Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Συναυλία-αφιέρωμα του ΚΚΕ στον Σταύρο Ξαρχάκο: Πολύ μικρό το ΣΕΦ για να χωρέσει τον κόσμο!

Το αδια­χώ­ρη­το συμ­βαί­νει αυτήν την ώρα στο Στά­διο Ειρή­νης και Φιλί­ας όπου βρί­σκε­ται σε εξέ­λι­ξη η μεγά­λη συναυ­λία-αφιέ­ρω­μα της ΚΕ του ΚΚΕ στον σπου­δαίο δημιουρ­γό Σταύ­ρο Ξαρχάκο.

Στο ξεκί­νη­μα της εκδή­λω­σης μίλη­σε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημή­τρης Κου­τσού­μπας ο οποί­ος εξή­ρε το έργο του συνθέτη.

«Η τέχνη σου, που ημε­ρεύ­ει την ψυχή και εξυ­ψώ­νει τον άνθρω­πο, συνα­ντιέ­ται με τον δικό μας αγώ­να για έναν ανώ­τε­ρο πολι­τι­σμό, όπου “ο άνθρω­πος θα πάψει για τον άνθρω­πο να είναι λύκος”», τόνι­σε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημή­τρης Κου­τσού­μπας, απευ­θυ­νό­με­νος στον Σταύ­ρο Ξαρ­χά­κο, στην απο­ψι­νή συναυ­λία — αφιέ­ρω­μα στον μεγά­λο μουσικοσυνθέτη.

Ο Δ. Κου­τσού­μπας ανα­φέρ­θη­κε στο σπου­δαίο έργο του δημιουρ­γού, που όπως σημεί­ω­σε «μιλά­ει τόσο βαθιά στη λαϊ­κή ψυχή, για­τί στη δημιουρ­γία του βρί­σκει από­λυ­τη έκφρα­ση ο καη­μός της φτω­χο­λο­γιάς, μέσα από  ένα μονα­δι­κό συν­δυα­σμό της διά­χυ­της σε όλο το έργο του αγά­πης και της πίκρας από τη βασα­νι­σμέ­νη ζωή της», για­τί «ο καη­μός στον Ξαρ­χά­κο δεν γίνε­ται ποτέ μεμ­ψί­μοι­ρος, μια κλά­ψα του ταπει­νω­μέ­νου», αλλά συνυ­πάρ­χει με τη λεβε­ντιά κι ο θάνα­τος ακό­μα γονι­μο­ποιεί το μέλ­λον μιας καλύ­τε­ρης ζωής.

Ανα­λυ­τι­κό ρεπορ­τάζ, μαζί με την ομι­λία του Δ. Κου­τσού­μπα, σε μετα­γε­νέ­στε­ρη ανάρτηση.

Φωτο­γρα­φί­ες απο 902.gr

«Ναι, αλλά ο Στά­λιν…», του Νίκου Μόττα

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο