Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Σφάζονται παλικάρια!

«Τέλος η ανοχή στον Αμερικανό Πρόεδρο!».

Με αυτόν τον… απο­φα­σι­στι­κό τίτλο αρθρο­γρα­φεί χτες στο οπι­σθό­φυλ­λο της «Αυγής» γνω­στός αρθρο­γρά­φος της.

Μη φαντα­στεί­τε βέβαια ότι τους έπια­σε καμιά κρί­ση ειλι­κρί­νειας εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ για την τόση… ανο­χή στον «δια­βο­λι­κά καλό» Τραμπ, με τον οποίο παρέα πήγαν σε άλλο επί­πε­δο την εμπλο­κή στα αμε­ρι­κα­νο­ΝΑ­ΤΟι­κά σχέδια.

Ούτε βέβαια υπάρ­χει κανέ­νας ψόγος για τα στε­λέ­χη τους που έπια­σαν ξανά στα­σί­δι τις προη­γού­με­νες μέρες στα «γκα­λά» της πρε­σβεί­ας για να θυμί­σουν στον Πομπέο ότι επί ημε­ρών τους ξεκί­νη­σαν ο «Στρα­τη­γι­κός Διά­λο­γος» με τις ΗΠΑ και η μετα­τρο­πή όλης της χώρας σε αμε­ρι­κα­νο­ΝΑ­ΤΟι­κό ορμητήριο. Ανοχή τέλος

Τίπο­τα από αυτά… Απλά ο γνω­στός αρθρο­γρά­φος — ο οποί­ος δεν διστά­ζει συχνά πυκνά να παρα­δώ­σει και «μαθή­μα­τα» στο ΚΚΕ περί συν­δι­κα­λι­σμού και άλλων τινών — ανη­συ­χεί για­τί «η ανευ­θυ­νό­τη­τα του Ντό­ναλντ Τραμπ έχει γίνει πλέ­ον πολύ επι­κίν­δυ­νη για την παγκό­σμια τάξη και τα μακρο­πρό­θε­σμα συμ­φέ­ρο­ντα των ΗΠΑ». Και βγαί­νει στα κερα­μί­δια επει­δή «η ανα­τρο­πή τού υπό κατη­γο­ρία Τραμπ από τη θέση του Προ­έ­δρου γίνε­ται πλέ­ον ανά­γκη, όχι μόνο για τη διε­θνή τάξη αλλά κυρί­ως για τα συμ­φέ­ρο­ντα των ΗΠΑ, που δοκι­μά­ζο­νται, καθώς χάνουν την εμπι­στο­σύ­νη όλων των συμ­μά­χων τους».

Δε λέμε, το ρόλο τους ως «αρι­στε­ράς» των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ τον έχουν πάρει στα σοβα­ρά, αλλά όσο να ‘ναι τέτοιο καη­μό για το «κύρος» και τα συμ­φέ­ρο­ντα των ΗΠΑ, ούτε από την Κλί­ντον — την οποία επι­κα­λού­νται στο άρθρο τους — δεν είδα­με. Αυτό θα πει… «δομι­κή αντι­πο­λί­τευ­ση» στην ποδιά της αμε­ρι­κά­νι­κης πρε­σβεί­ας, όπου «σφά­ζο­νται παλικάρια».

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο