΛΑΣ ανα­λαμ­βά­νει την υπο­χρέ­ω­ση να απα­γο­ρεύ­σει στις δυνά­μεις της οποια­δή­πο­τε δρά­ση προς κατά­λη­ψη της εξουσίας.

Τα βασι­κά σημεία της Συμ­φω­νί­ας της Καζέρ­τα είναι τα εξής:

«1. Ολαι αι ανταρ­τι­καί ομά­δες αι δρώ­σαι εν Ελλά­δι τίθε­νται υπό τας δια­τα­γάς της ελλη­νι­κής κυβερ­νή­σε­ως εθνι­κής ενότητος.

2. Η Ελλη­νι­κή Κυβέρ­νη­σις θέτει τας δυνά­μεις ταύ­τας υπό τας δια­τα­γάς του Στρα­τη­γού Σκό­μπυ, όστις ωνο­μά­σθη υπό του ανω­τά­του συμ­μα­χι­κού αρχι­στρά­τη­γου ως στρα­τη­γός διοι­κών τας Δυνά­μεις εν Ελλάδι.

3. Συμ­φώ­νως προς την προ­κή­ρυ­ξιν εκδο­θεί­σαν παρά της ελλη­νι­κής κυβερ­νή­σε­ως, ότι οι αρχη­γοί των ελλη­νι­κών ανταρ­τών θ’ απα­γο­ρεύ­σουν πάσαν από­πει­ραν υπ’ αυτούς μονά­δων ν’ ανα­λά­βουν την αρχήν ανά χεί­ρας. Τοιαύ­τη πρά­ξις θα θεω­ρη­θή ως έγκλη­μα και θα τιμω­ρη­θή αναλόγως.

4. Οσον αφο­ρά τας Αθή­νας, ουδε­μία ενέρ­γεια θ’ ανα­λη­φθή εκτός υπό τας αμέ­σους δια­τα­γάς του στρα­τη­γού Σκό­μπυ, στρα­τη­γού διοι­κού­ντος τας εν Ελλά­δι δυνάμεις.

5. Τα τάγ­μα­τα ασφα­λεί­ας θεω­ρού­νται ως όργα­να του εχθρού. Θα χαρα­κτη­ρι­σθούν ως εχθρι­κοί σχη­μα­τι­σμοί, εκτός αν παρα­δο­θούν συμ­φώ­νως προς δια­τα­γάς εκδο­θη­σο­μέ­νας παρά του στρα­τη­γού διοι­κού­ντος τας εν Ελλά­δι δυνάμεις».

Στη Συμ­φω­νία της Καζέρ­τα, όπως στην αντί­στοι­χη του Λιβά­νου που προη­γή­θη­κε, το ΚΚΕ συμ­με­τεί­χε στο όνο­μα της «εθνι­κής ενό­τη­τας». Έτσι, δεν αξιο­ποι­ή­θη­κε το γεγο­νός ότι ο λαός ήταν ένο­πλος, ενώ είχαν δια­μορ­φω­θεί φύτρα εξου­σί­ας (λαϊ­κή αυτο­διοί­κη­ση, δικαιο­σύ­νη, παι­δεία, κ.ά.), που θα μπο­ρού­σαν να εξε­λι­χθούν σε πυρή­νες της επα­να­στα­τι­κής δρά­σης για την καθο­λι­κή σύγκρου­ση, με στό­χο την κατά­κτη­ση της εργα­τι­κής εξουσίας.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο