Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Σχόλιο του ΚΚΕ για το αποτέλεσμα του πρώτου γύρου των Γαλλικών προεδρικών εκλογών

Σε σχό­λιό του για το απο­τέ­λε­σμα του α’ γύρου των προ­ε­δρι­κών εκλο­γών στη Γαλ­λία, το Γρα­φείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ σημειώνει:

«Το απο­τέ­λε­σμα των γαλ­λι­κών εκλο­γών, με το υψη­λό ‑για μια ακό­μη φορά- ποσο­στό της ακρο­δε­ξιάς Λεπέν, είναι η τρα­γι­κή συνέ­πεια αφε­νός της δια­χρο­νι­κής αντι­λαϊ­κής πολι­τι­κής, που υλο­ποί­η­σαν όλες οι κυβερ­νή­σεις στο όνο­μα μάλι­στα της “δημο­κρα­τί­ας” και της “προ­ό­δου” και αφε­τέ­ρου του συμ­βι­βα­σμού και εκφυ­λι­σμού που έχει επι­κρα­τή­σει στο εργα­τι­κό και κομ­μου­νι­στι­κό κίνη­μα στη Γαλλία.

Απο­δει­κνύ­ε­ται περί­τρα­να ότι τα καλέ­σμα­τα “ενά­ντια στον λαϊ­κι­σμό”, τα μέτω­πα “υπέρ της δημο­κρα­τί­ας”, οι λογι­κές του “μικρό­τε­ρου κακού”, που απο­τέ­λε­σαν τη “σημαία” δια­δο­χι­κών αντι­λαϊ­κών κυβερ­νή­σε­ων στη Γαλ­λία, συμπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νης της κυβέρ­νη­σης Μακρόν, όχι μόνο δεν έφρα­ξαν τον δρό­μο στην ακρο­δε­ξιά, αλλά αντί­θε­τα την ενί­σχυ­σαν περαι­τέ­ρω. Πολύ περισ­σό­τε­ρο που στις σημε­ρι­νές συν­θή­κες η αντι­δρα­στι­κο­ποί­η­ση αυτή τρο­φο­δο­τεί­ται από τη συνο­λι­κή πολι­τι­κή της ΕΕ, τις θεω­ρί­ες “περί άκρων”, αλλά και από τους σφο­δρούς ιμπε­ρια­λι­στι­κούς αντα­γω­νι­σμούς που δια­περ­νούν και τα κρά­τη-μέλη της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.

Το παρα­πά­νω αδιαμ­φι­σβή­τη­το συμπέ­ρα­σμα καταρ­ρί­πτει την “ανά­γνω­ση” για το απο­τέ­λε­σμα των γαλ­λι­κών εκλο­γών που κάνουν η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΙΝΑΛ κλπ. στην Ελλά­δα, εμφα­νί­ζο­ντας ως απά­ντη­ση στην ακρο­δε­ξιά τον ίδιο τον δρό­μο που οδή­γη­σε στη γιγά­ντω­σή της.

Όσο δεν δυνα­μώ­νει ο αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κός αγώ­νας και το εργα­τι­κό κίνη­μα σε κάθε χώρα, τόσο οι λαοί θα έρχο­νται αντι­μέ­τω­ποι με κάλ­πι­κα διλήμ­μα­τα, τόσο θα ενι­σχύ­ε­ται η αντι­δρα­στι­κο­ποί­η­ση του αστι­κού πολι­τι­κού συστήματος».

«Τσε Γκε­βά­ρα, πρε­σβευ­τής της Επα­νά­στα­σης», του Νίκου Μόττα

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο