Σχετικά με τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία και τη στάση του ΚΚΡΟ

Β. Ι. Λένιν, τ. 26, σελ. 1.

Ολα τα παρα­πά­νω, που σημεί­ω­νε ο ηγέ­της της Οκτω­βρια­νής Επα­νά­στα­σης πριν από 100 και πλέ­ον χρό­νια, ισχύ­ουν από­λυ­τα και για τον πόλε­μο που διε­ξά­γε­ται στην Ουκρα­νία. Σε πολ­λά άρθρα μέχρι σήμε­ρα έχουν ανα­δει­χτεί πλευ­ρές της δια­πά­λης για τις αγο­ρές, τις πρώ­τες ύλες, τους δρό­μους μετα­φο­ράς των εμπορευμάτων.

Τo ΚΚΕ έχει δια­τυ­πώ­σει ξεκά­θα­ρες θέσεις και στο πλαί­σιο του Διε­θνούς Κομ­μου­νι­στι­κού Κινή­μα­τος. Δυστυ­χώς, ορι­σμέ­να ΚΚ, όπως το ΚΚΡΟ, εκφρά­ζουν θέσεις που μας βρί­σκουν κάθε­τα αντίθετους.

Λίγα στοι­χεία για το ΚΚΡΟ

Το ΚΚΡΟ, που συγκρο­τή­θη­κε το 1993, είναι σημα­ντι­κή δύνα­μη στην πολι­τι­κή ζωή της καπι­τα­λι­στι­κής Ρωσί­ας. Στις τελευ­ταί­ες βου­λευ­τι­κές εκλο­γές, το 2021, συγκέ­ντρω­σε το 18,9% των ψήφων και ανα­δεί­χτη­κε 2η πολι­τι­κή δύνα­μη, εκλέ­γο­ντας 57 βου­λευ­τές (σε σύνο­λο 450). Το ΚΚΡΟ σε αυτά τα 30 χρό­νια από τη διά­λυ­ση της ΕΣΣΔ έχει ανα­λά­βει και κυβερ­νη­τι­κές θέσεις, την περί­ο­δο 1998 — 1999, επί πρω­θυ­πουρ­γί­ας Γ. Πρι­μα­κόφ, που δια­χει­ρί­στη­κε την καπι­τα­λι­στι­κή κρί­ση, η οποία είχε ξεσπά­σει τότε στη χώρα. Το ίδιο το πρό­γραμ­μα του κόμ­μα­τος, που κινεί­ται στη «γραμ­μή» της στα­δια­κής μετάλ­λα­ξης του καπι­τα­λι­σμού σε σοσια­λι­σμό, μέσα από πολ­λά στά­δια, προ­κρί­νει τις διά­φο­ρες κυβερ­νη­τι­κές «κεντρο­α­ρι­στε­ρές» λύσεις. Το ΚΚΡΟ, παρά τη σημα­ντι­κή κοι­νο­βου­λευ­τι­κή δύνα­μή του, δεν έχει καμία ουσια­στι­κή συμ­με­το­χή στην ανα­συ­γκρό­τη­ση του εργα­τι­κού συν­δι­κα­λι­στι­κού κινή­μα­τος της Ρωσί­ας, βασι­κές δυνά­μεις του οποί­ου ελέγ­χο­νται από το κρά­τος και την εργοδοσία.

Η στά­ση που έλα­βε αυτό το κόμ­μα πριν ακό­μη από την έναρ­ξη της ρωσι­κής εισβο­λής, ήταν γραμ­μή συμπό­ρευ­σης με το κυβερ­νη­τι­κό κόμ­μα της «Ενιαί­ας Ρωσί­ας» και τον Πρό­ε­δρο, Βλ. Πού­τιν. Με δική του πρό­τα­ση εγκρί­θη­κε από την Κρα­τι­κή Δού­μα η ανα­γνώ­ρι­ση της «ανε­ξαρ­τη­σί­ας» των λεγό­με­νων «Λαϊ­κών Δημο­κρα­τιών» του Ντον­μπάς (Ντο­νιέ­τσκ και Λου­γκάνσκ), που ήταν το «έναυ­σμα» της ρωσι­κής εισβο­λής στην Ουκρα­νία. Το ΚΚΡΟ «ανα­μα­σά» και όλα τα επί­ση­μα ρωσι­κά κυβερ­νη­τι­κά επι­χει­ρή­μα­τα περί ανά­γκης συντρι­βής του φασι­σμού στην Ουκρα­νία από τον ρωσι­κό στρα­τό, που πραγ­μα­το­ποιεί «ειδι­κή στρα­τιω­τι­κή επι­χεί­ρη­ση» στην Ουκρα­νία, ορο­λο­γία που έχει επι­βλη­θεί στη Ρωσία, ώστε να μην ακού­γε­ται η λέξη πόλε­μος. Μάλι­στα, το ΚΚΡΟ θεω­ρεί πως αυτή η «αντι­φα­σι­στι­κή» εξω­τε­ρι­κή πολι­τι­κή πρέ­πει να συνο­δευ­τεί με «αρι­στε­ρή στρο­φή» στο εσω­τε­ρι­κό της χώρας, ζητώ­ντας για πολ­λο­στή φορά κυβερ­νη­τι­κό ανα­σχη­μα­τι­σμό και τη συμ­με­το­χή του στην κυβέρνηση.

