Συναυλία ΚΚΕ για Πρωτομαγιά — Ν. Μαυροκέφαλος: Δίπλα στα συνθήματά μας, προσθέτουμε στίχους τραγουδιών για το δίκιο της τάξης μας

Με χαι­ρε­τι­σμό εκ μέρους της Κ.Ε. του ΚΚΕ από τον Νίκο Μαυ­ρο­κέ­φα­λο, ξεκί­νη­σε η μεγά­λη συναυ­λία της Κεντρι­κής Επι­τρο­πής του κόμ­μα­τος για την Εργα­τι­κή Πρω­το­μα­γιά, με την σπου­δαία ερμη­νεύ­τρια Μαρία Φαραντούρη.

«Έχου­με βαθιά πεποί­θη­ση πως αν στον καθέ­να από εμάς, αν στον ελλη­νι­κό λαό συνο­λι­κό­τε­ρα ζητη­θεί να ξεχω­ρί­σει ορι­σμέ­νες φωνές που σημα­το­δό­τη­σαν και εξα­κο­λου­θούν να σημα­το­δο­τούν τους αγώ­νες ετού­του του τόπου, τότε η φωνή της Μαρί­ας Φαρα­ντού­ρη θα έχει στα σίγου­ρα μία περί­ο­πτη θέση στις επι­λο­γές του. Η επι­κή μεγα­λο­πρέ­πεια, η εξαι­ρε­τι­κή βαθύ­τη­τα, αλλά και η μελω­δι­κό­τη­τα της φωνής της συντρο­φεύ­ουν χρό­νια τώρα τους αγώ­νες μας» σημεί­ω­σε στον χαι­ρε­τι­σμό του ο Ν. Μαυροκέφαλος.

«Σήμε­ρα, ακού­γο­ντας τα τρα­γού­δια όλων αυτών των εξαί­ρε­των δημιουρ­γών που σημά­δε­ψαν τη σύγ­χρο­νη πορεία αυτού του τόπου, θα πιά­σου­με το νήμα που συν­δέ­ει γερά και δια­περ­νά τις αιμα­τη­ρές θυσί­ες χιλιά­δων εργα­τών στον δρό­μο της απε­λευ­θέ­ρω­σης από τα δεσμά της εκμε­τάλ­λευ­σης. Από την Πρω­το­μα­γιά του Σικά­γο το 1886, τη Θεσ­σα­λο­νί­κη το 1936, την Και­σα­ρια­νή το 1944 και κάθε Πρω­το­μα­γιά έως σήμε­ρα, μέρα-σύμ­βο­λο για το δίκιο της τάξης μας» πρόσθεσε.

«Το ταξί­δι αυτό στην Ιστο­ρία, μέσα από μερι­κά από τα πιο εμβλη­μα­τι­κά τρα­γού­δια του Μίκη Θεο­δω­ρά­κη που ερμή­νευ­σε σε πρώ­τη εκτέ­λε­ση η Μαρία Φαρα­ντού­ρη, αλλά και μέσα από τρα­γού­δια του Χατζι­δά­κη, του Λοΐ­ζου και άλλων μεγά­λων συν­θε­τών, δεν είναι απλά μία επι­στρο­φή στο παρελ­θόν. Είναι μία υπεν­θύ­μι­ση για το τώρα και για το μέλ­λον» επι­σή­μα­νε και τόνι­σε στη συνέ­χεια: «Ιδιαί­τε­ρα σήμε­ρα που ο ιμπε­ρια­λι­στι­κός πόλε­μος στην Ουκρα­νία μαί­νε­ται με απρό­βλε­πτες συνέ­πειες για τους λαούς και μεγά­λο κίν­δυ­νο παρα­πέ­ρα γενί­κευ­σης. Σήμε­ρα που οι αντι­θέ­σεις όλων των ιμπε­ρια­λι­στι­κών κέντρων κορυ­φώ­νο­νται και ο πόλε­μος απο­τε­λεί τη μόνη διέ­ξο­δο των επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομί­λων για να πετυ­χαί­νουν το μέγι­στο κέρ­δος, σήμε­ρα ο λαός μας πρέ­πει να ορθώ­σει το ανά­στη­μά του, να μην επι­λέ­ξει στρα­τό­πε­δο ληστών, να απαι­τή­σει την απε­μπλο­κή της χώρας μας από τον άδι­κο πόλε­μο για­τί στ’ αλή­θεια όπως μας λέει και το τρα­γού­δι… “Τι θέλουν τα παι­διά μας στα Βιετνάμ;”.

Σήμε­ρα, τιμώ­ντας την Εργα­τι­κή Πρω­το­μα­γιά θα βρε­θού­με με τα τρα­γού­δια μας δίπλα σε όλους τους ξερι­ζω­μέ­νους, ανά­με­σα στους χιλιά­δες που ανα­γκά­ζο­νται να εγκα­τα­λεί­ψουν τον τόπο τους, τα σπί­τια τους και που για αυτούς “όλα γύρω είναι ξένα κι όλα πετρω­μέ­να”. Ο λαός μας θα καλο­δε­χτεί όλους τους πρό­σφυ­γες από την Ουκρα­νία, όπως κάνει χρό­νια τώρα αφού κάθε εστία πολέ­μου αυξά­νει και πολ­λα­πλα­σιά­ζει τις προ­σφυ­γι­κές ροές.

Σήμε­ρα, δίπλα στα συν­θή­μα­τά μας θα προ­σθέ­σου­με και στί­χους τρα­γου­διών για να στεί­λου­με το μήνυ­μα πως δεν θα δεχτού­με να πλη­ρώ­σου­με για άλλη μία φορά εμείς τις συνέ­πειες με μειώ­σεις μισθών, συντά­ξε­ων, εισο­δή­μα­τος. Ο λυρι­κός στί­χος “Ένα φεγ­γά­ρι αλλό­κο­το με βλέ­πει και το στερ­νό μου τάλι­ρο στην τσέ­πη, θαμπώ­νε­ται πονεί κι ανα­στε­νά­ζει”, που θα τρα­γου­δή­σου­με σήμε­ρα, ακο­λου­θώ­ντας την Μαρία Φαρα­ντού­ρη, θα κάνει ακό­μα πιο στέ­ρεη την από­φα­σή μας να παλέ­ψου­με για τα δικαιώ­μα­τά μας χωρίς να δεί­χνου­με εμπι­στο­σύ­νη σε αυτούς που μας ζητά­νε να περι­μέ­νου­με μέχρι να ξανάρ­θει η ανά­πτυ­ξη, σε αυτούς που μας καλούν να συμ­φι­λιω­θού­με με τη βαρβαρότητα».

Ανα­φέ­ρο­ντας πως ίσως σήμε­ρα σε πολ­λούς ο καπι­τα­λι­σμός φαί­νε­ται ανί­κη­τος, ο Ν. Μαυ­ρο­κέ­φα­λος είπε: «Κι όμως… το σύστη­μά τους κλο­νί­ζε­ται από τις ίδιες τις αντι­θέ­σεις του. Αυτό που σήμε­ρα φαί­νε­ται αδύ­να­το, αύριο γίνε­ται δυνα­τό. Αρκεί η εργα­τι­κή τάξη να δοκι­μά­σει τη δύνα­μή της. Να βγει στο προ­σκή­νιο, να διεκ­δι­κή­σει την εξου­σία, να οργα­νώ­σει και να σχε­διά­σει κεντρι­κά την οικο­νο­μία με στό­χο την ικα­νο­ποί­η­ση των κοι­νω­νι­κών ανα­γκών. Μέσα στον αγώ­να, οι δυνα­τό­τη­τες φαί­νο­νται. Από τη μάχη πηγά­ζει η αισιο­δο­ξία. Γι’ αυτό και όλοι ανα­νε­ώ­νου­με το ραντε­βού μας στη μεγά­λη συγκέ­ντρω­ση την 1η Μάη στο Σύνταγ­μα. Για­τί όπως λέει και η αφί­σα του ΠΑΜΕ: “Κάπο­τε οι και­ροί αλλά­ζουν. Και οι ελπί­δες των λαών ξεσπάνε”».

Κλεί­νο­ντας τον χαι­ρε­τι­σμό του ο Ν. Μαυ­ρο­κέ­φα­λος εξέ­φρα­σε εκ μέρους της Κ.Ε. του ΚΚΕ το ευχα­ρι­στώ στην Μαρία Φαρα­ντού­ρη, στην Ρίτα Αντω­νο­πού­λου, στον Βασί­λη Γισ­δά­κη, στον Κώστα Τρια­ντα­φυλ­λί­δη καθώς και στην μικρή Ελέ­νη Καρ­τε­λιά, στον Μανό­λη Ανδρου­λι­δά­κη για την ενορ­χή­στρω­ση και τη διεύ­θυν­ση της ορχή­στρας, καθώς και στους εξαι­ρε­τι­κούς μουσικούς.

Ν. Μπε­λο­γιάν­νης Ν. Πλου­μπί­δης – Στο σπί­τι των ηρώων