ΣΥΝΘΗΚΗ ΛΙΣΑΒΟΝΑΣ: Αντιλαϊκό «αγκωνάρι», στην καρδιά της ιμπεριαλιστικής ένωσης της ΕΕ

Δέκα χρό­νια συμπλη­ρώ­νο­νται απ’ την 1/12/2009, οπό­τε και τέθη­κε σε ισχύ το βασι­κό «αγκω­νά­ρι» της ΕΕ, η Νέα Μεταρ­ρυθ­μι­στι­κή Συν­θή­κη ή Συν­θή­κη της Λισα­βό­νας.

Με τη Συν­θή­κη της Λισα­βό­νας — που απο­τέ­λε­σε προ­ϊ­όν κάθε λογής «συμ­βι­βα­σμών» ανά­με­σα στα καπι­τα­λι­στι­κά κρά­τη και τα ιδιαί­τε­ρα συμ­φέ­ρο­ντα των αστι­κών τους τάξε­ων, και μετε­ξέ­λι­ξη του Ευρω­συ­ντάγ­μα­τος που στη δεκα­ε­τία του 2000 προ­σέ­κρου­σε σε λαϊ­κές αντι­δρά­σεις και αντι­θέ­σεις στο εσω­τε­ρι­κό της ιμπε­ρια­λι­στι­κής ένω­σης — δια­μορ­φώ­θη­κε το νέο πλαί­σιο λει­τουρ­γί­ας της δια­κρα­τι­κής ένω­σης του κεφα­λαί­ου, της ΕΕ.

Στόχος της ήταν η ενίσχυση των ταξικών, αντιλαϊκών δομών της, η πολύπλευρη θωράκιση και ισχυροποίηση της εξουσίας των μονοπωλίων σε κάθε χώρα και της καπιταλιστικής κερδοφορίας και ανταγωνιστικότητας σε βάρος των εργατικών, λαϊκών δικαιωμάτων, στο φόντο της επερχόμενης τότε καπιταλιστικής κρίσης, η ένταση της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας για τη διασφάλιση των συμφερόντων των ευρωενωσιακών μονοπωλίων σε διεθνές επίπεδο απέναντι στα υπόλοιπα ιμπεριαλιστικά κέντρα.

Μια ανα­δρο­μή στο περιε­χό­με­νό της επι­βε­βαιώ­νει ότι η επί­θε­ση στα δικαιώ­μα­τα των λαών της Ευρώ­πης προ­χώ­ρη­σε ενιαία σε όλα τα κρά­τη — μέλη της καθ’ υπα­γό­ρευ­ση των συμ­φε­ρό­ντων των επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομί­λων, μια επί­θε­ση που σχε­διά­στη­κε και άρχι­σε να ξεδι­πλώ­νε­ται πολύ πριν από την εκδή­λω­ση της καπι­τα­λι­στι­κής κρί­σης και εφαρ­μό­στη­κε ενιαία απ’ όλες τις αστι­κές κυβερ­νή­σεις, σοσιαλ­δη­μο­κρα­τι­κές και «νεο­φι­λε­λεύ­θε­ρες», με μνη­μό­νια ή χωρίς, τα επό­με­να χρό­νια. Επι­βε­βαιώ­θη­κε για ακό­μα μια φορά έτσι ότι η δια­κρα­τι­κή ένω­ση του κεφα­λαί­ου αλλά­ζει αλλά μόνο προς το χει­ρό­τε­ρο για τους λαούς, αφού αυτό επι­βάλ­λουν τα συμ­φέ­ρο­ντα του κεφαλαίου.

Ταυ­τό­χρο­να, τα όσα ακο­λού­θη­σαν τα επό­με­να χρό­νια, η όξυν­ση των αντα­γω­νι­σμών στο εσω­τε­ρι­κό της ΕΕ, το δυνά­μω­μα των «φυγό­κε­ντρων τάσε­ων» και του αστι­κού ρεύ­μα­τος του «ευρω­σκε­πτι­κι­σμού» κατά τη διάρ­κεια της καπι­τα­λι­στι­κής οικο­νο­μι­κής κρί­σης, επι­βε­βαί­ω­σαν ότι οι συμ­βι­βα­σμοί ανά­με­σα στους καπι­τα­λι­στές — απέ­να­ντι στους λαούς και τους αντα­γω­νι­στές τους — είναι μόνο προ­σω­ρι­νοί, ενώ οι αντι­θέ­σεις τους είναι μόνι­μες και αγιά­τρευ­τες, βρί­σκο­νται στο DNA του καπι­τα­λι­στι­κού συστήματος.

Η Συν­θή­κη του Μάα­στριχτ ψηφί­στη­κε στη Βου­λή χωρίς οι βου­λευ­τές να τη γνω­ρί­ζουν, αφού δεν τους δόθη­κε το κεί­με­νο και κανέ­να κρα­τι­κό όργα­νο δεν την έδω­σε στη δημοσιότητα.

Η «ενιαία προσωπικότητα»

✔️  Με τη Συν­θή­κη της Λισα­βό­νας η ΕΕ δια­δέ­χτη­κε και αντι­κα­τέ­στη­σε την Ευρω­παϊ­κή Οικο­νο­μι­κή Κοι­νό­τη­τα, απο­κτώ­ντας πλέ­ον και τυπι­κά νομι­κή προ­σω­πι­κό­τη­τα. Η νομι­κή προ­σω­πι­κό­τη­τα της ΕΕ σημα­το­δό­τη­σε την ενιαία, αυτο­τε­λή έκφρα­ση της εκπρο­σώ­πη­σής της από τον ύπα­το εκπρό­σω­πο και τον πρό­ε­δρο του Συμ­βου­λί­ου στις σχέ­σεις της με τρί­τες χώρες και διε­θνείς οργα­νι­σμούς και μάλι­στα σε όλους τους τομείς: Εξω­τε­ρι­κή πολι­τι­κή, πολι­τι­κή ασφά­λειας — «αντι­τρο­μο­κρα­τι­κή» πολι­τι­κή, συμ­φω­νί­ες αστυ­νο­μι­κής και δικα­στι­κής συνερ­γα­σί­ας (π.χ. συμ­φω­νία έκδο­σης ΕΕ — ΗΠΑ), χωρίς να χρειά­ζε­ται η έγκρι­ση των εθνι­κών Κοι­νο­βου­λί­ων, με επι­πλέ­ον παρα­χώ­ρη­ση κυριαρ­χι­κών δικαιω­μά­των των κρα­τών — μελών. Εκφρα­ση αυτής της νέας οντό­τη­τας της ΕΕ απο­τε­λεί και η διά­τα­ξη της Συν­θή­κης της Λισα­βό­νας, σύμ­φω­να με την οποία τα κρά­τη — μέλη που συμ­με­τέ­χουν στο Συμ­βού­λιο Ασφα­λεί­ας του ΟΗΕ δεν εκφρά­ζουν τη γνώ­μη τους, αλλά είναι υπο­χρε­ω­μέ­να να καλούν τον ύπα­το εκπρό­σω­πο για να παρου­σιά­σει την κοι­νή θέση της ΕΕ (άρθρο 34 παρ. 2 της Ενο­ποι­η­μέ­νης Από­δο­σης της Συν­θή­κης για την ΕΕ της Συν­θή­κης της Λισαβόνας).

Ενταση της στρατιωτικοποίησης και των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων

Βασι­κό στοι­χείο — και «βήμα μπρος» σε σχέ­ση με την προη­γού­με­νη πορεία της ιμπε­ρια­λι­στι­κής ένω­σης — ήταν ότι η Συν­θή­κη της Λισα­βό­νας, παίρ­νο­ντας υπό­ψη τις σφο­δρές αντι­θέ­σεις στο εσω­τε­ρι­κό της ΕΕ δημιούρ­γη­σε το πλαί­σιο που επι­τρέ­πει την έντα­ση της στρα­τιω­τι­κο­ποί­η­σης της ΕΕ και των ιμπε­ρια­λι­στι­κών της επεμ­βά­σε­ων σε όλο τον κόσμο, χωρίς την ανά­γκη κοι­νής συμ­φω­νί­ας όλων των αστι­κών κυβερ­νή­σε­ων των κρα­τών — μελών της.