Η χει­ρό­τε­ρη, όμως, απ’ όλες τις υπη­ρε­σί­ες που προ­σφέ­ρει το ΚΚΡΟ είναι η πλή­ρης απο­σιώ­πη­ση των πραγ­μα­τι­κών αιτιών των ιμπε­ρια­λι­στι­κών πολέ­μων που, όπως και αυτός που έχει ξεσπά­σει στην Ουκρα­νία, διε­ξά­γο­νται για τα συμ­φέ­ρο­ντα των μονο­πω­λί­ων, των αστι­κών τάξε­ων και όχι των λαών. Είναι πόλε­μοι για τις πρώ­τες ύλες, τον ορυ­κτό πλού­το, τους δρό­μους μετα­φο­ράς των εμπο­ρευ­μά­των, για γεω­πο­λι­τι­κά στη­ρίγ­μα­τα, για τα μερί­δια των αγο­ρών. Δεν είναι δυνα­τόν το ΚΚΡΟ να μη γνω­ρί­ζει τη σημα­σία που έχουν για το ρωσι­κό, όπως και για το δυτι­κό, κεφά­λαιο οι πλου­το­πα­ρα­γω­γι­κοί πόροι της Ουκρα­νί­ας, ο ορυ­κτός της πλού­τος, π.χ. το τιτά­νιο, ανα­ντι­κα­τά­στα­το για την αερο­ναυ­πη­γι­κή βιο­μη­χα­νία και όχι μόνο, ή τα λιμά­νια της Μαριού­πο­λης και της Οδησ­σού, ή οι εύφο­ρες καλ­λιερ­γή­σι­μες εκτά­σεις της Ουκρα­νί­ας, ή η συρ­ρι­κνω­μέ­νη σε σχέ­ση με τα χρό­νια του σοσια­λι­σμού, αλλά εξί­σου σημα­ντι­κή βιο­μη­χα­νι­κή βάση της Ουκρα­νί­ας, το τερά­στιο δίκτυο των αγω­γών Ενέρ­γειας που δια­σχί­ζουν τη χώρα αυτή. Επι­πρό­σθε­τα, δεν είναι δυνα­τόν να μη βλέ­πει το ΚΚΡΟ τον λυσ­σα­λέο αντα­γω­νι­σμό που εκτυ­λίσ­σε­ται ανά­με­σα στα αστι­κά κρά­τη σε πολ­λές περιο­χές της υδρο­γεί­ου, για τις πηγές, τους δρό­μους μετα­φο­ράς και τους αγω­γούς της Ενέρ­γειας, για τα μερί­δια των μονο­πω­λί­ων στην αγο­ρά της Ενέρ­γειας της Ευρώ­πης, τα μερί­δια στην αγο­ρά των όπλων κ.ά. Ενας ιμπε­ρια­λι­στι­κός αντα­γω­νι­σμός στον οποίο παρεμ­βαί­νουν τα μονο­πώ­λια και τα κρά­τη της ΕΕ, των ΗΠΑ, της Ρωσί­ας, της Κίνας και άλλων περι­φε­ρεια­κών «παι­κτών», όπως η Τουρ­κία, το Ισρα­ήλ, οι μοναρ­χί­ες του Κόλ­που κ.ά.

Το ΚΚΡΟ με τη στά­ση του στέ­κε­ται στο πλευ­ρό των ρωσι­κών και κινε­ζι­κών μονο­πω­λί­ων στον αντα­γω­νι­σμό τους με τα δυτι­κά κ.ά., που όλα μαζί έχουν μετα­τρέ­ψει τον λαό της Ουκρα­νί­ας σε «σάκο του μποξ». Το κόμ­μα αυτό εδώ και πάρα πολ­λά χρό­νια «φλερ­τά­ρει» με εθνι­κι­στι­κές προ­σεγ­γί­σεις και δυνά­μεις, που παρου­σιά­ζο­νται ως «πατριω­τι­κές». Ο πρό­ε­δρος του ΚΚΡΟ στο βιβλίο του «Παγκο­σμιο­ποί­η­ση και η τύχη της ανθρω­πό­τη­τας» (2002) έχει απο­δε­χτεί τη θεώ­ρη­ση του Αμε­ρι­κα­νού Σάμιου­ελ Φίλι­πς Χάντιγ­κτον περί «σύγκρου­σης των πολι­τι­σμών», σύμ­φω­να με την οποία οι συγκρού­σεις δεν διε­ξά­γο­νται πλέ­ον ανά­με­σα σε κρά­τη, αλλά ανά­με­σα σε δυνά­μεις με δια­φο­ρε­τι­κές πολι­τι­σμι­κές παρα­δό­σεις. Ετσι, στις κινή­σεις περι­κύ­κλω­σης της Ρωσί­ας από το ΝΑΤΟ, την ΕΕ και τις ΗΠΑ δια­κρί­νει «ολο­κλη­ρω­τι­κό πόλε­μο» κατά της Ρωσί­ας, τον οποίο έχουν εξα­πο­λύ­σει οι χώρες του λεγό­με­νου «χρυ­σού δισε­κα­τομ­μυ­ρί­ου», όπως χαρα­κτη­ρί­ζο­νται οι 30 πρώ­τες χώρες που είναι ενταγ­μέ­νες στον Οργα­νι­σμό Οικο­νο­μι­κής Συνερ­γα­σί­ας και Ανά­πτυ­ξης (ΟΟΣΑ), μετα­ξύ αυτών και η Ελλά­δα, με συνο­λι­κό πλη­θυ­σμό κοντά στο 1 δισε­κα­τομ­μύ­ριο. Σύμ­φω­να με αυτήν την αντί­λη­ψη, έχου­με «άμβλυν­ση» των κοι­νω­νι­κών — ταξι­κών αντι­θέ­σε­ων στο εσω­τε­ρι­κό της κοι­νω­νί­ας του «χρυ­σού δισε­κα­τομ­μυ­ρί­ου», και πλέ­ον η βασι­κή αντί­θε­ση εκφρά­ζε­ται σε διε­θνές πλά­νο «στη βάση του άξο­να “πλού­σιος Βορ­ράς — φτω­χός Νότος” όχι λιγό­τε­ρο ριζο­σπα­στι­κά απ’ ό,τι πριν αυτές χώρι­ζαν τον προ­λε­τά­ριο από τον εκμε­ταλ­λευ­τή του στα πλαί­σια μιας ξεχω­ρι­στής χώρας»¹. Στο προ­γραμ­μα­τι­κό ντο­κου­μέ­ντο του ΚΚΡΟ δεν ανα­γνω­ρί­ζε­ται ο ιμπε­ρια­λι­στι­κός χαρα­κτή­ρας της σημε­ρι­νής Ρωσί­ας, ενώ θεω­ρεί­ται πως «η Ρωσι­κή Ομο­σπον­δία μετα­τρέ­πε­ται σε αντι­κεί­με­νο μιας ακό­μη ανα­δια­νο­μής του κόσμου, σε ένα προ­σάρ­τη­μα πρώ­των υλών για τα ιμπε­ρια­λι­στι­κά κρά­τη» και επι­πλέ­ον σημειώ­νε­ται: «Στο δεύ­τε­ρο μισό του 20ού αιώ­να χάρη στην αρπα­κτι­κή εκμε­τάλ­λευ­ση των απο­θε­μά­των του πλα­νή­τη, μέσω της χρη­μα­τι­στι­κής κερ­δο­σκο­πί­ας, των πολέ­μων και τη χρη­σι­μο­ποί­η­ση νέων εκλε­πτυ­σμέ­νων μεθό­δων αποι­κιο­κρα­τί­ας, μια ομά­δα ανε­πτυγ­μέ­νων καπι­τα­λι­στι­κών χωρών, το λεγό­με­νο “χρυ­σό δισε­κα­τομ­μύ­ριο”, πέρα­σε στο στά­διο της “κατα­να­λω­τι­κής κοι­νω­νί­ας”, στο οποίο η κατα­νά­λω­ση από φυσι­κή λει­τουρ­γία του ανθρώ­πι­νου οργα­νι­σμού μετα­τρέ­πε­ται σε νέα “ιερή υπο­χρέ­ω­ση” του ατό­μου, που από την ένθερ­μη υλο­ποί­η­σή της καθο­ρί­ζε­ται ολο­κλη­ρω­τι­κά το κοι­νω­νι­κό του στά­τους…»². Σύμ­φω­να με αυτήν την ατα­ξι­κή και απο­προ­σα­να­το­λι­στι­κή προ­σέγ­γι­ση, στο «χρυ­σό δισε­κα­τομ­μύ­ριο» αντι­πα­ρα­τί­θε­ται ο λεγό­με­νος «ρωσι­κός κόσμος», που είναι μια από τις βασι­κές κατευ­θύν­σεις της σημε­ρι­νής εξω­τε­ρι­κής πολι­τι­κής του ρωσι­κού αστι­κού κρά­τους. Κάτω από αυτήν την έννοια κρύ­βε­ται η αξιο­ποί­η­ση από τη Ρωσία των εκα­τομ­μυ­ρί­ων Ρώσων και ρωσό­φω­νων στις επι­λο­γές του ρωσι­κού καπι­τα­λι­σμού. «Είμα­στε όλοι υπο­χρε­ω­μέ­νοι να υπε­ρα­σπι­στού­με τον ρωσι­κό κόσμο (…) Ο ρωσι­κός κόσμος συγκε­ντρώ­νε­ται εδώ και χίλια χρό­νια. Και τον συνέ­λε­ξαν όχι μόνο Ρώσοι αλλά και Ουκρα­νοί και Λευ­κο­ρώ­σοι. Εχου­με κοι­νή πίστη, κοι­νές νίκες, μία γλώσ­σα, έναν πολι­τι­σμό», είπε ο πρό­ε­δρος του ΚΚΡΟ στην ομι­λία του στη ρωσι­κή Βου­λή κατά τη διάρ­κεια της συζή­τη­σης για την ανα­γνώ­ρι­ση των λεγό­με­νων «Λαϊ­κών Δημο­κρα­τιών»³. Στη βάση αυτή το ΚΚΡΟ παρέ­χει πλή­ρη στή­ρι­ξη στην εξω­τε­ρι­κή πολι­τι­κή της ρωσι­κής άρχου­σας τάξης, στη συγκρό­τη­ση των δια­κρα­τι­κών καπι­τα­λι­στι­κών ενώ­σε­ων, που δια­μορ­φώ­νει αυτή στα εδά­φη της πρώ­ην ΕΣΣΔ, όπως είναι η Ευρα­σια­τι­κή Οικο­νο­μι­κή Ενω­ση και ο Οργα­νι­σμός του Συμ­φώ­νου Συλ­λο­γι­κής Ασφά­λειας (ΟΣΣΑ). Είναι χαρα­κτη­ρι­στι­κό πως τον περα­σμέ­νο Γενά­ρη το ΚΚΡΟ στή­ρι­ξε τη στρα­τιω­τι­κή απο­στο­λή των δυνά­με­ων του ΟΣΣΑ στο Καζακ­στάν για την κατα­στο­λή της εργα­τι­κής — λαϊ­κής εξέγερσης.

Συμπε­ρα­σμα­τι­κά, ενώ το ΚΚΡΟ δια­κη­ρύσ­σει πως έχει στό­χο τον σοσια­λι­σμό, την ίδια ώρα το πρό­γραμ­μά του, που προ­τί­θε­ται να εφαρ­μό­σει μέσα από εκλο­γι­κές — κοι­νο­βου­λευ­τι­κές δια­δι­κα­σί­ες, συνι­στά ένα μεταρ­ρυθ­μι­στι­κό πρό­γραμ­μα δια­χεί­ρι­σης του καπι­τα­λι­στι­κού συστή­μα­τος και συντάσ­σε­ται πλή­ρως με τους στό­χους της ρωσι­κής αστι­κής τάξης, τους σχε­δια­σμούς του αστι­κού κρά­τους, γεγο­νός που εκφρά­ζε­ται και στα ζητή­μα­τα εξω­τε­ρι­κής πολιτικής.

2. Απο­σιώ­πη­ση των ρωσι­κών κυβερ­νη­τι­κών ευθυ­νών για την κατάσταση

Το ΚΚΡΟ, δεί­χνο­ντας μονά­χα τις μεγά­λες και αναμ­φι­σβή­τη­τες ευθύ­νες των άλλων ιμπε­ρια­λι­στι­κών δυνά­με­ων — ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ — του «φιλε­λεύ­θε­ρου φασι­σμού», όπως απο­κα­λεί αυτές τις δυνά­μεις, δεν αρθρώ­νει κανέ­ναν λόγο για τις ευθύ­νες της αστι­κής τάξης της Ρωσί­ας. Ομως, εκα­τομ­μύ­ρια Ρώσοι και ρωσό­φω­νοι, μετά τη διά­λυ­ση της ΕΣΣΔ, βρέ­θη­καν εκτός των συνό­ρων της Ρωσι­κής Ομο­σπον­δί­ας, όπως π.χ. στις περιο­χές της Κρι­μαί­ας και του Ντον­μπάς. Μήπως οι ρωσι­κές αντε­πα­να­στα­τι­κές δυνά­μεις όταν διέ­λυαν την ΕΣΣΔ έθε­σαν ζήτη­μα για τα δικαιώ­μα­τα αυτών των ανθρώ­πων, για το σε ποια χώρα θα ανή­κουν στο εξής οι περιο­χές στις οποί­ες ζού­σαν; Οχι, βέβαια! Αυτοί οι πλη­θυ­σμοί αντι­με­τω­πί­στη­καν από την τότε νεο­δια­μορ­φω­μέ­νη αστι­κή τάξη της Ρωσί­ας ως «πιό­νια» στα γεω­πο­λι­τι­κά σχέ­διά της στα εδά­φη της πρώ­ην ΕΣΣΔ.

