Σφαγή 9 εργατών γης στις Φιλιππίνες, θύματα των τσιφλικάδων

Γρά­φει ο Πάνος Αλε­πλιώ­της //

Άγνω­στοι, ένο­πλοι, μασκο­φό­ροι, επι­τέ­θη­καν σε μιά ομά­δα εννιά αγρο­τών στις 20 οκτω­βρί­ου την ώρα που κάθη­σαν να φάνε στην σκη­νή τους και τους εκτέ­λε­σαν εν ψυχρώ.Τρεις γυναί­κες και δύο ανή­λι­κα κορί­τσια ήταν μέσα στα θύμα­τα. Τρία πτώ­μα­τα να έβα­λαν φωτιά και τα έκαψαν.

Είναι η φρι­κτή συνέ­χεια μιας κινη­το­ποί­η­σης, όταν 200 αγρό­τες από τις φυτεί­ες ζαχα­ρο­κά­λα­μου στο νησί Negros Occidental στις 28 Ιου­νί­ου έφτα­σαν στην Μανί­λα για να δια­μαρ­τυ­ρη­θούν με συν­θή­μα­τα πως αν και 30 χρό­νια έχουν περά­σει από την αγρο­τι­κή μεταρ­ρύθ­μι­ση, η γη παρα­μέ­νει στα χέρια μιας μικρής κλί­κας μεγι­στά­νων και οι ίδιοι ακό­μη πει­νά­νε επει­δή τους δόθη­καν πολύ μικρά μερίδια.

Η κυβέρ­νη­ση και ειδι­κά το Υπουρ­γείο Γεωρ­γί­ας δεν τους δέχτη­κε και αργό­τε­ρα έβγα­λε ανα­κοί­νω­ση όπου ισχυ­ρι­ζό­ταν πως η μετα­ρύθ­μι­ση έχει φτά­σει σχε­δόν στο τέλος και πάνω από το 89% της γης έχει δια­νε­μη­θεί και δεν έχουν λόγο να δια­μαρ­τύ­ρο­νται οι αγρό­τες αφού εκα­το­ντά­δες εκα­τομ­μύ­ρια δια­τί­θε­νται κάθε χρό­νο για αυτό τον σκο­πό και σε πολ­λές επαρ­χί­ες δεν πηγαί­νουν οι αγρό­τες να πάρουν τα μερι­διά τους και έτσι μοι­ραία γυρ­νά­νε στους τσι­φλι­κά­δες, είναι περι­τή μια νέα νομο­θε­τι­κή πρω­το­βου­λία μεταρ­ρύθ­μι­σης και άρα όλα καλά.

Στην περιο­χή Negros Occidental ο από­λυ­τος μεγι­στά­νας και μεγα­λο­τσι­φλι­κάς Cojuangco τους υπο­σχέ­θη­κε πριν χρό­νια να τους απο­ζη­μειώ­σει προ­σφέ­ρο­ντας δωρε­άν παι­δεία στα παι­διά τους.

Στην επί­σκε­ψη που του έκα­ναν πριν ξεκι­νή­σουν την πορεία δια­μαρ­τυ­ρί­ας, για να υπεν­θυ­μί­σουν την υπο­σχε­σή του, που ποτέ δεν εκπλη­ρώ­θη­κε, όχι μόνον δεν απά­ντη­σε για το θέμα αλλά τους προει­δο­ποί­η­σε « μην τυχόν προ­χω­ρή­σε­τε σε κατά­λη­ψη της γης για­τί τότε κάποιος θα πεθά­νει».

Και έτσι φτά­σα­με στις 20 Οκτω­βρί­ου, όταν οι  “άγνω­στοι”, ένο­πλοι, μασκο­φό­ροι, επι­τέ­θη­καν στην ομά­δα των εννιά αγρο­τών και τους εκτέ­λε­σαν εν ψυχρώ, ημέ­ρα μεση­μέ­ρι. Δεν λυπή­θη­καν ούτε τις γυναί­κες και τα παι­διά. Ήταν τέτοια η λύσ­σα τους και το μήνυ­μα που ήθε­λαν να στεί­λουν που τρία πτώ­μα­τα τα έκαψαν.

Κατέ­στρε­ψαν και τις αυτο­σχέ­διες σκη­νές όπου έμε­ναν οι αγρό­τες που οι περισ­σό­τε­ροι ήταν μέλη της Ομο­σπον­δί­ας Εργα­ζο­μέ­νων στα Ζαχα­ρο­κά­λα­μα. Το παρα­πτω­μά τους ήταν ότι αφού δεν βρή­καν αντα­πό­κρι­ση, προ­χώ­ρη­σαν στην κατά­λη­ψη κομ­μα­τιού της γης που τους ανή­κε αλλά δεν την εγκα­τέ­λει­πε ο μεγα­λο­τσι­φλι­κάς Cojuangco.

Η δολο­φο­νία τους έφε­ρε στο προ­σκή­νιο τον μακρο­χρό­νιο αγώ­να των αγρο­τών για την γη τους. Παρό­μοιο στυ­γε­ρό έγκλη­μα έγι­νε το 1985 πάλι με θύμα­τα 20 αγρό­τες όταν η Αστυ­νο­μία και ο στρα­τός πυρο­βό­λη­σε ενα­ντί­ον τους στην όπως ονο­μά­στη­κε Σφα­γή του Escalante, στην διάρ­κεια αγρο­τι­κής διαμαρτυρίας.

Η αστυ­νο­μία συν­δέ­ει την στυ­γε­ρή δολο­φο­νία με «τους κομ­μου­νι­στές αντάρ­τες για να δυσφη­μί­σουν την κυβέρνηση».

Και την άλλη στιγ­μή κατη­γο­ρεί τους αγρό­τες ότι καθο­δη­γού­νται στην κατά­λη­ψη από τους αντάρ­τες και τους εφο­διά­ζουν με υλι­κά και εφόδια.

«Η κατά­λη­ψη έγι­νε για την επι­βιω­σή μας» αντα­πα­ντούν οι αγρότες.

Το στυ­γε­ρό έγκλη­μα, που κατά τα άλλα κατα­δι­κά­ζε­ται υπο­κρι­τι­κά από όλους, ακό­μη και ο δήμαρ­χος της περιο­χής δίνει αμοι­βή σε όποιον προ­σφέ­ρει πλη­ρο­φο­ρί­ες για τους ενό­χους, πάει να χρε­ω­θεί σαν να πρό­κει­ται για ευθύ­νη των εργα­ζο­μέ­νων στην γη «που δεν κάθο­νται ήσυχα».

Το νησιω­τι­κό κρά­τος Φιλιπ­πί­νες έχει πλη­θυ­σμό 107 εκα­τομ­μύ­ρια και επί 400 χρό­νια ήταν αποι­κία των Ισπα­νών. Την πού­λη­σαν στις ΗΠΑ το 1892 και μόλις το 1946 μετά από απε­λευ­θε­ρω­τι­κούς αγώ­νες έγι­νε κρά­τος ανεξάρτητο.

Η ανε­ξαρ­τη­σία της όμως, παρό­λο τα κατά και­ρούς καυ­γα­δά­κια, δεν την εμπο­δί­ζει να είναι ένας από τους πιο ισχυ­ρούς συμ­μά­χους των ΗΠΑ στην περιο­χή που δια­θέ­τουν 5 τερά­στιες στρα­τιω­τι­κές βάσεις ορμη­τή­ρια στην ΝΑ Ασία.

Τα παι­διά στο Negros εργά­ζο­νται στις φυτεί­ες μαζί με τις οικο­γέ­νειές τους εξαι­τί­ας της φτώ­χειας, λόγω αδια­φο­ρί­ας της κυβέρ­νη­σης να λάβει σοβα­ρά υπό­ψη τις εκκλή­σεις μας για τη γεωρ­γι­κή μεταρ­ρύθ­μι­ση. Έτσι, η εκμε­τάλ­λευ­ση της παι­δι­κής εργα­σί­ας στο νησί Negros παγιώ­νε­ται επει­δή οι ιδιο­κτή­τες βρί­σκουν πιο φθη­νά τα μερο­κά­μα­τα των παι­διών. Τα παι­διά παίρ­νουν χαμη­λό μερο­κά­μα­το , ακό­μη και 80 πέσος την ημέ­ρα και εργά­ζο­νται στις φυτεί­ες χωρίς να τους δίνε­ται κανε­νός άλλου είδους  οφέ­λη ή επι­δο­τή­σεις. Οι ιδιο­κτή­τες δια­τη­ρούν αυτές τις συν­θή­κες σκλα­βιάς των εργα­τών γης, συμπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νων και των παι­διών, επει­δή επω­φε­λού­νται από την εκμε­τάλ­λευ­ση και καταπίεση.

Βρί­σκε­ται σε οικο­νο­μι­κή άνο­δο αλλά ο λαός της υπο­φέ­ρει από μια κάστα ολι­γαρ­χών που στη­ρί­ζε­ται και στο Αμε­ρι­κά­νι­κο κεφά­λαιο και έχει κατα­δι­κά­σει την χώρα σε φτώ­χεια, πεί­να, δια­φθο­ρά και βίαια καταστολή.

Η αγριό­τη­τα που έχει επι­δεί­ξει ο πρό­ε­δρος Rodrigo Duterte ενα­ντί­ον των δια­κι­νη­τών ναρ­κω­τι­κών, με τις παρα­στρα­τιω­τι­κές ομά­δες του, φαί­νε­ται δεν φτά­νει μόνον εκεί. Φτά­νει και στην φυσι­κή εξό­ντω­ση όσων αντι­στέ­κο­νται με δίκαια αιτή­μα­τα. Η απαί­τη­ση να βρε­θούν οι ένο­χοι, να δικα­στούν και να πλη­ρώ­σουν είναι το λιγό­τε­ρο στην περί­πτω­ση της σφα­γής στο Negros.

Το κύριο είναι να δικαιω­θούν οι αγώ­νες των αγρο­τών και το αίμα που χύνουν ενά­ντια στους μεγα­λο­τσι­φλι­κά­δες και σε μιά κυβέρ­νη­ση που εξυ­πη­ρε­τεί και προ­στα­τεύ­ει τα συμ­φέ­ρο­ντα των λίγων με βίαιες επεμ­βά­σεις, παρα­στρα­τιω­τι­κές οργα­νώ­σεις, βία και δολοφονίες.

________________________________________________________________________________________________

Πάνος Αλεπλιώτης Δημοτικός σύμβουλος Πυλαίας Θεσσαλονίκης 87/90 και 99/2002. Αντιδήμαρχος Πυλαίας από το 1987 έως και το 1990 και από το 1999 έως και το 2000. Εργάστηκε σαν γεωλόγος, περιβαλλοντολόγος και χωροτάκτης στην Ελλάδα και στην Σουηδία