Με τη Συν­θή­κη η Κοι­νή Εξω­τε­ρι­κή Πολι­τι­κή και Πολι­τι­κή Ασφά­λειας (ΚΕΠΠΑ) της ΕΕ συν­δέ­θη­κε στε­νό­τε­ρα με το NATO, η ΕΕ υιο­θέ­τη­σε για τον εαυ­τό της το δόγ­μα των ΗΠΑ — ΝΑΤΟ περί «προ­λη­πτι­κού πολέ­μου», ενώ καθιε­ρώ­θη­κε και θεσμι­κά η «ρήτρα αλλη­λεγ­γύ­ης», που κατο­χύ­ρω­σε το δικαί­ω­μα της ΕΕ να παρεμ­βαί­νει στρα­τιω­τι­κά και πολι­τι­κά στις εσω­τε­ρι­κές εξε­λί­ξεις ακό­μη και των κρα­τών — μελών της, με πρό­σχη­μα την «κατα­πο­λέ­μη­ση της τρο­μο­κρα­τί­ας», έννοια — λάστι­χο ώστε να περι­λαμ­βά­νει και την εργα­τι­κή — λαϊ­κή πάλη.

Συγκρο­τή­θη­κε επι­πλέ­ον η Ευρω­παϊ­κή Υπη­ρε­σία Εξω­τε­ρι­κής Δρά­σης (ΕΥΕΔ) ως αυτό­νο­μη πολι­τι­κο­στρα­τιω­τι­κή υπη­ρε­σία της ΕΕ και μηχα­νι­σμός επι­βο­λής διπλω­μα­τι­κών πιέ­σε­ων και εκβια­σμών, στρα­τιω­τι­κών απει­λών και επεμ­βά­σε­ων της ΕΕ σε βάρος των λαών, σε ολό­κλη­ρο τον κόσμο, με βάση τις κατευ­θύν­σεις της Κοι­νής Εξω­τε­ρι­κής Πολι­τι­κής και της Πολι­τι­κής Ασφά­λειας και Αμυνας.

Προ­βλέ­φθη­κε ακό­μη η δημιουρ­γία Ταμεί­ου Εκκί­νη­σης, για να χρη­μα­το­δο­τεί άμε­σα τις επεμ­βά­σεις, ανα­βαθ­μί­στη­κε ο Ευρω­παϊ­κός Οργα­νι­σμός Αμυ­νας, για το συντο­νι­σμό της έρευ­νας στις αμυ­ντι­κές τεχνο­λο­γί­ες και την ενί­σχυ­ση της πολε­μι­κής βιο­μη­χα­νί­ας στην ΕΕ, ενώ θεσμο­θε­τή­θη­κε ο «μηχα­νι­σμός της μόνι­μης διαρ­θρω­μέ­νης συνερ­γα­σί­ας», με τον οποίο μερι­κά κρά­τη — μέλη μπο­ρούν να συνι­στούν μόνι­μη ομά­δα στρα­τιω­τι­κών δυνά­με­ων ταχεί­ας αντί­δρα­σης, έτοι­μη να επέμ­βει στρα­τιω­τι­κά παντού, όπο­τε κρί­νει ότι εξυ­πη­ρε­τεί τους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς σχε­δια­σμούς και συμ­φέ­ρο­ντα των χωρών που τη συγκροτούν.

Με βάση αυτά, τα τελευ­ταία 8 χρό­νια πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­καν 24 στρα­τιω­τι­κές επεμ­βά­σεις της ΕΕ σε 3 ηπεί­ρους, στις οποί­ες συμ­με­τεί­χαν 80.000 άτο­μα, ενώ αυτήν τη στιγ­μή βρί­σκο­νται σε εξέ­λι­ξη 17 απο­στο­λές της ΕΕ σ’ ολό­κλη­ρο τον κόσμο.

Ενώ τον Ιού­νη του 2016, η ύπα­τη εκπρό­σω­πος της ΕΕ για την Εξω­τε­ρι­κή Πολι­τι­κή και Πολι­τι­κή Ασφά­λειας, Φ. Μογκε­ρί­νι, παρου­σί­α­σε την «Παγκό­σμια Στρα­τη­γι­κή» της ΕΕ, ένα ολο­κλη­ρω­μέ­νο σχέ­διο ιμπε­ρια­λι­στι­κών επεμ­βά­σε­ων της ΕΕ σε όλο τον κόσμο. Βασι­κό στοι­χείο της απο­τε­λεί η λεγό­με­νη «ολο­κλη­ρω­μέ­νη προ­σέγ­γι­ση των συγκρού­σε­ων και των κρί­σε­ων», ώστε για τις ιμπε­ρια­λι­στι­κές επεμ­βά­σεις της ΕΕ να αξιο­ποιού­νται όλα τα μέσα, εκτός από στρα­τιω­τι­κά και αστυ­νο­μι­κά, δικα­στι­κά, εμπο­ρι­κά, η «ανα­πτυ­ξια­κή βοή­θεια», τα «ανθρώ­πι­να δικαιώ­μα­τα» κ.λπ.

✔️  Παράλ­λη­λα, ως πλευ­ρά της αντι­λαϊ­κής επί­θε­σης και για τη θωρά­κι­ση της καπι­τα­λι­στι­κής εξου­σί­ας, αλλά και ως στοι­χείο των ιμπε­ρια­λι­στι­κών αντα­γω­νι­σμών που εκδη­λώ­νο­νται σε όλα τα επί­πε­δα, με τη Συν­θή­κη της Λισα­βό­νας γιγα­ντώ­θη­κε ένας πολυ­πλό­κα­μος μηχα­νι­σμός κατα­στο­λής, φακε­λώ­μα­τος και παρα­κο­λού­θη­σης, περι­στο­λής λαϊ­κών ελευ­θε­ριών και δικαιω­μά­των. Ενδει­κτι­κά, καταρ­γή­θη­κε, προς όφε­λος των ισχυ­ρών χωρών, το δικαί­ω­μα του βέτο στον τομέα της αστυ­νο­μι­κής και δικα­στι­κής συνερ­γα­σί­ας στις ποι­νι­κές υπο­θέ­σεις, ο οποί­ος έχα­σε το χαρα­κτή­ρα του ως δια­κυ­βερ­νη­τι­κής συμ­φω­νί­ας, δυνά­μω­σαν οι κατα­σταλ­τι­κοί μηχα­νι­σμοί, όπως η Eυρω­α­στυ­νο­μία και η Eurojust (υπη­ρε­σία συντο­νι­σμού δικα­στι­κών ερευ­νών), ο οργα­νι­σμός φύλα­ξης εξω­τε­ρι­κών συνό­ρων (FRONTEX) και δημιουρ­γή­θη­καν νέοι, όπως η Ευρω­παϊ­κή Εισαγ­γε­λία κ.ά.

«Καρμανιόλα» για τα εργασιακά δικαιώματα

Παράλ­λη­λα, η Συν­θή­κη της Λισα­βό­νας — για τη «θωρά­κι­ση» της κερ­δο­φο­ρί­ας του κεφα­λαί­ου σε συν­θή­κες μάλι­στα που η καπι­τα­λι­στι­κή κρί­ση ήταν σε εξέ­λι­ξη και ενό­ψει μεγα­λύ­τε­ρης όξυν­σης των αντα­γω­νι­σμών με τα άλλα ιμπε­ρια­λι­στι­κά κέντρα — κατά­φε­ρε καί­ριο πλήγ­μα στις εργα­σια­κές σχέ­σεις, ενσω­μα­τώ­νο­ντας προη­γού­με­να αντερ­γα­τι­κά μέτρα, την αρχή της flexicurity — ευελ­φά­λειας, την οδη­γία Μπολ­κε­στάιν, που μετο­νο­μά­στη­κε σε οδη­γία των υπη­ρε­σιών στην εσω­τε­ρι­κή αγο­ρά και άλλες ανά­λο­γες, προ­κα­λώ­ντας απο­φα­σι­στι­κό χτύ­πη­μα σε Ασφα­λι­στι­κό και Συλ­λο­γι­κές Συμ­βά­σεις, σημα­το­δο­τώ­ντας την έντα­ση της επί­θε­σης ενά­ντια στα δικαιώ­μα­τα των εργαζομένων.

Με γνώ­μο­να την εξα­σφά­λι­ση της αντα­γω­νι­στι­κό­τη­τας του ευρω­ε­νω­σια­κού κεφα­λαί­ου προ­ώ­θη­σε μέτρα, όπως η κατάρ­γη­ση του στα­θε­ρού ημε­ρή­σιου εργά­σι­μου χρό­νου και οι «ελα­στι­κές» μορ­φές εργα­σί­ας, η παρά­δο­ση των συστη­μά­των Κοι­νω­νι­κής Ασφά­λι­σης στο κεφά­λαιο, η εμπο­ρευ­μα­το­ποί­η­ση των τομέ­ων Υγεί­ας, Παι­δεί­ας, Πρό­νοιας, ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις επι­χει­ρή­σε­ων κρα­τι­κής ιδιο­κτη­σί­ας, ιδιαί­τε­ρα αυτών που έχουν στρα­τη­γι­κή σημα­σία, όπως π.χ. τηλε­πι­κοι­νω­νί­ες, Ενέρ­γεια κ.λπ. Συνέ­χεια αυτής της στρα­τη­γι­κής είναι η αντερ­γα­τι­κή στρα­τη­γι­κή «Ευρώ­πη 2020» για την απα­σχό­λη­ση και την ανάπτυξη.

✔️  Απ’ τη Συν­θή­κη της Λισα­βό­νας και το στό­χο «να γίνει η οικο­νο­μία της ΕΕ αντα­γω­νι­στι­κό­τε­ρη των ΗΠΑ» πηγά­ζουν απο­φά­σεις για:

• Σκλη­ρή και παρα­τε­τα­μέ­νη λιτό­τη­τα.
• Επέ­κτα­ση της απα­σχο­λη­σι­μό­τη­τας. Δηλα­δή, σκλη­ρό χτύ­πη­μα της στα­θε­ρής εργα­σί­ας και υπο­κα­τά­στα­σή της από μορ­φές «ελα­στι­κής» υποαπασχόλησης.
• Μεγα­λύ­τε­ρη προ­τε­ραιό­τη­τα στη λεγό­με­νη «διά βίου μάθη­ση».
• Μέτρα δια­σφά­λι­σης της βιω­σι­μό­τη­τας των ασφα­λι­στι­κών συστη­μά­των, όπου «βιω­σι­μό­τη­τα» ο Δού­ρειος Ιππος για τις ανα­τρο­πές δικαιω­μά­των με αυξή­σεις ορί­ων ηλι­κί­ας συντα­ξιο­δό­τη­σης, καθή­λω­ση συντά­ξε­ων, αύξη­ση των εισφο­ρών των εργα­ζο­μέ­νων, μεί­ω­ση των εργο­δο­τι­κών εισφο­ρών και της κρα­τι­κής χρη­μα­το­δό­τη­σης, ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση της Κοι­νω­νι­κής Ασφά­λι­σης, τη δια­πλο­κή της με τις ιδιω­τι­κές ασφα­λι­στι­κές εται­ρεί­ες και το Χρηματιστήριο.
• Από­το­κα της Συν­θή­κης της Λισα­βό­νας ήταν τα «Εθνι­κά Μεταρ­ρυθ­μι­στι­κά Προ­γράμ­μα­τα» που εξει­δί­κευ­σαν σε κάθε κρά­τος — μέλος τις επι­τα­γές της για έντα­ση της εκμε­τάλ­λευ­σης, για ξεθε­μέ­λιω­μα και των πλέ­ον στοι­χειω­δών δικαιω­μά­των της εργα­τι­κής τάξης, όπως βέβαια και τα μετέ­πει­τα Ευρω­παϊ­κά Εξά­μη­να, τα «μνη­μό­νια διαρ­κεί­ας» της ΕΕ.

✔️  Παράλ­λη­λα, η επί­τευ­ξη των «στό­χων της Λισα­βό­νας» απο­τέ­λε­σε το μοχλό για την ακό­μα στε­νό­τε­ρη προ­σαρ­μο­γή του αστι­κού κρά­τους στα σύγ­χρο­να «θέλω» των επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομί­λων: Από τις αντι­δρα­στι­κές αλλα­γές στην Τοπι­κή Διοί­κη­ση με τον «Καλ­λι­κρά­τη», τον «Κλει­σθέ­νη» κ.ο.κ., έως τις συμπρά­ξεις Δημό­σιου — Ιδιω­τι­κού Τομέα και τις αλλα­γές στον χωρο­τα­ξι­κό σχε­δια­σμό, και από την «ανα­μόρ­φω­ση» του πλαι­σί­ου λει­τουρ­γί­ας των ΔΕΚΟ μέχρι τις προ­σαρ­μο­γές της αστι­κής Δικαιο­σύ­νης, ένα κύμα αντι­δρα­στι­κών αλλα­γών έχουν τις «ρίζες» τους στην αντι­δρα­στι­κή Συνθήκη.

Το ΚΚΕ αποκάλυψε έγκαιρα, φώτισε το δρόμο της διεξόδου για το λαό

✔️  Ηταν τέτοια η σημα­σία της Μεταρ­ρυθ­μι­στι­κής Συν­θή­κης για το ευρω­ε­νω­σια­κό κεφά­λαιο και τις στο­χεύ­σεις του, βρα­χυ­πρό­θε­σμες και μακρο­πρό­θε­σμες, και τέτοια η περι­βό­η­τη «δημο­κρα­τι­κή ευαι­σθη­σία» τους, που αγνό­η­σαν επι­δει­κτι­κά τα δημο­ψη­φί­σμα­τα που έγι­ναν και ήταν απορ­ρι­πτι­κά για τη Συν­θή­κη, όπως π.χ. αυτό της Ιρλαν­δί­ας, ενώ το ίδιο είχε γίνει και με το «προ­κά­το­χο» Ευρω­σύ­νταγ­μα που απέρ­ρι­ψαν σε δημο­ψη­φί­σμα­τα οι Γάλ­λοι και οι Ολλανδοί.

ΝΔ και ΠΑΣΟΚ ψήφι­σαν στη Βου­λή τη Συν­θή­κη της Λισα­βό­νας με τη γνω­στή προ­πα­γάν­δα για τα «οφέ­λη» που τάχα θα απο­λάμ­βα­νε ο λαός από τη μεγα­λύ­τε­ρη «σύγκλι­ση» και από την «ολο­κλή­ρω­ση» της ιμπε­ρια­λι­στι­κής ένω­σης, ενώ ο τότε ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ — που μετέ­πει­τα ως κυβέρ­νη­ση εφάρ­μο­σε «μέχρι κεραί­ας» όλες τις αντι­λαϊ­κές ανα­τρο­πές που προ­βλέ­πει η Συν­θή­κη — επι­χει­ρού­σε να καλ­λιερ­γή­σει στο λαό αυτα­πά­τες περί της δυνα­τό­τη­τας «φιλο­λαϊ­κής Συν­θή­κης», στο πλαί­σιο της ιμπε­ρια­λι­στι­κής ένωσης.

Το ΚΚΕ έγκαιρα ενημέρωσε το λαό για το τι περιλάμβανε η Συνθήκη, μπήκε μπροστά για να οργανωθεί η πάλη του εργατικού — λαϊκού κινήματος απέναντι στην επερχόμενη επίθεση, αποκάλυψε τον πραγματικό χαρακτήρα αυτής της διαδικασίας από το Μάαστριχτ έως τη Λισαβόνα, φωτίζοντας το χαρακτήρα της ΕΕ ως ιμπεριαλιστικής διακρατικής ένωσης του κεφαλαίου και γι’ αυτό από χέρι εχθρικής στο λαό, φώτισε και φωτίζει το δρόμο για την απαλλαγή των εργαζομένων από τα δεσμά της ιμπεριαλιστικής ένωσης της ΕΕ, το δρόμο της ανατροπής της εξουσίας και της οικονομίας του κεφαλαίου.

🚩 Ενότητα στη δράση για απειθαρχία και ανυπακοή στην Ευρωπαϊκή Ενωση

«Όλοι εκεί­νοι που κατα­νο­ούν ότι είναι ασυμ­βί­βα­στη η λαϊ­κή ευη­με­ρία με τη συμ­μόρ­φω­ση και υπα­κοή στην ΕΕ έχουν κάθε λόγο και συμ­φέ­ρον να συμπα­ρα­τα­χτούν με τους κομ­μου­νι­στές. Από εκεί και πέρα μπο­ρεί να υπάρ­ξει διά­λο­γος και ανταλ­λα­γή γνω­μών και επι­χει­ρη­μά­των για τη ριζι­κή απαλ­λα­γή μας. Ας ενω­θού­με σήμε­ρα στη δρά­ση με το σύν­θη­μα της ανυ­πα­κο­ής και απει­θαρ­χί­ας» ομι­λία της Αλέ­κας Παπα­ρή­γα(από σε εκδή­λω­ση της ΚΟ Αθή­νας τον Απρί­λη του 2008 για την Ευρωσυνθήκη)

✔️  Η στρα­τη­γι­κό­τε­ρη Συν­θή­κη για το προη­γού­με­νο διά­στη­μα ήταν αυτή του Μάα­στριχτ το 1992, που έθε­τε τις βάσεις της ΟΝΕ, της ΚΕΠΑΑ, της ατζέ­ντας της Λισα­βό­νας και των καπι­τα­λι­στι­κών αναδιαρθρώσεων.
Αυτών, δηλα­δή, που ζού­με σήμε­ρα και για την οποία το ΚΚΕ ζητού­σε δημο­ψή­φι­σμα με τη συλ­λο­γή χιλιά­δων υπογραφών.

✔️  Δικαιω­θή­κα­με στην εκτί­μη­σή μας για τις συνέ­πειες στη ζωή και τα δικαιώ­μα­τα των εργα­ζο­μέ­νων. „
Ο λαός μας μπο­ρεί να το κρί­νει πια με την πεί­ρα του, όταν όλα τα άλλα κόμ­μα­τα την απο­δέ­χτη­καν, την ψήφι­σαν και την υλοποίησαν.
Γι’ αυτό, αν θέλε­τε, τους κατα­λο­γί­ζου­με ομοιό­τη­τες στην πολι­τι­κή τους με παραλ­λα­γές.
Ασυ­νέ­πεια και διπλο­προ­σω­πία κατα­λο­γί­ζου­με και στον ΣΥΝ, που άλλα ψηφί­ζει και άλλα λέει.

ℹ️  Δεί­τε και «Η νέα Ευρω­συν­θή­κη, οι εξε­λί­ξεις στην ΕΕ και η απά­ντη­ση του λαϊ­κού κινή­μα­τος» / (14-Μαρτ-2008) ομι­λία της  Αλ. Παπα­ρή­γα, στη Συνά­ντη­ση ευρω­παϊ­κών Κομ­μου­νι­στι­κών και Εργα­τι­κών Κομμάτων