Την ίδια ώρα, η αστι­κή τάξη της Ουκρα­νί­ας εδώ και 30 χρό­νια μεθο­δι­κά «ποτί­ζει» τον λαό της χώρας με το «δηλη­τή­ριο» του αντι­κομ­μου­νι­σμού, την γκε­μπε­λι­κή προ­πα­γάν­δα περί «γενο­κτο­νί­ας» του ουκρα­νι­κού λαού από τους μπολ­σε­βί­κους, τους κομ­μου­νι­στές ή τους Ρώσους. Το 1998 ο τότε Πρό­ε­δρος, Λ. Κού­τσμα, υπέ­γρα­ψε το πρώ­το σχε­τι­κό Προ­ε­δρι­κό Διά­ταγ­μα, με το οποίο η προ­πα­γάν­δα αυτή πήρε κρα­τι­κή υπό­στα­ση και εξα­πλώ­θη­κε σε όλο το εκπαι­δευ­τι­κό σύστη­μα. Από το 2006, με τον Πρό­ε­δρο Β. Γιού­σεν­κο, ξεκι­νά η επι­χεί­ρη­ση «διε­θνούς ανα­γνώ­ρι­σης» της λεγό­με­νης «γενο­κτο­νί­ας», ενώ στο εσω­τε­ρι­κό της χώρας επι­βάλ­λε­ται ποι­νι­κή απα­γό­ρευ­ση σε κάθε αντί­θε­τη γνώ­μη. Το 2010 ο φιλο­ρώ­σος, όπως έχει κατα­γρα­φεί, Πρό­ε­δρος Β. Για­νου­κό­βιτς, δια­τη­ρώ­ντας όλα τα προη­γού­με­να, δήλω­σε πως δεν επρό­κει­το για γενο­κτο­νία του ουκρα­νι­κού λαού αλλά για «έγκλη­μα του στα­λι­νι­κού ολο­κλη­ρω­τι­κού καθε­στώ­τος». Πάνω σε αυτόν τον μύθο μεγά­λω­σε μια ολό­κλη­ρη γενιά Ουκρα­νών, εκεί πάνω «πάτη­σαν» και οι φασι­στι­κές οργα­νώ­σεις για να ανα­συ­γκρο­τη­θούν ιδε­ο­λο­γι­κά και πολιτικά.

Τι έκα­νε όλα αυτά τα χρό­νια, για να απο­τρέ­ψει όλη αυτήν την απα­ρά­δε­κτη εξέ­λι­ξη η σημε­ρι­νή ρωσι­κή ηγε­σία; Επι­χει­ρη­μα­τι­κές δρα­στη­ριό­τη­τες, ενώ, όπως είπε ο ίδιος ο Βλ. Πού­τιν, υπε­ρη­φα­νευό­με­νος, «το 2011 ο κύκλος εργα­σιών του διμε­ρούς εμπο­ρί­ου ξεπέ­ρα­σε τα 50 δισε­κα­τομ­μύ­ρια δολά­ρια»⁴. Την ώρα που στην Ουκρα­νία ανα­πτυσ­σό­ταν η προ­πα­γάν­δα του Γκέ­μπελς η Ρωσία έδι­νε στην Ουκρα­νία, όπως δήλω­σε ο Βλ. Πού­τιν, «υλι­κή υπο­στή­ρι­ξη» και μόνο την περί­ο­δο 1991 — 2013 (δηλα­δή την περί­ο­δο που ρίζω­ναν εκεί οι φασι­στι­κές ιδέ­ες) ο ουκρα­νι­κός προ­ϋ­πο­λο­γι­σμός είχε όφε­λος περί­που 250 δισ. δολα­ρί­ων, χάρη στα προ­νο­μια­κά δάνεια της Ρωσί­ας και στις ειδι­κές τιμές στη ρωσι­κή Ενέρ­γεια. Μέχρι και τις δανεια­κές υπο­χρε­ώ­σεις της Ουκρα­νί­ας από την επο­χή της ΕΣΣΔ κάλυ­ψε ολο­κλη­ρω­τι­κά η Ρωσία.

Είναι, λοι­πόν, μονο­με­ρείς οι ευθύ­νες για την ανα­βί­ω­ση της φασι­στι­κής, ναζι­στι­κής προ­πα­γάν­δας στην Ουκρα­νία; Δεν έχει ευθύ­νη γι’ αυτές και η αστι­κή τάξη της Ρωσί­ας; Δεν γνω­ρί­ζει τίπο­τα γι’ αυτά το ΚΚΡΟ;

3. Για την πάλη με τον φασισμό

Το ρωσι­κό κρά­τος εδώ και χρό­νια κατα­θέ­τει κάθε χρό­νο στον ΟΗΕ ένα σχέ­διο από­φα­σης που κατα­δι­κά­ζει την «ηρω­ο­ποί­η­ση» του ναζι­σμού και καλεί σε μέτρα για τον περιο­ρι­σμό του ναζι­στι­κού φαι­νο­μέ­νου, ειδι­κό­τε­ρα στη Βαλ­τι­κή και στην Ουκρα­νία. Μονί­μως οι ΗΠΑ το κατα­ψη­φί­ζουν και οι χώρες της ΕΕ απέ­χουν από την ψηφο­φο­ρία. Ταυ­τό­χρο­να, στο εσω­τε­ρι­κό της χώρας μια φορά τον χρό­νο, τη Μέρα της Αντι­φα­σι­στι­κής Νίκης των Λαών, την 9η Μάη, ανε­μί­ζει η κόκ­κι­νη σημαία. Σε αυτήν τη βάση η άρχου­σα αστι­κή τάξη της Ρωσί­ας προ­σπα­θεί να καπη­λευ­τεί την Αντι­φα­σι­στι­κή Νίκη, τα αντι­φα­σι­στι­κά αισθή­μα­τα του ρωσι­κού λαού.

