Τέτοιους Πανεπιστημιακούς θέλουμε;

Γρά­φει ο Αλέ­κος Χατζη­κώ­στας //

Δια­βά­ζου­με σε σχε­τι­κή ανα­κοί­νω­ση της Πρυ­τα­νεί­ας του Πανε­πι­στη­μί­ου Μακε­δο­νί­ας (Θεσ­σα­λο­νί­κη, Δευ­τέ­ρα, 31 Ιου­λί­ου 2017/) με αφορ­μή τον νόμο πλέ­ον για την Ανώ­τα­τη Εκπαί­δευ­ση ανά­με­σα στ’ άλλα και τα εξής:: « … Όμως και οι καθη­γη­τές των ελλη­νι­κών δημό­σιων πανε­πι­στη­μί­ων εξα­κο­λου­θούν να έχουν ανθρώ­πι­νες ανά­γκες και να είναι υπο­χρε­ω­μέ­νοι να θρέ­ψουν τις οικο­γέ­νειές τους. Συνε­πώς, και να θέλουν δεν μπο­ρούν να παραι­τη­θούν από την ανά­γκη της μετριο­πα­θούς αμοι­βής τους, σε μια χώρα η οποία δεν έχει κολε­κτί­βες και κατα­σκευα­σμέ­να στα­χα­νο­φι­κά ιδε­ο­λο­γή­μα­τα-συν­θή­μα­τα, που να καλούν σε εξο­ντω­τι­κή υπε­ρερ­γα­σία τους είλω­τες του συστή­μα­τος για να καρ­πώ­νε­ται και να απο­λαμ­βά­νει την υπε­ρα­ξία η νομεν­κλα­τού­ρα του…»

Κατά τη γνώ­μη μας πρό­κει­ται για ΩΜΟ ΑΝΤΙΚΟΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΠΑΡΑΛΗΡΗΜΑ!

Ως επι­στή­μο­νες θα έπρε­πε να γνω­ρί­ζουν ή του­λά­χι­στον να κατα­νο­ούν δύο βασι­κά πράγματα :

Το πρώ­το, ότι η πολι­τι­κή της κυβέρ­νη­σης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ δεν έχει καμία σχέ­ση με τα όσα συνέ­βη­σαν (και στο χώρο της εκπαί­δευ­σης) στην ΕΣΣΔ και στις άλλες σοσια­λι­στι­κές χώρες.

Απλά με τις αλλα­γές στην Ανώ­τα­τη Εκπαί­δευ­σης επι­διώ­κουν την καλύ­τε­ρη προ­σαρ­μο­γή στις σημε­ρι­νές απαι­τή­σεις του κεφα­λαί­ου. Η δε «αντι­πα­ρά­θε­ση»  κυβέρ­νη­σης, όσο και των κόμ­μα­των της αντι­πο­λί­τευ­σης δεν γίνε­ται στη βάση της αμφι­σβή­τη­σης στο “πανε­πι­στή­μιο — επι­χεί­ρη­ση”, συνο­λι­κό­τε­ρα την Παι­δεία που παρέ­χε­ται ως εμπόρευμα…

Το δεύ­τε­ρο αφο­ρά τα όσα ανι­στό­ρη­τα ανα­φέ­ρουν για το στα­χο­νο­φι­κό κίνημα,

κολε­κτί­βες και νομε­κλα­τού­ρα (κρί­ση τους δηλα­δή για την κατά­στα­ση στην τότε ΕΣΣΔ) , που γυρ­νά το ρολόι της ιστο­ρί­ας πολ­λά χρό­νια πίσω όσον αφο­ρά το επί­πε­δο της προπαγάνδας…

Να τους υπεν­θυ­μί­σου­με απλά τι έλε­γε ένας άλλος ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΜΕΓΑΛΟΣ ΔΑΣΚΑΛΟΣ ο Δ. Γλη­νός (και μάλι­στα πριν εντα­χτεί στο ΚΚΕ…).Πρόκειται για δίκη του (1 Ιού­νη 1928) με αφορ­μή την συγκέ­ντρω­ση που έγι­νε στις  11 Γενά­ρη 1928 στο θέα­τρο «Αλά­μπρα» με οργα­νω­τή τον Εκπαι­δευ­τι­κό Όμι­λο και θέμα τη Σοβιε­τι­κή Ρωσία. Ομι­λη­τές ο Ελλη­νο­ρου­μά­νος συγ­γρα­φέ­ας Πανα­ΐτ Ιστρά­τι, ο Ν. Καζαν­τζά­κης, που είχαν επι­σκε­φτεί τη Σοβιε­τι­κή Ένω­ση και γύρι­σαν ενθου­σια­σμέ­νοι, και ο Δ. Γλη­νός. Είπε  ανά­με­σα στ’ άλλα ο  Δ. Γλη­νός  «…Για­τί σαν επι­στή­μο­νες έχου­με ανοι­χτό το ενδια­φέ­ρον μας για κάθε κοι­νω­νι­κή κατά­στα­ση και πολύ περισ­σό­τε­ρο για ό,τι γίνε­ται εκεί επά­νω στη Ρωσία σε ένα μεγά­λο λαό όπου βρά­ζει ένα τερά­στιο ηφαί­στειο και γίνε­ται κολοσ­σιαία προ­σπά­θεια να δημιουρ­γη­θεί ένα καλύ­τε­ρο μέλ­λον για την ανθρω­πό­τη­τα. Οι Ελλη­νες επι­στή­μο­νες θα ήταν ανά­ξιοι να φέρουν το όνο­μα αυτό αν παί­ζο­ντας την πολι­τι­κή της στρου­θο­κα­μή­λου ήθε­λαν να κρα­τή­σουν και τον εαυ­τό τους και το λαό τους στο σκο­τά­δι για ό,τι γίνε­ται στη Ρωσία…»

Δυστυ­χώς το κεί­με­νο της Πρυ­τα­νεί­ας απο­δει­κνύ­ει ότι οι γρά­φο­ντες απλά δια­κα­τέ­χο­νται από αντι­κο­μου­νι­στι­κά σύν­δρο­μα, είναι ακραί­οι υπο­στη­ρι­κτές του σημε­ρι­νού συστή­μα­τος και τίπο­τε παραπάνω…

Όπως θα έλε­γε, απα­ντώ­ντας στους συντά­κτες, οπα­δούς όπως φαί­νε­ται της νεο­φι­λε­λεύ­θε­ρης δια­χεί­ρι­σης του καπι­τα­λι­στι­κού συστή­μα­τος και ο Δ. Γλη­νός « Ο καθέ­νας, όπου μισεί, εκεί και λαλεί και κατα­λα­λεί.» (Από άρθρο του στο περιο­δι­κό «Νέος Δρό­μος» στα 1928 με τον χαρα­κτη­ρι­στι­κό τίτλο «Περί αγραμματοσύνης» ).

Αλή­θεια όμως εμείς οι γονείς που ματώ­νου­με για να σπου­δά­σου­με τα παι­διά μας τέτοιους πανε­πι­στη­μια­κούς  δασκά­λους χρεια­ζό­μα­στε για την ολό­πλευ­ρη μόρ­φω­ση των παι­διών μας ;

Θα το επα­να­λά­βου­με. Το να μην είναι κομ­μου­νι­στής κάποιος είναι “φυσι­κό”.

Το να είναι όμως αντι­κο­μου­νι­στής είναι απάνθρωπο!