Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

ΣΥΡΙΑ: Παζάρια στη Γενεύη και «έλεγχος» των πετρελαιοπηγών από τις ΗΠΑ

Ρωσία, Τουρκία και Ιράν σε ρόλο «διαμεσολαβητή» επίσης επιχειρούν να εδραιώσουν τα συμφέροντά τους

Από τη συνεδρίαση της Συριακής Συνταγματικής Επιτροπής στην έδρα του ΟΗΕ στη Γενεύη
Από τη συνε­δρί­α­ση της Συρια­κής Συνταγ­μα­τι­κής Επι­τρο­πής στην έδρα του ΟΗΕ στη Γενεύη

Οι ραγδαί­ες στρα­τιω­τι­κές και διπλω­μα­τι­κές εξε­λί­ξεις που σημειώ­νο­νται το τελευ­ταίο διά­στη­μα σε νευ­ραλ­γι­κές περιο­χές της Συρί­ας ανα­δει­κνύ­ουν, για μία ακό­μη φορά, τις συγκρού­σεις συμ­φε­ρό­ντων και τον σφο­δρό αντα­γω­νι­σμό ανά­με­σα σε ιμπε­ρια­λι­στι­κές δυνά­μεις για το ξανα­μοί­ρα­σμα σφαι­ρών επιρ­ρο­ής, ενερ­γεια­κών πόρων, δρό­μων μετα­φο­ράς τους και αγο­ρών.

Η «επό­με­νη μέρα» στην πολύ­πα­θη από την ιμπε­ρια­λι­στι­κή επέμ­βα­ση Συρία προ­ε­τοι­μά­ζε­ται με νέα προ­σχή­μα­τα, όπως η υπο­τι­θέ­με­νη εξεύ­ρε­ση «πολι­τι­κής λύσης» που θα εγγυά­ται τα κυριαρ­χι­κά δικαιώ­μα­τα και την εδα­φι­κή ακε­ραιό­τη­τα της χώρας. Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, αυτό που προ­δια­γρά­φε­ται είναι η νέα όξυν­ση του ανταγωνισμού.Η εξο­λό­θρευ­ση του αρχη­γού των τζι­χα­ντι­στών του «Ισλα­μι­κού Κρά­τους», Αμπού Μπα­κρ αλ Μπαγκ­ντά­ντι, στις 27 Οκτώ­βρη στη συρια­κή επαρ­χία Ιντλίμπ, από Αμε­ρι­κα­νούς κομά­ντος, με την ανο­χή και τη στή­ρι­ξη της Τουρ­κί­ας και τη φερό­με­νη παρο­χή πλη­ρο­φο­ριών από τις κουρ­δι­κές «Συρια­κές Δημο­κρα­τι­κές Δυνά­μεις», παρά τις φαν­φά­ρες περί «σημα­ντι­κού βήμα­τος στον πόλε­μο κατά της τρο­μο­κρα­τί­ας», συνο­δεύ­τη­κε αμέ­σως με επι­ση­μάν­σεις ότι «ο πόλε­μος συνε­χί­ζε­ται». Και αυτό για­τί πρέ­πει να δια­τη­ρεί­ται ενερ­γή η απει­λή από την «τρο­μο­κρα­τία», ως πρό­σχη­μα για νέες επεμ­βά­σεις και πολέ­μους, όπως και για μέτρα κατα­στο­λής σε βάρος των λαών, προς …υπε­ρά­σπι­ση δήθεν των «δημο­κρα­τι­κών αρχών».