Την ίδια ώρα και στη Ρωσία τα παι­διά στο σχο­λείο «ποτί­ζο­νται» από το δηλη­τή­ριο του αντι­κομ­μου­νι­σμού, π.χ. του γνω­στού αντι­σο­βιε­τι­κού Σολ­ζε­νί­τσιν, που δικαιο­λο­γού­σε τους Ρώσους συνερ­γά­τες των ναζί, ήταν θαυ­μα­στής του Φράν­κο και υπο­στή­ρι­ζε τον Πινο­σέτ. Τα δημό­σια και ιδιω­τι­κά ΜΜΕ είναι γεμά­τα από αντι­κομ­μου­νι­σμό, ενώ ακό­μη και η νίκη κατά της φασι­στι­κής Γερ­μα­νί­ας παρου­σιά­ζε­ται ως κατόρ­θω­μα που έγι­νε δήθεν χωρίς, και μερι­κές φορές παρά, τη δρά­ση του Κόμ­μα­τος των Μπολ­σε­βί­κων. Ο ίδιος ο Βλ. Πού­τιν δηλώ­νει δημό­σια πως μελε­τά και συστή­νει στη νεο­λαία τα έργα του Ιβάν Ιλίν, Ρώσου ιδε­ο­λό­γου του φασι­σμού. Εχει επι­σκε­φτεί και κατα­θέ­σει λου­λού­δια στον τάφο του.

Απο­δει­κνύ­ε­ται για άλλη μια φορά πως όταν η πάλη με τον φασι­σμό απο­σπά­ται από τη «μήτρα» που τον γεν­νά, από την πάλη με τον καπι­τα­λι­σμό, είναι μια εντε­λώς υπο­κρι­τι­κή στά­ση για την προ­ώ­θη­ση άλλων στό­χων, όπως τώρα στην Ουκρα­νία, που δήθεν η ρωσι­κή στρα­τιω­τι­κή εισβο­λή έχει στό­χο την «απο­να­ζι­στι­κο­ποί­η­ση» της Ουκρα­νί­ας. Ποιος θα την κάνει αυτή; Ο θαυ­μα­στής του φασί­στα Ι. Ιλίν και με το λάβα­ρο και τα σύμ­βο­λα της τσα­ρι­κής αυτο­κρα­το­ρί­ας, της «φυλα­κής των λαών» που έλε­γε ο Λένιν; Είναι αδύ­να­τον αυτή η υπο­κρι­τι­κή στά­ση να μην είναι σε γνώ­ση του ΚΚΡΟ.

4. Απο­σιώ­πη­ση του κυβερ­νη­τι­κού αντικομμουνισμού

Το ΚΚΡΟ σημειώ­νει τον αντι­κομ­μου­νι­σμό των ουκρα­νι­κών «φασι­στι­κών αρχών», όπως τις χαρα­κτη­ρί­ζει, αλλά καθό­λου δεν πρό­σε­ξε τον αντι­κομ­μου­νι­σμό που βγή­κε από τα πιο επί­ση­μα ρωσι­κά χεί­λη, αυτά του Προ­έ­δρου Βλ. Πού­τιν, και στο πρώ­το διάγ­γελ­μά του, πριν από τον πόλε­μο. Να θυμί­σου­με πως ο Βλ. Πού­τιν χρη­σι­μο­ποί­η­σε όλους αυτούς τους εμε­τι­κούς χαρα­κτη­ρι­σμούς, που χρη­σι­μο­ποιούν ΕΕ και ΗΠΑ, για τη Σοβιε­τι­κή Ενω­ση, όπως: «Στα­λι­νι­κή δικτα­το­ρία», «ολο­κλη­ρω­τι­κό καθε­στώς», «κόκ­κι­νη τρο­μο­κρα­τία» κ.ο.κ.

Είναι χαρα­κτη­ρι­στι­κό το γεγο­νός πως το ΚΚΡΟ δεν αντέ­δρα­σε σ’ αυτήν την απα­ρά­δε­κτη αντι­κομ­μου­νι­στι­κή επί­θε­ση που εξα­πέ­λυ­σε το Κρεμ­λί­νο και η οποία απο­τε­λεί κοι­νή βάση του αντι­κομ­μου­νι­σμού όλων των δυνά­με­ων του ιμπε­ρια­λι­σμού. Δεν απά­ντη­σε ούτε καν στις απα­ρά­δε­κτες κατη­γο­ρί­ες του Ρώσου Προ­έ­δρου πως ευθύ­νο­νται ο Λένιν και οι μπολ­σε­βί­κοι για τη διά­λυ­ση της ΕΣΣΔ και όχι εκεί­νες οι κοι­νω­νι­κές και πολι­τι­κές δυνά­μεις της αντε­πα­νά­στα­σης στις οποί­ες συμ­με­τεί­χε και ο ίδιος ο Πού­τιν, δίπλα στον τότε δήμαρ­χο του Λένιν­γκραντ, Α. Σομ­π­τσάκ, «δεξί χέρι» του Μπ. Γιέλ­τσιν, που μαζί με τον Μ. Γκορ­μπα­τσόφ ηγού­νταν της αντι­κομ­μου­νι­στι­κής και αντι­σο­βιε­τι­κής επί­θε­σης κατά των δυνά­με­ων που πάλευαν για τη διά­σω­ση του σοσια­λι­σμού και της ΕΣΣΔ.

5. Η παρα­ποί­η­ση των θέσε­ων του ΚΚΕ για τον πόλεμο

Σε αυτές τις συν­θή­κες το ΚΚΡΟ προ­σπά­θη­σε να παρα­πλα­νή­σει τον ρωσι­κό λαό και για τις θέσεις του ΚΚΕ σχε­τι­κά με τις εξε­λί­ξεις στην Ουκρα­νία. Το ΚΚΡΟ απέ­κρυ­ψε ότι το ΚΚΕ από την πρώ­τη στιγ­μή κατα­δί­κα­σε τη ρωσι­κή εισβο­λή στην Ουκρα­νία, ότι οργά­νω­σε κινη­το­ποί­η­ση από τη ρωσι­κή πρε­σβεία στην Αθή­να προς την αμε­ρι­κά­νι­κη, ότι τάχθη­κε ενά­ντια και στις δύο πλευ­ρές της ιμπε­ρια­λι­στι­κής σύγκρου­σης, καλώ­ντας τους λαούς να μην επι­λέ­ξουν «ληστή», ότι πραγ­μα­το­ποιεί κινη­το­ποι­ή­σεις ενά­ντια στη γιγά­ντω­ση της «φωτιάς» του ιμπε­ρια­λι­στι­κού πολέ­μου με τη συνε­χι­ζό­με­νη και όλο και βαθύ­τε­ρη εμπλο­κή της Ελλά­δας, τη μετα­φο­ρά μέσω αυτής των φονι­κών όπλων στην περιο­χή της σύγκρουσης.

Αντί­θε­τα, το ΚΚΡΟ επι­δί­ω­ξε να αξιο­ποι­ή­σει τις μαζι­κές κινη­το­ποι­ή­σεις του ΚΚΕ για την παρα­πέ­ρα χει­ρα­γώ­γη­ση του ρωσι­κού λαού, στην οποία συμ­με­τέ­χει και αυτό. Ετσι, στα μέσα κοι­νω­νι­κής δικτύ­ω­σης ο Γκ. Ζιου­γκά­νοφ ανα­δη­μο­σί­ευ­σε φωτο­γρα­φί­ες από κινη­το­ποί­η­ση του ΚΚΕ μετα­φρά­ζο­ντάς την ως στή­ρι­ξη προς τον λεγό­με­νο «ρωσι­κό κόσμο». Επι­πλέ­ον, στο μήνυ­μα αλλη­λεγ­γύ­ης που έστει­λε το ΚΚΡΟ ενά­ντια στις συλ­λή­ψεις στε­λε­χών του ΚΚΕ και στην κατα­στο­λή της δια­δή­λω­σης στη Θεσ­σα­λο­νί­κη γίνε­ται προ­σπά­θεια ανα­πα­ρα­γω­γής της θέσης του ΚΚΡΟ περί «ολο­κλη­ρω­τι­κού πολέ­μου του ΝΑΤΟ κατά της Ρωσί­ας». Θέση που επι­διώ­κει να δικαιο­λο­γή­σει τη ρωσι­κή εισβο­λή στην Ουκρα­νία. Το μήνυ­μα αυτό βρή­κε «φιλο­ξε­νία» σε αστι­κή εφη­με­ρί­δα της χώρας μας, που προ­σπά­θη­σε μέσα από αυτό να κατη­γο­ρή­σει το ΚΚΕ για διγλωσ­σία και δήθεν υπο­στή­ρι­ξη της καπι­τα­λι­στι­κής Ρωσίας.

Ομως, το ότι οι λαϊ­κές κινη­το­ποι­ή­σεις στη χώρα μας γίνο­νται έξω από βάσεις, στρα­τό­πε­δα και λιμά­νια, σιδη­ρο­δρο­μι­κούς σταθ­μούς απ’ όπου περ­νά­νε οι αμε­ρι­κα­νο­ΝΑ­ΤΟι­κές δυνά­μεις έχει να κάνει με το υπαρ­κτό γεγο­νός πως η χώρα μας είναι ήδη μέρος της μιας πλευ­ράς της σύγκρου­σης, της αμε­ρι­κα­νο­ΝΑ­ΤΟι­κής. Απαι­τού­με, λοι­πόν, τον απε­γκλω­βι­σμό της Ελλά­δας από τον πόλε­μο, από τους εγκλη­μα­τι­κούς σχε­δια­σμούς του ευρω­α­τλα­ντι­σμού, που στο­χο­ποιούν τον λαό μας. Αυτό από κανέ­ναν δεν μπο­ρεί να «μετα­φρά­ζε­ται» ως στή­ρι­ξη στην καπι­τα­λι­στι­κή Ρωσία, την οποία επί­σης έχου­με εξί­σου κατα­δι­κά­σει, σε αντί­θε­ση με το ΚΚΡΟ και ορι­σμέ­να ακό­μη ΚΚ, που παρέ­χουν ιδε­ο­λο­γι­κή και πολι­τι­κή κάλυ­ψη στους σχε­δια­σμούς της ρωσι­κής αστι­κής τάξης.

Το ΚΚΕ συντάσ­σε­ται με τα άλλα 40 Κομ­μου­νι­στι­κά Κόμ­μα­τα και 30 Κομ­μου­νι­στι­κές Νεο­λαί­ες απ’ όλο τον κόσμο, που:

- Κατα­δί­κα­σαν τον ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλε­μο και ανέ­δει­ξαν πως «οι εξε­λί­ξεις στην Ουκρα­νία, που διε­ξά­γο­νται στο έδα­φος του μονο­πω­λια­κού καπι­τα­λι­σμού, συν­δέ­ο­νται με τους σχε­δια­σμούς των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ, της ΕΕ, την επέμ­βα­σή τους στην περιο­χή, στο πλαί­σιο του σφο­δρού αντα­γω­νι­σμού αυτών των δυνά­με­ων με την καπι­τα­λι­στι­κή Ρωσία».

- Εκδή­λω­σαν την αλλη­λεγ­γύη τους «στους κομ­μου­νι­στές και τους λαούς της Ρωσί­ας και της Ουκρα­νί­ας», καλώ­ντας να δυνα­μώ­σουν «το μέτω­πο ενά­ντια στον εθνι­κι­σμό, που καλ­λιερ­γεί η κάθε αστι­κή τάξη. Οι λαοί των δύο χωρών, που έζη­σαν ειρη­νι­κά και μεγα­λούρ­γη­σαν από κοι­νού στο πλαί­σιο της ΕΣΣΔ, αλλά και όλοι οι άλλοι λαοί δεν έχουν κανέ­να συμ­φέ­ρον να ταχθούν με την πλευ­ρά του ενός ή του άλλου ιμπε­ρια­λι­στή, της μιας ή της άλλης συμ­μα­χί­ας που υπη­ρε­τεί τα συμ­φέ­ρο­ντα των μονοπωλίων».

Υπο­γράμ­μι­σαν: «Το συμ­φέ­ρον της εργα­τι­κής τάξης και των λαϊ­κών στρω­μά­των επι­βάλ­λει να ενι­σχυ­θεί το ταξι­κό κρι­τή­ριο στην ανά­λυ­ση των εξε­λί­ξε­ων, να χαρά­ξου­με τον δικό μας αυτο­τε­λή δρό­μο ενά­ντια στα μονο­πώ­λια, στις αστι­κές τάξεις, για την ανα­τρο­πή του καπι­τα­λι­σμού, την ενί­σχυ­ση της ταξι­κής πάλης ενά­ντια στον ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλε­μο, για τον σοσια­λι­σμό, που παρα­μέ­νει επί­και­ρος και ανα­γκαί­ος όσο ποτέ».

Παρα­πο­μπές

1. Γκ. Ζιου­γκά­νοφ: «Παγκο­σμιο­ποί­η­ση: αδιέ­ξο­δο ή έξο­δος;» (2001)

2. Πρό­γραμ­μα ΚΚΡΟ. https://kprf.ru/party/program

3. Γκ. Ζιου­γκά­νοφ: Η ανα­γνώ­ρι­ση των Λαϊ­κών Δημο­κρα­τιών του Ντον­μπάς είναι για εμάς ζήτη­μα αρχής. https://kprf.ru/party-live/cknews/208757.html

4. Βλ. Πού­τιν. Διάγ­γελ­μα του Προ­έ­δρου της Ρωσι­κής Ομο­σπον­δί­ας. 21/02/22 http://kremlin.ru/events/president/news/67828

«Ριζο­σπά­στης», 23–24 Απρί­λη 2022

«Τσε Γκε­βά­ρα, πρε­σβευ­τής της Επα­νά­στα­σης», του Νίκου Μόττα