Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

ΣΥΣΚΕΨΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΩΝ — ΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΚΕΝΤΡΩΝ — ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ

📍 Βήμα κλιμάκωσης η απεργία στις 2 Οκτώβρη -
📍 Συνδικάτα οργανωτές της αντεπίθεσης των εργαζομένων

 

Η οργά­νω­ση της πάλης και η κλι­μά­κω­ση των κινη­το­ποι­ή­σε­ων ενά­ντια στην αντι­λαϊ­κή πολι­τι­κή της κυβέρ­νη­σης και των επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομί­λων, βρέ­θη­κε στο επί­κε­ντρο της σύσκε­ψης Ομο­σπον­διών, Εργα­τι­κών Κέντρων, Συν­δι­κά­των και συν­δι­κα­λι­στών, που πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε τη Δευ­τέ­ρα, ύστε­ρα από κάλε­σμα της Γραμ­μα­τεί­ας Αθή­νας του ΠΑΜΕ.

Στην εισή­γη­σή του, ο Νίκος Μαυ­ρο­κέ­φα­λος, μέλος της ΕΓ του ΠΑΜΕ, τόνι­σε ότι η απερ­γία στις 2 Οκτώ­βρη «είναι βήμα κλι­μά­κω­σης και προει­δο­ποί­η­σης της κυβέρ­νη­σης της ΝΔ να μη φέρει το αντερ­γα­τι­κό τερα­τούρ­γη­μα» και επε­σή­μα­νε ότι η απερ­γία στις 24 Σεπτέμ­βρη «είχε σημα­ντι­κή επι­τυ­χία και είναι παρα­κα­τα­θή­κη», καθώς «πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε απέ­να­ντι στο μαύ­ρο μέτω­πο κυβέρ­νη­σης, επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομί­λων, εργο­δο­τι­κού και κυβερ­νη­τι­κού συν­δι­κα­λι­σμού, ιδιαί­τε­ρα της συν­δι­κα­λι­στι­κής μαφί­ας στην ηγε­σία της ΓΣΕΕ, που λύσ­σα­ξαν απέ­να­ντι στην απερ­γία». (Δια­βά­στε παρα­κά­τω όλη την εισήγηση)

Εξέ­φρα­σε τη στή­ρι­ξη στις κινη­το­ποι­ή­σεις των συντα­ξιού­χων, των εκπαι­δευ­τι­κών, των φοι­τη­τών, των εργα­ζο­μέ­νων στα δημό­σια νοσο­κο­μεία. Στο πλαί­σιο ενη­μέ­ρω­σης των εργα­ζο­μέ­νων, τα συν­δι­κά­τα θα πραγ­μα­το­ποι­ή­σουν μαζι­κές εξορ­μή­σεις στον ΗΣΑΠ και το μετρό την Παρα­σκευή 4 Οκτώ­βρη και την Πέμ­πτη 10 Οκτώ­βρη. Παράλ­λη­λα, κάλε­σε σε κινη­το­ποί­η­ση την Τρί­τη 8 Οκτώ­βρη έξω από το Συμ­βού­λιο της Επι­κρα­τεί­ας, όπου εκδι­κά­ζε­ται η προ­σφυ­γή του ΣΕΒ, ενά­ντια στο ξεπά­γω­μα των τριε­τιών και σε μαζι­κή συμ­με­το­χή στην κινη­το­ποί­η­ση στις 5 Οκτώ­βρη ενά­ντια στη «Συμ­φω­νία Αμοι­βαί­ας Αμυ­ντι­κής Συνεργασίας».

«Μέσα σε ένα τέτοιο κλί­μα πρω­το­βου­λιών και δρά­σε­ων από τα συν­δι­κά­τα, κλι­μα­κώ­νου­με τον αγώ­να ενά­ντια στο αντερ­γα­τι­κό πολυ­νο­μο­σχέ­διο της κυβέρ­νη­σης με πολύ­μορ­φη δρα­στη­ριό­τη­τα. Με μαζι­κές παρα­στά­σεις δια­μαρ­τυ­ρί­ας, συγκε­ντρώ­σεις, συλ­λα­λη­τή­ρια, απερ­για­κούς αγώ­νες», επε­σή­μα­νε ο Ν. Μαυ­ρο­κέ­φα­λος, τονί­ζο­ντας την ανά­γκη κάθε κινη­το­ποί­η­ση να συνε­νώ­νε­ται «σε ένα μαζι­κό και ενω­τι­κό ρεύ­μα αντί­στα­σης στην αντι­λαϊ­κή πολι­τι­κή της κυβέρ­νη­σης και των επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομί­λων».

Σημεί­ω­σε ότι πρέ­πει να ανοί­ξει ακό­μα πιο απο­φα­σι­στι­κά η συζή­τη­ση μέσα στους εργα­ζό­με­νους, για την ανά­γκη ανα­σύ­ντα­ξης και ισχυ­ρο­ποί­η­σης του εργα­τι­κού — συν­δι­κα­λι­στι­κού κινή­μα­τος. Για «Συν­δι­κά­τα που θα είναι πραγ­μα­τι­κό απο­κού­μπι για τους εργα­ζό­με­νους κάθε χώρου δου­λειάς και κλά­δου, αλλά και οργα­νω­τές της πάλης για να κατα­κτή­σουν η εργα­ζό­με­νοι έναν άλλο δρό­μο ανά­πτυ­ξης και λαϊ­κής ευη­με­ρί­ας. Το σύν­θη­μα “Αγώ­νας ενω­τι­κός — μαζι­κός — ταξι­κός για σύγ­χρο­νους όρους δου­λειάς και αμοι­βής, για ζωή με δικαιώ­μα­τα”, μπο­ρεί να εκφρά­σει τη θέλη­ση των εργα­ζο­μέ­νων όχι μόνο να αμυν­θούν, αλλά να περά­σουν στην αντεπίθεση».

Στη σύσκε­ψη χαι­ρέ­τη­σε ο Julien Leger, υπεύ­θυ­νος Διε­θνών Σχέ­σε­ων του Εργα­τι­κού Κέντρου του Βαλ ντε Μαρ της Γαλ­λί­ας ο οποί­ος ανα­φέρ­θη­κε στην απερ­γία που έγι­νε στις 24 του μήνα και στη Γαλ­λία ενά­ντια στην αντι­λαϊ­κή πολι­τι­κή της κυβέρ­νη­σης Μακρόν. Ευχα­ρί­στη­σε το ΠΑΜΕ για το μήνυ­μα αλλη­λεγ­γύ­ης του και ευχή­θη­κε καλή επι­τυ­χία στη νέα απερ­γία στις 2 Οκτώ­βρη σημειώ­νο­ντας ότι μια νίκη των Ελλή­νων εργα­ζο­μέ­νων θα είναι νίκη των εργα­ζο­μέ­νων της Γαλ­λί­ας, των εργα­ζο­μέ­νων της Ευρώ­πης. (Δεί­τε βίντεο εδώ)

📍 Πλούσια πείρα από τους συνδικαλιστές 📌

Την πεί­ρα από την οργά­νω­ση της απερ­γί­ας, τα ζητή­μα­τα που συζη­τούν με τους εργα­ζό­με­νους και τα επό­με­να βήμα­τα που σχε­διά­ζουν μετέ­φε­ραν συν­δι­κα­λι­στές που πήραν τον λόγο.

Την επί­θε­ση στα εργα­σια­κά και συν­δι­κα­λι­στι­κά δικαιώ­μα­τα στο λιμά­νι του Πει­ραιά αλλά και την απά­ντη­ση των εργα­ζο­μέ­νων μετέ­φε­ρε ο Μάρ­κος Μπε­κρής, πρό­ε­δρος του Σωμα­τεί­ου ΕΝΕΔΕΠ, ενώ ο Σταύ­ρος Του­μα­νί­δης, πρό­ε­δρος του Συν­δι­κά­του Κατερ­γα­σί­ας Ξύλου και Ναυ­πη­γο­ξυ­λουρ­γών, μίλη­σε για τις κινη­το­ποι­ή­σεις που οργα­νώ­νουν τα Σωμα­τεία στη Ζώνη.

Τη σημα­σία της επι­τυ­χί­ας της απερ­γί­ας κόντρα στον υπο­νο­μευ­τι­κό ρόλο των συν­δι­κα­λι­στι­κών πλειο­ψη­φιών στις Αστι­κές Συγκοι­νω­νί­ες τόνι­σε ο Θανά­σης Οικο­νό­μου, από τις δυνά­μεις του ΠΑΜΕ στις Μετα­φο­ρές. Για την ανά­γκη να ηττη­θεί η γραμ­μή στο συν­δι­κα­λι­στι­κό κίνη­μα που στη­ρί­ζει την «επι­χει­ρη­μα­τι­κό­τη­τα» και την «αντα­γω­νι­στι­κό­τη­τα», μέσα από το παρά­δειγ­μα του ρόλου της Ομο­σπον­δί­ας του κλά­δου (ΠΑΣΚΕ — ΔΑΚΕ), μίλη­σε ο Γιώρ­γος Στε­φα­νά­κης, πρό­ε­δρος του Συν­δι­κά­του Επι­σι­τι­σμού — Του­ρι­σμού — Ξενο­δο­χεί­ων. Τη στά­ση της πλειο­ψη­φί­ας της ΟΤΟΕ που απα­ξιώ­νει την απερ­γία την ώρα που η επί­θε­ση στους εργα­ζό­με­νους του κλά­δου εντεί­νε­ται στη­λί­τευ­σε η Έφη Χαλιού, πρό­ε­δρος του Σωμα­τεί­ου Εργα­ζο­μέ­νων Χρη­μα­το­πι­στω­τι­κών Επιχειρήσεων.

Την «ανά­πτυ­ξη» των επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομί­λων που συνο­δεύ­ε­ται από απλη­ρω­σιά, απο­λύ­σεις και εντα­τι­κο­ποί­η­ση συνό­ψι­σε ο Δημή­τρης Αλε­ξό­που­λος, πρό­ε­δρος του Σωμα­τεί­ου Εργα­ζο­μέ­νων στην Ιδιω­τι­κή Υγεία.

Για τα επό­με­να βήμα­τα στην επί­θε­ση στην Κοι­νω­νι­κή Ασφά­λι­ση μίλη­σε ο Αντώ­νης Κου­ρού­κλης, πρό­ε­δρος της ΠΟΠΟΚΠ ενώ πλευ­ρές του πολυ­νο­μο­σχε­δί­ου που αφο­ρούν την επί­θε­ση στο περι­βάλ­λον ανέ­δει­ξε ο Δημή­τρης Πετρό­που­λος, πρό­ε­δρος της Πανελ­λή­νιας Ομο­σπον­δί­ας Ενώ­σε­ων Μηχα­νι­κών Δημο­σί­ων Υπαλ­λή­λων Διπλω­μα­τού­χων Ανω­τά­των Σχο­λών (ΠΟΕΜΥΔΑΣ).

Το απερ­για­κό «παρών» των δικη­γό­ρων, που είναι εργα­ζό­με­νοι και όχι «συνερ­γά­τες» μετέ­φε­ρε ο Βασί­λης Διο­νυ­σό­που­λος, από την Επι­τρο­πή Αγώ­να Μισθω­τών Δικη­γό­ρων. Για το χρέ­ος των εκπαι­δευ­τι­κών απέ­να­ντι στους μαθη­τές τους, τη νέα βάρ­δια της εργα­τι­κής τάξης, να πάρουν θέση στον αγώ­να ενά­ντια στην αντερ­γα­τι­κή επί­θε­ση μίλη­σε ο Ανδρέ­ας Καρ­γό­που­λος, μέλος του ΔΣ της ΟΛΜΕ.

Το ρόλο των επι­χει­ρη­σια­κών σωμα­τεί­ων που συμπο­ρεύ­ο­νται με το κλα­δι­κό Συν­δι­κά­το στην οργά­νω­ση της απερ­γί­ας ανέ­δει­ξε ο Γιάν­νης Σχοι­νάς, πρό­ε­δρος του Συν­δι­κά­του Γάλα­κτος — Τρο­φί­μων — Ποτών, ενώ πλευ­ρές της προ­σπά­θειας για πλα­τύ άνοιγ­μα στους εργα­ζό­με­νους μετέ­φε­ρε ο Κώστας Δρά­κος, πρό­ε­δρος της Ένω­σης Λογι­στών Ελεγ­κτών Περι­φέ­ρειας Αττικής.

 logo ΠΑΜΕ

📍 Η εισήγηση του Ν. Μαυροκέφαλου

«Βρι­σκό­μα­στε σήμε­ρα εδώ, λίγες ημέ­ρες μετά την επι­τυ­χη­μέ­νη απερ­γία της 24ης Σεπτέμ­βρη και μόλις δυο ημέ­ρες πριν την απερ­γία στις 2 Οκτώ­βρη και έχο­ντας ολο­κλη­ρώ­σει ένα μήνα πλού­σιας δρά­σης των συν­δι­κά­των, από τις πρώ­τες αγω­νι­στι­κές προ­σπά­θειες που ξεκί­νη­σαν στα πλαί­σια των κινη­το­ποι­ή­σε­ων της ΔΕΘ, με σκο­πό να οργα­νώ­σου­με την πάλη και την κλι­μά­κω­ση των κινη­το­ποι­ή­σε­ων ενά­ντια στην αντι­λαϊ­κή πολι­τι­κή της κυβέρ­νη­σης και των επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομίλων.

Η απερ­γία στις 24 Σεπτέμ­βρη απέ­να­ντι στο πολυνομοσχέδιο-“σκούπα” της κυβέρ­νη­σης της ΝΔ, που χτυ­πά τις ΣΣΕ και άλλα εργα­σια­κά δικαιώ­μα­τα, επι­διώ­κο­ντας να βάλει ταυ­τό­χρο­να τα συν­δι­κά­τα στο γύψο, είχε σημα­ντι­κή επι­τυ­χία και είναι παρα­κα­τα­θή­κη. Έδω­σε το στίγ­μα για τη συνέ­χεια, για την κλιμάκωση.

Είχε μεγά­λη επι­τυ­χία όχι μόνο για­τί νέκρω­σαν οι συγκοι­νω­νί­ες, η ακτο­πλο­ΐα με την απο­φα­σι­στι­κή στά­ση των ναυ­τερ­γα­τών, που άφη­σε στα χαρ­τιά την από­φα­ση του δικα­στη­ρί­ου στον Πει­ραιά και κου­ρέ­λια­σε την προ­σπά­θεια των εφο­πλι­στών να βγά­λουν την απερ­γία παρά­νο­μη, στο λιμά­νι, τα μεγά­λα εργο­τά­ξια, πολ­λά εργο­στά­σια και επι­χει­ρή­σεις, αλλά και για­τί πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε κόντρα “σε θεούς και δαί­μο­νες” στην κυριολεξία.

Πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε απέ­να­ντι στο μαύ­ρο μέτω­πο κυβέρ­νη­σης, επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομί­λων, εργο­δο­τι­κού και κυβερ­νη­τι­κού συν­δι­κα­λι­σμού, ιδιαί­τε­ρα της συν­δι­κα­λι­στι­κής μαφί­ας στην ηγε­σία της ΓΣΕΕ που λύσ­σα­ξαν απέ­να­ντι στην απερ­γία. Όλοι αυτοί είχαν δώσει τα χέρια στις 2 Σεπτέμ­βρη στη Θεσ­σα­λο­νί­κη, ότι θα έρθει το αντερ­γα­τι­κό τερα­τούρ­γη­μα και δεν θα κου­νη­θεί φύλ­λο από τα συν­δι­κά­τα, όπως προ­σπά­θη­σαν να κάνουν το Γενά­ρη του 2018, που η τότε κυβέρ­νη­ση ΣΥΡΙΖΑ ψήφι­σε τον απερ­γο­κτό­νο νόμο. Η χει­ρα­ψία Μητσο­τά­κη — Πανα­γό­που­λου επι­σφρά­γι­σε αυτή τη συμ­φω­νία, με αντάλ­λαγ­μα οι εργο­δό­τες και τα ΜΑΤ να εξα­σφα­λί­σουν τις καρέ­κλες αυτής της μαφί­ας ‑όπως τους απο­κα­λούν οι εργα­ζό­με­νοι- στην ηγε­σία της ΓΣΕΕ.

Έκα­ναν προ­σπά­θεια να δια­μορ­φώ­σουν έναν ισχυ­ρό απερ­γο­σπα­στι­κό μηχα­νι­σμό. Η πλειο­ψη­φία της ΓΣΕΕ, με τη συνε­χή αλλα­γή ημε­ρο­μη­νιών προ­σπά­θη­σε να σπά­σει και να υπο­νο­μεύ­σει την απερ­γία. Ξέρα­σαν “χολή” και αντι­κομ­μου­νι­σμό, προ­σπά­θη­σαν να εκβιά­σουν προ­έ­δρους Ομο­σπον­διών και Εργα­τι­κών Κέντρων, έλε­γαν ψέμα­τα και προ­σπά­θη­σαν να κρύ­ψουν τις αντερ­γα­τι­κές συνέ­πειες του πολυ­νο­μο­σχε­δί­ου. Απέ­τυ­χαν, επι­βε­βαιώ­νο­ντας ότι αυτή η ηγε­σία έχει ξεφτι­λι­στεί κι άλλο μέσα στους εργαζόμενους.

Λογά­ρια­σαν χωρίς τους εργά­τες και τα συν­δι­κά­τα τους. Λογά­ρια­σαν χωρίς το ΠΑΜΕ. Το κάλε­σμα και οι πρω­το­βου­λί­ες που πήρε από τη σύσκε­ψη των συν­δι­κά­των στις 5 Σεπτέμ­βρη στη Θεσ­σα­λο­νί­κη, βρή­καν σημα­ντι­κή αντα­πό­κρι­ση μέσα στην εργα­τι­κή τάξη. Η απερ­γία ήταν μια πρώ­τη μαζι­κή, ενω­τι­κή απά­ντη­ση των εργα­ζο­μέ­νων που δια­δή­λω­σαν σε 60 πόλεις σε όλη την Ελλά­δα και με τη μαζι­κό­τα­τη συγκέ­ντρω­ση χιλιά­δων εργα­το­ϋ­παλ­λή­λων στα Προ­πύ­λαια, στη συγκέ­ντρω­ση των συν­δι­κά­των, ξεκα­θά­ρι­σαν ότι δεν πρό­κει­ται να δεχτούν νέα πλήγ­μα­τα στα δικαιώ­μα­τά τους, δεν πρό­κει­ται να παρα­δώ­σουν τα συν­δι­κά­τα, τα όπλα του αγώ­να τους, στους εργο­δό­τες, στο κρά­τος και στους εργατοπατέρες.

Η απερ­γία στις 2 του Οκτώ­βρη υπα­γο­ρεύ­τη­κε από την επι­τυ­χία της προη­γού­με­νης απερ­γί­ας. Είναι βήμα κλι­μά­κω­σης και προει­δο­ποί­η­σης της κυβέρ­νη­σης της ΝΔ να μη φέρει το αντερ­γα­τι­κό τερατούργημα.

Σ’ αυτές τις δυο ημέ­ρες που απο­μέ­νουν πρέ­πει να κάνου­με ό,τι περ­νά από το χέρι μας για την επι­τυ­χία της απερ­γί­ας. Να μετρή­σου­με νέα βήμα­τα στη συμ­με­το­χή, παρά την υπο­νό­μευ­ση που προ­σπα­θεί να κάνει εκ νέου ο μηχα­νι­σμός των εργα­το­πα­τέ­ρων. Να είναι μαζι­κή η συγκέ­ντρω­ση των συν­δι­κά­των στα Προ­πύ­λαια. Επι­διώ­κου­με στο κάλε­σμα του ΠΑΜΕ για μαζι­κούς, ενω­τι­κούς αγώ­νες να αντα­πο­κρι­θούν και άλλα νέα συν­δι­κά­τα και νέοι συν­δι­κα­λι­στές. Οι εργα­ζό­με­νοι να γυρί­σουν την πλά­τη στους εργα­το­πα­τέ­ρες. Η χρε­ο­κο­πη­μέ­νη ηγε­σία της ΓΣΕΕ να μη βρει, στην κυριο­λε­ξία, εργα­ζό­με­νο να τη χειροκροτήσει.

Όμως συνά­δελ­φοι, δεν τελειώ­νου­με με τη νέα απερ­γία. Απαι­τεί­ται ουσια­στι­κός σχε­δια­σμός και κλι­μά­κω­ση από κάθε συν­δι­κά­το, σε κάθε χώρο δου­λειάς και κλά­δο. Νέες πρω­το­βου­λί­ες που θα δώσουν τη δυνα­τό­τη­τα στα συν­δι­κά­τα να αντι­πα­λεύ­ουν το πολυ­νο­μο­σχέ­διο της κυβέρ­νη­σης καθη­με­ρι­νά. Θα συσπει­ρώ­σουν νέες δυνά­μεις, ώστε να στρι­μω­χθεί η κυβέρ­νη­ση για τα καλά.

Πρέ­πει να δώσου­με τη μάχη της ενη­μέ­ρω­σης ακό­μα περισ­σό­τε­ρο. Παρά τη μεγά­λη προ­σπά­θεια που έχει γίνει, το μεγα­λύ­τε­ρο τμή­μα των εργα­ζο­μέ­νων δεν γνω­ρί­ζει για το νομο­σχέ­διο και τις αρνη­τι­κές συνέ­πειες στη ζωή τους. Τα ΔΣ των συν­δι­κά­των, οι Επι­τρο­πές Αγώ­να πρέ­πει να οργα­νώ­σουν καλά μια τέτοια δου­λειά με μαζι­κές εξορ­μή­σεις, συγκε­ντρώ­σεις στους χώρους δου­λειάς, γενι­κές συνελεύσεις.

Στη­ρί­ζου­με τις κινη­το­ποι­ή­σεις των συντα­ξιού­χων, το δεκα­ή­με­ρο δρά­σης που έχουν εξαγ­γεί­λει σε όλη την Ελλά­δα, με αφε­τη­ρία την αυρια­νή (1η Οκτώ­βρη) τους συγκέ­ντρω­ση στην Αθή­να, διεκ­δι­κώ­ντας τα δίκαια αιτή­μα­τά τους, την επα­να­φο­ρά των συντά­ξε­ών τους στα προ κρί­σης επί­πε­δα και τα υπό­λοι­πα κοι­νω­νι­κο­α­σφα­λι­στι­κά τους δικαιώματα.

Να επι­μεί­νου­με σε πλα­τιές εξορ­μή­σεις στους χώρους δου­λειάς καθη­με­ρι­νά, αλλά και σε σταθ­μούς των ΜΜΜ, όπου μετα­κι­νού­νται εκα­το­ντά­δες χιλιά­δες συνά­δελ­φοί μας καθη­με­ρι­νά. Να ξανα­δώ­σουν ένα τέτοιο ραντε­βού τα συν­δι­κά­τα για μαζι­κές εξορ­μή­σεις στον ΗΣΑΠ και το ΜΕΤΡΟ την Παρα­σκευή στις 4 Οκτώ­βρη και την Πέμ­πτη στις 10 Οκτώβρη.

Την Τρί­τη 8 Οκτώ­βρη δίνου­με ραντε­βού έξω από το Συμ­βού­λιο της Επι­κρα­τεί­ας, όπου εκδι­κά­ζε­ται η προ­σφυ­γή των Βιο­μη­χά­νων, του ΣΕΒ, ενά­ντια στο ξεπά­γω­να των τριε­τιών. Είναι μια προ­σφυ­γή που επι­βε­βαιώ­νει ότι οι μεγά­λοι επι­χει­ρη­μα­τι­κοί όμι­λοι θέλουν τα δικαιώ­μα­τα των εργα­ζο­μέ­νων στον πάγο, χωρίς αυξή­σεις στους μισθούς, χωρίς ώρι­μα μισθο­λο­γι­κά και εργα­σια­κά δικαιώ­μα­τα, με γενι­κευ­μέ­νη ευελιξία.

Μέσα σε ένα τέτοιο κλί­μα πρω­το­βου­λιών και δρά­σε­ων από τα συν­δι­κά­τα, κλι­μα­κώ­νου­με τον αγώ­να ενά­ντια στο αντερ­γα­τι­κό πολυ­νο­μο­σχέ­διο της κυβέρ­νη­σης, με πολύ­μορ­φη δρα­στη­ριό­τη­τα. Με μαζι­κές παρα­στά­σεις δια­μαρ­τυ­ρί­ας, συγκε­ντρώ­σεις, συλ­λα­λη­τή­ρια, απερ­για­κούς αγώνες.

Επι­διώ­κου­με κάθε κινη­το­ποί­η­ση που εκδη­λώ­νε­ται σε χώρους δου­λειάς και κλά­δους να συνε­νω­θεί σε ένα μαζι­κό και ενω­τι­κό ρεύ­μα αντί­στα­σης στην αντι­λαϊ­κή πολι­τι­κή της κυβέρ­νη­σης και των επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομί­λων. Να δυνα­μώ­σει η αλλη­λεγ­γύη σε κάθε κλά­δο που αγω­νί­ζε­ται. Απ’ αυτή τη σκο­πιά, στη­ρί­ζου­με τους αγώ­νες των εκπαι­δευ­τι­κών και των φοι­τη­τι­κών συλ­λό­γων ενά­ντια στα νέα αντιεκ­παι­δευ­τι­κά μέτρα που προ­ε­τοι­μά­ζει η κυβέρ­νη­ση. Τους αγώ­νες των εργα­ζο­μέ­νων στα δημό­σια νοσο­κο­μεία ενά­ντια στη συνε­χή υπο­βάθ­μι­ση των δημό­σιων παρο­χών Υγεί­ας. Τους εργα­ζό­με­νους σε κάθε χώρο δου­λειάς που αγω­νί­ζο­νται για αυξή­σεις στους μισθούς, για αξιο­πρε­πείς συν­θή­κες δου­λειάς, ενά­ντια στις ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις, για κάθε άλλη δίκαιη διεκδίκηση.

Συνα­δέλ­φισ­σες και συνάδελφοι,

Ο αγώ­νας που δίνου­με απαι­τεί μεγά­λη αντο­χή. Δεν ξεμπερ­δεύ­ου­με με το αντι­δρα­στι­κό πολυ­νο­μο­σχέ­διο. Μπρο­στά μας έχου­με ακό­μα μεγα­λύ­τε­ρες προ­κλή­σεις, ακό­μα μεγα­λύ­τε­ρες μάχες να δώσου­με, αφού η επί­θε­ση ενά­ντια στα δικαιώ­μα­τα των εργα­ζο­μέ­νων θα ενταθεί.

Δίνου­με ένα δύσκο­λο αγώ­να, σε πραγ­μα­τι­κά αντί­ξο­ες συν­θή­κες που δια­μορ­φώ­νει ο αρνη­τι­κός συσχε­τι­σμός δύνα­μης και η υπο­χώ­ρη­ση του εργα­τι­κού συν­δι­κα­λι­στι­κού κινή­μα­τος, όμως δεν μπο­ρού­με να υπο­τι­μή­σου­με ότι τα τελευ­ταία χρό­νια έχει ανοί­ξει ένας ελπι­δο­φό­ρος δρόμος.

Για­τί στη μεγά­λη προ­σπά­θεια που κάνουν χρό­νια τώρα οι επι­χει­ρη­μα­τι­κοί όμι­λοι και οι κυβερ­νή­σεις τους, η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ, ο ΣΥΡΙΖΑ να βάλουν στο χέρι τα συν­δι­κά­τα και τους αγώ­νες τους, να υπο­τά­ξουν τις διεκ­δι­κή­σεις τους στα συμ­φέ­ρο­ντα του κεφα­λαί­ου, δεν τα έχουν κατα­φέ­ρει. Και αυτό οφεί­λε­ται σε πολύ μεγά­λο βαθ­μό στην πρω­το­πό­ρα δου­λειά του ΠΑΜΕ και των ταξι­κών συν­δι­κά­των που βρί­σκο­νται στην πρώ­τη γραμ­μή του αγώ­να για τα συμ­φέ­ρο­ντα των εργα­ζο­μέ­νων. Αυτή η ατα­λά­ντευ­τη στά­ση που δεν στοι­χί­ζε­ται πίσω από το ένα ή το άλλο μείγ­μα αστι­κής δια­χεί­ρι­σης, που αρνεί­ται τον κοι­νω­νι­κό εται­ρι­σμό και τη συν­θη­κο­λό­γη­ση, που δεν συμ­βι­βά­ζε­ται μπρο­στά στην κατα­στο­λή και την εργο­δο­τι­κή τρο­μο­κρα­τία, που δια­μορ­φώ­νει θέσεις και εκτι­μή­σεις με βάση τα εργα­τι­κά συμ­φέ­ρο­ντα, γίνε­ται πυξί­δα και οδη­γός και για την πρω­το­πό­ρα δράση.

Απ’ αυτή τη σκο­πιά εκτι­μά­με ότι για την οργά­νω­ση της πάλης και την κλι­μά­κω­ση των κινη­το­ποι­ή­σε­ων χρειά­ζε­ται να συνει­δη­το­ποι­η­θούν καλά από τα συν­δι­κά­τα και τους συν­δι­κα­λι­στές, συνο­λι­κό­τε­ρα από τους εργα­ζό­με­νους σε όλη τη χώρα, μια σει­ρά ζητή­μα­τα που μας αφή­νει η πρό­σφα­τη, αλλά και η παλιό­τε­ρη πεί­ρα. Ποια είναι αυτά:

1. Έχει σημα­σία να φτά­σουν πλα­τιά μέσα στους χώρους δου­λειάς και στους κλά­δους οι εκτι­μή­σεις για την απερ­γία στις 24 Σεπτέμ­βρη. Είναι απα­ραί­τη­τος όρος, ώστε να καλ­λιερ­γη­θεί η μαχη­τι­κό­τη­τα και η αγω­νι­στι­κό­τη­τα μέσα στους εργα­ζό­με­νους. Ο υπ. Ανά­πτυ­ξης της κυβέρ­νη­σης, ο κ. Γεωρ­γιά­δης, περι­χα­ρής δήλω­νε στις αρχές Σεπτέμ­βρη ότι το πολυ­νο­μο­σχέ­διο, που ίδιος χαρα­κτή­ρι­σε “οδο­στρω­τή­ρα” θα ψηφι­στεί μέσα σε λίγες ημέ­ρες. Το ίδιο δήλω­νε και ο υπ. Εργα­σί­ας, ο κ. Βρού­τσης, αφού άλλω­στε το πολυ­νο­μο­σχέ­διο δίνει στον ίδιο αρμο­διό­τη­τες “τσά­ρου” στην κυριο­λε­ξία. Με Υπουρ­γι­κές Απο­φά­σεις, δηλα­δή, να επι­λέ­γει ο ίδιος τον τρό­πο που θα γίνο­νται οι αρχαι­ρε­σί­ες, ποια θα είναι τα αντι­προ­σω­πευ­τι­κά συν­δι­κά­τα, ποια θα υπο­γρά­φουν ΣΣΕ, κ.ά.

Η απερ­γία όμως και η κλι­μά­κω­σή της, τους έκο­ψαν έστω και προ­σω­ρι­νά τη φόρα. Απέ­τυ­χε η προ­σπά­θεια της κυβέρ­νη­σης να περά­σει στα βου­βά το πολυ­νο­μο­σχέ­διο, όπως και η προ­σπά­θεια των εργα­το­πα­τέ­ρων στην ηγε­σία της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ να κρα­τή­σουν τα συν­δι­κά­τα σε αδρά­νεια, οργα­νώ­νο­ντας παράλ­λη­λα ένα πρω­τό­γνω­ρο απερ­γο­σπα­στι­κό μηχα­νι­σμό. Και αυτό παρά το γεγο­νός ότι είχαν τη στή­ρι­ξη και ενός μεγά­λου προ­πα­γαν­δι­στι­κού μηχα­νι­σμού και πολ­λών ΜΜΕ στην υπη­ρε­σία τους, στην προ­σπά­θεια να συκο­φα­ντή­σουν τον αγώ­να των εργαζομένων.

Στο κάλε­σμα του ΠΑΜΕ για απερ­για­κό ξεση­κω­μό αντα­πο­κρί­θη­καν δεκά­δες συν­δι­κα­λι­στι­κές οργα­νώ­σεις, πολ­λές Ομο­σπον­δί­ες και Εργα­τι­κά Κέντρα, ευρύ­τε­ρα της επιρ­ρο­ής του, ανα­γνω­ρί­ζο­ντας του τερά­στιους κιν­δύ­νους που φέρ­νει το αντι­λαϊ­κό πολυ­νο­μο­σχέ­διο και ιδιαί­τε­ρα όσον αφο­ρά το ηλε­κτρο­νι­κό μητρώο και την ηλε­κτρο­νι­κή ψηφο­φο­ρία. Σε αντι­πα­ρά­θε­ση με τη στή­ρι­ξη της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ στο σχέ­διο νόμου και στις αντι­συν­δι­κα­λι­στι­κές δια­τά­ξεις, η συντρι­πτι­κή πλειο­ψη­φία των συν­δι­κά­των και των συν­δι­κα­λι­στών κατα­νο­εί ότι αυτές απο­τε­λούν ωρο­λο­για­κή βόμ­βα στο συν­δι­κα­λι­στι­κό κίνη­μα και είναι απο­φα­σι­σμέ­νοι να το αντιπαλέψουν.

2. Απαι­τεί­ται να δυνα­μώ­σει ο αγώ­νας με νέες δυνά­μεις και με νέα συν­δι­κά­τα. Να βρει μεγα­λύ­τε­ρη αντα­πό­κρι­ση το κάλε­σμα του ΠΑΜΕ για μαζι­κούς, ενω­τι­κούς αγώ­νες, με σύν­θη­μα: “Διεκ­δι­κού­με σύγ­χρο­νους όρους δου­λειάς και αμοι­βής, ζωή με δικαιώματα”.

Δεν χωρά καμιά αυτα­πά­τη ότι υπάρ­χει κλά­δος ή χώρος δου­λειάς που μπο­ρεί να εξαι­ρε­θεί της αντερ­γα­τι­κής επί­θε­σης. Ότι υπάρ­χει πτυ­χή της ζωής της εργα­τι­κής και λαϊ­κής οικο­γέ­νειας που θα μεί­νει στο απυ­ρό­βλη­το. Στο πολυ­νο­μο­σχέ­διο, θυμί­ζου­με, συμπεριλαμβάνονται:

