Ταξίδι στο χρόνο με την Εύα Φάμπα

Η διε­θνώς κατα­ξιω­μέ­νη σολίστ κλα­σι­κής κιθά­ρας, σε συνε­χή ανα­ζή­τη­ση μέσα από μονο­πά­τια δια­φο­ρε­τι­κών μου­σι­κών δρό­μων, δημιουρ­γός και ερμη­νεύ­τρια, δασκά­λα γυναί­κα μου­σι­κός με τα όλα της, επι­βε­βαί­ω­σε από την παι­δι­κή της ηλι­κία, αυτό που λέει ο λαός μας “το μήλο κάτω από τη μηλιά”.

Ώρι­μη περισ­σό­τε­ρο από ποτέ στα 58 της χρό­νια η κόρη του Δημή­τρη Φάμπα φέρει επά­ξια στους ώμους το βαρύ πολύ­τι­μο “φορ­τίο” ζωγρα­φί­ζο­ντας νότες Si♭ _Re – 7ª και πάει λέγο­ντας από 12 ετών δίνει εκα­το­ντά­δες ρεσι­τάλ στην Ελλά­δα και σε περισ­σό­τε­ρες από 25 χώρες στον κόσμο, σεμνά, πάντα “αθό­ρυ­βη”. Τα αστι­κά ΜΜΕ, σπά­νια μιλά­νε για μια βιρ­τουό­ζα, που έχει συνερ­γα­στεί με συμ­φω­νι­κές παγκό­σμιου κύρους (Ρωσί­ας, UAEH Μεξι­κού κλπ.) τιμη­μέ­νη με βρα­βεία και μετάλ­λια από το Μιλά­νο, μέχρι το Περού, που επι­με­λεί­ται μου­σι­κών εκδό­σε­ων και δίνει δια­λέ­ξεις \ σεμι­νά­ρια σε όλο τον κόσμο κατα­κτώ­ντας επαί­νους για τη δεξιο­τε­χνι­κή της άνεση.

Σαν Σολίστ και καθη­γή­τρια, έχει συμ­με­τά­σχει σε σπου­δαία διε­θνή μου­σι­κά και κιθα­ρι­στι­κά φεστι­βάλ, όπως αυτά της Στοκ­χόλ­μης (Musikmuséet, Σου­η­δία), Καλού­γκα (Ρωσία), Κίνας, Αρε­κί­πα (Περού), «Κιθά­ρα και Γυναί­κα» (Παρα­γουάη), Sei strade _Six Ways (Ιτα­λία), «Κιθά­ρες του Κόσμου» (Ελβε­τία) κλπ. Έχει δώσει ρεσι­τάλ στην Ελλά­δα, σε σημα­ντι­κές Αθη­ναϊ­κές αίθου­σες, το Βυζα­ντι­νό Μου­σείο και τη Ρωμαϊ­κή Αγο­ρά, σε πάρα πολ­λές πόλεις στο Αρχαίο Ωδείο της Πάτρας, στα φεστι­βάλ της Λέσβου, Νίκαιας, Αττι­κού Άλσους, Ερμού­πο­λης-Σύρου, Ηρα­κλεί­ου Κρή­της, Κρυ­στάλ­λια, Μου­σι­κό Μάη Πάτρας, όπως επί­σης σε Κίνα, Ιτα­λία, Ισπα­νία, Βουλ­γα­ρία, Eλβε­τία, Αλβα­νία, Σου­η­δία, Σερ­βία, Ρωσία, Κύπρο, Βρα­ζι­λία, Περού, Βολι­βία, Παρα­γουάη, Μεξι­κό, Ταϊ­λάν­δη, Ινδία, Νεπάλ, Λευ­κο­ρω­σία, Πολω­νία, Ουγ­γα­ρία, Λιθουα­νία, Ζιμπά­μπουε, την πρώ­ην Γιου­γκο­σλα­βία, την πρώ­ην ΕΣΣΔ κ.α. Έχει εμφα­νι­στεί σε Ραδιό­φω­να και Τηλε­ο­πτι­κές εκπο­μπές σε όλο τον κόσμο, ενώ οι συναυ­λί­ες της στην Ρωσία, Μεξι­κό, Βουλ­γα­ρία, Βολι­βία, Νεπάλ παρου­σιά­στη­καν ζωντα­νά από την τηλεόραση.

Τι είναι μου­σι­κή; _απαντά: η τέχνη οργά­νω­σης των ήχων ώστε να συν­θέ­σου­με, να παί­ξου­με και να ακού­σου­με ένα μου­σι­κό έργο, είναι μια γλώσ­σα επι­κοι­νω­νί­ας / έκφρα­σης των συναι­σθη­μά­των μας, των εσω­τε­ρι­κών μας εικό­νων και ιδεών.

Στο ερώ­τη­μα της σχέ­σης μου­σι­κής με την κιθά­ρα λέει: χρειά­ζο­μαι πολ­λές σελί­δες! Μια σχέ­ση αγά­πης με στιγ­μές έντο­νου πάθους! Από την αρχαιό­τη­τα ως σήμε­ρα η μου­σι­κή και η κιθά­ρα είναι στε­νά συν­δε­δε­μέ­νες με την ζωή των Ελλή­νων. Ειδι­κά η κλα­σι­κή κιθά­ρα γνώ­ρι­σε και γνω­ρί­ζει μεγά­λη άνθι­ση στην χώρα μας από το 1950 και μετά και σε αυτό συνέ­βα­λε η προ­σω­πι­κό­τη­τα του Δημή­τρη Φάμπα. Κιθά­ρα στην παρέα, κιθά­ρα στο θέα­τρο, κιθά­ρα στα τρα­γού­δια, κιθά­ρα στις συναυ­λί­ες, κιθά­ρα σόλο σε συναυ­λί­ες και αίθου­σες μεγά­λες, κιθά­ρα με ορχή­στρες (δυστυ­χώς σπάνια).

“Greek Guitar Music” Eva Fampas, guitar, έκδο­ση NAXOS 8.573322: περι­λαμ­βά­νει έργα κατα­ξιω­μέ­νων συν­θε­τών όπως ο Μίκης Θεο­δω­ρά­κης, ο Δημή­τρης Φάμπας, ο Κυριά­κος Τζωρ­τζι­νά­κης αλλά και νεώ­τε­ρων ταλα­ντού­χων κιθα­ρι­στών – συν­θε­τών όπως ο Κώστας Χατζό­που­λος, ο Γιώρ­γος Μαυ­ροει­δής, ο Μηνάς Μπό­γρης , ο Νίκος Χαρι­ζά­νος και ο Νίκος Αθα­να­σά­κης, πολ­λά από τα οποία είναι σε α’ παγκό­σμια εκτέλεση.

Δεί­τε
www.evafampas.gr.
Σύλ­λο­γος Φίλων Της Κιθά­ρας Δημή­τρης Φάμπας

ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΑΣ ΔΕΝ ΤΑ ΧΑΡΙΖΟΥΜΕ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ… Συνέ­ντευ­ξη της Εύας Φάμπα για το Δελ­τίο της ΟΓΕ

Πότε δικαιώ­νε­ται η μουσική;

Όταν σιγο­τρα­γου­διέ­ται … δύσκο­λες ερω­τή­σεις κάνετε.

Για τη δημιουρ­γία ενός ικα­νού κιθα­ρί­στα οι σπου­δές είναι απα­ραί­τη­το συστα­τι­κό; για­τί υπάρ­χει σει­ρά από μου­σι­κά είδη – ρεμπέ­τι­κο, μπλουζ, τζαζ, φλα­μέν­κο που δεν δια­κρί­νουν τις σπου­δές στη θεω­ρία της μου­σι­κής ως αναγκαίες.

Ναι, είναι πολύ απα­ραί­τη­τες οι σπου­δές τόσο θεω­ρη­τι­κά, όπου μπο­ρείς να κατα­λά­βεις και να ανα­λύ­σεις αυτό που παί­ζεις, όσο και στο όργα­νο το ίδιο όπου η γνω­ρι­μία με το έργο σπου­δαί­ων συν­θε­τών ανά τους αιώ­νες πλου­ταί­νει το ρεπερ­τό­ριο ενός κιθα­ρί­στα, τον κάνει γνώ­στη από πρώ­το χέρι της ιστο­ρί­ας της μου­σι­κής και του κτί­ζει, βέβαια, και μια στε­ρεή τεχνι­κή. Έτσι, η μου­σι­κή τέχνη εκτός από τέχνη είναι και επι­στή­μη αλλά και αθλη­τι­σμός, αφού ένας κιθα­ρί­στας πρέ­πει να παί­ζει (γυμνά­ζε­ται) κάθε μέρα ώστε να είναι και σε φόρ­μα. Αν με την λέξη “ικα­νός” εννο­εί­τε κάποιον που κινεί τα δάκτυ­λά του με άνε­ση, αυτό παρα­πέ­μπει μόνο στον αθλη­τι­σμό και όχι στην τέχνη. Κατά την γνώ­μη μου η βασι­κή θεω­ρία της μου­σι­κής σε όλα τα μου­σι­κά είδη πρέ­πει να διδάσκεται

Πεί­τε μας για τη σχέ­ση μου­σι­κής και μαθη­μα­τι­κών. Υπάρχει;

Από μικρό παι­δά­κι είχα έφε­ση στους αριθ­μούς και ναι μου πέρα­σε η ιδέα να γίνω μαθη­μα­τι­κός. Όμως ποτέ δεν μου πέρα­σε η ιδέα να γίνω πολι­τι­κός. Όλοι είμα­στε πολι­τι­κά όντα και έχου­με το δικαί­ω­μα του εκλέ­γειν και του εκλέ­γε­στε, κι εγώ δεν αρνή­θη­κα ποτέ την όποια προ­σφο­ρά μου στη μάχη για καλύ­τε­ρη ζωή. Φυσι­κά και υπάρ­χει σχέ­ση μετα­ξύ μαθη­μα­τι­κών και μου­σι­κής. Με λίγα λόγια η αρμο­νία των ήχων ή η δια­φω­νία τους είναι μια μαθη­μα­τι­κή εξί­σω­ση, είναι νόμος της φυσικής.

Κατά τη γνώ­μη σας η πολι­τι­κή στην Ελλά­δα παρά­γε­ται μέσα από τις πραγ­μα­τι­κές ανά­γκες της κοι­νω­νί­ας ή είναι απο­τέ­λε­σμα κακό­γου­στης συναλλαγής;

Εξαρ­τά­ται από τον πολι­τι­κό χώρο στον οποίο ανα­φέ­ρε­στε. Η κακό­γου­στη συναλ­λα­γή είναι ένα από τα άσχη­μα φαι­νό­με­να που δημιουρ­γού­νται σε ένα σύστη­μα όπως ο καπι­τα­λι­σμός που για μένα είναι κατακριτέος.

Πως σας ακού­γε­ται ο όρος «στρα­τευ­μέ­νη τέχνη»;

Η τέχνη είναι πάντα μια κοι­νω­νι­κή λει­τουρ­γία, το έλε­γε και ο σπου­δαί­ος ποι­η­τής μας ο Ρίτσος. Και σαν τέτοια πρέ­πει να τοπο­θε­τεί­ται απέ­να­ντι στο τί συμ­βαί­νει. Δεν υπάρ­χει άνθρω­πος απο­λί­τι­κος και αστρά­τευ­τος, ακό­μη και εκεί­νοι που έτσι λένε ότι είναι, παίρ­νουν θέση στην κοι­νω­νι­κή ζωή, τη θέση της αδρά­νειας. Έτσι δεν υπάρ­χει και καλ­λι­τέ­χνης απο­λί­τι­κος και αστρά­τευ­τος. Εγώ να θέλω να θεω­ρού­μαι στρα­τευ­μέ­νη καλ­λι­τέ­χνης, υπέρ­μα­χη της μάχης για μια καλύ­τε­ρη, δίκαιη, ποιο­τι­κά ανε­βα­σμέ­νη ζωή, με σεβα­σμό στον άνθρω­πο και τις ανά­γκες του. Έτσι έχω απο­φα­σί­σει και η καθη­με­ρι­νό­τη­τά μου να είναι ταγ­μέ­νη σ’ αυτό, είτε φυτεύ­ο­ντας ένα δεντρά­κι, είτε συμ­με­τέ­χο­ντας σε απερ­γία για την μη μεί­ω­ση του μερο­κά­μα­του (υπάρ­χουν και τέτοια στους μου­σι­κούς) και σε συλ­λα­λη­τή­ρια για την κατάρ­γη­ση, είτε δίνο­ντας συναυ­λία για την ενί­σχυ­ση των παι­διών της Παλαιστίνης.

Περισ­σό­τε­ρα
Εύα Φάμπα

Σάπιες ζωές, του Ανδρέα Ονουφρίου