ΣΥΡΙΖΑ: «Στυλοβάτης» της αντιλαϊκής «συναίνεσης» εντός και εκτός συνόρων

Με τον πιο ταιριαστό τρόπο — με την εκκωφαντική συναίνεσή του στην εμπλοκή στα ιμπεριαλιστικά σχέδια των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, που βαθαίνει — «γιορτάζει» τις μέρες αυτές ο ΣΥΡΙΖΑ τα 5 χρόνια από όταν αναλάμβανε το χρίσμα της αστικής τάξης για να την υπηρετήσει και από κυβερνητικές θέσεις.

Χρί­σμα που όχι μόνο «τίμη­σε» και με το παρα­πά­νω ως κυβέρ­νη­ση — προ­σθέ­το­ντας ένα ακό­μα μνη­μό­νιο στις πλά­τες του λαού, πηγαί­νο­ντας την εμπλο­κή στα ιμπε­ρια­λι­στι­κά σχέ­δια σε άλλο επί­πε­δο και δίνο­ντας τα «ρέστα» του για να τσα­κί­σει αγω­νι­στι­κές δια­θέ­σεις, παρου­σιά­ζο­ντας ως μονό­δρο­μο τη βάρ­βα­ρη πολι­τι­κή προς όφε­λος του κεφα­λαί­ου — αλλά συνε­χί­ζει να το «τιμά» και σήμε­ρα, από τη θέση της αντιπολίτευσης.

Βροντερό ΝΑΙ στην εμπλοκή…

Το «καλω­σό­ρι­σμα» της επι­στο­λής Πομπέο από τον ΣΥΡΙΖΑ μέσα στη βδο­μά­δα, επι­στο­λής που επι­βε­βαιώ­νει το πόσο βαθιά μπλεγ­μέ­νη είναι η χώρα στους επι­κίν­δυ­νους σχε­δια­σμούς των ΗΠΑ, είναι ενδει­κτι­κό. Ερχε­ται να προ­στε­θεί στο χαρα­κτη­ρι­σμό ως «θετι­κής εξέ­λι­ξης» της επί­σκε­ψης Χάφταρ στην Αθή­να, που συνο­δεύ­τη­κε από τις ανα­κοι­νώ­σεις της κυβέρ­νη­σης για απο­στο­λή δυνά­με­ων στη χώρα, στα καλέ­σμα­τά τους στην κυβέρ­νη­ση να αξιο­ποι­ή­σει τη δική τους «κλη­ρο­νο­μιά» στην εξω­τε­ρι­κή πολι­τι­κή, που μετέ­τρε­ψε τη χώρα σε «μεντε­σέ» του αμε­ρι­κα­νο­ΝΑ­ΤΟι­κού σχε­δια­σμού στην περιο­χή, στις τοπο­θε­τή­σεις υπέρ των επι­κίν­δυ­νων «διευ­θε­τή­σε­ων» στα Ελλη­νο­τουρ­κι­κά, με ορί­ζο­ντα τη Χάγη και βασι­κό επί­δι­κο να μη δια­τα­ρα­χθεί η ΝΑΤΟι­κή συνοχή.

Μέρος της συναίνεσης αυτής είναι και η κριτική που ασκεί ο ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση:

• Για τις «εγγυ­ή­σεις» που απέ­σπα­σε κατά την πρό­σφα­τη επί­σκε­ψή του στις ΗΠΑ ο πρω­θυ­πουρ­γός, ξεπλέ­νο­ντας δηλα­δή με τη λογι­κή των «ωφε­λη­μά­των» τον αμε­ρι­κά­νι­κο ιμπε­ρια­λι­σμό και συνε­χί­ζο­ντας να καλ­λιερ­γεί τον επι­κίν­δυ­νο και χρε­ο­κο­πη­μέ­νο ευρω­α­τλα­ντι­κό μύθο ότι τάχα τα σχέ­δια των ΗΠΑ — ΝΑΤΟ στην περιο­χή μπο­ρούν να δια­σφα­λί­σουν «ασφά­λεια και σταθερότητα».
• Για τη «χρο­νι­κή συγκυ­ρία» και τις «ρητές δια­βε­βαιώ­σεις» που εξα­σφά­λι­σε από τις ΗΠΑ για την άθλια Συμ­φω­νία για τις βάσεις, ξεπλέ­νο­ντας δηλα­δή το περιε­χό­με­νό της, που ο ίδιος επε­ξερ­γά­στη­κε, και κρύ­βο­ντας ότι από τις δικές του μέρες βρί­σκο­νται σε πλή­ρη εξέ­λι­ξη οι νέες «διευ­κο­λύν­σεις» προς ΗΠΑ — ΝΑΤΟ, η βαθύ­τε­ρη εμπλο­κή, που ούτε είναι «α λα καρτ» ούτε βέβαια για το λαό μπο­ρεί να μπει στο ζύγι με τα όποια ανταλ­λάγ­μα­τα προσ­δο­κά η αστι­κή τάξη για τα συμ­φέ­ρο­ντά της.
• Παρο­τρύ­νο­ντας την κυβέρ­νη­ση για τα Ελλη­νο­τουρ­κι­κά να «οχυ­ρω­θεί πίσω από τις κοι­νο­τι­κές απο­φά­σεις» και να «δημιουρ­γή­σει συμ­μα­χί­ες με τους εταί­ρους σε επί­πε­δο ΕΕ», την ίδια στιγ­μή που καθη­με­ρι­νά ανα­δει­κνύ­ε­ται ότι είναι η στά­ση των «εταί­ρων», δηλα­δή του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, που δίνει αέρα στα πανιά της τουρ­κι­κής αστι­κής τάξης.
• Κατη­γο­ρώ­ντας την ως «απού­σα» από τη διά­σκε­ψη του Βερο­λί­νου για τη Λιβύη, ζητώ­ντας της δηλα­δή να χωθεί ακό­μα πιο απο­φα­σι­στι­κά στο βούρ­κο των ιμπε­ρια­λι­στι­κών αντα­γω­νι­σμών για να δια­σφα­λί­σει τα συμ­φέ­ρο­ντα της αστι­κής τάξης και κομ­μά­τι από τη μοι­ρα­σιά της λεί­ας στην περιοχή.
• «Παρα­πο­νού­με­νος» για­τί, όπως έλε­γε ο πρώ­ην πρω­θυ­πουρ­γός στην ομι­λία του στην κοι­νο­βου­λευ­τι­κή ομά­δα, η κυβέρ­νη­ση «δεν αισθά­νε­ται την ανά­γκη να χτί­σει ένα αρρα­γές μέτω­πο συνεν­νό­η­σης στα κρί­σι­μα ζητή­μα­τα αυτά», δεν αξιο­ποιεί δηλα­δή τη δεδο­μέ­νη συναί­νε­ση όλων των αστι­κών κομ­μά­των και δεν κάνει αρκε­τά για να στρα­τεύ­σει το λαό στα επι­κίν­δυ­να προ­τάγ­μα­τα της αστι­κής τάξης.

…την άλλη όψη της αντιλαϊκής πολιτικής

Η συναί­νε­ση αυτή δεν μπο­ρεί να κρυ­φτεί από την προ­σπά­θεια του ΣΥΡΙΖΑ να ρίξει την μπά­λα αλλού, να αντι­πο­λι­τευ­τεί την κυβέρ­νη­ση — στους γνω­στούς εναλ­λασ­σό­με­νους ρόλους του «πανη­γυ­ρί­ζο­ντος» και του «καταγ­γέλ­λο­ντος» των αστι­κών κομ­μά­των — σε άλλα ζητή­μα­τα, όπως τα Εργα­σια­κά, το Ασφα­λι­στι­κό, η κατα­στο­λή κ.ο.κ.

Αλλω­στε, η εμπλο­κή στα ιμπε­ρια­λι­στι­κά σχέ­δια είναι η άλλη όψη της ίδιας πολι­τι­κής που τσα­κί­ζει τα εργα­τι­κά — λαϊ­κά δικαιώ­μα­τα, η «προ­έ­κτα­σή» της εκτός συνόρων.
«Ραχο­κο­κα­λιά» και στη μία και την άλλη περί­πτω­ση απο­τε­λούν τα συμ­φέ­ρο­ντα του κεφα­λαί­ου, που υπη­ρε­τούν από κοι­νού η κυβέρ­νη­ση της ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και τα υπό­λοι­πα αστι­κά κόμματα.

Τους στό­χους του κεφα­λαί­ου για το δικό του μερ­τι­κό στους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς αντα­γω­νι­σμούς, μέσα και από τη μετα­τρο­πή της χώρας σε περι­φε­ρεια­κό κόμ­βο εμπο­ρί­ου και Ενέρ­γειας, υπη­ρε­τούν οι φρε­γά­τες στα Στε­νά του Ορμούζ, οι «Πάτριοτ» στη Σαου­δι­κή Αρα­βία, οι δυνά­μεις στη Λιβύη, οι κολι­γιές με κρά­τη — δολο­φό­νους όπως το Ισρα­ήλ, η «ανα­βάθ­μι­ση» των αμε­ρι­κα­νι­κών βάσε­ων και των δολο­φο­νι­κών δυνα­το­τή­των τους.

Κι αν αυτά είναι η «σκε­πή» του αντι­λαϊ­κού οικο­δο­μή­μα­τος, το «αγκω­νά­ρι» του μπαί­νει στους χώρους δου­λειάς, με την έντα­ση της εκμε­τάλ­λευ­σης, τους καθη­λω­μέ­νους μισθούς, τη δου­λειά — λάστι­χο και τις αντια­σφα­λι­στι­κές ανα­τρο­πές, μέσα από τη φορο­λη­στεία στα λαϊ­κά στρώ­μα­τα, τις περι­κο­πές σε όλα τα πεδία που αφο­ρούν τις εργα­τι­κές — λαϊ­κές ανά­γκες σε Παι­δεία, Υγεία, Πρό­νοια, υποδομές.

Γι’ αυτό η κυβέρ­νη­ση από τη μια δια­φη­μί­ζει τη «βελ­τί­ω­ση του επεν­δυ­τι­κού κλί­μα­τος», διευ­ρύ­νο­ντας την επί­θε­ση σε μισθούς και δικαιώ­μα­τα, και από την άλλη παρου­σιά­ζει ως «κρά­χτη» για μεγά­λες επεν­δύ­σεις και επι­χει­ρη­μα­τι­κές συμπρά­ξεις σε κλά­δους όπως η Ενέρ­γεια και οι Μετα­φο­ρές τη συμ­βο­λή της χώρας στην ευρω­α­τλα­ντι­κή «στα­θε­ρό­τη­τα».

«Κοινός τόπος» η ένταση της εκμετάλλευσης

Η συναί­νε­ση του ΣΥΡΙΖΑ σε αυτήν την «εθνι­κή» στρα­τη­γι­κή δεν κρύ­βε­ται, όσες προ­κλη­τι­κές προ­σπά­θειες κι αν κάνει να εμφα­νι­στεί ως όψι­μος «υπε­ρα­σπι­στής» των εργα­ζο­μέ­νων, τη στιγ­μή που αγω­νι­στι­κές εστί­ες και διερ­γα­σί­ες σε μια σει­ρά από εργα­σια­κούς χώρους πολλαπλασιάζονται.

Δεν κρύ­βε­ται:

• Οτι το «μοντέ­λο της φτη­νής εργα­σί­ας» με την καθή­λω­ση του κατώ­τα­του μισθού για τα επό­με­να τρία χρό­νια, που απο­φά­σι­σε η κυβέρ­νη­ση, φέρει και τη δική του «φαρ­διά — πλα­τιά» υπο­γρα­φή στον κατά­πτυ­στο νόμο Βρού­τση — Αχτσιόγλου.
• Οτι την «εργα­σια­κή ζού­γκλα» τη φού­ντω­σε με τους δεκά­δες αντερ­γα­τι­κούς νόμους, τις απο­φά­σεις εντα­φια­σμού των Συλ­λο­γι­κών Συμ­βά­σε­ων Εργα­σί­ας, εκτί­να­ξαν την «ευε­λι­ξία», σάρω­σαν δικαιώ­μα­τα, έβα­λαν παρα­πέ­ρα εμπό­δια στο δικαί­ω­μα στην απερ­γία. Ενώ είναι και οι δικές του δυνά­μεις σε μια σει­ρά χώρους, π.χ. τελευ­ταία στον ΟΤΕ, που υπο­νο­μεύ­ουν στα­θε­ρά τις διεκ­δι­κή­σεις για υπο­γρα­φή ΣΣΕ με αυξή­σεις σε μισθούς και δικαιώματα.
• Οτι είναι το δικό του αντια­σφα­λι­στι­κό έκτρω­μα, ο νόμος Κατρού­γκα­λου, που έρχε­ται τώρα να θωρα­κί­σει νομο­θε­τι­κά η κυβέρ­νη­ση και να πάει παρα­πέ­ρα για να «ολο­κλη­ρώ­σει την ασφα­λι­στι­κή μεταρ­ρύθ­μι­ση ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ», όπως έλε­γε πρό­σφα­τα ο υπουρ­γός Εργα­σί­ας, για να απαλ­λα­γούν κρά­τος και εργο­δο­σία από το «κόστος» της Κοι­νω­νι­κής Ασφά­λι­σης, για την πλή­ρη ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση του κοι­νω­νι­κο­α­σφα­λι­στι­κού συστή­μα­τος, ώστε να ανοί­ξουν ορμη­τι­κά νέα πεδία κερ­δο­φο­ρί­ας για το κεφά­λαιο. Για την τύχη αυτών των «πυλώ­νων» ανη­συ­χεί ο ΣΥΡΙΖΑ όταν λέει ότι «το Ασφα­λι­στι­κό μπαί­νει σε νέες περιπέτειες».

«Θεματοφύλακας» της «κοινωνικής ειρήνης» με το μαστίγιο και το καρότο…

Αλλω­στε, μία από τις βασι­κές συνει­σφο­ρές του ΣΥΡΙΖΑ χτες και σήμε­ρα είναι ότι σπέρ­νει μαζι­κά σε λαϊ­κά στρώ­μα­τα τις αυτα­πά­τες περί «δίκαι­ης» καπι­τα­λι­στι­κής ανά­πτυ­ξης, ότι η κερ­δο­φο­ρία και αντα­γω­νι­στι­κό­τη­τα των επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομί­λων μπο­ρούν τάχα να συμ­βα­δί­σουν με τις λαϊ­κές ανά­γκες, τις οποί­ες φυσι­κά θέλει στρι­μωγ­μέ­νες στα στε­νά όρια της καπι­τα­λι­στι­κής κερδοφορίας.

Εκεί εντάσ­σε­ται και η προ­σπά­θεια που κάνει ξανά σήμε­ρα, ως «μετα­φρα­στής» της «αγω­νί­ας» μεγα­λο­κα­πι­τα­λι­στών και ιμπε­ρια­λι­στι­κών κέντρων που ανη­συ­χούν — όπως έλε­γε σε πρό­σφα­το άρθρο του ο Αλ. Τσί­πρας — ότι οι ανι­σό­τη­τες «απει­λούν την κοι­νω­νι­κή συνο­χή», προ­τεί­νο­ντας μέτρα με στό­χο την «άμβλυν­ση των συνε­πειών» από την «υπερ­συ­γκέ­ντρω­ση πλού­του και ισχύ­ος», την οποία κατά τ’ άλλα θεω­ρεί αδια­πραγ­μά­τευ­τη, ζητώ­ντας δηλα­δή να «ανέ­βει» ξανά το χρε­ο­κο­πη­μέ­νο έργο του «καπι­τα­λι­σμού με ανθρώ­πι­νο πρόσωπο».
Γι’ αυτό και ως αντι­πο­λί­τευ­ση «κοντα­ρο­χτυ­πιέ­ται» με τη ΝΔ στα «μαρ­μα­ρέ­νια αλώ­νια» των επι­δο­μά­των φτώ­χειας που έρχο­νται να μπα­λώ­σουν τα σαρω­μέ­να δικαιώ­μα­τα σε Υγεία, Πρό­νοια, Παι­δεία κ.ο.κ., και για το ποιος εφαρ­μό­ζει απο­τε­λε­σμα­τι­κό­τε­ρα την ευρω­ε­νω­σια­κή πολι­τι­κή πτω­χο­κο­μεί­ου, τους μηχα­νι­σμούς «δια­χεί­ρι­σης» της «ακραί­ας» φτώ­χειας, με ζητού­με­νο τη δια­σφά­λι­ση της «κοι­νω­νι­κής συνο­χής», την υπο­τα­γή δηλα­δή των εργα­ζο­μέ­νων στην πολι­τι­κή του κεφαλαίου.

Από αυτή τη σκο­πιά άλλω­στε κατα­κρί­νει ο ΣΥΡΙΖΑ τη ΝΔ για την έντα­ση της κατα­στο­λής, που «υπο­νο­μεύ­ει την κοι­νω­νι­κή ειρή­νη». Με τις ανα­φο­ρές στα «ψυχο­γρα­φή­μα­τα» της «δεξιάς» προ­σπα­θεί να κρύ­ψει ότι η κατα­στο­λή πάει χέρι χέρι με την έντα­ση της αντι­λαϊ­κής πολι­τι­κής, με τη βαθύ­τε­ρη εμπλο­κή στα ιμπε­ρια­λι­στι­κά σχέ­δια και με όλα τα υπό­λοι­πα που επι­βάλ­λουν τα συμ­φέ­ρο­ντα της αστι­κής τάξης, τα οποία και ο ίδιος υπηρετεί.

Γι’ αυτό πάνω στις δικές του απο­φά­σεις για τα εμπό­δια στην απερ­γία «χτί­ζει» τώρα η κυβέρ­νη­ση της ΝΔ, με τους νόμους της που επι­χει­ρούν να βάλουν στο «γύψο» τη συν­δι­κα­λι­στι­κή οργά­νω­ση και δρά­ση, συνο­λι­κά τις κινη­το­ποι­ή­σεις των εργα­ζο­μέ­νων, αφού η «κανο­νι­κό­τη­τα» της καπι­τα­λι­στι­κής ανά­πτυ­ξης που υπη­ρε­τούν απαι­τεί να πέφτει μαστί­γιο όπου δεν δου­λεύ­ει το καρό­το στα γκέ­το της εργοδοσίας.

Γι’ αυτό η κατα­στο­λή ενά­ντια στις κινη­το­ποι­ή­σεις για τους πλει­στη­ρια­σμούς, που γενι­κεύ­ο­νται, φέρει τη δική του υπο­γρα­φή ως κυβέρ­νη­σης, με τη μετα­τρο­πή του «αδι­κή­μα­τος» σε «ιδιώ­νυ­μο», αφού κοι­νός με τη ΝΔ και τους υπό­λοι­πους είναι ο στό­χος της μεί­ω­σης των «κόκ­κι­νων» δανεί­ων ώστε οι τρά­πε­ζες να τρο­φο­δο­τή­σουν με φτη­νό δανει­σμό έναν ακό­μα γύρο καπι­τα­λι­στι­κής κερδοφορίας.

Και, βέβαια, παρά τις «κορό­νες», οι παραι­νέ­σεις στην κυβέρ­νη­ση της ΝΔ να «τρέ­ξει» πιο γρή­γο­ρα, πιο απο­φα­σι­στι­κά την πολι­τι­κή της ΕΕ για το Μετα­να­στευ­τι­κό τη διευ­κο­λύ­νουν να επι­τα­χύ­νει την πολι­τι­κή κατα­στο­λής και διπλού εγκλω­βι­σμού προ­σφύ­γων και μεταναστών.

…και της αστικής πολιτικής σταθερότητας

«Κερα­σά­κι» σε αυτήν την τούρ­τα είναι η στά­ση του ΣΥΡΙΖΑ στην πρό­σφα­τη εκλο­γή της νέας Προ­έ­δρου της Δημο­κρα­τί­ας, με τα όσα φυσι­κά ο θεσμός συμ­βο­λί­ζει ως θεμα­το­φύ­λα­κας του αστι­κού πολι­τι­κού συστή­μα­τος. «Θα κρα­τή­σου­με και τώρα στά­ση ευθύ­νης, όπως έχου­με απο­δεί­ξει ότι κρα­τή­σα­με πάντα σε κρί­σι­μες επι­λο­γές», δήλω­σε ο Αλ. Τσί­πρας, με τον πρω­θυ­πουρ­γό να βλέ­πει στη στά­ση αυτή την επι­βε­βαί­ω­ση πως «στα μεγά­λα μπο­ρού­με τελι­κά να συμφωνήσουμε».

Αλλά και ο δια­γω­νι­σμός, μια μέρα μετά, στη Βου­λή, σχε­τι­κά με το ποιο καλ­πο­νο­θευ­τι­κό σύστη­μα — αυτό που έφε­ρε η ΝΔ ή η «απλή ανα­λο­γι­κή» με πλα­φόν 3% και «δώρο» εδρών στο πρώ­το κόμ­μα που προ­τεί­νει ο ΣΥΡΙΖΑ — μπο­ρεί να δια­σφα­λί­σει την «κυβερ­νη­σι­μό­τη­τα» και τη στα­θε­ρό­τη­τα στο αστι­κό πολι­τι­κό σύστη­μα, αυτά τα «μεγά­λα» του κεφα­λαί­ου υπηρετεί.

Γι’ αυτό και με χαρα­κτη­ρι­στι­κή ευκο­λία ο ΣΥΡΙΖΑ πιά­νει από την κυβέρ­νη­ση της ΝΔ την «πάσα» του εκβια­σμού των «πολ­λα­πλών εκλο­γών» και της «ακυ­βερ­νη­σί­ας» που εκεί­νη επι­στρα­τεύ­ει, για να δια­βε­βαιώ­σει το κεφά­λαιο πως «η σύγκλι­ση μέσω του σχη­μα­τι­σμού κυβερ­νή­σε­ων συνα­σπι­σμού θα ανα­νε­ώ­σει και θα ανα­ζω­ο­γο­νή­σει το πολι­τι­κό σύστη­μα», για να «φρε­σκά­ρει» τις κάλ­πι­κες δια­χω­ρι­στι­κές γραμ­μές με τη ΝΔ και να υπε­ρα­σπι­στεί τις «προ­ο­δευ­τι­κές συγκλί­σεις» με την υπό­λοι­πη σοσιαλ­δη­μο­κρα­τία, για τον εγκλω­βι­σμό του λαού στα προ­τάγ­μα­τα του κεφαλαίου.

Να νεκρα­να­στή­σει δηλα­δή, ακρι­βώς πάνω στην «επέ­τειο» των 5 χρό­νων από όταν ανα­λάμ­βα­νε το χρί­σμα της αστι­κής τάξης, το πικρό για το λαό παρα­μύ­θι των «προ­ο­δευ­τι­κών κυβερ­νή­σε­ων» στο έδα­φος του καπι­τα­λι­σμού, με τον ίδιο πάντα στό­χο: Να «ξεδο­ντιά­σει» αγω­νι­στι­κές δια­θέ­σεις, ρίχνο­ντάς τες στο «μύλο» της εναλ­λα­γής των αστι­κών κυβερ­νή­σε­ων, τον οποίο δου­λεύ­ει στα­θε­ρά σε βάρος του λαού.

Από το Ριζο­σπά­στη του Σ/Κ 25–26 Ιαν 2019