Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Συμφωνία των Πρεσπών: Γρανάζι των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών στα Βαλκάνια

Το ΚΚΕ, με κρι­τή­ριο τα συμ­φέ­ρο­ντα των εργα­ζο­μέ­νων και την ανά­πτυ­ξη της κοι­νής πάλης των λαών, παρεμ­βαί­νει στα­θε­ρά στις εξε­λί­ξεις στην περιο­χή μας, απο­κα­λύ­πτει τον επι­κίν­δυ­νο χαρα­κτή­ρα των ιμπε­ρια­λι­στι­κών αντα­γω­νι­σμών και στο­χεύ­σε­ων, των επι­διώ­ξε­ων της αστι­κής τάξης που βάζουν τη σφρα­γί­δα τους στη Συμ­φω­νία των Πρεσπών.

Τα μέλη και οι φίλοι του Κόμ­μα­τος και της ΚΝΕ, αλλά και πρω­το­πό­ροι εργα­ζό­με­νοι, νέοι και νέες, που ανη­συ­χούν γι’ αυτές τις επι­κίν­δυ­νες εξε­λί­ξεις καλού­νται να κατα­βά­λουν ακό­μα μεγα­λύ­τε­ρες προ­σπά­θειες στη μάχη της ουσια­στι­κής ενη­μέ­ρω­σης και κινη­το­ποί­η­σης του λαού, κόντρα στη βιο­μη­χα­νία του ψεύ­δους και της παρα­πλη­ρο­φό­ρη­σης, στις συκο­φα­ντί­ες κατά του ΚΚΕ.

Η ενη­μέ­ρω­ση του λαού θα φωτί­σει την πραγ­μα­τι­κή κατά­στα­ση και θα δεί­ξει ότι η στρα­τη­γι­κή σύμπλευ­ση του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ, συνο­λι­κά των κομ­μά­των του κεφα­λαί­ου, απο­δει­κνύ­ε­ται μέσα από τη βασι­κή τους γραμ­μή, την υπε­ρά­σπι­ση των συμ­φε­ρό­ντων της πλου­το­κρα­τί­ας, των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, παρά την παρα­πλα­νη­τι­κή επι­χει­ρη­μα­το­λο­γία, τους ψευ­το­καυ­γά­δες, τις εθνι­κι­στι­κές και κοσμο­πο­λί­τι­κες κραυγές.

Στό­χος είναι να βγά­λουν οι λαϊ­κές δυνά­μεις συμπε­ρά­σμα­τα και να τα αξιο­ποι­ή­σουν στους αγώ­νες τους, να κατα­γρα­φεί στις συνει­δή­σεις των ανθρώ­πων του μόχθου η πραγ­μα­τι­κή δια­φο­ρά που κάνει η πολι­τι­κή του ΚΚΕ και πόσο σημα­ντι­κός παρά­γο­ντας είναι η ενί­σχυ­σή του παντού, για να δυνα­μώ­σει ο λαϊ­κός αγώ­νας σε όλα τα μέτω­πα. Να στα­λεί το μήνυ­μα της αντε­πί­θε­σης και να απο­κρυ­σταλ­λω­θεί στη σκέ­ψη ότι η πάλη για να ζήσουν οι λαοί ειρη­νι­κά, με δικαιώ­μα­τα που αντα­πο­κρί­νο­νται στις ανά­γκες τους συν­δέ­ε­ται άμε­σα με την πάλη για την ανα­τρο­πή της καπι­τα­λι­στι­κής βαρ­βα­ρό­τη­τας που γεν­νά­ει το εθνι­κι­στι­κό μίσος, τους αντα­γω­νι­σμούς και τον πόλε­μο, τη φτώ­χεια και τη δυστυχία.

Το «ΝΑΙ» και το «ΟΧΙ» στη Συμ­φω­νία των Πρε­σπών όχι μόνο δεν είναι ασφα­λές κρι­τή­ριο για να κρί­νουν οι λαϊ­κές δυνά­μεις τη στά­ση των πολι­τι­κών κομ­μά­των, αλλά λει­τουρ­γούν ως παγί­δες χει­ρα­γώ­γη­σης αν δεν εξε­τα­στεί η πολι­τι­κή τοπο­θέ­τη­ση στο βασι­κό στό­χο της Συμ­φω­νί­ας, την έντα­ξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ.

Το «ΝΑΙ» του ΣΥΡΙΖΑ, των υπο­λειμ­μά­των των ΑΝΕΛ και του Ποτα­μιού ή άλλων προ­θύ­μων που συνυ­πο­λο­γί­ζει ο κ. Τσί­πρας στο φιά­σκο της κεντρο­α­ρι­στε­ρής εξα­πά­τη­σης του λαού, εγκρί­νει τη συμ­φω­νία που δια­μορ­φώ­θη­κε με παρέμ­βα­ση των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ, ισχυ­ρών ελλη­νι­κών επι­χει­ρη­μα­τι­κών συμ­φε­ρό­ντων στην περιο­χή, δια­τη­ρώ­ντας το σπέρ­μα του αλυ­τρω­τι­σμού (εθνι­κό­τη­τα, μακε­δο­νι­κός λαός και γλώσ­σα) που δεν μπο­ρεί να ξεπε­ρα­στεί με ερμη­νευ­τι­κές υπο­ση­μειώ­σεις που χωρά­νε διπλές και πολ­λα­πλές αναγνώσεις.

Το «ΟΧΙ» της ΝΔ, του ΚΙΝΑΛ, του Καμ­μέ­νου, του Λεβέ­ντη και των φασι­στών της Χρυ­σής Αυγής έχει τον ίδιο παρο­νο­μα­στή με το «ΝΑΙ» του ΣΥΡΙΖΑ και των συμ­μά­χων του για τη στή­ρι­ξη των επι­διώ­ξε­ων των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, των οικο­νο­μι­κών ομί­λων στα Βαλ­κά­νια. Το «ΟΧΙ» αυτό εκφρά­ζει την αδιέ­ξο­δη λογι­κή της ονο­μα­το­λο­γί­ας ή ακό­μα εκφρά­ζει (ή ανέ­χε­ται) εθνι­κι­στι­κές θέσεις που φτά­νουν μέχρι του σημεί­ου προ­βο­λής του αλυ­τρω­τι­κού συν­θή­μα­τος «η Μακε­δο­νία είναι μία και ελλη­νι­κή», το οποίο δεν έχει καμία ιστο­ρι­κή βάση και χρη­σι­μο­ποιεί­ται για τον εγκλω­βι­σμό λαϊ­κών δυνάμεων.

Μόνο το ΚΚΕ με την πάλη του και την κατα­ψή­φι­ση της Συμ­φω­νί­ας των Πρε­σπών εκφρά­ζει την αντί­θε­σή του στο βασι­κό της στό­χο, συνε­χί­ζο­ντας με συνέ­πεια το δια­χρο­νι­κό του αγώ­να κατά των επι­κίν­δυ­νων ιμπε­ρια­λι­στι­κών επεμ­βά­σε­ων στην περιοχή.

Είναι η μόνη πολι­τι­κή δύνα­μη που απο­κά­λυ­ψε από τις αρχές της δεκα­ε­τί­ας του ’90 τον παρα­πλα­νη­τι­κό ρόλο της ονο­μα­το­λο­γί­ας, δια­χώ­ρι­σε τη θέση του από τα εθνι­κι­στι­κά συλ­λα­λη­τή­ρια στα οποία συμ­με­τεί­χαν τα αστι­κά κόμ­μα­τα και οι δυνά­μεις του οπορ­του­νι­σμού, του τότε Συνα­σπι­σμού, προ­γό­νου του ΣΥΡΙΖΑ, που επι­δό­θη­κε σε αντιΚ­ΚΕ επιθέσεις.

Είναι το μόνο κόμ­μα που μίλη­σε (από τότε) για σύν­θε­τη ονο­μα­σία της ΠΓΔΜ με γεω­γρα­φι­κό προσ­διο­ρι­σμό, κατα­δι­κά­ζο­ντας τον αλυ­τρω­τι­σμό και τον εθνι­κι­σμό, ανα­δει­κνύ­ο­ντας ότι η Μακε­δο­νία είναι μια ευρεία γεω­γρα­φι­κή περι­φέ­ρεια η οποία, μετά τους Βαλ­κα­νι­κούς πολέ­μους, με τη Συν­θή­κη του Βου­κου­ρε­στί­ου, το 1913, κατα­νε­μή­θη­κε στην Ελλά­δα, στη Βουλ­γα­ρία, στην τότε Σερ­βία και την Αλβα­νία και κανέ­να κρά­τος δεν έχει δικαί­ω­μα στην αποκλειστικότητα.

Τι προηγήθηκε της Συμφωνίας των Πρεσπών;

Με πολ­λά στοι­χεία απο­δει­κνύ­ε­ται ότι το 2017–2018 εκδη­λώ­θη­κε μπα­ράζ παρεμ­βά­σε­ων και εκβια­σμών σε όλες τις φάσεις των δια­πραγ­μα­τεύ­σε­ων, πριν, κατά τη διάρ­κεια της υπο­γρα­φής της συμ­φω­νί­ας, το δημο­ψή­φι­σμα και την επι­κύ­ρω­ση από τη Βου­λή της ΠΓΔΜ, με τη συμ­με­το­χή της κυβέρ­νη­σης ΣΥΡΙΖΑ — ΑΝΕΛ.

Ο ισχυ­ρι­σμός των κυβερ­νη­τι­κών στε­λε­χών ότι δεν υπήρ­ξαν παρεμ­βά­σεις από έξω είναι πέρα για πέρα ψευδής.

O Αμε­ρι­κα­νός πρέ­σβης, Τζ. Πάιατ, δεν κρύ­βει τη χαρά του για τη «βρώ­μι­κη δου­λειά» που κάνει η κυβέρ­νη­ση ΣΥΡΙΖΑ και έχει μιλή­σει πολ­λές φορές για το ρόλο του κ. Τσί­πρα και του επι­τε­λεί­ου του. Σε συνέ­ντευ­ξή του στον τηλε­ο­πτι­κό σταθ­μό «ΣΚΑΪ», το Φλε­βά­ρη του 2018, ανέ­φε­ρε σχε­τι­κά: «Ας συζη­τή­σου­με λίγο πιο ανοι­κτά για τη γεω­πο­λι­τι­κή θέση της Ελλά­δας και των Δυτι­κών Βαλ­κα­νί­ων (…) Είχα­με τον πρω­θυ­πουρ­γό, κ. Τσί­πρα, στην Ουά­σιγ­κτον τον Οκτώ­βριο (του 2017). Είχα­με μια εξαι­ρε­τι­κή συζή­τη­ση με τον αντι­πρό­ε­δρο Πενς, που ήταν επι­κε­ντρω­μέ­νη σ’ αυτό ακρι­βώς το θέμα. Οι θέσεις Ελλά­δας και ΗΠΑ συγκλί­νουν σημα­ντι­κά. Και οι δύο κυβερ­νή­σεις μας πιστεύ­ουν ότι οι χώρες των Δυτι­κών Βαλ­κα­νί­ων πρέ­πει να συνε­χί­σουν την πορεία τους για έντα­ξη στους ευρω­α­τλα­ντι­κούς θεσμούς».

Ο γγ του ΝΑΤΟ, Γ. Στόλ­τεν­μπεργκ, σε δηλώ­σεις του στις 15 Φλε­βά­ρη 2018 ξεκα­θά­ρι­σε: «Επι­σκέ­φθη­κα πρό­σφα­τα τα Σκό­πια και η νέα κυβέρ­νη­ση εκεί με τον πρω­θυ­πουρ­γό Ζόραν Ζάεφ δήλω­σε σαφώς ότι θα ήθε­λαν να δεί­ξουν κάποια ευε­λι­ξία, να προ­σπα­θή­σουν να βρουν λύση (…) Πρό­σφα­τα μίλη­σα με τον πρω­θυ­πουρ­γό της Ελλά­δας Τσί­πρα (…) Ελπί­ζω πραγ­μα­τι­κά ότι είναι δυνα­τή η εξεύ­ρε­ση λύσης (…) και θα επι­τρέ­ψει στην ΠΓΔΜ να γίνει μέλος της Συμ­μα­χί­ας. Συνε­πώς τους παρο­τρύ­νω να είναι ευέ­λι­κτοι και να προ­σπα­θή­σουν να βρουν λύση».

Η «ευρω­α­τλα­ντι­κή ολο­κλή­ρω­ση» απο­τε­λεί βασι­κό στό­χο της απο­κα­λού­με­νης Στρα­τη­γι­κής της ΕΕ για τη διεύ­ρυν­ση στα Δ. Βαλ­κά­νια που εγκρί­θη­κε στην Κομι­σιόν στις 6/2/18. Η αρμό­δια επί­τρο­πος για θέμα­τα Εξω­τε­ρι­κής Πολι­τι­κής και Ασφά­λειας, Φ. Μογκε­ρί­νι, δήλω­σε ότι «τα Βαλ­κά­νια είναι μια πολύ ενδια­φέ­ρου­σα αγο­ρά για την ΕΕ (…) Αρκεί να δει κανείς τα οικο­νο­μι­κά στοι­χεία για να αντι­λη­φθεί ότι ως ΕΕ έχου­με τις περισ­σό­τε­ρες Αμε­σες Ξένες Επεν­δύ­σεις στην περιο­χή και τι προ­ο­πτι­κές και δυνα­τό­τη­τες θα υπάρ­ξουν για όλους μας, αν ενσω­μα­τώ­σου­με αυτήν την αγο­ρά των 80 εκατ. ατόμων»!

Ο πρω­θυ­πουρ­γός, Αλ. Τσί­πρας, μετά την υπο­γρα­φή της Συμ­φω­νί­ας των Πρε­σπών έθε­σε στον γγ του ΝΑΤΟ τη θέση για την ολο­κλή­ρω­ση των δια­δι­κα­σιών έντα­ξης, ενώ μέσα στον Ιού­λη επι­δό­θη­κε από τον γγ του ΝΑΤΟ στον πρω­θυ­πουρ­γό Ζάεφ η πρό­σκλη­ση για έναρ­ξη των εντα­ξια­κών δια­πραγ­μα­τεύ­σε­ων με τη ΝΑΤΟι­κή λυκοσυμμαχία.

Ο Τραμπ, η Μέρ­κελ, σύσ­σω­μο το ιμπε­ρια­λι­στι­κό επι­τε­λείο χαρα­κτη­ρί­ζει τη Συμ­φω­νία των Πρε­σπών ιστο­ρι­κή ευκαι­ρία (!) και συγ­χαί­ρει τον Τσί­πρα και τον Ζάεφ.

Αυτά και άλλα (πολ­λά) στοι­χεία, που έχει δημο­σιεύ­σει ο «Ριζο­σπά­στης», δεί­χνουν καθα­ρά τι κρί­θη­κε όλη αυτήν την περί­ο­δο και τι μέσα χρη­σι­μο­ποι­ή­θη­καν για να επι­τευ­χθεί ο στό­χος της έντα­ξης της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ με «προ­ξε­νη­τή» την ελλη­νι­κή κυβέρνηση.

Η προ­πα­γάν­δα του ΣΥΡΙΖΑ μπο­ρεί να είναι κυνι­κή, αλλά έχει κοντά ποδά­ρια, είναι αδιέ­ξο­δη. Κάθε προ­σπά­θεια που κάνει να σηκώ­σει τον αντι­δε­ξιό τόνο στο πλαί­σιο του διπο­λι­κού παι­χνι­διού με τη ΝΔ και να εμφα­νι­στεί ως προ­ο­δευ­τι­κή δύνα­μη, πέφτει πάνω στη συγκυ­βέρ­νη­ση με τον Καμ­μέ­νο και το ακρο­δε­ξιό κόμ­μα των ΑΝΕΛ, δεν μπο­ρεί να κρύ­ψει τις σχέ­σεις του με τον Τραμπ, την Μέρ­κελ, τον γγ του ΝΑΤΟ Στόλ­τεν­μπεργκ και άλλους αστέ­ρες της καπι­τα­λι­στι­κής βαρ­βα­ρό­τη­τας. Επι­βε­βαιώ­νει διαρ­κώς το ρόλο του συνη­γό­ρου των εγκλη­μά­των του αμε­ρι­κα­νο­ΝΑ­ΤΟι­κού ιμπε­ρια­λι­σμού και της ΕΕ, των ιμπε­ρια­λι­στι­κών πολέ­μων και επεμβάσεων.

Κάθε φορά που επι­χει­ρεί να παρου­σιά­σει τη Συμ­φω­νία των Πρε­σπών «ως κατα­λύ­τη συμπό­ρευ­σης των προ­ο­δευ­τι­κών δυνά­με­ων», βλέ­πει τη φάτσα του στον καθρέ­φτη των μνη­μο­νί­ων και των μνη­μο­νια­κών νόμων, δια­πι­στώ­νει ότι οι νέοι συνε­ταί­ροι του είναι κραγ­μέ­νες περι­πτώ­σεις εθνι­κι­στών που στη­ρί­ζουν την κυβέρ­νη­ση ΣΥΡΙΖΑ, πρώ­ην στε­λέ­χη του ΠΑΣΟΚ και άλλες φιγού­ρες που έχουν πρω­τα­γω­νι­στή­σει στην εφαρ­μο­γή της αντι­λαϊ­κής πολι­τι­κής που βασά­νι­σε και βασα­νί­ζει το λαό μας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει τη βρώμικη δουλειά

Τα περί «ευθύ­νης και τόλ­μης» που δήθεν επέ­δει­ξε ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξέ­λι­ξη των δια­πραγ­μα­τεύ­σε­ων ή ότι η συγκυ­ρία έφε­ρε τους «καλούς» (σοσιαλ­δη­μο­κρά­τες) Τσί­πρα και Ζάεφ στη δια­κυ­βέρ­νη­ση και δια­μόρ­φω­σε θετι­κές συν­θή­κες για τη Συμ­φω­νία δεν μπο­ρούν να κρύ­ψουν την αλήθεια.

Η βάση πάνω στην οποία οικο­δο­μεί­ται η Συμ­φω­νία των Πρε­σπών φαί­νε­ται καθα­ρά στο άρθρο 2, που προ­βλέ­πει την έντα­ξη — ενσω­μά­τω­ση της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, καθο­ρί­ζο­ντας (ακό­μα και) τη δια­δι­κα­σία, τα καθή­κο­ντα και τις κινή­σεις που ανα­λαμ­βά­νουν να προ­ω­θή­σουν οι κυβερ­νή­σεις της Ελλά­δας και της γει­το­νι­κής χώρας στις λυκοσυμμαχίες.

Οι κυβερ­νη­τι­κοί απο­λο­γη­τές ανα­ρω­τιού­νται «πονη­ρά»: «Μα για­τί το ΚΚΕ αντι­δρά έντο­να; Με την έντα­ξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ δια­μορ­φώ­νο­νται συν­θή­κες στα­θε­ρό­τη­τας και ασφά­λειας στην περιοχή»!

Το πάθος με το οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ επι­δί­δε­ται στο «ξέπλυ­μα» του αμε­ρι­κα­νο­ΝΑ­ΤΟι­κού και ευρω­παϊ­κού ιμπε­ρια­λι­σμού είναι χαρα­κτη­ρι­στι­κό στοι­χείο ενός οπορ­του­νι­στι­κού κόμ­μα­τος που, διά μέσου της σοσιαλ­δη­μο­κρα­τι­κής μετάλ­λα­ξης και της στή­ρι­ξης τμη­μά­των της αστι­κής τάξης, βου­τά­ει στο βάλ­το της καπι­τα­λι­στι­κής δια­χεί­ρι­σης και γίνε­ται συνε­χώς πιο αδίστακτος.

Μέρος αυτής της πορεί­ας είναι η ανά­λη­ψη του ρόλου του σημαιο­φό­ρου των ευρω­α­τλα­ντι­κών σχε­δί­ων, η δημιουρ­γία στρα­τιω­τι­κών βάσε­ων σε δεκά­δες περιο­χές της χώρας, η συμ­με­το­χή σε ΝΑΤΟι­κές απο­στο­λές και ασκή­σεις, η μετα­τρο­πή της χώρας σε ιμπε­ρια­λι­στι­κό ορμη­τή­ριο, γεγο­νό­τα που επι­βάλ­λε­ται να ταρα­κου­νή­σουν εργα­ζό­με­νους που ακο­λου­θούν ακό­μα αυτό το κόμ­μα, όσους αισθά­νο­νται αριστεροί.

Η ιστο­ρι­κή και σύγ­χρο­νη πεί­ρα έχει απο­δεί­ξει ότι οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και η ΕΕ έχουν βασα­νί­σει τα Βαλ­κά­νια και την ευρύ­τε­ρη περιο­χή. Ευθύ­νο­νται για την τουρ­κι­κή κατο­χή της Κύπρου και τη δια­τή­ρη­σή της για 45 χρό­νια, τη διά­λυ­ση της Γιου­γκο­σλα­βί­ας τη δεκα­ε­τία του ’90, την αλλα­γή συνό­ρων, τους αιμα­τη­ρούς πολέ­μους σε Σερ­βία, Κρο­α­τία, Βοσ­νία — Ερζε­γο­βί­νη, Κόσ­σο­βο, τον ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλε­μο κατά της Γιου­γκο­σλα­βί­ας το 1999, τους πολέ­μους σε Ιράκ, Συρία και Λιβύη.

Η ευρω­α­τλα­ντι­κή διείσ­δυ­ση έχει προ­κα­λέ­σει οδυ­νη­ρές συνέ­πειες στους λαούς των Βαλ­κα­νί­ων, τους έχουν μπλέ­ξει σε μεγά­λες περι­πέ­τειες. Μεθο­δι­κά, χρό­νο το χρό­νο, δημιουρ­γεί­ται ένα πολύ επι­κίν­δυ­νο τόξο στρα­τιω­τι­κών βάσε­ων και υπο­δο­μών, στο Κόσ­σο­βο, στην ΠΓΔΜ, στην Αλβα­νία, στη Βουλ­γα­ρία, στη Ρου­μα­νία κ.α., σ’ έναν αδυ­σώ­πη­το αντα­γω­νι­σμό με τη Ρωσία, που δια­τη­ρεί ακό­μα ισχυ­ρές προ­σβά­σεις στην περιο­χή, και την Κίνα, που επε­κτεί­νει τα συμ­φέ­ρο­ντά της μέσω του «Νέου Δρό­μου του Μεταξιού».

Σ’ αυτό το έδα­φος ανα­ζω­πυ­ρώ­νο­νται οι «δια­πραγ­μα­τεύ­σεις» και αντι­πα­ρα­θέ­σεις για νέες αλλα­γές των συνό­ρων ανά­με­σα στη Σερ­βία και το προ­τε­κτο­ρά­το του Κοσ­σό­βου, το οποίο δημιουρ­γεί το δικό του στρα­τό, «δένε­ται» πολύ­μορ­φα με την Αλβα­νία, με την οποία έχει πλέ­ον κοι­νά σύνο­ρα, ενώ στην Αλβα­νία, μέλος του ΝΑΤΟ από το 2009, η αστι­κή τάξη προ­βάλ­λει επί­μο­να το στό­χο για τη «Μεγά­λη Αλβανία».

Δεν υπάρ­χει περι­θώ­ριο για αυτα­πά­τες. Η Τουρ­κία εντά­χθη­κε στο ΝΑΤΟ μαζί με την Ελλά­δα το 1952, είναι «σύμ­μα­χοι» για δεκα­ε­τί­ες, αλλά συνε­χί­ζε­ται και κλι­μα­κώ­νε­ται η αμφι­σβή­τη­ση των συνό­ρων στο Αιγαίο, είναι καθη­με­ρι­νές οι παρα­βιά­σεις του ελλη­νι­κού ενα­έ­ριου και θαλάσ­σιου χώρου, εκδη­λώ­νο­νται επει­σό­δια που προει­δο­ποιούν για συγκρούσεις.

Στις εξε­λί­ξεις αυτές δεν μετρά­νε μόνο τα μεγέ­θη της κάθε χώρας, όπως ισχυ­ρί­ζο­νται στε­λέ­χη του ΣΥΡΙΖΑ (π.χ. για την ΠΓΔΜ) για να καλ­λιερ­γή­σουν τον εφη­συ­χα­σμό και να ενο­χο­ποι­ή­σουν τη βάσι­μη λαϊ­κή ανη­συ­χία. Μετρά­νε οι αμε­ρι­κα­νο­ΝΑ­ΤΟι­κές βάσεις και στρα­τιω­τι­κές δυνά­μεις στα Βαλ­κά­νια, οι παρεμ­βά­σεις της Τουρ­κί­ας στην περιο­χή, οι ιμπε­ρια­λι­στι­κές συμ­μα­χί­ες, που είναι μαθη­μέ­νες σε πολε­μι­κές επι­χει­ρή­σεις σε στιγ­μές όξυν­σης της κατάστασης.

Κανείς εργα­ζό­με­νος να μην «τσι­μπή­σει» στο δόλω­μα της γεω­στρα­τη­γι­κής ανα­βάθ­μι­σης που προ­βάλ­λουν ο ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα αστι­κά κόμ­μα­τα στην Ελλά­δα. Τον ίδιο στό­χο βάζουν οι αστι­κές τάξεις και τα κόμ­μα­τά τους στις άλλες χώρες, έτσι ετοι­μά­ζε­ται το «μενού» των αντα­γω­νι­σμών και των συγκρού­σε­ων. Τα περί ηγε­τι­κής θέσης της Ελλά­δας στα Βαλ­κά­νια, που ανα­μα­σά ο κ. Τσί­πρας, δεί­χνουν μικρο­με­γα­λι­σμό, εναρ­μό­νι­ση με στο­χεύ­σεις τμη­μά­των του κεφα­λαί­ου, συνει­δη­τή εξυ­πη­ρέ­τη­ση των σχε­δί­ων της ιμπε­ρια­λι­στι­κής μηχα­νής, με τις πλά­τες της οποί­ας «τολ­μά» ο πρω­θυ­πουρ­γός να θέτει τέτοια πολύ επι­κίν­δυ­να ζητήματα.

Κανείς εργα­ζό­με­νος να μην υπο­τι­μή­σει τα «κομπλι­μέ­ντα» του Αμε­ρι­κα­νού πρέ­σβη, Πάιατ, που χαρα­κτη­ρί­ζει την ελλη­νι­κή κυβέρ­νη­ση «γεω­πο­λι­τι­κό μεντε­σέ» για­τί αυτά βρω­μά­νε μπα­ρού­τι και ισο­δυ­να­μούν με βαθύ­τε­ρη εμπλο­κή της χώρας στους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς πολέ­μους και επεμ­βά­σεις, είναι κίν­δυ­νος — θάνα­τος για τους εργα­ζό­με­νους στην Ελλά­δα και την περιοχή.

Οι κίν­δυ­νοι αυτοί φαί­νο­νται καθα­ρά στην πρό­σφα­τη έκθε­ση του αμε­ρι­κα­νι­κού υπουρ­γεί­ου Εξω­τε­ρι­κών για την Ελλά­δα (Αύγου­στος 2018) που ανα­φέ­ρει: «Η γεω­γρα­φι­κή θέση της Ελλά­δας την καθι­στά έναν από τους βασι­κούς “παί­χτες” στην προ­σπά­θεια των ΗΠΑ και της ΕΕ για τη δια­φο­ρο­ποί­η­ση των πηγών φυσι­κού αερί­ου στις βορειο­ευ­ρω­παϊ­κές χώρες, οι οποί­ες στη­ρί­ζο­νται κυρί­ως σε ρωσι­κό φυσι­κό αέριο» και μιλά­ει για την «…ανά­γκη στή­ρι­ξης της Ελλά­δας, ώστε να δια­τη­ρή­σει τον ηγε­τι­κό της ρόλο στην ενσω­μά­τω­ση των χωρών των Δυτι­κών Βαλ­κα­νί­ων στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ…»,θέτο­ντας αυτά που αντι­γρά­φει ο κ. Τσίπρας.

Οι εθνι­κι­σμοί δεν έχουν μόνο ιστο­ρι­κή ανα­φο­ρά, είναι σε δρά­ση, όπλο στα χέρια των αστι­κών τάξε­ων, πραγ­μα­τι­κός κίν­δυ­νος για τους λαούς. Η ιμπε­ρια­λι­στι­κή στρα­τη­γι­κή εκμε­ταλ­λεύ­ε­ται υπαρ­κτές ή ανύ­παρ­κτες μειο­νό­τη­τες, χρη­σι­μο­ποιεί την επι­κίν­δυ­νη θεω­ρία του λεγό­με­νου αυτο­προσ­διο­ρι­σμού, που ανα­πα­ρά­γουν το επι­τε­λείο του ΣΥΡΙΖΑ και δυνά­μεις του οπορ­του­νι­σμού, ανοί­γο­ντας νέες πλη­γές, ρίχνο­ντας νερό στο μύλο των σχε­δί­ων αλλα­γής των συνό­ρων, σε ανα­δια­τά­ξεις που περ­νούν μέσα από πολε­μι­κές συγκρούσεις.

Σ’ αυτές τις συν­θή­κες ο εφη­συ­χα­σμός που καλ­λιερ­γεί­ται με τη «ρημα­τι­κή δια­κοί­νω­ση» και διά­φο­ρες ανα­φο­ρές στα περί «φιλί­ας των λαών», είναι για ξεκάρ­φω­μα, ένα «μπα­λό­νι στον άνε­μο». Οι εθνι­κι­σμοί και αλυ­τρω­τι­σμοί και από τις δύο πλευ­ρές, μέσα στο γενι­κό­τε­ρο περι­βάλ­λον της περιο­χής και τις ιμπε­ρια­λι­στι­κές επεμ­βά­σεις, θα αλλη­λο­τρο­φο­δο­τού­νται και θα αλλη­λο­συ­μπλη­ρώ­νο­νται. Νέες συμ­μα­χί­ες και ανα­δια­τά­ξεις, νέοι συσχε­τι­σμοί πολι­τι­κών δυνά­με­ων θα θέτουν τις δικές τους προ­τε­ραιό­τη­τες και τα ευχο­λό­για θα ακυ­ρώ­νο­νται στην πρά­ξη. Έτσι λει­τουρ­γούν το ιμπε­ρια­λι­στι­κό σύστη­μα και η κάθε αστι­κή εξου­σία. Κινού­νται με βάση τα δικά τους συμ­φέ­ρο­ντα και πάντα κατά των λαών.

Το παράδειγμα του ΚΚΕ είναι φωτεινό

Οι γελοί­οι ισχυ­ρι­σμοί στε­λε­χών του ΣΥΡΙΖΑ «περί εθνι­κι­σμού του ΚΚΕ», οι παρεμ­βά­σεις δια­φό­ρων «παπα­γά­λων», εμπα­θών αντι­κομ­μου­νι­στών που είναι σε απο­στο­λή και μιλούν «πονη­ρά» περί αλλα­γής θέσης του ΚΚΕ για την ΠΓΔΜ, είναι συνει­δη­τή ψευ­δο­λο­γία, ενταγ­μέ­νη στο σχε­δια­σμό στή­ρι­ξης της πολι­τι­κής του ΣΥΡΙΖΑ και της Συμ­φω­νί­ας των Πρε­σπών. Η πρά­ξη του Κόμ­μα­τος όλα αυτά τα χρό­νια δίνει απάντηση:

  • Μέσα στις δύσκο­λες συν­θή­κες της αντε­πα­νά­στα­σης, το ΚΚΕ κατα­δί­κα­σε την ιμπε­ρια­λι­στι­κή επέμ­βα­ση για τη διά­λυ­ση της Γιου­γκο­σλα­βί­ας που στή­ρι­ξαν αστι­κές και οπορ­του­νι­στι­κές δυνάμεις.
  • Μίλη­σε καθα­ρά για τον απο­προ­σα­να­το­λι­στι­κό ρόλο της ονο­μα­το­λο­γί­ας, στο ζήτη­μα της ΠΓΔΜ άνοι­ξε μέτω­πο στον εθνι­κι­σμό και τον αλυτρωτισμό.
  • Αντι­πά­λε­ψε τους πολέ­μους που διε­ξά­χθη­καν στο έδα­φος της πρώ­ην Γιου­γκο­σλα­βί­ας μέχρι το 1998, σε αντί­θε­ση με τις αστι­κές δυνά­μεις και τον οπορ­του­νι­σμό που χαι­ρέ­τι­σαν την αλλα­γή συνό­ρων στα Βαλκάνια.
  • Με συνέ­πεια κατα­ψή­φι­σε στη Βου­λή και αντι­πά­λε­ψε τη Συν­θή­κη του Μάα­στριχτ και την έντα­ξη της Ελλά­δας στην ΕΕ.
  • Αντι­τά­χθη­κε στην έντα­ξη της Κύπρου στην ΕΕ, των Σλο­βε­νί­ας, Βουλ­γα­ρί­ας, Ρου­μα­νί­ας, Κρο­α­τί­ας στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, της Αλβα­νί­ας και του Μαυ­ρο­βου­νί­ου στο ΝΑΤΟ. Συνέ­χεια αυτής της συνε­πούς πορεί­ας είναι η στά­ση του ΚΚΕ ενά­ντια στην έντα­ξη της ΠΓΔΜ στις λυκο­συμ­μα­χί­ες και στη Συμ­φω­νία των Πρεσπών.
  • Με δεκά­δες κινη­το­ποι­ή­σεις σε όλη τη χώρα κατα­δι­κά­ζει τον αμε­ρι­κα­νο­ΝΑ­ΤΟι­κό ιμπε­ρια­λι­σμό, συσπει­ρώ­νει λαϊ­κές δυνά­μεις στο στό­χο της απο­δέ­σμευ­σης από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ.

Σε κάθε φάση των εξε­λί­ξε­ων το νήμα που δια­περ­νά­ει την πολι­τι­κή του ΚΚΕ είναι η πίστη στο δίκιο των εργα­ζο­μέ­νων και η προ­σπά­θεια να δυνα­μώ­σουν η κοι­νή πάλη των λαών, η φιλία τους, οι σχέ­σεις αμοι­βαί­ου οφέλους.

Με αυτόν το στό­χο το ΚΚΕ πρω­τα­γω­νι­στεί στην ταξι­κή πάλη και συνερ­γά­ζε­ται με τα ΚΚ των βαλ­κα­νι­κών χωρών, συμπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νου του ΚΚ Μακε­δο­νί­ας, το οποίο έχει αντι­τα­χθεί στην έντα­ξη στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ και απεί­χε από το δημοψήφισμα.

Με αυτόν το στό­χο το ΚΚΕ πρω­τα­γω­νι­στεί στην οργά­νω­ση τακτι­κών συνα­ντή­σε­ων των ΚΚ στα Βαλ­κά­νια και την ευρύ­τε­ρη περιο­χή για το συντο­νι­σμό της πάλης κατά των αστι­κών τάξε­ων, των ιμπε­ρια­λι­στι­κών επεμ­βά­σε­ων και για το κλεί­σι­μο των αμε­ρι­κα­νο­ΝΑ­ΤΟι­κών βάσεων.

Με αυτόν το στό­χο έχει ανα­λά­βει αμέ­τρη­τες πρω­το­βου­λί­ες στο κομ­μου­νι­στι­κό κίνη­μα, κοπιά­ζει για το συντο­νι­σμό της δρά­σης στο εργα­τι­κό — λαϊ­κό κίνη­μα, για την ενί­σχυ­ση των διε­θνών αντι­ι­μπε­ρια­λι­στι­κών οργα­νώ­σε­ων, με φάρο την ανα­τρο­πή της καπι­τα­λι­στι­κής βαρ­βα­ρό­τη­τας, την ανα­γκαιό­τη­τα και επι­και­ρό­τη­τα του σοσιαλισμού.

Του Γιώρ­γου ΜΑΡΙΝΟΥ
*μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.

Ριζο­σπά­στης, 23/1/2019.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο