Συνέντευξη με τον πρόεδρο του Σουηδικού Κομμουνιστικού Κόμματος Αντρέας Σόρενσεν

Ο Αντρέ­ας Σόρεν­σεν ο νέος πρό­ε­δρος του Σου­η­δι­κού Κομ­μου­νι­στι­κού Κόμ­μα­τος εκλέ­χθη­κε πέρυ­σι τον Μάιο. Δέχθη­κε με μεγά­λη χαρά να επι­κοι­νω­νή­σει με τους Ελλη­νες εργα­ζό­με­νους και τον ελλη­νι­κό λαό μέσα από το περιο­δι­κό «Ατέ­χνως». Τη συνέ­ντευ­ξη πήρε ο Πάνος Αλε­πλιώ­της.

Γεια σου Αντρέα. 

Δεν είναι πολ­λοί στον κόσμο που απευ­θύ­νο­νται στον ενι­κό σε ένα πρό­ε­δρο κόμ­μα­τος αλλά στην Σου­η­δία είναι καθιερωμένο . 

Στη Σου­η­δία, έχου­με από και­ρό στα­μα­τή­σει να λέμε «εσείς». Σχε­τί­ζε­ται με την έντο­νη αίσθη­ση που πολ­λοί Σου­η­δοί αισθά­νο­νται ότι «δεν μπο­ρείς να είσαι ανώ­τε­ρος από τους άλλους». Πρό­κει­ται για ένα ειδι­κό πολι­τι­στι­κό φαι­νό­με­νο, το οποίο αξί­ζει να κρατηθεί!

— Ποιος είναι ο Αντρέ­ας Σόρεν­σεν και το κόμ­μα που εκπροσωπεί ; 

– Γεν­νή­θη­κα και μεγά­λω­σα στην τέταρ­τη μεγα­λύ­τε­ρη πόλη της Σου­η­δί­ας, την Ουψά­λα. Ήμουν προη­γου­μέ­νως ενερ­γός συν­δι­κα­λι­στής και πριν από λίγα χρό­νια έκα­να το βήμα να μπώ στο Σου­η­δι­κό Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμμα.

Το κόμ­μα μας πραγ­μα­το­ποί­η­σε πέρυ­σι το 37ο Συνέ­δριό του όπου μετα­ξύ άλλων παρέ­στη και ο Ελισ­σαί­ος Βαγε­νάς  του ΚΚΕ. Την ίδια χρο­νιά γιορ­τά­σα­με επί­σης τα 100 χρό­νια του κόμ­μα­τος. Είναι μια ιστο­ρία που χαρα­κτη­ρί­ζε­ται από θετι­κές και αρνη­τι­κές εμπειρίες.

Το κόμ­μα μας μπο­ρεί να είναι υπε­ρή­φα­νο που συνει­σέ­φε­ρε ώστε η Σου­η­δία κατά τη διάρ­κεια της δεκα­ε­τί­ας του 1930 να είναι από τις χώρες που είχε τις περισ­σό­τε­ρες απερ­γί­ες στον κόσμο και ότι ο σου­η­δι­κός λαός ήταν  ο λαός που κατά­φε­ρε να συγκε­ντρώ­σει και να στεί­λει τα περισ­σό­τε­ρα χρή­μα­τα, ανα­λο­γι­κά με τον πλη­θυ­σμό, στους αγω­νι­στές της Ισπα­νί­ας μετα­ξύ 1936–39. Έχου­με επί­σης βιώ­σει τον ρεβι­ζιο­νι­σμό από κοντά, όταν αυτός προ­σχώ­ρη­σε στον Ευρω­κομ­μου­νι­σμό, έκα­νε συμ­μα­χία  με τους σοσιαλ­δη­μο­κρά­τες και μέρος του Κόμ­μα­τος συνέ­χι­σε σαυ­τό που σήμε­ρα είναι το Αρι­στε­ρό κόμ­μα Σουηδίας.

Σήμε­ρα, βλέ­που­με ότι οι αντι­θέ­σεις στην Σου­η­δι­κή κοι­νω­νία αυξά­νο­νται, την ίδια ώρα που η Σου­η­δία συμ­με­τέ­χει ολο­έ­να και πιο ενερ­γά στη διε­θνή αγο­ρά και προ­σπα­θεί να αναρ­ρι­χη­θεί στο ιμπε­ρια­λι­στι­κό σύστη­μα. Στην θέση που είμα­στε τώρα, προ­σπα­θού­με να ανα­πτύ­ξου­με τις ανα­λύ­σεις μας για τον σου­η­δι­κό  και διε­θνή ιμπε­ρια­λι­σμό, την δική μας τακτι­κή και στρα­τη­γι­κή, και ταυ­τό­χρο­να να παίρ­νου­με τη σωστή ταξι­κή θέση για τα φλέ­γο­ντα θέμα­τα στη χώρα μας. Δεν είναι πάντα εύκο­λο, αλλά το κόμ­μα βρί­σκε­ται σε συνε­χή εξέ­λι­ξη και έχει ωρι­μά­σει πολύ.

— Η Σου­η­δία παρου­σιά­ζε­ται σαν μια από τις καλύ­τε­ρες δημο­κρα­τί­ες του κόσμου, με ευη­με­ρία, δυνα­τό εργα­τι­κό κίνη­μα και καλή οικο­νο­μία. Είναι έτσι τα πράγματα;

– Δεν πρέ­πει να αφή­σου­με τους εαυ­τούς τους να ξεγε­λα­στούν από τους αριθ­μούς. Η Σου­η­δία έχει φυσι­κά μία από τις ισχυ­ρό­τε­ρες οικο­νο­μί­ες στον κόσμο, που όμως την έχουν δημιουρ­γή­σει τα σου­η­δι­κά μονο­πώ­λια ανα­γκά­ζο­ντας σε συνε­χή υπο­χώ­ρη­ση την εργα­τι­κή τάξη.

Τα σου­η­δι­κά μονο­πώ­λια είναι ενερ­γά σε πολ­λά μέρη του κόσμου και μετά την πτώ­ση της Σοβιε­τι­κής Ένω­σης κατά­φε­ραν να κατα­κτή­σουν μετα­ξύ των άλλων και τις Βαλ­τι­κές χώρες, και εκμε­ταλ­λεύ­ο­νται τους ανθρώ­πους σε σημείο που να είναι μόλις και μετά βίας δυνα­τόν να μένει κανείς σαυ­τές τις χώρες — πολ­λοί εργα­ζό­με­νοι από εκεί έχουν έρθει στη Σου­η­δία και εργά­ζο­νται  με μισθούς σκλά­βων κάτω από απάν­θρω­πες συνθήκες.

Η ισχυ­ρή σου­η­δι­κή οικο­νο­μία είναι χτι­σμέ­νη πάνω στην κατα­πά­τη­ση όλων των κατα­κτή­σε­ων που η σου­η­δι­κή εργα­τι­κή τάξη αγω­νί­στη­κε να απο­κτή­σει επί δεκα­ε­τί­ες, την αύξη­ση της εκμε­τάλ­λευ­σης τόσο των εγχώ­ριων όσο και των ξένων εργα­ζο­μέ­νων και την κυριαρ­χία του εργα­τι­κού κινή­μα­τος  από οπορ­του­νι­στές και ρεφορμιστές.

Τα σου­η­δι­κά εργα­τι­κά συν­δι­κά­τα χαρα­κτη­ρί­ζο­νται από πνεύ­μα συναί­νε­σης και είναι εξαι­ρε­τι­κά απρό­θυ­μα να προ­ω­θή­σουν αγω­νι­στι­κά τα θέμα­τα που ωφε­λούν τους Σου­η­δούς εργά­τες. Η τελευ­ταία μεγά­λη απερ­γία ήταν των οικο­δό­μων, πριν από σχε­δόν δύο χρό­νια. Η αιτία της απερ­γί­ας στην ουσία ήταν η δυσα­ρέ­σκεια των μελών του Σωματείου.

Η δυσα­ρέ­σκεια είχε σαν απο­τέ­λε­σμα την δρα­στι­κή μεί­ω­ση του ποσο­στού οργά­νω­σης των εργα­ζό­με­νων στον κλά­δο. Μέσα από την απερ­γία κατά­φε­ρε η διοί­κη­ση  να ανοί­ξει μια βαλ­βί­δα εκτό­νω­σης της δυσαρέσκειας.

Στο βήμα του 37ου Συνε­δρί­ου τον Μάη του 2017 όπου εκλέ­χθη­κε πρόεδρος

— Υπάρ­χει ανά­γκη για ένα  Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμ­μα στην Σουηδία;

– Οι σοσιαλ­δη­μο­κρά­τες που διοι­κούν το σου­η­δι­κό σύστη­μα πρό­νοιας, ποτέ δεν έχουν αλλά­ξει τη φύση του σου­η­δι­κού καπι­τα­λι­σμού και του ιμπε­ρια­λι­σμού– μάλ­λον έχουν κάνει τον σου­η­δι­κό ιμπε­ρια­λι­σμό πιο βιώ­σι­μο και τού­δω­σαν μια στέ­ρεη βάση για να πατήσει.

Η θεμε­λιώ­δης αντί­θε­ση μετα­ξύ εργα­σί­ας και κεφα­λαί­ου, ανά­με­σα στην εργα­τι­κή τάξη και τους καπι­τα­λι­στές, υπάρ­χει και εδώ.

Αυτό σημαί­νει ότι η ανά­γκη για ένα κομ­μου­νι­στι­κό κόμ­μα στη σημε­ρι­νή Σου­η­δία είναι του­λά­χι­στον τόσο μεγά­λη όπως στην Ελλά­δα ή οπου­δή­πο­τε αλλού στον κόσμο.

Κάθε μέρα βομ­βαρ­δι­ζό­μα­στε απο την  προ­πα­γάν­δα των αστι­κών μέσων ενη­μέ­ρω­σης, που μας λέει πώς να αντι­λαμ­βα­νό­μα­στε τον κόσμο.

Μας δίνουν την προ­ο­πτι­κή των καπι­τα­λι­στών, που πολύ συχνά οι άνθρω­ποι την κάνουν και δική τους. Για να σπά­σει αυτό το μοτί­βο, είναι απα­ραί­τη­το να υπάρ­χει  ένα κομ­μου­νι­στι­κό κόμ­μα που μπο­ρεί να πει την αλή­θεια στους εργαζόμενους.

Οι σοσιαλ­δη­μο­κρά­τες έχουν ‑σε ενό­τη­τα με τους αστούς- κατα­στή­σει  αβλα­βείς τις οργα­νώ­σεις των εργα­ζο­μέ­νων και τις έκα­ναν οργα­νώ­σεις υπο­στή­ρι­ξης για το κεφάλαιο.

Είναι δου­λειά των κομ­μου­νι­στών να σπά­σουν αυτή την ενό­τη­τα και να ξανα­κά­νουν τις οργα­νώ­σεις των εργα­ζο­μέ­νων αγω­νι­στι­κές οργα­νώ­σεις. Χωρίς το κομ­μου­νι­στι­κό κόμ­μα, αυτό δεν γίνεται.

— Ποια είναι τα  πιο σημα­ντι­κά προ­βλή­μα­τα της εργα­τι­κής ταξης; Υπάρ­χει φτωχοποίηση; 

– Το μεγα­λύ­τε­ρο πρό­βλη­μα που αντι­με­τω­πί­ζει σήμε­ρα η σου­η­δι­κή εργα­τι­κή τάξη είναι η στε­γα­στι­κή αγο­ρά. Ο σου­η­δι­κός λαός είναι μετα­ξύ των πλέ­ον χρε­ω­μέ­νων με στε­γα­στι­κά δάνεια στον κόσμο. Συνο­λι­κά, τα νοι­κο­κυ­ριά στη Σου­η­δία έχουν δανει­στεί σχε­δόν 400 δισε­κα­τομ­μύ­ρια ευρώ. Ο λόγος για αυτό είναι κυρί­ως η έλλει­ψη στέ­γα­σης, η οποία είναι απο­τέ­λε­σμα της πολι­τι­κής στέ­γα­σης που ευνό­η­σε τις μεγά­λες τρά­πε­ζες και τις μεγά­λες κατα­σκευα­στι­κές εται­ρεί­ες. Οί τιμές των κατοι­κιών αυξή­θη­καν τα τελευ­ταία χρό­νια με του­λά­χι­στον 600%, το οποίο, σε συν­δυα­σμό με την έλλει­ψη δια­με­ρι­σμά­των προς ενοι­κί­α­ση, έχει ανα­γκά­σει τους ανθρώ­πους να δανεί­ζο­νται χρή­μα­τα για να αγο­ρά­σουν σπίτια.

Ένα άλλο μεγά­λο πρό­βλη­μα είναι το σχο­λι­κό σύστη­μα, το οποίο είναι μονα­δι­κό στον κόσμο, δεδο­μέ­νου ότι έχει επι­τρέ­ψει σε ιδιω­τι­κά συμ­φέ­ρο­ντα να κερ­δί­ζουν χρή­μα­τα από τους μαθητές.

Στο σου­η­δι­κό εκπαι­δευ­τι­κό σύστη­μα, για κάθε μαθη­τή δια­τί­θε­ται ένα ορι­σμέ­νο ποσό χρη­μά­των που κατα­βάλ­λε­ται (από τον κάθε δήμο) στο σχο­λείο όπου θα επι­λέ­ξει να εγγρα­φεί ο μαθητής(το ποσό αυτό ποι­κί­λει μετα­ξύ των δήμων). Αυτό ονο­μά­ζε­ται σχο­λι­κό επί­δο­μα, skolpeng. Από αυτό πλη­ρώ­νο­νται όλα τα έξο­δα του μαθη­τή στο σχο­λείο, δηλα­δή: σχο­λι­κά βιβλία, μεση­με­ρια­νό φαγη­τό, μισθοί εκπαι­δευ­τι­κών, σχο­λι­κές εγκα­τα­στά­σεις και ούτω καθεξής.

«Στα­μα­τή­στε την σφα­γή στο σύστη­μα υγεί­ας» δια­δη­λώ­νει το νοση­λευ­τι­κό προσωπικό

Επει­δή δεν μπο­ρούν να δικαιο­λο­γη­θούν άλλα έξο­δα για την εκπαί­δευ­ση στη Σου­η­δία,  ο μόνος τρό­πος για τις ιδιω­τι­κές εται­ρεί­ες να κερ­δί­σουν χρή­μα­τα είναι να τα πάρουν από το επί­δο­μα, που σημαί­νει λιγό­τε­ρα χρή­μα­τα για όλα τα απα­ραί­τη­τα στο σχο­λείο. Είναι μια πολύ προ­σο­δο­φό­ρα βιο­μη­χα­νία, όπου η μεγα­λύ­τε­ρη ιδιω­τι­κή σχο­λι­κή εται­ρεία η Academedia, πέρυ­σι είχε 41,6 εκα­τομ­μύ­ρια ευρώ κέρ­δη. Τα τελευ­ταία πέντε χρό­νια, η Academedia είχε περί­που 120 εκα­τομ­μύ­ρια ευρώ κέρ­δη. Είναι όλα παρ­μέ­να από τους μαθητές.

Το σου­η­δι­κό σύστη­μα υγειο­νο­μι­κής περί­θαλ­ψης είναι επί­σης σε κρί­ση. Πολ­λά νοσο­κο­μεία έχουν έλλει­ψη προ­σω­πι­κού και το προ­σω­πι­κό είναι συχνά κακο­πλη­ρω­μέ­νο. Στον Βορ­ρά, που δεν είναι πυκνο­κα­τοι­κη­μέ­νος, κλεί­νουν τα νοσο­κο­μεία και οι άνθρω­ποι πρέ­πει να ταξι­δέ­ψουν 400 χιλιό­με­τρα για να γεν­νή­σουν παι­διά. Αν έχουν τύχη θα φτά­σουν στην ώρα τους, δια­φο­ρε­τι­κά μπο­ρεί να γεν­νή­σουν στο αυτο­κί­νη­το. Μεγά­λα τμή­μα­τα του σου­η­δι­κού συστή­μα­τος υγεί­ας οργα­νώ­νο­νται σήμε­ρα από το σύστη­μα  που είναι γνω­στό ως New Public Management, του οποί­ου η αρχή είναι ότι κάθε ιατρι­κή επί­σκε­ψη κοστί­ζει ένα ορι­σμέ­νο ποσό χρη­μά­των. Σαν απο­τέ­λε­σμα προ­τι­μού­νται ορι­σμέ­να είδη επί­σκε­ψης καθώς παρέ­χουν στο Κέντρο Υγεί­ας περισ­σό­τε­ρα χρή­μα­τα. Συχνά δεν μπο­ρείς να πάς στο για­τρό για να συζη­τή­σεις πολ­λά συμ­πτώ­μα­τα ασθε­νειών ταυ­τό­χρο­να, αντί­θε­τα οι για­τροί συχνά θα τα μοι­ρά­σουν σε περισ­σό­τε­ρες επι­σκέ­ψεις, αφού κάθε επί­σκε­ψη δημιουρ­γεί έσοδα.

Πριν από λίγους μήνες, όλοι σχε­δόν οι σου­η­δοί πολι­τι­κοί συμ­φώ­νη­σαν να αλλά­ξουν το συντα­ξιο­δο­τι­κό σύστη­μα. Αυτό σημαί­νει ότι σε λίγα χρό­νια θα αυξη­θεί η ελά­χι­στη ηλι­κία συντα­ξιο­δό­τη­σης σε 64 από 61 ετών που είναι σήμε­ρα. Αυτά τα τρία χρό­νια που επε­κτεί­νε­ται ο εργα­σια­κός βίος μπο­ρεί συχνά να είναι ζωτι­κής σημα­σί­ας για κάποιους που εργά­στη­καν σε όλη τους τη ζωή. Μερι­κές φορές δεν είναι δυνα­τόν να συνε­χί­σουν να εργά­ζο­νται. Είναι προ­σβο­λή σε εκεί­νους που παρά­γουν καθη­με­ρι­νά την αξία που η σου­η­δι­κός ιμπε­ρια­λι­σμός  εκμεταλεύεται.

Φτώ­χεια υπάρ­χει στην Σου­η­δία, ακό­μη και αν δεν μοιά­ζει με των άλλων χωρών. Σύμ­φω­να με τις μετρή­σεις της ΕΕ  είναι σχε­δόν το 20% του πλη­θυ­σμού της Σου­η­δί­ας σε κίν­δυ­νο φτω­χο­ποί­η­σης. Είναι σχε­δόν 1.800.000 άνθρω­ποι. Θα μπο­ρού­σε κανείς να πει ότι το 80% του σου­η­δι­κού πλη­θυ­σμού έχει ένα σχε­τι­κά καλό υλι­κό και οικο­νο­μι­κό επί­πε­δο αλλά όλες οι μελέ­τες δεί­χνουν ότι το επί­πε­δο αυτό γίνε­ται όλο και πιο εύθραυ­στο και το ότι ο σου­η­δι­κός λαός γίνε­ται φτωχότερος.

Συγκέ­ντρω­ση ενά­ντια στην Σου­η­δι­κή άσκη­ση ΑΟΥΡΟΡΑ όπου συμ­με­τεί­χαν και Νατοι­κές δυνάμεις

— Υπάρ­χει ανά­γκη να γίνει η Σου­η­δία μέλος στο ΝΑΤΟ; Δια­τρέ­χει πράγ­μα­τι κάποιον κίνδυνο;

Για τους Σου­η­δούς εργα­ζό­με­νους, δεν υπάρ­χει καμία ανά­γκη να γίνουν μέλος στο ΝΑΤΟ και δεν υπάρ­χει καμία εξω­τε­ρι­κή απει­λή ενα­ντί­ον τους. Η κατά­στα­ση ωστό­σο,  για τους Σου­η­δούς ιμπε­ρια­λι­στές, φαί­νε­ται δια­φο­ρε­τι­κή. Ο σου­η­δι­κός ιμπε­ρια­λι­σμός είναι πολύ ισχυ­ρός παρό­λο που προ­έρ­χε­ται από μια τόσο μικρή χώρα.

Πολ­λές μεγά­λες εται­ρεί­ες, όπως η IKEA, H&M, ABB, SKF, Ericsson και η Skanska έχουν μεγά­λες επεν­δύ­σεις στο εξω­τε­ρι­κό και αντα­γω­νί­ζoνται για μια προ­νο­μια­κή θέση στο ιμπε­ρια­λι­στι­κό  σύστη­μα. Το μεγά­λο πρό­βλη­μα για τον σου­η­δι­κό ιμπε­ρια­λι­σμό είναι ότι αδυ­να­τεί να αμυν­θεί μόνος του-είναι πολύ αδύ­να­μος γιαυ­τό. Γιαυ­τό τον λόγο χρειά­ζε­ται να συμ­με­τέ­χει σε μεγα­λύ­τε­ρες ιμπε­ρια­λι­στι­κές συμ­μα­χί­ες για να είναι σε θέση να εξυ­πη­ρε­τή­σει τις ανά­γκες του. Ως εκ τού­του, υπάρ­χει ανά­γκη για τους σου­η­δούς ιμπε­ρια­λι­στές να συμ­με­τέ­χουν στο ΝΑΤΟ.

— Πώς βλέ­πεις την σημε­ρι­νή κατά­στα­ση στην Ευρώ­πη και στον κόσμο; Πρέ­πει η Σου­η­δία να είναι στην ΕΕ;

Σε όλον τον κόσμο συνε­χί­ζουν οι ιμπε­ρια­λι­στι­κές συμ­μα­χί­ες και ενώ­σεις να σχη­μα­το­ποιού­νται και να ξανα­μοι­ρά­ζουν τον κόσμο μετα­ξύ τους. Με αυτή την πρί­σμα θα πρέ­πει να δού­με, για παρά­δειγ­μα, τον πόλε­μο στη Συρία. Αυτό σημαί­νει ότι αυξά­νε­ται ο κίν­δυ­νος του πολέ­μου, τόσο για μεγά­λους όσο και για  μικρό­τε­ρους, και αυξά­νε­ται η ανα­σφά­λεια των λαών του πλανήτη.

Μία από αυτές τις ιμπε­ρια­λι­στι­κές  ενώ­σεις είναι και η ΕΕ, όπου πάνω από όλα κυριαρ­χούν τα γερ­μα­νι­κά μονο­πώ­λια. Μετά την πτώ­ση του υπαρ­κτού σοσια­λι­σμου τα γερ­μα­νι­κά μονο­πώ­λια έχουν επε­κτα­θεί προς τα ανα­το­λι­κά, εκτός απο την Βαλ­τι­κή όπου κυριαρ­χουν τα Σου­η­δι­κά μονο­πώ­λια. Αυτό κατέ­στη δυνα­τό μέσω της ΕΕ. Είναι για εμάς αυτο­νό­η­το να πού­με όχι στην ΕΕ, αλλά δεν αρκεί απλώς να απαι­τού­με ότι η χώρα μας πρέ­πει να αφή­σει την ΕΕ. Με ή χωρίς ΕΕ η Σου­η­δία παρα­μέ­νει μια μικρή, αλλά πει­να­σμέ­νη ιμπε­ρια­λι­στι­κή δύνα­μη. Με ή χωρίς εμάς, η ΕΕ παρα­μέ­νει μια ιμπε­ρια­λι­στι­κή Συμ­μα­χία που θα συνε­χί­σει να ωθεί τον κόσμο προς τον πόλε­μο και την κατα­στρο­φή. Όταν λέμε όχι στην ΕΕ, λέμε επί­σης όχι στον ιμπε­ρια­λι­σμό, που ανα­γκα­στι­κά γεν­νά τέτοιες ενώ­σεις. Εμείς δεν τρέ­φου­με αυτα­πά­τες ότι όλα θα είναι εντά­ξει εάν κατα­φέ­ρου­με να εγκα­τα­λεί­ψου­με την ΕΕ, πρέ­πει να βάζου­με πάντο­τε το ερώ­τη­μα της εξου­σί­ας στη χώρα μας.

Χαι­ρε­τι­σμός στην εκδή­λω­ση του ΚΚΕ στην Στοκ­χόλ­μη για τα 100 χρό­νια της Οκτωμ­βρια­νής Επανάστασης.

— Ήμουν παρών όταν χαι­ρέ­τη­σες στην εκδή­λω­ση του ΚΚΕ στην Στοκ­χόλ­μη για τον εορ­τα­σμό των 100 χρό­νων της επα­νά­στα­σης. Πώς αισθά­νε­ται ένας κομ­μου­νι­στής για τον εορ­τα­σμό των 100 χρόνων;

Η ρωσι­κή επα­νά­στα­ση είναι για την εργα­τι­κή τάξη σε όλο τον κόσμο, το μεγα­λύ­τε­ρο και πιό σημα­ντι­κό γεγο­νός που έλα­βε χώρα κατά τη διάρ­κεια του 20ου αιώ­να. Επη­ρέ­α­σε σε βάθος το σύνο­λο της κοι­νω­νί­ας – έδει­ξε τόσο στους  εργα­ζό­με­νους όσο και την αστι­κή τάξη πως τίπο­τα δεν μένει όπως είναι. Παίρ­νου­με ακό­μη έμπνευ­ση από τη ρωσι­κή επα­νά­στα­ση και την μελε­τού­με επί­σης επει­δή δια­τη­ρεί πολ­λά από τα κλει­διά που απαι­τού­νται για να ξεκλει­δώ­σου­με προ­βλή­μα­τα που αντι­με­τω­πί­ζου­με σήμε­ρα. Μερι­κά από αυτά είναι: Πώς μπο­ρού­με να ανα­πτύ­ξου­με την ενδυ­νά­μω­ση του λαού; Πώς μπο­ρού­με να οικο­δο­μή­σου­με τις οργα­νώ­σεις του; Πώς μπο­ρού­με να κατα­κτή­σου­με την ηγε­σία της εργα­τι­κής τάξης;

Για να πάρου­με έμπνευ­ση για τις δικές μας απα­ντή­σεις στα ερω­τή­μα­τα αυτά, πρέ­πει να πάμε πίσω και να μελε­τή­σου­με. Πρέ­πει να μελε­τή­σου­με και να ανα­λύ­σου­με, να κατα­λά­βου­με πώς η επα­νά­στα­ση μπό­ρε­σε να πετύ­χει πριν από εκα­τό χρό­νια. Επί­σης, είναι οδυ­νη­ρά σαφές τι σημαί­νει ένας κόσμος χωρίς σοσια­λι­σμό. Μόλις έπε­σε ο υπαρ­κτός σοσια­λι­σμός άρχι­σαν οι επι­θέ­σεις στον λαό και τους εργα­ζό­με­νους. Ιδιαί­τε­ρα στις πρώ­ην σοβιε­τι­κές δημο­κρα­τί­ες έχουν αφε­θεί οι άνθρω­ποι στη δυστυ­χία και την κατα­στρο­φή. Το προσ­δό­κι­μο ζωής στις χώρες αυτές μειώ­θη­κε δρα­στι­κά. Η πτώ­ση της Σοβιε­τι­κής Ένω­σης ήταν μια ανθρω­πι­στι­κή  καταστροφή.

— Το ΚΚΣ μαζί με το ΚΚΕ προ­σπα­θεί να ιδρύ­σει μια πιο καθα­ρή κομ­μου­νι­στι­κή συμ­μα­χία στην Ευρώ­πη. Για­τί δεν είστε μαζί με τα άλλα «αρι­στε­ρά» κομματα;

– Η εξέ­λι­ξη που το ΣΚΚ , το ΚΚΕ και μια σει­ρά άλλα κόμ­μα­τα θέλουν να επι­φέ­ρουν σημαί­νει μια ανα­γέν­νη­ση του κομ­μου­νι­στι­κού κινή­μα­τος, που γιά πολ­λούς και διά­φο­ρους λόγους δεν ήταν σε θέση να προ­σαρ­μο­στεί σε μια νέα πραγ­μα­τι­κό­τη­τα μετά την πτώ­ση του υπαρ­κτού σοσιαλισμού.

Μέσω της Ευρω­παϊ­κής Κομ­μου­νι­στι­κής Πρω­το­βου­λί­ας, όπου τα κομ­μα­τά μας είναι μέλη, μπο­ρού­με να ανα­πτύ­ξου­με την κατα­νό­η­ση του τι ισχύ­ει στον κόσμο. Η ιδέα είναι να αξιο­λο­γή­σου­με κρι­τι­κά τις τακτι­κές που για και­ρό χαρα­κτή­ρι­ζαν το Παγκό­σμιο κομ­μου­νι­στι­κό  Κίνη­μα, όπου έννοιες όπως λαϊ­κό και ενω­τι­κό μέτω­πο συντέ­λε­σαν στο να δημιουρ­γη­θεί μια περί­πλο­κη κατά­στα­ση σε όλο τον κόσμο για τους κομ­μου­νι­στές και για τους εργα­ζό­με­νους. Επί­σης, να κατα­νο­ή­σου­με σωστά την κοι­νω­νία που ζού­με – όπου το ερώ­τη­μα για το κρά­τος είναι θεμε­λιώ­δους σημα­σί­ας. Ποτέ δεν πρέ­πει να ξεχνά­με ότι το κρά­τος είναι ένα εργα­λείο κατα­στο­λής που κατέ­χει η άρχου­σα τάξη ενα­ντί­ον της κατα­πιε­ζό­με­νης τάξης, ακό­μη και αν μερι­κές φορές παίρ­νει μια φιλι­κή μάσκα.

Εδώ είναι ξεκά­θα­ρη η επιρ­ροή της  λεγό­με­νης «αρι­στε­ράς». Μιλά­νε για φορο­λο­γού­με­νους, σαν όλοι να καθό­μα­στε στην ίδια βάρ­κα, ότι και οι καπι­τα­λι­στές πρέ­πει να πλη­ρώ­νουν  για την ευη­με­ρία μας, λες και τα χρή­μα­τά τους προ­έρ­χο­νται από κάπου αλλού και όχι από την εργα­σία των εργα­ζο­μέ­νων. Είναι κόμ­μα­τα που ται­ριά­ζουν στο πλαί­σιο του καπι­τα­λι­σμού, που δεν αμφι­σβη­τούν τον καπι­τα­λι­σμό, ακό­μη και αν μερι­κές φορές εκφρά­ζο­νται με ριζο­σπα­στι­κή ρητο­ρι­κή.  Είναι ικα­νο­ποι­η­μέ­νοι με το να απο­τε­λούν το αρι­στε­ρό άλλο­θι για τον καπι­τα­λι­σμό. Ένα από καθή­κο­ντά μας είναι να δεί­ξου­με στους εργα­ζό­με­νους τον ρόλο των «αρι­στε­ρών κομ­μά­των» σαν στυ­λο­βά­τες του καπι­τα­λι­σμού, του σύστη­μα­τος που τους εκμε­ταλ­λεύ­ε­ται. Οι στό­χοι τους είναι, στην καλύ­τε­ρη περί­πτω­ση, να δια­χει­ρι­στούν τον καπι­τα­λι­σμό, ενώ δικός μας στό­χος είναι να τον  εξαλείψουμε.

— Γνω­ρί­ζεις οτι­δή­πο­τε για την  Ελλά­δα της κρίσης; 

– Η κρί­ση στην Ελλά­δα δεν  πέρα­σε αδιά­φο­ρα απο την Σου­η­δία. Δυστυ­χώς ευδο­κι­μούν προ­κα­τα­λή­ψεις για τους Έλλη­νες και την Ελλά­δα. Ένας συνη­θι­σμέ­νος μύθος είναι πως οι Έλλη­νες έβγαι­ναν στην σύντα­ξη πριν τα 50 και έτσι υπο­νό­μευ­σαν την εθνι­κή οικο­νο­μία. Είναι ένα παρά­δειγ­μα από τους μύθους που καλ­λιερ­γού­νται στον Σου­η­δι­κό λαό, απο­τέ­λε­σμα παρα­πλη­ρο­φό­ρη­σης του Σου­η­δι­κού λαού από τον αστι­κό Τύπο. Ωστό­σο, γνω­ρί­ζου­με πως η πραγ­μα­τι­κό­τη­τα είναι άλλη. Ο Ελλη­νι­κός λαός υπο­φέ­ρει από υψη­λή ανερ­γία ιδιαί­τε­ρα στην νεο­λαία. Όσοι έχουν δου­λειά συχνά έχουν μισθούς που δεν φτά­νουν για να ζήσεις. Μεγά­λες βιο­μη­χα­νί­ες και εργα­σια­κοί χώροι έχουν δοθεί με έκπτω­ση σε ξένους ιμπε­ρια­λι­στές ενώ οι ντό­πιοι ιμπε­ρια­λι­στές και ανά­με­σά τους οι εφο­πλι­στές έχουν δυνα­μώ­σει την θέση τους σε βάρος των εργαζομένων.

Στην Ελλά­δα της κρί­σης το ΚΚΕ δια­δρα­μα­τί­ζει έναν απί­στευ­τα σημα­ντι­κό ρόλο.  Με την οργά­νω­ση του λαού σε οργα­νώ­σεις που κοντρά­ρουν τον καπι­τα­λι­σμό και προ­βά­λουν τον σοσια­λι­σμό στον καθη­με­ρι­νό αγώ­να του, οι Έλλη­νες κομ­μου­νι­στές είναι πρό­τυ­πο και πηγή έμπνευ­σης για μας.

– Υπάρ­χουν ομοιό­τη­τες μετα­ξύ Ελλά­δας και Σου­η­δί­ας όσον αφο­ρά την άνο­δο των ρατσι­στών και φασι­στών. Ποια είναι η αιτία;

Τόσο ο ρατσι­σμός όσο και ο φασι­σμός ειναι εργα­λεία στα χέρια των καπι­τα­λι­στών και των ιμπε­ρια­λι­στών.  Χρη­σι­μο­ποιούν τον ρατσι­σμό για να διαι­ρέ­σουν την εργα­τι­κή ταξη, της οποί­ας τα συμ­φέ­ρο­ντα ειναι διε­θνή και τον φασι­σμό για να χτυ­πή­σουν με βιαιο τρό­πο την εργα­τι­κή τάξη. Γι αυτούς τους λόγους η κατά­στα­ση είναι ίδια σε όλο τον κόσμο. Ό Ελλη­νι­κός φασι­σμός έχει πιο βίαιο χαρα­κτή­ρα ιδιαί­τε­ρα τον και­ρό της Κατο­χής και στον μετέ­πει­τα Εμφύ­λιο πόλεμο.

Στην Σου­η­δία υπο­δαυ­λί­ζε­ται το μίσος του αστι­κού τύπου και των δεξιών πολι­τι­κών μόνι­μα ενά­ντια στους Αφγα­νούς και Σύριους πρό­σφυ­γες ή ενά­ντια σε οικο­νο­μι­κούς μετα­νά­στες από τις Βαλ­τι­κές χώρες και την Πολω­νία.  Στην ρατσι­στι­κή συμπε­ρι­φο­ρά πρέ­πει να προ­σθέ­σου­με και προ­κα­τα­λή­ψεις όπως για πάρα­δειγ­μα ενά­ντια στον ελλη­νι­κό λαό που προ­βάλ­λε­ται σαν τεμπέ­λης αφού συχνά ακού­γε­ται ότι βγαί­νει πρό­ω­ρα στην σύντα­ξη ή δεν θέλει να δου­λέ­ψει. Αυτές οι προ­κα­τα­λή­ψεις δια­σπούν την ένω­ση των εργα­ζό­με­νων σε όλο τον κόσμο και τους εμπο­δί­ζουν να δουν τα πραγ­μα­τι­κά τους συμ­φέ­ρο­ντα,  στρε­φο­ντας τον ένα λαό ενα­ντί­ον του άλλου.

Μ’αυτόν τον τρό­πο προ­σπα­θούν να εμπο­δί­σουν την εργα­τι­κή αλλη­λεγ­γύη πάνω από τα σύνο­ρα στον αγώ­να ενά­ντια στον καπι­τα­λι­σμό και τον ιμπε­ρια­λι­σμό. Σε περιο­δους κρί­σης είναι σημα­ντι­κό για την αστι­κή τάξη και τους καπι­τα­λι­στές να οξύ­νουν τις προ­κα­τα­λή­ψεις, για­τί οι ρωγ­μές του καπι­τα­λι­σμού γίνο­νται πιο εμφα­νείς- εάν οι εργα­ζό­με­νοι δεν κοι­τά­νε κάπου αλλού υπάρ­χει ο κίν­δυ­νος, για τους αστούς, να δια­κρί­νουν τις ρωγμές.

Από την συγκέ­ντρω­ση της πρωτομαγιάς

— Ο διε­θνι­σμός και η διε­θνι­στι­κή αλλη­λεγ­γύη ήταν πάντα  η απά­ντη­ση των κομ­μου­νι­στών στον εθνι­κι­σμό. Υπάρ­χει κάποιο ιδιαί­τε­ρο θέμα που το SKP θέλει να αναδείξει;

– Βλέ­που­με στην Σου­η­δία μια εξέ­λι­ξη στον αστε­ρι­σμό του εθνι­κι­σμού. Ακό­μη και αρι­στε­ρές οργα­νώ­σεις κινού­νται προς αυτή την κατεύ­θυν­ση. Το βλέ­που­με από την φρα­σε­ο­λο­γία τους, τα πολι­τι­κά ζητή­μα­τα που βάζουν και την φόρ­μα προ­βλη­μά­των που χρη­σι­μο­ποιούν. Η Σου­η­δι­κή δεξιά επι­χει­ρη­μα­το­λο­γία πιά­νει τόπο και σε ανθρώ­πους που απο­κα­λούν τον εαυ­τό τους κομ­μου­νι­στές. Εμείς κάνου­με κρι­τι­κή σε όσους κλί­νουν προς τον εθνι­κι­σμό και ανα­λύ­ου­με τον εθνι­κι­σμό και το εθνι­κό ζήτη­μα σε κομ­μου­νι­στι­κή βάση.  Δρα­στη­ριο­ποιού­μα­στε ενά­ντια στον εθνι­κι­σμό και υπέρ του διεθνισμού.

Αντί να συμ­με­τέ­χου­με στην συγ­χορ­δία των φωνών γύρω απο τους Αφγα­νούς πρό­σφυ­γες και τους οικο­νο­μι­κούς μετα­νά­στες ανα­δει­κνύ­ου­με τον διε­θνι­σμό μας που είναι για μας βασι­κή αρχή. Δεν είναι εχθροί μας όσοι έρχο­νται εδώ επει­δή ο καπι­τα­λι­σμός και ο ιμπε­ρια­λι­σμός έχει κάνει αφό­ρη­τη την ζωή τους στις χώρες τους. Εχθροί μας είναι αυτοί που δημιουρ­γούν πολέ­μους, φτώ­χεια και δυστυ­χία. Είναι κοι­νοί εχθροί δικοί μας και των προ­σφύ­γων και των οικο­νο­μι­κών μεταναστών.

Οι κομ­μου­νι­στές πρέ­πει να υπε­ρα­σπί­ζο­νται τον διε­θνι­σμό και την αλλη­λεγ­γύη μετα­ξύ των εργα­ζο­μέ­νων και των λαών σε όλες τις χώρες του κόσμου. Να κάνουν τα πάντα για να τους ενώ­σουν στον αγώ­να ενά­ντια στο ιμπε­ρια­λι­στι­κό σύστη­μα. Αν αυτό ξεχα­στεί τότε έχου­με ξεχά­σει ένα μεγά­λο κομ­μά­τι από τον λόγο που μας έκα­νε κομμουνιστές.

— Θέλεις να στεί­λεις κάποιο ιδιαί­τε­ρο μήνυ­μα μέσω των φίλων του «Ατέ­χνως» στον ελλη­νι­κό λαό;

Όπως οι Σου­η­δοί εργα­ζό­με­νοι έτσι και οι Έλλη­νες πρέ­πει ξεκά­θα­ρα να ξεχω­ρί­σουν τους εχθρούς και τους φίλους τους. Να κατα­νο­ή­σουν πως οι άλλοι κατα­πιε­σμέ­νοι στις άλλες χώρες δεν είναι εχθροί αλλά σύμ­μα­χοι. Να δια­κρί­νουν τις εθνι­κι­στι­κές παγί­δες και τα ψέμ­μα­τα που διαδίδονται.

Όπως και στη Σου­η­δία, πρέ­πει οι εργα­ζό­με­νοι και ο λαός να χτί­σουν τις δικές τους οργα­νώ­σεις και τα κέντρα απο­φά­σε­ων και να οργα­νώ­σουν τον αγώ­να τους για μια ζωή άξια του σύγ­χρο­νου ανθρώ­που. Οι Σου­η­δοί και οι Έλλη­νες εργα­ζό­με­νοι έχουν κοι­νά καθή­κο­ντα, αν και στην Ελλά­δα η κατά­στα­ση είναι πιο οξυμ­μέ­νη. Οι αντα­γω­νι­σμοί μετα­ξύ των Τούρ­κων και Ελλή­νων καπι­τα­λι­στών εντεί­νο­νται και ταυ­τό­χρο­να η κρί­ση στην Ελλά­δα πιέ­ζει προς τα κάτω τους μισθούς και ό,τι άλλο κατέ­κτη­σαν με αγώ­να οι  εργαζόμενοι.

Οι  Έλλη­νες κομ­μου­νι­στές και οι εργα­ζό­με­νοι να υπο­λο­γί­ζουν στην αλλη­λεγ­γύη μας, την φιλία και την συν­δρο­μή μας. Είναι για μας ένα αγω­νι­στι­κό πρό­τυ­πο που δεί­χνει τον δρό­μο τον οποίο και εμείς οι υπό­λοι­ποι πρέ­πει να ακολουθήσουμε.

Ευχα­ρι­στώ πάρα πολύ Andreas Sörensen, πρό­ε­δρε του ΚΚΣ,  και σου εύχο­μαι καλή επι­τυ­χία στο δύσκο­λο αλλά απα­ραί­τη­το έργο σου για την απε­λευ­θέ­ρω­σή της Σου­η­δι­κής εργα­τι­κής τάξης!

________________________________________________________________________________________________

Πάνος Αλεπλιώτης Δημοτικός σύμβουλος Πυλαίας Θεσσαλονίκης 87/90 και 99/2002. Αντιδήμαρχος Πυλαίας από το 1987 έως και το 1990 και από το 1999 έως και το 2000. Εργάστηκε σαν γεωλόγος, περιβαλλοντολόγος και χωροτάκτης. Από το 2011 διαμένει στην Σουηδία στην πόλη Σβεγκ του δήμου Χεργιεντάλεν και εργάζεται ως διευθυντής τεχνικών και κοινωνικής υποδομής.