  • Το ορι­στι­κό εντα­φια­σμό των κλα­δι­κών συμ­βά­σε­ων, που σημαί­νει νέα συμπί­ε­ση των μισθών.
  • Η ενί­σχυ­ση ξανά των ενώ­σε­ων προ­σώ­πων, που η σύμ­βα­ση που θα υπο­γρά­φουν θα υπε­ρι­σχύ­ει της κλαδικής.
  • Οι τοπι­κές κλα­δι­κές συμ­βά­σεις που θα υπε­ρι­σχύ­ουν ένα­ντι κλα­δι­κών συμβάσεων.
  • Η κατάρ­γη­ση και του ελά­χι­στου δικαιώ­μα­τος για μονο­με­ρή προ­σφυ­γή στον ΟΜΕΔ.
  • Η συνυ­πευ­θυ­νό­τη­τα του εργα­ζό­με­νου για τη μη κατα­βο­λή ασφα­λι­στι­κών εισφο­ρών από τον εργο­δό­τη, με απο­τέ­λε­σμα τη μη ανα­γνώ­ρι­ση των ενσήμων!
  • Η υπο­νό­μευ­ση στην πλη­ρω­μή της υπε­ρω­ρια­κής απα­σχό­λη­σης με το πλα­φόν 12%, που βάζει δήθεν για κατα­πο­λέ­μη­ση της μερι­κής απασχόλησης.
  • Η θέσπι­ση “ηλε­κτρο­νι­κού μητρώ­ου” και καθιέ­ρω­ση της ηλε­κτρο­νι­κής ψηφο­φο­ρί­ας για τις γενι­κές συνε­λεύ­σεις και απεργίες.
  • Ο ορι­σμός του υπουρ­γού Εργα­σί­ας ως «ανώ­τα­του άρχο­ντα», για να παρεμ­βαί­νει όπο­τε αυτός νομί­ζει στα συν­δι­κα­λι­στι­κά μας δικαιώματα.

 

Η κυβέρ­νη­ση της ΝΔ σχε­διά­ζει νέα αντι­δρα­στι­κά μέτρα που αφο­ρούν στο κοι­νω­νι­κο-ασφα­λι­στι­κό, με ορί­ζο­ντα την πλή­ρη ιδιω­τι­κο­ποί­η­σή του και την υπο­νό­μευ­ση του “δημό­σιου πυλώ­να”, όπως ονο­μά­ζουν τα γερά­κια της τρόι­κα, με συντά­ξεις και παρο­χές πτω­χο­κο­μεί­ου. Έρχο­νται ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις στη ΔΕΗ, στην ΕΥΔΑΠ, στην ΕΥΑΘ, στις Αστι­κές Συγκοι­νω­νί­ες. Νέα επί­θε­ση στην Υγεία και στην Παι­δεία με ακό­μα μεγα­λύ­τε­ρη εμπο­ρευ­μα­το­ποί­η­ση και τη συνε­χή υπο­βάθ­μι­σή τους. Θα μεγα­λώ­σει αισθη­τά ο αριθ­μός των πλει­στη­ρια­σμών και των κατα­σχέ­σε­ων για τις φτω­χές εργα­τι­κές και λαϊ­κές οικο­γέ­νειες, προς όφε­λος των τρα­πε­ζι­τών και άλλων γερα­κιών που θα ανα­λά­βουν τη δια­χεί­ρι­ση των “κόκ­κι­νων” δανεί­ων, με ταυ­τό­χρο­νο χτύ­πη­μα στα δικαιώ­μα­τα των τρα­πε­ζο­ϋ­παλ­λή­λων και με χιλιά­δες νέες απο­λύ­σεις, όπως στην Τρά­πε­ζα Πει­ραιώς. Ενώ θα συνε­χί­ζου­με να μετρά­με νεκρούς, θύμα­τα των πυρ­κα­γιών, των σει­σμών και των πλημ­μυ­ρών, αφού δεν υλο­ποιεί­ται κανέ­να ουσια­στι­κό μέτρο πρό­λη­ψης, στη λογι­κή του ότι οι υπο­δο­μές που συμ­βά­λουν στην πρό­λη­ψη και την κατα­στο­λή των φυσι­κών φαι­νο­μέ­νων δεν φέρ­νουν κέρδη.

Είναι φανε­ρό ότι η αξί­ω­ση του ΣΕΒ και των εφο­πλι­στών, η ΝΔ να γκρε­μί­σει ό,τι δεν πρό­λα­βε η κυβέρ­νη­ση του ΣΥΡΙΖΑ, γίνε­ται πρά­ξη. Το “ανά­πτυ­ξη για όλους” που δια­φη­μί­ζει η ΝΔ απο­τε­λεί συνέ­χεια της “δίκαι­ης ανά­πτυ­ξης” του ΣΥΡΙΖΑ, που όμως έχουν κοι­νό παρα­νο­μα­στή, την κατάρ­γη­ση εργα­σια­κών δικαιω­μά­των και κατα­κτή­σε­ων. Παρά τις προσ­δο­κί­ες και την ανα­μο­νή που γεν­νά σε κάθε φάση η κυβερ­νη­τι­κή εναλ­λα­γή, επι­βε­βαιώ­νε­ται ότι μόνος χαμέ­νος είναι ο λαός, που πλη­ρώ­νει είτε το λογα­ρια­σμό της κρί­σης, είτε το λογα­ρια­σμό της ανάπτυξης.

Δεν υπάρ­χει “ανά­πτυ­ξη” που να μοί­ρα­σε ποτέ τα κέρ­δη της με τους εργα­ζό­με­νους. Δεν υπάρ­χει αστι­κή κυβέρ­νη­ση και κυβερ­νη­τι­κή δια­χεί­ρι­ση που να είχε οδη­γό της τα εργα­τι­κά συμ­φέ­ρο­ντα. Τα μπα­γιά­τι­κα συν­θή­μα­τα για “αντι­δε­ξιά” μέτω­πα, ξυπνούν εφιάλ­τες στους εργα­ζό­με­νους που είδαν τις προσ­δο­κί­ες τους να καταρ­ρέ­ουν στη “ρεα­λι­στι­κή” δια­κυ­βέρ­νη­ση του ΣΥΡΙΖΑ και στις συμπλη­γά­δες του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.

Οι εργα­ζό­με­νοι πρέ­πει να έχουν εμπι­στο­σύ­νη στους αγώ­νες τους, τίπο­τα άλλω­στε δεν τους χαρί­στη­κε. Χρειά­ζε­ται να δυνα­μώ­σουν οι αγώ­νες που δεν στρι­μώ­χνο­νται στη λογι­κή του “μικρό­τε­ρου κακού”, που δεν είναι δια­τε­θει­μέ­νοι να απε­μπο­λή­σουν δικαιώ­μα­τα και κατα­κτή­σεις για να θησαυ­ρί­ζει με ακό­μα πιο γορ­γούς ρυθ­μούς το κεφά­λαιο. Το παρά­δειγ­μα του επι­χει­ρη­μα­τι­κού κολοσ­σού στον Του­ρι­σμό, της “Thomas Cook”, που χρε­ο­κό­πη­σε μέσα σε μια νύχτα, επι­βε­βαιώ­νει πως παρά τους τζί­ρους δισε­κα­τομ­μυ­ρί­ων δολα­ρί­ων, θύμα­τα είναι μόνο οι εργα­ζό­με­νοι, ενώ δεί­χνει και όρια της ίδιας της καπι­τα­λι­στι­κής ανά­πτυ­ξης, που τα πρώ­τα σημά­δια μιας νέας πιθα­νής κρί­σης χτυ­πούν ήδη την πόρ­τα ισχυ­ρών καπι­τα­λι­στι­κών οικονομιών.

Έχει συγκε­ντρω­θεί σημα­ντι­κή πεί­ρα πια για τους εργα­ζό­με­νους να συνει­δη­το­ποι­ή­σουν ότι, άλλος δρό­μος πέρα από τη διεκ­δί­κη­ση όσων έχουν πραγ­μα­τι­κά ανά­γκη οι ίδιοι και οι οικο­γέ­νειες τους, με βάση τις σύγ­χρο­νες δυνα­τό­τη­τες της παρα­γω­γής και της επι­στή­μης, δεν υπάρ­χει. Γι’ αυτό πρέ­πει να οργα­νω­θούν οι αγώνες:

  • Για στα­θε­ρή δου­λειά με αξιο­πρε­πείς συν­θή­κες εργα­σί­ας και μισθούς. Για την κατάρ­γη­ση όλων ελα­στι­κών μορ­φών απα­σχό­λη­σης και των δου­λε­μπο­ρι­κών γραφείων.
  • Για Κοι­νω­νι­κή Ασφά­λι­ση, απο­κλει­στι­κά δημό­σια που να εξα­σφα­λί­ζει παρο­χές και συντά­ξεις υψη­λού επι­πέ­δου με βάση τις σύγ­χρο­νες ανάγκες.
  • Για Υγεία, Παι­δεία, Πρό­νοια, απο­κλει­στι­κά δημό­σια και δωρε­άν, στην υπη­ρε­σία των σύγ­χρο­νων κοι­νω­νι­κών αναγκών.
  • Για έργα αντι­πλημ­μυ­ρι­κής, αντι­πυ­ρι­κής και αντι­σει­σμι­κής θωρά­κι­σης που να σέβο­νται το περι­βάλ­λον και να προ­στα­τεύ­ουν τη ζωή, την εργα­σία και την περιου­σία του λαού μας.
  • Ενά­ντια στους πλει­στη­ρια­σμούς και τις κατα­σχέ­σεις. Ενά­ντια στα χαρά­τσια και τη φοροληστεία.
  • Ενά­ντια στις ιδιωτικοποιήσεις.

 

3. Απαι­τεί­ται ταυ­τό­χρο­να να δυνα­μώ­σει ο αγώ­νας ενά­ντια στα ιμπε­ρια­λι­στι­κά σχέ­δια των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ στην ευρύ­τε­ρη περιο­χή και της βαθύ­τε­ρης εμπλο­κής της Ελλά­δας σε αυτούς τους σχε­δια­σμούς. Να δυνα­μώ­σει η πάλη ενά­ντια στη δολο­φο­νι­κή πολι­τι­κή που αιμα­το­κυ­λά λαούς και προ­κα­λεί τον ξερι­ζω­μό και την προσφυγιά.

Η χθε­σι­νή τρα­γω­δία στο ΚΥΤ της Μόριας, ο θάνα­τος μιας γυναί­κας και ενός μωρού στη φωτιά που ξέσπα­σε, έρχο­νται να προ­στε­θούν στον προ ολί­γων ημε­ρών θάνα­το ενός μικρού παι­διού μετά από ένα τρα­γι­κό δυστύ­χη­μα στον ίδιο χώρο και στους εκα­το­ντά­δες πνιγ­μέ­νους και αγνο­ού­με­νους στα παγω­μέ­να νερά του Αιγαί­ου και της Μεσο­γεί­ου. Τα συν­δι­κά­τα δεν μπο­ρούν να κοι­τούν με απά­θεια και αμη­χα­νία αυτά τα γεγο­νό­τα. Πρέ­πει να δυνα­μώ­σει η αλλη­λεγ­γύη και οι αγώ­νες, ώστε αυτό το αίσχος των στρα­το­πέ­δων συγκέ­ντρω­σης στα νησιά του Αιγαί­ου να κλεί­σουν, οι κάτοι­κοι των νησιών να απο­ζη­μιω­θούν και η Ελλά­δα να μη μετα­τρα­πεί σε απο­θή­κη προ­σφύ­γων. Ο κόσμος αυτός να φιλο­ξε­νη­θεί σε ανθρώ­πι­νες συν­θή­κες δια­βί­ω­σης στην ηπει­ρω­τι­κή Ελλά­δα και να προ­μη­θευ­τεί τα απα­ραί­τη­τα δικαιο­λο­γη­τι­κά που θα του επι­τρέ­ψουν άμε­σα να φτά­σουν στις χώρες προ­ο­ρι­σμού τους. Παράλ­λη­λα, να δυνα­μώ­σει η πάλη ενά­ντια στο ρατσι­σμό και στην ξενοφοβία.

Η βαθύ­τε­ρη εμπλο­κή της Ελλά­δας στους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς σχε­δια­σμούς θα έχει και άλλες, βαθύ­τε­ρες και πιο μακρο­χρό­νιες αρνη­τι­κές συνέ­πειες. Η μετα­τρο­πή της Ελλά­δας σε μια μεγά­λη αμε­ρι­κα­ΝΑ­ΤΟι­κή βάση, με τη “Συμ­φω­νία Αμοι­βαί­ας Αμυ­ντι­κής Συνερ­γα­σί­ας”, όπου θα υπο­γρα­φεί το προ­σε­χές Σαβ­βα­το­κύ­ρια­κο, παρου­σία του ίδιου του υπ. Εξω­τε­ρι­κών των ΗΠΑ στην Αθή­να, δυνα­μώ­νει τους κιν­δύ­νους για τη χώρα μας, η οποία μετα­τρέ­πε­ται σε εν δυνά­μει στό­χο για αντί­πα­λα ιμπε­ρια­λι­στι­κά κέντρα και μια χώρα η οποία μπο­ρεί να υπο­δε­χτεί πυρη­νι­κά όπλα. Οι αντι­πα­ρα­θέ­σεις στο Αιγαίο, με την αυξη­μέ­νη προ­κλη­τι­κή δρα­στη­ριό­τη­τα της τουρ­κι­κής αστι­κής τάξης, τα διχο­το­μι­κά σχέ­δια που προ­ω­θού­νται εκ νέου για το Κυπρια­κό και οι εξε­λί­ξεις στα Βαλ­κά­νια και στη Μέση Ανα­το­λή, συγκε­ντρώ­νουν νέα μαύ­ρα σύν­νε­φα για τους λαούς της περιοχής.

Γι’ αυτό πρέ­πει να δυνα­μώ­σει η αντι­ι­μπε­ρια­λι­στι­κή δρά­ση των συν­δι­κά­των και των άλλων μαζι­κών φορέ­ων, η πάλη ενά­ντια στις βάσεις και τα πυρη­νι­κά, ενά­ντια συνο­λι­κά στους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς σχε­δια­σμούς. Να δυνα­μώ­σει η φιλία και η αλλη­λεγ­γύη των λαών, η προ­ο­πτι­κή της απο­δέ­σμευ­σης από τις λυκο­συμ­μα­χί­ες του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Καλού­με όλα τα συν­δι­κά­τα και τους συν­δι­κα­λι­στές, όλους τους εργα­ζό­με­νους να στη­ρί­ξουν και να υπο­γρά­ψουν το κοι­νό ψήφι­σμα της ΕΕΔΥΕ, εργα­τι­κών συν­δι­κά­των και πολ­λών μαζι­κών φορέ­ων. Να πάρουν μαζι­κά μέρος στις κινη­το­ποι­ή­σεις που θα οργα­νω­θούν ενά­ντια στη  “Συμ­φω­νία Αμοι­βαί­ας Αμυ­ντι­κής Συνερ­γα­σί­ας”, σε όλη την Ελλά­δα, στην Αθή­να, στο Σύνταγ­μα, το Σαβ­βά­το 5 Οκτώ­βρη στις 12.00 μ. και πορεία στην Αμε­ρι­κά­νι­κη Πρεσβεία.

4. Απαι­τεί­ται να ανοί­ξει ακό­μα πιο απο­φα­σι­στι­κά η συζή­τη­ση μέσα στους εργα­ζό­με­νους για την ανά­γκη ανα­σύ­ντα­ξης και ισχυ­ρο­ποί­η­σης του εργα­τι­κού συν­δι­κα­λι­στι­κού κινήματος.

Η τελευ­ταία απερ­γία απέ­δει­ξε και στους πιο δύσπι­στους ότι δεν έχουν τίπο­τα να περι­μέ­νουν από την ηγε­σία της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ. Από τη λογι­κή του κοι­νω­νι­κού εται­ρι­σμού και του συμ­βι­βα­σμού, σε ένα δρό­μο ανά­πτυ­ξης που σπέρ­νει φτώ­χεια και εκμε­τάλ­λευ­ση, που βιά­ζει το περι­βάλ­λον, που πνί­γει τη φτω­χο­λο­γιά με τα σκου­πί­δια. Το ίδιο το πολυ­νο­μο­σχέ­διο επι­βε­βαιώ­νει ότι και στις συν­θή­κες της ανά­πτυ­ξης, οι εργα­ζό­με­νοι έχουν να περι­μέ­νουν μόνο νέα χασούρα.

Η ηγε­τι­κή ομά­δα της ΓΣΕΕ, ειδι­κά αυτοί που οι εργα­ζό­με­νοι απο­κα­λούν συν­δι­κα­λι­στι­κή μαφία, οι Πανα­γό­που­λος, Καρα­γε­ωρ­γό­που­λος της ΠΑΣΚΕ, ο Κου­τσού­κης της ΔΑΚΕ και ο Βασι­λό­που­λος της ΕΑΚ/ΣΥΡΙΖΑ, ανοι­χτά και ξεδιά­ντρο­πα παί­ζουν το ρόλο τους στην υπη­ρε­σία της κυβέρ­νη­σης, του ΣΕΒ και των άλλων εργο­δο­τι­κών ενώ­σε­ων. Είναι οι σύγ­χρο­νοι “εφιάλ­τες” του εργα­τι­κού — συν­δι­κα­λι­στι­κού κινή­μα­τος, κάνουν τα αδύ­να­τα — δυνα­τά για να σπεί­ρουν σύγ­χυ­ση, μοι­ρο­λα­τρία, να απο­δυ­να­μώ­σουν την απά­ντη­ση και την ενη­μέ­ρω­ση των εργαζομένων.

Οι εργα­ζό­με­νοι τους έχουν κατα­λά­βει, γι’ αυτό και είναι πλή­ρως απα­ξιω­μέ­νοι. Βρί­σκο­νται μακριά από τις ανά­γκες των εργα­ζο­μέ­νων στους χώρους δου­λειάς, στα­θε­ρά από­ντες από τα μεγά­λα προ­βλή­μα­τα και τις κινη­το­ποι­ή­σεις. Δεν πρέ­πει να τους επι­τρέ­ψου­με να απα­ξιώ­σουν τα συν­δι­κά­τα, το μεγά­λο όπλο της συλ­λο­γι­κής οργά­νω­σης και πάλης των εργα­ζο­μέ­νων, το οποίο χτυ­πιέ­ται και με το πολυνομοσχέδιο.

Η λει­τουρ­γία των συν­δι­κά­των που συσπει­ρώ­νο­νται στο ΠΑΜΕ βρί­σκε­ται στον αντί­πο­δα της γρα­φειο­κρα­τι­κής λει­τουρ­γί­ας των σωμα­τεί­ων-σφρα­γί­δων που στή­νει σε μια νύχτα ο εργο­δο­τι­κός και κυβερ­νη­τι­κός συν­δι­κα­λι­σμός. “Σωμα­τεία” που λει­τουρ­γούν ως μηχα­νι­σμός για την ανα­πα­ρα­γω­γή της ίδιας γρα­φειο­κρα­τι­κής αρι­στο­κρα­τί­ας στην ηγε­σία του συν­δι­κα­λι­στι­κού κινή­μα­τος. Βρί­σκε­ται στην αντί­πε­ρα όχθη εκεί­νων των συν­δι­κα­λι­στι­κών πλειο­ψη­φιών σε συν­δι­κά­τα που σπέρ­νουν την ηττο­πά­θεια και δια­μορ­φώ­νουν “διεκ­δι­κή­σεις” στα όρια της κερ­δο­φο­ρί­ας των επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομί­λων, μετα­τρέ­πο­ντας ακό­μα και πραγ­μα­τι­κά μεγά­λα συν­δι­κά­τα σε νερο­κου­βα­λη­τές της στρα­τη­γι­κής του κεφαλαίου.

Επι­διώ­κου­με να δυνα­μώ­σει αγω­νι­στι­κή απά­ντη­ση των εργα­ζο­μέ­νων, να δυνα­μώ­σουν τα ίδια τα συν­δι­κά­τα με νέες δυνά­μεις. Δεκά­δες χιλιά­δες εργα­ζό­με­νοι, ιδιαί­τε­ρα νέες και νέοι, γυναί­κες, μετα­νά­στες πρέ­πει να βρουν τη θέση τους στα συν­δι­κά­τα. Συν­δι­κά­τα που θα κατα­κτούν μια ουσια­στι­κή και δημο­κρα­τι­κή λει­τουρ­γία, θα κατο­χυ­ρώ­νουν τη συμ­με­το­χή των εργα­ζο­μέ­νων με τις μαζι­κές δια­δι­κα­σί­ες τους και τις γενι­κές συνε­λεύ­σεις, τόσο στη δια­μόρ­φω­ση των πλαι­σί­ων πάλης και των αιτη­μά­των, όσο και στους αγώ­νες, αλλά και στην πολύ­μορ­φη δρα­στη­ριό­τη­τα που πρέ­πει να αναπτύσσουν.

Συν­δι­κά­τα που θα είναι πραγ­μα­τι­κό απο­κού­μπι για τους εργα­ζό­με­νους κάθε χώρο δου­λειάς και κλά­δου, αλλά και οργα­νω­τές της πάλης για να κατα­κτή­σουν η εργα­ζό­με­νοι έναν άλλο δρό­μο ανά­πτυ­ξης και λαϊ­κής ευημερίας.

📍 Το σύνθημά “Αγώνας ενωτικός — μαζικός — ταξικός για σύγχρονους όρους δουλειάς και αμοιβής, για ζωή με δικαιώματα” μπορεί να εκφράσει τη θέληση των εργαζομένων όχι μόνο να αμυνθούν, αλλά να περάσουν στην αντεπίθεση. Για Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας με αυξήσεις, για προστασία από τη φορολεηλασία και τις κατασχέσεις, για να καταργηθούν οι νόμοι “εργασιακής γαλέρας”, για τα δικαιώματα στην Υγεία και τη μόρφωση των εργατικών και λαϊκών οικογενειών 📌

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο