Σύριζα: ψηφιακό άλμα, στρογγυλέματα και μπάλα στο κέντρο με Τσίπρα αριστερό εξτρέμ

Ενώ ο προ­ε­κλο­γι­κός συνα­γερ­μός της Παρα­σκευ­ής στο Κατρά­κειο καλά κρα­τεί, το παι­χνί­δι –όπως ανα­με­νό­ταν γύρι­σε στην «ταλαι­πω­ρη­μέ­νη μεσαία τάξη» με τον Τσί­πρα να κρα­τά­ει δια­κρι­τι­κά, αλλά χωρίς να αφή­νει περι­θώ­ρια αμφι­σβή­τη­σης τη θέση του πρώ­του βιο­λιού στο σόου.

Εκκλή­σεις και αντ-εκκλή­σεις (με υπο­βό­σκου­σες τις αντε­γκλί­σεις) για «εξω­στρέ­φεια» και άνοιγ­μα στην κοι­νω­νία, από ένα κόμ­μα προ­γραμ­μα­τι­κής σύγκλι­σης του Όλοι_Μαζί_Μπορούμε απαλ­λαγ­μέ­νο από τα βαρί­δια του παρελ­θό­ντος, με δυσ­διά­κρι­τα τα ανοι­χτά εσω­κομ­μα­τι­κά επί­δι­κα για τους μη παροι­κού­ντες την Ιερουσαλήμ.

«Προ­ε­δρι­κοί» και «ομπρε­λο­φό­ροι» προ­σπά­θη­σαν να κερ­δί­σουν πόντους, οι με πρώ­τοι μιλώ­ντας για σύμπλευ­ση με την κοι­νω­νία που βρά­ζει, οι δε άλλοι (Ευκλεί­δης Τσα­κα­λώ­τος) ζητώ­ντας ξεκά­θα­ρες δια­δι­κα­σί­ες στο κόμ­μα χωρίς αρχη­γούς και κου­τσα­βά­κια (και με τα απα­ραί­τη­τα χτυ­πή­μα­τα κάτω από τη μέση ‑ο Λάμπρου πχ. θυμή­θη­κε τότε που ο Τρια­ντα­φυλ­λί­δης είχε χαρα­κτη­ρί­ζει «γκρου­πού­σκου­λο του 3%» τον ΣΥΡΙΖΑ και του το πέτα­ξε, εν μέσω αμη­χα­νί­ας και θυμηδίας)

Εμφα­νής η προ­σπά­θεια να στρα­φεί η συζή­τη­ση στην ανα­προ­σαρ­μο­γή της τακτι­κής απέ­να­ντι στη Νέα Δημο­κρα­τία (δεδο­μέ­νου ότι σε επί­πε­δο στρα­τη­γι­κής η σύμπλευ­ση βγά­ζει μάτι), με όρους όχι πολι­τι­κούς αλλά με τα δεδο­μέ­να των δημο­σκο­πή­σε­ων (προ­βά­δι­σμα Μητσοτάκη).
Την ώρα που (πχ.) ο Φίλης (με ιδε­ο­λο­γή­μα­τα «σε βάθος» που ακό­μα και οι μεγά­λοι ανα­λυ­τές αδυ­να­τούν να συλ­λά­βουν) ανέ­φε­ρε ότι «η κυβέρ­νη­ση αυτή επι­χει­ρεί να ανα­συ­γκρο­τή­σει τον αστι­σμό σε κοι­νω­νι­κό ‑οικο­νο­μι­κό επί­πε­δο, αλλά και σε πολι­τι­σμι­κό-ιδε­ο­λο­γι­κό» (και χει­ρο­κρό­τη­σε ο Λιά­κος) Αχτσιό­γλου και Μαρι­λί­ζα, ανα­ζη­τού­σαν νέους δρό­μους μιας «επι­και­ρο­ποι­η­μέ­νης  συμ­μα­χί­ας εργα­τι­κής και μεσαί­ας τάξης» και ο Τσί­πρας σφύ­ρι­ζε αδιά­φο­ρα μιλώ­ντας για το «πρω­τό­γνω­ρό ψηφια­κό άλμα στις εσω­τε­ρι­κές διαδικασίες»
Ο (εξο­βε­λι­σμέ­νος) Πάνος Σκουρ­λέ­της είπε ότι «δεν πρέ­πει να ανα­πα­ρα­χθεί η λογι­κή του συναι­νε­τι­κού δικομ­μα­τι­σμού», ο δε Νίκος Μπί­στης με το μυα­λό στην καρέ­κλα και οσφραι­νό­με­νος ως λαγω­νι­κό 24Κ το γενι­κός «άρω­μα» εκλο­γών που επι­κρα­τού­σε, τόνι­σε ότι «απαι­τεί­ται μια πλα­τιά πολι­τι­κή και κοι­νω­νι­κή συμ­μα­χία η οποία από την κάλ­πη της απλής ανα­λο­γι­κής θα βγά­λει μια κυβέρ­νη­ση που θα αντι­κα­τα­στή­σει αυτή της Νέας Δημοκρατίας».

Τσίπρας: «Κλίνατε επ΄αριστερά –στοχεύσατε Κέντρο»

Αφού ξεκί­νη­σε με το «πετύ­χα­με τη συν­διά­σκε­ψη ένα σημα­ντι­κό ψηφια­κό άλμα στις εσω­τε­ρι­κές μας δια­δι­κα­σί­ες ‑έτσι που θα μπο­ρού­με πλέ­ον να γίνου­με πιο παρα­γω­γι­κοί και πιο ουσια­στι­κοί στις εσω­τε­ρι­κές μας δημο­κρα­τι­κές δια­δι­κα­σί­ες δια­λό­γου και από­φα­σης», προ­α­ναγ­γέλ­λο­ντας την ηλε­κτρο­νι­κή λει­τουρ­γία του Συρι­ζα ως «Προ­ο­δευ­τι­κή Συμ­μα­χία» (δηλ. με κου­μπιά του smart phone –στο διά­λειμ­μα μετα­ξύ coppa euro και παραγ­γε­λί­ας πίτσας από τα διά­φο­ρα e‑foods) και δια­κό­πτο­ντας κάθε τόσο με ένα εμφα­ντι­κό συντρό­φισ­σες και σύντρο­φοι, πήγε στο «προ­γραμ­μα­τι­κό άλμα» λέγοντας:
«Πετύ­χα­με το σημα­ντι­κό κρί­σι­μο Προ­γραμ­μα­τι­κό άλμα… Τώρα ξέρου­με τι θέλου­με αλλά ξέρει και η ελλη­νι­κή κοι­νω­νία… ξέρει ο εργα­ζό­με­νος ότι δε θέλου­με να νική­σου­με τη Δεξιά για να ξανα­βρε­θού­με σε καρέ­κλες εξου­σί­ας αλλά για να έχει ανθρώ­πι­νες σχέ­σεις εργα­σί­ας. Με αξιο­πρε­πή μισθό και δικαιώ­μα­τα. Για να πάει ο κατώ­τα­τος στα 800 ευρώ    και να συμπα­ρα­σύ­ρει αυτό όλες τις μισθο­λο­γι­κές βαθ­μί­δες (για­τί τόσο λίγο ρε Αλέ­ξη; Έλε­γες 751 και μετά μού­γκα στη στρού­γκα. Κάντο κάτι τις παρα­πά­νω: Τσά­μπα είναι)

(και συνέ­χι­σε –θαυ­μά­στε θράσος)
Ξέρουν τόσο οι πολί­τες που αγω­νιούν για την ίδια τους τη ζωή με τη παν­δη­μία αλλά και οι υγειο­νο­μι­κοί μας που δίνουν τη μάχη στη πρώ­τη γραμ­μή ότι θέλου­με να νική­σου­με τη Δεξιά για να ανα­μορ­φώ­σου­με το ΕΣΥ.
Για να φτιά­ξου­με μαζί ένα νέο ΕΣΥ με έμφα­ση στη πρω­το­βάθ­μια, με καλύ­τε­ρους μισθούς και κίνη­τρα για τους νέους για­τρούς. Με ανα­γνώ­ρι­ση του ρόλου και της προ­σπά­θειας των ανθρώ­πων του.
Ξέρει ο μικρο­με­σαί­ος επι­χει­ρη­μα­τί­ας, ο αυτο­α­πα­σχο­λού­με­νος, ο αγρό­της, ότι θέλου­με να νική­σου­με τη Δεξιά για να στη­ρί­ξου­με τις δυνα­τό­τη­τες να υπάρ­χουν. Να μεί­νουν οι επι­χει­ρή­σεις τους στη ζωή και να στηριχτούν.
Ξέρουν οι νέοι και οι νέες, ότι θέλου­με να νική­σου­με για να στη­ρί­ξου­με τα όνει­ρα και τις ανά­γκες τους. Ξέρουν όλοι οι Έλλη­νες πολί­τες ότι θέλου­με να νική­σου­με τη Δεξιά για να επι­στρέ­ψει η δικαιο­σύ­νη στο τόπο.

Ευτυχώς που δεν είμαστε εμείς…

Ανα­φε­ρό­με­νος στην παν­δη­μία, ‑ανα­φο­ρι­κά με την κυβέρ­νη­ση ανέφερε
«Απέ­τυ­χε και στην παν­δη­μία. Ευτυ­χώς βέβαια που δεν είχα­με τον ΣΥΡΙΖΑ να την δια­χει­ρι­στεί. Όχι για­τί δε θα τα κατά­φερ­νε καλύ­τε­ρα. Ούτε για­τί με τον ΣΥΡΙΖΑ θα είχα­με ενι­σχύ­σει το ΕΣΥ και άρα πιθα­νό­τη­τα θα είχα­με πολύ καλύ­τε­ρα απο­τε­λέ­σμα­τα. Αλλά για έναν λόγο.
Για­τί αν είχα­με τον ΣΥΡΙΖΑ θα είχα­με στην αντι­πο­λί­τευ­ση τη πιο ακραία λαϊ­κι­στι­κή αντι­πο­λί­τευ­ση που είχε ποτέ ο τόπος: Την αντι­πο­λί­τευ­ση του κου Μητσοτάκη.
Και άρα θα είχα­με μια αντι­πο­λί­τευ­ση που δε θα δίστα­ζε, όπως έκα­νε στο Μάτι, όπως έκα­νε στη Μαν­δρα (;;), να πάρει τις πιο ακραί­ες θέσεις ‑να συμπο­ρεύ­ε­ται με συνω­μο­σιο­λό­γους και ακραίους…

Η μπάλα στη σέντρα

(με «αυτο­κρι­τι­κό» πνεύμα)
«Και χρειά­ζε­ται να τους πεί­σου­με ότι όχι μόνο θέλου­με αλλά και μπο­ρού­με. Ότι τώρα είμα­στε ωρι­μό­τε­ροι για­τί μάθα­με από τα λάθη μας και για­τί πλέ­ον όχι μόνο θέλου­με αλλά και ξέρου­με πως να υλο­ποι­ή­σου­με τα θέλω μας. Με ένα ριζο­σπα­στι­κό αλλά ταυ­τό­χρο­να και υλο­ποι­ή­σι­μό πρό­γραμ­μα και σχέδιο.
Άκου­σα πολ­λούς από τους συνέ­δρους να ανα­ρω­τιού­νται αν ο ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ πρέ­πει να πάει δεξιά ή αρι­στε­ρά. Εγώ θα απα­ντή­σω όπως το νιώθω.
Ο ΣΥΡΙΖΑ για να κερ­δί­σει δεν αρκεί να κερ­δί­σει μόνο όσους πολί­τες αυτο­προσ­διο­ρί­ζο­νται ως αρι­στε­ροί και ριζο­σπά­στες, πρέ­πει να κερ­δί­σει αυτό που ονο­μά­ζου­με μεσαίο χώρο. Αυτούς που ενδε­χο­μέ­νως (αδό­κι­μα) να αυτο­χα­ρα­κτη­ρί­ζο­νται πολί­τες του κέντρου.
Άρα ναι πρέ­πει να κερ­δί­σου­με το κέντρο. Ναι. Αλλά πως κερ­δί­σου­με το κέντρο; Με κεντρώ­ες πολι­τι­κές; Με πολι­τι­κές του μέσου όρου;
Θα είμαι πολύ σαφής. Δε κερ­δί­ζε­ται έτσι το Κέντρο. Αν θέλου­με να κερ­δί­σου­με το Κέντρο πρέ­πει να στρί­ψου­με αρι­στε­ρά. Και αυτό το κάνου­με όχι με ανού­σιες αυτο­α­να­φο­ρι­κές προ­τά­σεις και συν­θή­μα­τα. Αλλά με τον προ­γραμ­μα­τι­κό μας λόγο. Με ένα πρό­γραμ­μα βαθιά ριζο­σπα­στι­κό αλλά ταυ­τό­χρο­να και ρεα­λι­στι­κό και υλοποιήσιμο.
Όλα όσα λεμε, είναι υλο­ποι­ή­σι­μα. Είναι μια ριζι­κά δια­φο­ρε­τι­κή συντα­γή από αυτή που μας οδή­γη­σε στη κρί­ση. Αλλά είναι και η συντα­γή που ολο­έ­να και περισ­σό­τε­ροι σε όλο το κόσμο, ακό­μη και η κυβέρ­νη­ση των Δημο­κρα­τι­κών στις ΗΠΑ, ανα­δει­κνύ­ουν ως ανα­γκαία πρου­πό­θε­ση για να βγού­με από τη κρίση.»

Απύθμενο θράσος

«Και έρχο­μαι στο μεί­ζον θέμα της αξιο­πι­στί­ας. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρ­χει αμφι­βο­λία ότι έκα­νε και λάθη. Αλλά κυβέρ­νη­σε παρα­λαμ­βά­νο­ντας μια χώρα χρε­ο­κο­πη­μέ­νη, στις χει­ρό­τε­ρες δυνα­τές συνθήκες.

• Έβγα­λε όμως τη χώρα από την επιτροπεία.
• Ρύθ­μι­σε το χρέος.
• Άφη­σε γεμά­τα τα δημό­σια ταμεία.
• Επα­νέ­φε­ρε τις συλ­λο­γι­κές διαπραγματεύσεις
• Αύξη­σε το κατώ­τα­το μισθό
• Μεί­ω­σε κατά δέκα μονά­δες την ανερ­γία με 360.000 νέες θέσεις εργασίας.
• Στή­ρι­ξε τα Δημό­σια νοσο­κο­μεία, έδω­σε πρό­σβα­ση στους ανασφάλιστους
• Στή­ρι­ξε τα δημό­σια σχο­λεία και τα πανε­πι­στή­μια, ανα­μόρ­φω­σε τη τρι­το­βάθ­μια εκπαίδευση
• Προ­σέ­λα­βε καθη­γη­τές και αύξη­σε τους φοιτητές.
• Δε προ­σέ­λα­βε αστυ­νο­μι­κούς και δεν έβα­λε φραγμούς.

Στις σημε­ρι­νές συν­θή­κες (χάρη σε μας), δεν υπάρ­χει η τρόι­κα. Δεν υπάρ­χει το Σύμ­φω­νο στα­θε­ρό­τη­τας με τους αυστη­ρούς δημο­σιο­νο­μι­κούς περιο­ρι­σμούς. Υπάρ­χει φτη­νός δανει­σμός για­τί ρυθ­μί­σα­με το χρέ­ος. Υπάρ­χουν οι πόροι του Ταμεί­ου ανά­καμ­ψης. Οι δυνα­τό­τη­τές μας είναι πολ­λα­πλά­σιες. Και για αυτό είναι ασυγ­χώ­ρη­τη η στά­ση της σημε­ρι­νής κυβέρνησης.

Με το βλέμμα στην κάλπη

(και σαν γνή­σιος τυμβωρύχος)
Θέλω να κλεί­σω αυτή στη συν­διά­σκε­ψη που εγώ την αισθά­νο­μαι σα μια νέα αρχή στη προ­σπά­θειά μας με τους στί­χους ένα αγα­πη­μέ­νο ποί­η­μα του Ρίτσου, έτσι όπως μου ήρθε κάποια στιγ­μή στο μυα­λό παρα­κο­λου­θώ­ντας μια πολύ ουσια­στι­κή και παρα­γω­γι­κή συζή­τη­ση τις τελευ­ταί­ες δύο μέρες.

Και να αδελ­φέ μου που μάθα­με να κου­βε­ντιά­ζου­με ήσυ­χα κι απλά.
Κατα­λα­βαι­νό­μα­στε τώρα, δεν χρειά­ζο­νται περισσότερα.
Κι αύριο λέω θα γίνου­με ακό­μα πιο απλοί.
Έτσι να λέμε πια τα σύκα-σύκα και τη σκάφη-σκάφη.
Για­τί εμείς δεν τρα­γου­δά­με για να ξεχω­ρί­σου­με αδελ­φέ μου απ’ τον κόσμο.
Εμείς τρα­γου­δά­με για να σμί­ξου­με τον κόσμο.

Κλεί­νο­ντας, ο Τσί­πρας επισήμανε:

«Η συν­διά­σκε­ψή μας, οι προ­γραμ­μα­τι­κές μας θέσεις, η δια­δρο­μή μας, επι­κυ­ρώ­νει τον πυρή­να της πολι­τι­κής και της ηθι­κής μας:
Είμα­στε εδώ για να ενώ­σου­με όχι για να διχάσουμε.
Να ενώ­σου­με στην αλλα­γή και όχι στην υποταγή.
Να ενώ­σου­με για ένα άλμα στο αύριο και όχι μια επι­στρο­φή στο χτες.
Να ενώ­σου­με στην εκλο­γι­κή νίκη και την απαρ­χή μιας νέας πορείας.
Να ενώ­σου­με τους εργα­ζό­με­νους, τους νέους, τους μικρο­με­σαί­ους, τους αγρό­τες, τους ανθρώ­πους της τέχνης και του πολι­τι­σμού, τους φωτι­σμέ­νους δια­νο­ού­με­νους, κάτω από τη σημαία της δικαιοσύνης.
Να ενώ­σου­με την κοι­νω­νία στη διεκ­δί­κη­ση της δικαιο­σύ­νης παντού…
Η χαμαι­λε­ο­ντι­κή τακτι­κή σε όλο της το μεγαλείο!
Τα υπό­λοι­πα για το Τσι­πρέι­κο στο δια­δί­κτυο –και όποιος αντέ­ξει …. (όπου προ­βάλ­λε­ται αστα­μά­τη­τα η «επα­νά­στα­σή του»- με πηχυαί­ους τίτλους, την ώρα που η ίδια η Τρά­πε­ζα Ελλά­δος προει­δο­ποιεί για νέα λου­κέ­τα ανερ­γία και ματω­μέ­να πλε­ο­νά­σμα­τα, προ­χω­ρά­ει στα μου­λω­χτά η αντι­δρα­στι­κή τομή στην εκπαί­δευ­ση και το ταξι­κό κίνη­μα βρί­σκε­ται σε θέσεις μάχης ενά­ντια στη νέα αντια­σφα­λι­στι­κή επί­θε­ση οργα­νώ­νο­ντας την πάλη σε Αθή­να -12 Ιού­λη και Θεσ­σα­λο­νί­κη -7 Ιού­λη)

Πηγή περισσότερα