✔️  Βεβαί­ως, το «αφή­γη­μα» αυτό συνο­δεύ­τη­κε και από πλού­σια υπο­στη­ρι­κτι­κή αρθρο­γρα­φία στον διε­θνή και εγχώ­ριο αστι­κό Τύπο, όμως παντού «ξεχνιέ­ται» ένα βασι­κό ζήτη­μα: Οτι ο Μπαγκ­ντά­ντι, το «Ισλα­μι­κό Κρά­τος», παλιό­τε­ρα οι «Ταλι­μπάν» και η «Αλ Κάι­ντα», είναι κατα­σκευά­σμα­τα των ιμπε­ρια­λι­στών, των μυστι­κών τους υπη­ρε­σιών και μηχα­νι­σμών. Πολ­λοί από τους ηγέ­τες τους, από τον Οσά­μα Μπιν Λάντεν έως τον Μπαγκ­ντά­ντι και τους επό­με­νους που θα έρθουν, υπήρ­ξαν συνερ­γά­τες της αμε­ρι­κα­νι­κής CIA, άλλων ευρω­ε­νω­σια­κών υπη­ρε­σιών, των πετρε­λαιο­μο­ναρ­χιών του Κόλ­που, της Τουρ­κί­ας κ.λπ., όλων αυτών που εμφα­νί­ζο­νται ως δήθεν διώ­κτες των τζι­χα­ντι­στών. Κρύ­βε­ται δηλα­δή ότι οι εγκλη­μα­τι­κές αυτές οργα­νώ­σεις χρη­σι­μο­ποιού­νται από τους ιμπε­ρια­λι­στές ως πολυ­ερ­γα­λεία, ανά­λο­γα με τη συγκυ­ρία και την εξέ­λι­ξη του αντα­γω­νι­σμού, για τους σχε­δια­σμούς τους και τις επεμ­βά­σεις τους, που κατα­στρέ­φουν χώρες (Ιράκ, Αφγα­νι­στάν, Λιβύη, Συρία κ.ά.), λεη­λα­τούν τον πλού­το τους και σκορ­πούν στους λαούς τους το θάνα­το, τη δυστυ­χία, τη φτώ­χεια και την προσφυγιά.

Χαρα­κτη­ρι­στι­κή εξέ­λι­ξη που συν­δέ­θη­κε με την εξο­λό­θρευ­ση του Μπαγκ­ντά­ντι είναι και το γεγο­νός ότι τα αμε­ρι­κα­νι­κά στρα­τεύ­μα­τα επέ­στρε­ψαν δρι­μύ­τε­ρα στον τόπο του εγκλή­μα­τος με πρό­σχη­μα την προ­στα­σία των πετρε­λαιο­πη­γών της ανα­το­λι­κής Συρίας.

Πλιάτσικο στα συριακά πετρέλαια

Η «προ­στα­σία» των πετρε­λαιο­πη­γών, που συνι­στά ακό­μη μία καθα­ρή περί­πτω­ση λεη­λα­σί­ας του συρια­κού ορυ­κτού πλού­του από τους δυτι­κούς ιμπε­ρια­λι­στές, υπο­τί­θε­ται πως γίνε­ται για να εξα­σφα­λί­σουν οι Κούρ­δοι τα απα­ραί­τη­τα «έσο­δα» ώστε… «να χρη­μα­το­δο­τή­σουν» τη συνέ­χι­ση αφε­νός του πολέ­μου κατά των τζι­χα­ντι­στών και αφε­τέ­ρου της κρά­τη­σης των δεκά­δων χιλιά­δων ξένων και ντό­πιων τζι­χα­ντι­στών που βρί­σκο­νται φυλα­κι­σμέ­νοι σε τερά­στιους καταυ­λι­σμούς της βορειο­α­να­το­λι­κής Συρί­ας. Ετσι, απο­δεί­χτη­καν «σύντο­μο ανέκ­δο­το» οι εξαγ­γε­λί­ες του Αμε­ρι­κα­νού Προ­έ­δρου, Ντό­ναλντ Τραμπ, στις αρχές Οκτώ­βρη περί «απο­χώ­ρη­σης όλων των Αμε­ρι­κα­νών στρα­τιω­τι­κών από τη Συρία». Με άλλα λόγια, οι ΗΠΑ δεί­χνουν απο­φα­σι­σμέ­νες να εξα­ντλή­σουν κάθε περι­θώ­ριο προ­ώ­θη­σης των συμ­φε­ρό­ντων τους στη Συρία, ενώ δια­πι­στώ­νουν ότι ιδιαί­τε­ρα ενι­σχυ­μέ­νη έχει βγει η Ρωσία από την πορεία των εξε­λί­ξε­ων και την προ­σέγ­γι­σή της με την Τουρ­κία, μεγα­λώ­νο­ντας την επιρ­ροή της στην ευρύ­τε­ρη περιο­χή της Μέσης Ανατολής.

Η Συριακή Συνταγματική Επιτροπή

Στο φόντο αυτών των εξε­λί­ξε­ων, δια­δρα­μα­τί­στη­κε μεσο­βδό­μα­δα η πανη­γυ­ρι­κή πρώ­τη σύγκλη­ση της 150μελούς Συρια­κής Συνταγ­μα­τι­κής Επι­τρο­πής (ΣΣΕ) στην έδρα του ΟΗΕ στη Γενεύη, στις 30 Οκτώ­βρη. Οι εργα­σί­ες της ΣΣΕ ξεκί­νη­σαν με χαμη­λούς τόνους, μεγα­λε­πή­βο­λους στό­χους αλλά μικρές προσ­δο­κί­ες, καθώς οι όποιες διευ­θε­τή­σεις επι­τευ­χθούν πρέ­πει να ισορ­ρο­πή­σουν και με τις επι­διώ­ξεις Ρωσί­ας — Ιράν — Τουρ­κί­ας που έχουν χρι­στεί «μεσο­λα­βη­τές» για τη λεγό­με­νη εξεύ­ρε­ση «πολι­τι­κής λύσης στη Συρία» μέσω της «δια­δι­κα­σί­ας της Αστά­να» (από τις συνα­ντή­σεις που έχουν γίνει σε αυτήν την πόλη του Καζακστάν).

Θυμί­ζου­με ότι η συγκρό­τη­ση της ΣΣΕ επι­τεύ­χθη­κε στη βάση από­φα­σης που πάρ­θη­κε το Δεκέμ­βρη του 2015 από το Συμ­βού­λιο Ασφα­λεί­ας του ΟΗΕ, όπου και προ­βλε­πό­ταν να απαρ­τί­ζε­ται από 50 εκπρο­σώ­πους της συρια­κής κυβέρ­νη­σης, με επι­κε­φα­λής τον νομι­κό Αχμαντ Κουζ­μπά­ρι, 50 εκπρο­σώ­πους της συρια­κής αντι­πο­λί­τευ­σης, με επι­κε­φα­λής τον Χάντι αλ Μπά­χρα (που δια­τη­ρεί πιο στε­νές σχέ­σεις με τη Σαου­δι­κή Αρα­βία), και 50 εκπρο­σώ­πους κοι­νω­νι­κών φορέ­ων, ακα­δη­μαϊ­κών οργα­νι­σμών, γυναι­κεί­ων οργα­νώ­σε­ων και δια­φό­ρων ειδι­κών. Οι απο­φά­σεις παίρ­νο­νται (όπου είναι εφι­κτό) συναι­νε­τι­κά ή με πλειο­ψη­φία 75%. Ωστό­σο, είναι σχε­δόν βέβαιο πως η πλειο­ψη­φία του 75%, που θεσπί­στη­κε ως εργα­λείο ανα­γκαί­ων συμ­βι­βα­σμών, θα κατα­στή­σει πρα­κτι­κά δύσκο­λη τη λήψη απο­φά­σε­ων με στό­χο την τρο­πο­ποί­η­ση ή την κατάρ­τι­ση νέου συρια­κού Συντάγ­μα­τος που θα επι­τρέ­ψει τη διε­ξα­γω­γή νέων εκλο­γών, τη λεγό­με­νη «πολι­τι­κή μετά­βα­ση». Μετα­ξύ άλλων, διό­τι παρα­μέ­νουν αρκε­τές οι αγε­φύ­ρω­τες δια­φο­ρές μετα­ξύ αντι­πο­λί­τευ­σης και κυβέρ­νη­σης, δεδο­μέ­νου ότι η τελευ­ταία ανα­δει­κνύ­ε­ται πραγ­μα­τι­κός νικη­τής του πολέ­μου στα πεδία συγκρού­σε­ων χάρη στη βοή­θεια συμ­μά­χων της (π.χ. Ρωσία, Ιράν και η λιβα­νέ­ζι­κη σιι­τι­κή οργά­νω­ση «Χεζ­μπο­λάχ»). Κρί­σι­μος ως εκ τού­του ανα­μέ­νε­ται ο ρόλος της 50μελούς ομά­δας που εκπρο­σω­πεί κοι­νω­νι­κούς φορείς, ακα­δη­μαϊ­κούς και ειδι­κούς από τη Συρία και τη συρια­κή δια­σπο­ρά καθώς η κυβέρ­νη­ση και η αντι­πο­λί­τευ­ση θα επι­διώ­ξουν την υπο­στή­ρι­ξή της στον επι­κεί­με­νο νέο μαρα­θώ­νιο παζα­ριών στη Γενεύη.

Ο ρόλος του ειδι­κού απε­σταλ­μέ­νου του ΟΗΕ στη Συρία, Γκέιρ Πέντερ­σεν, ανα­μέ­νε­ται στην καλύ­τε­ρη περί­πτω­ση «πυρο­σβε­στι­κός». Ωστό­σο, ο Σκαν­δι­να­βός διπλω­μά­της δεί­χνει πως έχει διδα­χθεί από τα παθή­μα­τα του προ­κα­τό­χου του, Στά­φαν Ντε Μιστού­ρα, απο­φεύ­γο­ντας έως τώρα τις μεγα­λό­στο­μες υπο­σχέ­σεις, τη μεγά­λη αισιο­δο­ξία, τα ασφυ­κτι­κά χρο­νο­δια­γράμ­μα­τα και την υπερ­προ­βο­λή των συνα­ντή­σε­ών του από διε­θνή Μέσα Ενη­μέ­ρω­σης. Αυτήν τη φορά, οι ενδο­συ­ρια­κές δια­πραγ­μα­τεύ­σεις στη Γενεύη πραγ­μα­το­ποιού­νται δίχως χρο­νο­δια­γράμ­μα­τα, ώστε να απο­φευ­χθούν εμπό­δια που θα μπο­ρού­σαν να προ­κύ­ψουν από την κλι­μά­κω­ση πιέ­σε­ων από διά­φο­ρες πλευ­ρές στη διάρ­κειά τους.

Στη σκιά της έντασης των σχέσεων ΗΠΑ — Τουρκίας

Οι εξε­λί­ξεις στη διπλω­μα­τι­κή σκα­κιέ­ρα συν­δυά­ζο­νται με κλι­μά­κω­ση των συγκρού­σε­ων αυτήν τη βδο­μά­δα ανά­με­σα στο συρια­κό και τον τουρ­κι­κό στρα­τό και τους μισθο­φό­ρους του, παρά την «εύθραυ­στη» εκε­χει­ρία που ξεκί­νη­σε ο τουρ­κι­κός στρα­τός μετά τη συνά­ντη­ση των Προ­έ­δρων Ρωσί­ας, Βλα­ντι­μίρ Πού­τιν, και Τουρ­κί­ας, Ρ. Τ. Ερντο­γάν, στο Σότσι στις 22 Οκτώ­βρη. Η αιχ­μα­λω­σία 16 Σύρων στρα­τιω­τών από τις τουρ­κι­κές δυνά­μεις οδή­γη­σε σε έναρ­ξη δια­πραγ­μά­τευ­σης ανά­με­σα στα υπουρ­γεία Αμυ­νας Τουρ­κί­ας και Ρωσί­ας για την παρά­δο­σή τους (πιθα­νώς στις συρια­κές δυνάμεις).

Πάντως, η συνέ­χι­ση της στε­νής συνερ­γα­σί­ας μετα­ξύ Ρωσί­ας και Τουρ­κί­ας προ­κα­λεί δυσφο­ρία στη Δαμα­σκό και στην κυβέρ­νη­ση του Σύρου Προ­έ­δρου, Μπα­σάρ Ασαντ, που δια­μαρ­τύ­ρε­ται για τη δρά­ση του τουρ­κι­κού στρα­τού και των μισθο­φό­ρων του στο συρια­κό έδα­φος, ενώ αντι­κει­με­νι­κά αμφι­σβη­τεί­ται και η απο­τε­λε­σμα­τι­κό­τη­τα της «δια­δι­κα­σί­ας της Αστά­να». Και οι ΗΠΑ ανη­συ­χούν δεδο­μέ­νης της αυξη­μέ­νης έντα­σης που χαρα­κτη­ρί­ζει (λόγω αντί­θε­σης συμ­φε­ρό­ντων) εδώ και πολύ και­ρό τις αμε­ρι­κα­νο-τουρ­κι­κές σχέσεις.

Η έντα­ση αυτή ρίχνει «σκιές» στην προ­γραμ­μα­τι­σμέ­νη για τις 13 Νοέμ­βρη μετά­βα­ση του Ρ. Τ. Ερντο­γάν στον Λευ­κό Οίκο για συνά­ντη­ση με τον Αμε­ρι­κα­νό ομό­λο­γό του, Ντό­ναλντ Τραμπ, στην οποία μετα­ξύ άλλων θα κυριαρ­χή­σουν οι εξε­λί­ξεις στη Συρία. Ειδι­κά μετά το τελευ­ταίο δια­κομ­μα­τι­κό ψήφι­σμα της Βου­λής των Αντι­προ­σώ­πων, που με 403 ψήφους υπέρ και 16 κατά πρό­τει­νε στον Πρό­ε­δρο Τραμπ να επι­βά­λει στην Τουρ­κία κυρώ­σεις και άλλους περιο­ρι­σμούς, με πρό­σχη­μα την τελευ­ταία χερ­σαία επέμ­βα­σή της στη Βόρεια Συρία, ή το ψήφι­σμα για την «ανα­γνώ­ρι­ση της γενο­κτο­νί­ας των Αρμε­νί­ων», που έχει εντεί­νει το κλί­μα, με τον Ερντο­γάν να φέρε­ται να σκέ­φτε­ται ως και ανα­βο­λή του ταξιδιού.

Πάντως, το παζά­ρι και το …«κρύο — ζεστό» φαί­νε­ται ότι θα συνε­χι­στούν, όπως δεί­χνει και η δήλω­ση που έκα­νε μεσο­βδό­μα­δα από το Ριάντ της Σαου­δι­κής Αρα­βί­ας ο Αμε­ρι­κα­νός υπουρ­γός Οικο­νο­μι­κών, Στί­βεν Μνού­τσιν, ότι έχει ήδη έτοι­μη μία λίστα για κυρώ­σεις σε βάρος της Τουρ­κί­ας «σε περί­πτω­ση που χρειαστεί».

Σε κάθε περί­πτω­ση, οι απει­λές των ΗΠΑ δεν φαί­νε­ται να πτο­ούν τον Τούρ­κο Πρό­ε­δρο, που εξα­κο­λου­θεί να αξιο­ποιεί κάθε τρό­πο και δυνα­τό­τη­τα ώστε να προ­ω­θή­σει τα γεω­πο­λι­τι­κά συμ­φέ­ρο­ντα για λογα­ρια­σμό της αστι­κής τάξης της χώρας του. Παί­ζει επί­σης και το «χαρ­τί» των εκα­τομ­μυ­ρί­ων Σύρων προ­σφύ­γων που βρί­σκο­νται στην Τουρ­κία που απει­λεί να στεί­λει στην ΕΕ. Την ίδια ώρα, ο Ερντο­γάν ενό­ψει της συνά­ντη­σης που είχε προ­γραμ­μα­τί­σει το πρωί της Παρα­σκευ­ής με τον γενι­κό γραμ­μα­τέα του ΟΗΕ, Αντό­νιο Γκου­τέ­ρες, στην Κων­στα­ντι­νού­πο­λη, προ­έ­τα­ξε την ιδέα πραγ­μα­το­ποί­η­σης μίας «Διε­θνούς Διά­σκε­ψης Δωρη­τών» για τους Σύρους πρό­σφυ­γες. Σε αντί­θε­τη περί­πτω­ση, απεί­λη­σε να φτιά­ξει μόνος του «μία πόλη προ­σφύ­γων» στη Βόρεια Συρία …στη λεγό­με­νη «ζώνη ασφα­λεί­ας», μετά την απο­μά­κρυν­ση των Κούρδων.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο