Η μεγά­λη κινη­το­ποί­η­ση με πορεία στην αμε­ρι­κά­νι­κη πρε­σβεία, ενά­ντια στην επί­σκε­ψη Πομπέο το Σάβ­βα­το 5 Οκτώ­βρη, όπου χιλιά­δες λαού και νεο­λαί­ας δια­δή­λω­σαν ενά­ντια στην ανα­νέ­ω­ση της συμ­φω­νί­ας Ελλά­δας – ΗΠΑ για τις στρα­τιω­τι­κές βάσεις που μετα­τρέ­πει τη χώρα σε ιμπε­ρια­λι­στι­κό ορμη­τή­ριο για επεμ­βά­σεις και πολέ­μους ενά­ντια σε άλλους λαούς και με ελλη­νι­κή συμ­με­το­χή, εκθέ­το­ντας σε τερά­στιους κιν­δύ­νους το λαό μας, απο­τέ­λε­σε μια μεγά­λη στιγ­μή του λαϊ­κού κινήματος.
«Φυσι­κή» συνέ­πεια το «θάψι­μο» της αντι­ι­μπε­ρια­λι­στι­κής δια­δή­λω­σης από όλα (με ελά­χι­στες εξαι­ρέ­σεις) τα αστι­κά ΜΜΕ προ­βάλ­λο­ντας τον Πομπέο και τις βόλ­τες με τους κυβερ­νη­τι­κούς εταί­ρους του, απο­κρύ­πτο­ντας παράλ­λη­λα το ρόλο που οι αμε­ρι­κά­νοι φονιά­δες των λαών δια­δρα­μα­τί­ζουν στην ευρύ­τε­ρη περιο­χή, αλλά και η αντι­στρο­φή της πραγ­μα­τι­κό­τη­τας σε σχέ­ση με την απρό­κλη­τη και άγρια επί­θε­ση των ΜΑΤ στους δια­δη­λω­τές με τη στο­χο­ποί­η­ση δημο­σιο­γρά­φου για ανάρ­τη­σή του σε προ­σω­πι­κό του λογα­ρια­σμό για­τί τάχθη­κε υπέρ των δια­δη­λω­τών κά.

Όλ’ αυτά (και πολ­λά ακό­μη), προ­κει­μέ­νου να μην υπάρ­ξει ενη­μέ­ρω­ση του κόσμου για τις οργα­νω­μέ­νες λαϊ­κές αντι­δρά­σεις κατά της κατά­πτυ­στης συμ­φω­νί­ας που ανα­βαθ­μί­ζει την παρέμ­βα­ση των Αμε­ρι­κα­νο­ΝΑ­ΤΟι­κών ιμπε­ρια­λι­στών στην Ανα­το­λι­κή Μεσό­γειο, τη Μέση Ανα­το­λή, τη Β. Αφρι­κή και τον Περ­σι­κό Κόλ­πο με στό­χο τον έλεγ­χο των ενερ­γεια­κών πηγών και αγω­γών στον οξύ­τα­το αντα­γω­νι­σμό τους με Ρωσία και Κίνα.

✔️ Για να έρθει στη συνέ­χεια η χαφιέ­δι­κου τύπου προ­πα­γάν­δα του βου­λευ­τή της ΝΔ, Κ. Μπο­γδά­νου, με την επι­κού­ρη­ση του ραδιο­τη­λε­ο­πτι­κού ΣΚΑΪ που πρό­βα­λαν τα προ­σω­πι­κά στοι­χεία δια­δη­λω­τή, παρα­βιά­ζο­ντας και αυτή την αστι­κή νομο­θε­σία περί προ­σω­πι­κών δεδομένων.

ℹ️ Το liberal.gr, «στο ύψος του» ως κατ’ εξο­χή ΜΜΕ του κεφα­λαί­ου στο |> Όταν ο Μιχά­λης «έκλει­σε» τα μάτια στη βία των… ΚΝΑΤ! <|, αφού κάνει πρώ­τα «ιστο­ρι­κή ανα­δρο­μή» … τι «ΚΝΑΤ τι ΜΑΤ» φώνα­ζαν το 1979 στο Χημείο όταν οι οργα­νω­μέ­νες δυνά­μεις της ΚΝΕ επέ­βα­λαν την… τάξη  δια της πει­θούς στις δια­μά­χες που είχαν ξεσπά­σει κατά τη διάρ­κεια κατα­λή­ψε­ων, δια­πι­στώ­νει πως «τα ΚΝΑΤ (όμως) στρέ­φο­νται και κατά των ΜΑΤ» με τη  φωτο­γρα­φία του «δια­δη­λω­τή» που ρίχνει κλω­τσιά στον αέρα με στυλ επαγ­γελ­μα­τία των πολε­μι­κών τεχνών σε αστυ­νο­μι­κό χαρακτηριστική.

Και «ανα­ρω­τιέ­ται»:
✔️  Συλ­λή­ψεις; Καμία. Για­τί άρα­γε; Ο Μιχά­λης Χρυ­σο­χο­ΐ­δης που φέρ­νει τον «νόμο και την τάξη» στα Εξάρ­χεια έχει κάποια εξήγηση;
H χθε­σι­νή πορεία του ΠΑΜΕ με τα βίαια επει­σό­δια που ακο­λού­θη­σαν και την απου­σία συλ­λή­ψε­ων έστει­λαν ένα λάθος μήνυ­μα. Το μήνυ­μα της ατι­μω­ρη­σί­ας και μάλι­στα οργα­νω­μέ­νων ομά­δων, το οποίο έρχε­ται σε αντί­θε­ση με αυτό που επι­διώ­κει να στεί­λει το Υπουρ­γείο Προ­στα­σί­ας Του Πολί­τη εφαρ­μό­ζο­ντας το σχέ­διο ανα­κα­τά­λη­ψης των Εξαρχείων.
✔️ Στη χθε­σι­νή πορεία στη θέση του ΠΑΜΕ θα μπο­ρού­σε να είναι οποια­δή­πο­τε ομά­δα δια­δη­λω­τών. Οπα­δοί του Ολυ­μπια­κού, του ΠΑΟ και του ΠΑΟΚ, αναρ­χι­κοί και Ιεχω­βά­δες.
Το ερώ­τη­μα είναι ένα, αν πρέ­πει να συλ­λαμ­βά­νο­νται ή όχι αυτοί που κατα­φεύ­γουν στην βία. Αν πρέ­πει να συλ­λαμ­βά­νο­νται όσοι επι­χει­ρούν δια της βίας να επι­βάλ­λουν θέσεις και απόψεις…
✔️ Το κρά­τος εξε­τέ­θη. Όπως εκτί­θε­ται κάθε φόρα που επι­λέ­γει να κλεί­σει τα μάτια μπρο­στά σε οργα­νω­μέ­νες ομά­δες που δρουν με ανά­λο­γο τρό­πο ανε­ξαρ­τή­τως ιδε­ο­λο­γι­κής ή άλλης προ­σέ­λευ­σης. Και το ερώ­τη­μα παρα­μέ­νει. Τι συνέ­βη τελι­κά χθες κ. Χρυ­σο­χο­ΐ­δη που απέ­τρε­ψε τις συλλήψεις;
Το κρά­τος έδει­ξε να κάνει πίσω μπρο­στά στο ΠΑΜΕ και να κλεί­νει τα μάτια στη βία…

◾ Εμφα­νί­στη­κε από το που­θε­νά μέχρι και η  Χ. Σιδέ­ρη,  ‑πρώ­ην στέ­λε­χος της ΝΔ, πρό­ε­δρος της οργά­νω­σης «ΜΚΟ Εθνι­κή Αλλη­λεγ­γύη», της «εθνι­κής δεξιάς» (έτσι αυτο­προσ­διο­ρί­ζε­ται), που ‑δια­θέ­το­ντας «πόρους» (;;), παλεύ­ει «γρα­φι­κά» νυν και αεί για την ελλη­νι­κή Μακε­δο­νία και ξεχει­λί­ζει ‑φυσι­κά, για το  ρατσι­σμό της (όπως κάθε φασι­στα­ριό που “σέβε­ται” τον εαυ­τό του) και επο­μέ­νως κανείς σοβα­ρός άνθρω­πος δεν (αξί­ζει να) ασχο­λεί­ται μαζί της

Η Σιδέ­ρη τους παλιούς καλούς και­ρούς: ΝΔ — Σαμα­ράς — Φαή­λος

◾ Τελευ­ταία (6‑Οκτ)  τα ΜΚΔ την έφε­ραν στο προ­σκή­νιο  με την «Wanted» ανα­κοί­νω­ση «επι­κή­ρυ­ξης» … του ΠΑΜΕ! |> Η Εθνι­κή Αλλη­λεγ­γύη δίνει ως επι­βρά­βευ­ση 2000 ευρώ σε όποιον μας φέρει απο­δε­δειγ­μέ­νες πλη­ρο­φο­ρί­ες για το ονο­μα­τε­πώ­νυ­μο και τη διεύ­θυν­ση των μελών του ΠΑΜΕ, που κλω­τσά­νε τον αστυ­νο­μι­κό», και αμέ­σως μετά βοη­θού­ντος πιθα­νά και του Μπο­γδά­νου ανε­βά­ζει στο δια­δί­κτυο φωτο­γρα­φία με το πρό­σω­πο του μέλους του ΠΑΜΕ και της ΚΝΕ, με ονο­μα­τε­πώ­νυ­μο κλπ προ­σω­πι­κά στοι­χεία ζητώ­ντας από τον Χρυ­σο­χο­ΐ­δη να τον συλλάβει…

Τα παρα­πά­νω ‑κάποια φαι­νο­με­νι­κά «φαι­δρά», απο­τε­λούν όλα κομ­μά­τι ενός ενιαί­ου παζλ μιας στρε­βλής εικό­νας virtual πραγ­μα­τι­κό­τη­τας, με προ­φα­νείς ‑πολ­λα­πλές τις στο­χεύ­σεις (στην καρ­διά και στο μυαλό)

Ατομική βία & βία των μαζών

🔻🔻

📍 Η λογι­κή της ατο­μι­κής βίας, είναι ξένη προς τη Μαρ­ξι­στι­κή-Λενι­νι­στι­κή σκέ­ψη που έχει ως αρχή και τέλος τον άνθρω­πο, τον πνευ­μα­τι­κά, πολι­τι­κά και κοι­νω­νι­κά χει­ρα­φε­τη­μέ­νο άνθρω­πο. Όπως ο σκο­πός δεν «αγιά­ζει τα μέσα», έτσι και τα μέσα δεν αγιά­ζουν το σκο­πό. Η χρή­ση της ατο­μι­κής βίας, ως μέσου για την επί­τευ­ξη πολι­τι­κών στό­χων, εκθέ­τει τους ίδιους τους πολι­τι­κούς στό­χους. Δεν αμφι­βάλ­λει κανείς πως σε περι­πτώ­σεις που οι κατα­πιε­σμέ­νοι «δεν έχουν να χάσουν τίπο­τα άλλο εκτός από τις αλυ­σί­δες τους», και τέτοιες περι­πτώ­σεις υπάρ­χουν δυστυ­χώς στην επο­χή μας πάρα πολ­λές, προ­σφεύ­γουν, ενό­ψει της υπε­ρο­χής του αντι­πά­λου σε πολε­μι­κά μέσα εξό­ντω­σης, στη λύση της ατο­μι­κής βίας, θυσιά­ζο­ντας συχνά τον ίδιο τον εαυ­τό τους.

Τέτοιου είδους πρά­ξεις, όσο κατα­νοη­τές κι αν είναι για συναι­σθη­μα­τι­κούς λόγους, δεν μπο­ρούν σε καμιά περί­πτω­ση να απο­τε­λέ­σουν την ultima ratio ενός λαού που αγω­νί­ζε­ται για την επι­βί­ω­σή του.
Η ατο­μι­κή βία εκφρά­ζει περισ­σό­τε­ρο την άρνη­ση μιας παρού­σας κατά­στα­σης και δεν μπο­ρεί να υπο­κα­τα­στή­σει σε καμιά περί­πτω­ση την υλι­κή δύνα­μη της πολι­τι­κά και κοι­νω­νι­κά συνει­δη­το­ποι­η­μέ­νης μάζας.

Το ερώ­τη­μα είναι, αν και σε ποιο βαθ­μό κοι­νω­νι­κά κινή­μα­τα, στο βαθ­μό που υφί­στα­νται, μπο­ρούν να αντι­με­τω­πί­σουν την αλα­ζο­νεία των ισχυ­ρών του κόσμου. Οι τρο­μο­κρα­τι­κές οργα­νώ­σεις, όσο κι αν δια­τεί­νο­νται ότι απο­τε­λούν την πρω­το­πο­ρία του αγω­νι­ζό­με­νου λαού, υπη­ρε­τούν σε τελευ­ταία ανά­λυ­ση, ανε­ξάρ­τη­τα από τα θεω­ρη­τι­κά και ιδε­ο­λο­γι­κά τους προ­τάγ­μα­τα, συνει­δη­τά ή ασυ­νεί­δη­τα τη λογι­κή του κατε­στη­μέ­νου, στο βαθ­μό που λει­τουρ­γούν ως άλλο­θι για την περαι­τέ­ρω ενί­σχυ­ση των κατα­σταλ­τι­κών μηχα­νι­σμών του κρά­τους σε βάρος των ατο­μι­κών ελευ­θε­ριών και των ανθρώ­πι­νων δικαιωμάτων.

Με αφορ­μή την πάτα­ξη της τρο­μο­κρα­τί­ας, υπο­νο­μεύ­ο­νται βασι­κές αρχές ακό­μη και αυτού του αστι­κού κρά­τους δικαί­ου, όπως π.χ. στην περί­πτω­ση της δημο­σιο­ποί­η­σης των κατα­θέ­σε­ων των συλ­λη­φθέ­ντων, εξέ­λι­ξη που εγκυ­μο­νεί τερά­στιους κιν­δύ­νους σε ό,τι αφο­ρά το μέλ­λον των κοι­νω­νιών μας.

Σε αντί­θε­ση με άλλες επο­χές, όταν η εξου­σία ήταν προ­σω­πο­ποι­η­μέ­νη, ταυ­τι­ζό­ταν δηλα­δή στη συνεί­δη­ση του λαού με ένα συγκε­κρι­μέ­νο πρό­σω­πο, όπως πχ. ο μονάρ­χης, η εξό­ντω­ση του οποί­ου θα μπο­ρού­σε να λει­τουρ­γή­σει συμ­βο­λι­κά, δρο­μο­λο­γώ­ντας πιθα­νές πολι­τι­κές εξε­λί­ξεις, στις οργα­νω­μέ­νες κοι­νω­νί­ες, όπως οι δικές μας, η ατο­μι­κή βία είναι όχι μόνον πολι­τι­κά ανα­πο­τε­λε­σμα­τι­κή, αλλά και αδιέ­ξο­δη, δεδο­μέ­νου ότι κανείς στους κόλ­πους του συστή­μα­τος δεν είναι ανα­ντι­κα­τά­στα­τος, όσο ψηλά κι αν βρί­σκε­ται στην ιεραρ­χία της εξου­σί­ας. Ετσι, η ατο­μι­κή βία που ασκούν οι τρο­μο­κρα­τι­κές οργα­νώ­σεις, αφαι­ρώ­ντας τη ζωή συγκε­κρι­μέ­νων ατό­μων, είναι όχι μόνον ηθι­κά κατα­δι­κα­στέα, αλλά και από κάθε άπο­ψη αντε­πα­να­στα­τι­κή.

Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη

1) Καταρ­χήν στις εκμε­ταλ­λευ­τι­κές κοι­νω­νί­ες και φυσι­κά στη δική μας (με τις όποιες ιδιο­μορ­φί­ες, που πηγά­ζουν από τη θέση της στο μέσον της καπι­τα­λι­στι­κής πυρα­μί­δας), όπως και παντού στον καπι­τα­λι­σμό κυριαρ­χεί το «δίκιο» της άρχου­σας τάξης, των αστών, των μεγά­λων μονο­πω­λια­κών ομά­δων, των Forbes  [ There are a record 2,208 billionaires in the world, according to Forbes’ 2018 rich list. There are more billionaires than ever and they are richer than ever too…] 

2) Είναι γεγο­νός ότι γίνο­νται συχνά ανα­φο­ρές για το «ουδέ­τε­ρο» κρά­τος, όχι μόνο από τις διά­φο­ρες πολι­τι­κές δυνά­μεις, αλλά και από απλούς ανθρώ­πους του μόχθου, από την εργα­τι­κή τάξη και τ’ άλλα λαϊ­κά στρώ­μα­τα, από τη λαϊ­κή οικο­γέ­νεια γενι­κό­τε­ρα, με διά­φο­ρες αφορμές.

✔️ Οι χιλιο­μα­ση­μέ­νες καρα­μέ­λες «κοι­νω­νι­κό κρά­τος», «σπά­τα­λο κρά­τος», «λιγό­τε­ρο κρά­τος», πλα­σά­ρο­νται σκό­πι­μα προ­κει­μέ­νου να συσκο­τί­σουν το χαρα­κτή­ρα και το ρόλο του κρά­τους. Η ύπαρ­ξη και ο ρόλος του οποί­ου είναι ένα από τα κεντρι­κά ζητή­μα­τα της ιδε­ο­λο­γι­κής πάλης, ανά­με­σα στην αστι­κή και την εργα­τι­κή τάξη.
✔️ Η αστι­κή τάξη υπο­στη­ρί­ζει ότι το κρά­τος είναι ουδέ­τε­ρος ρυθ­μι­στής των κοι­νω­νι­κών αντι­θέ­σε­ων, ότι δήθεν στέ­κει πάνω από την κοι­νω­νία σε όφε­λος ολό­κλη­ρης της κοινωνίας.

3) Το κρά­τος όμως γεν­νή­θη­κε μέσα στην πάλη των τάξε­ων, προ­κει­μέ­νου να επι­βά­λει με τη δύνα­μη, τη θέλη­ση της οικο­νο­μι­κά κυρί­αρ­χης τάξης (αστοί-καπι­τα­λι­στές) απέ­να­ντι στους παρα­γω­γούς του πλού­του (εργα­ζό­με­νοι), τον οποίο πλού­το και καρ­πώ­νε­ται.

📍 Δια­φο­ρε­τι­κά, χωρίς αυτό το εργα­λείο, αυτό το μοχλό, η κυρί­αρ­χη τάξη δε θα μπο­ρού­σε να πραγ­μα­το­ποιεί τα συμ­φέ­ρο­ντα της. Επο­μέ­νως, το κρά­τος είναι από τη φύση του όργα­νο κατα­στο­λής και αυτός ο χαρα­κτή­ρας και ο ρόλος του για την επι­βο­λή με κάθε μέσο της κυριαρ­χί­ας της άρχου­σας τάξης, γίνε­ται φανε­ρός σε περιό­δους όξυν­σης της ταξι­κής πάλης και ιδιαί­τε­ρα όταν η ταξι­κή πάλη βάζει στην επι­και­ρό­τη­τα το «ποιος — ποιον», με την έννοια ότι η πολι­τι­κή πάλη της εργα­τι­κής τάξης και των συμ­μά­χων της επι­κε­ντρώ­νει στο κύριο, που είναι η ανα­τρο­πή του αστι­κού κρά­τους και η κατά­λη­ψη της εξου­σί­ας.

Σ’ αυτές τις περι­πτώ­σεις, που τα συμ­φέ­ρο­ντα της κυρί­αρ­χης τάξης βρί­σκο­νται σε κίν­δυ­νο, ολό­κλη­ρος ο κατα­σταλ­τι­κός μηχα­νι­σμός (στρα­τός, αστυ­νο­μία κλπ.) δρα ενά­ντια στο λαό, με σκο­πό την περι­φρού­ρη­ση της εξου­σί­ας της αστι­κής τάξης και του συστή­μα­τός της💰💱💲, σε έναν αγώ­να ζωής ή θανά­του, αν δεν επι­λέ­ξει ακό­μη πιο αυταρ­χι­κές — |> ναζι­φα­σι­στι­κές) <|- λύσεις

Εκτός από τις οργα­νω­τι­κές λει­τουρ­γί­ες του κρά­τους, η επί­πλα­στη αυτο­τέ­λεια από την τάξη της οποί­ας είναι όργα­νο εξου­σί­ας, συγκα­λύ­πτει ακρι­βώς αυτό που είναι. Δηλα­δή όργα­νο εξου­σί­ας της, ακό­μη και στις πιο ανε­πτυγ­μέ­νες αστι­κο­δη­μο­κρα­τι­κές μορ­φές.

📍 Κυρί­αρ­χο ρόλο παί­ζει η λεγό­με­νη δημό­σια / κρα­τι­κή εξου­σία, δηλα­δή το σύστη­μα οργά­νων και θεσμών που συγκρο­τούν τον ΚΡΑΤΙΚΟ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟ και πρώτ’ απ’ όλα τον ΚΑΤΑΣΤΑΛΤΙΚΟ, όπως στρα­τός, αστυ­νο­μία, δικα­στή­ρια, φυλα­κές, ΕΥΠ, «αντι­τρο­μο­κρα­τι­κή» … «ΕΛΑΣ & ΜΕΑ για μια Ελλά­δα νέα» κλπ. που εξα­σφα­λί­ζουν την πολι­τι­κο-οικο­νο­μι­κή κυριαρ­χία, όπως και η ύπαρ­ξη (αστι­κού) ΔΙΚΑΙΟΥ, δηλα­δή των ΝΟΜΩΝ, που καθο­ρί­ζουν και το πλαί­σιο λει­τουρ­γί­ας της κοι­νω­νί­ας και έχουν καθιε­ρω­θεί και επι­κυ­ρω­θεί από το κράτος.

📍Εν ολί­γοις στον καπι­τα­λι­σμό τα σώμα­τα ασφα­λεί­ας, ο στρα­τός κλπ. αλλά και η δικαιο­σύ­νη δεν μπο­ρεί παρά να υπη­ρε­τούν τα αφε­ντι­κά 💰💱💲,δηλ «το κέρ­δος του κεφα­λαιο­κρά­τη» 📌 … «και όχι 🚩το δίκιο του εργά­τη»

📍Όσο για τα διά­φο­ρα «χτυ­πή­μα­τα πελαρ­γού …Ντά­νιελ Σαν-Ματα­τζής 1–0» ‑που πολύ «έπαι­ξαν» αυτές τις μέρες καλό είναι να τα βλέ­που­με σε βάθος ‑dietro le quinte, πίσω από τα karate-kid και τη μυθο­πλα­σία ται­νιών Bruce Lee ή «τίγρης και δρά­κος» (όπου εμείς απο­λαύ­σα­με βασι­κά τα εφέ της), για­τί αλλιώς ΒΛΕΠΟΝΤΑΣ το ΔΕΝΤΡΟ🏴‍☠️, ΧΑΝΟΥΜΕ το ΔΑΣΟΣ💰

✔️ Ταξική βία & “πολιτική” τρομοκρατία

Με βάση τα παρα­πά­νω, οι (αστι­κές) κοι­νω­νί­ες μας εδραιώ­νουν το θετι­κο-δικαι­ι­κό τους σύστη­μα στην «καθο­λι­κή νομι­μο­ποι­η­τι­κή ισχύ του κρά­τους». Κατ’ αυτήν, ως «κοι­νω­νία των πολι­τών» απο­τε­λεί το μονα­δι­κό ιστο­ρι­κο-κοι­νω­νι­κό υπο­κεί­με­νο δικαί­ου, στο οποίο ο άνθρω­πος, σε συγκε­κρι­μέ­νη ιστο­ρι­κή στιγ­μή (εθε­λο­ντι­κά ή «κατ’ ανά­γκη»), εκχω­ρεί το δικαί­ω­μα του «νόμου και της τάξης», της τιμω­ρί­ας και ‑μαζί το απο­κλει­στι­κό δικαί­ω­μα της άσκη­σης της βίας. Πίσω όμως απ’ αυτά τα «έννο­μα», υπάρ­χει η άλλη όψη του νομί­σμα­τος, που απο­κα­λύ­πτει το συγκρου­σια­κό χαρα­κτή­ρα του συστή­μα­τος παρα­γω­γής, δια­νο­μής και κατα­νά­λω­σης, τον ταξι­κό χαρα­κτή­ρα του κρά­τους και στην ανα­γκαιό­τη­τα αναί­ρε­σης «των ηθι­κών και δικαι­ι­κών σκο­πών του»

📍 Ο ρόλος της βίας στην ιστο­ρία απο­τε­λεί, κεντρι­κό σημείο στην κοι­νω­νι­κή θεω­ρία του επι­στη­μο­νι­κού σοσια­λι­σμού📍

«Η βία, γρά­φει ο Μαρξ στο «Κεφά­λαιο», είναι «η μαμή κάθε παλαιάς κοι­νω­νί­ας που κυο­φο­ρεί μέσα της μια και­νού­ρια. Η ίδια απο­τε­λεί οικο­νο­μι­κή δύνα­μη». Με τη γνω­στή του φρά­ση πως «κλει­δί της ιστο­ρί­ας είναι ο συντη­ρη­τι­σμός των μαζών», έβα­λε τα θεμέ­λια της σκέ­ψης «μάζες-υπο­κεί­με­νο της ιστο­ρί­ας», η πολι­τι­κή συνει­δη­το­ποί­η­ση των οποί­ων απο­τε­λεί, κατά την άπο­ψή του, conditio sine qua non (ΣΣ |> εκ των ων ουκ άνευ) για την υλο­ποί­η­ση της νέας κοι­νω­νί­ας, που συγκε­κρι­με­νο­ποι­ή­θη­κε και πήρε «πρα­κτι­κό» ανα­τρε­πτι­κό χαρα­κτή­ρα από τον Λένιν, που ανέ­δει­ξε την επα­να­στα­τι­κή πρω­το­πο­ρία της εργα­τι­κής τάξης (το ΚΚ -«κόμ­μα νέου τύπου»).

Με τον ορι­σμό αυτό της βίας, ο Μαρξ δίνει το στίγ­μα της επα­να­στα­τι­κής βίας, την οποία και συν­δέ­ει άμε­σα με την ιστο­ρι­κή εξέ­λι­ξη της ανθρω­πό­τη­τας, τις οικο­νο­μι­κές σχέ­σεις, τις μορ­φές εξου­σί­ας που αυτές συνε­πά­γο­νται και τέλος με τη δια­δι­κα­σία συνει­δη­το­ποί­η­σης των μαζών.

Με το ίδιο πνεύ­μα θεω­ρού­σε το κρά­τος ως εργα­λείο βίας στα χέρια της άρχου­σας τάξης ‑τονί­ζο­ντας παράλ­λη­λα πως η πραγ­μα­τι­κή της δύνα­μη δε συνί­στα­το ούτε στη­ρι­ζό­ταν στη βία, αλλά στον έλεγ­χο της δια­δι­κα­σία παραγωγής.
Η ανα­γκαιό­τη­τα της βίαι­ης / ένο­πλης σύγκρου­σης με το πολι­τι­κό σύστη­μα, φαί­νε­ται και από τη ρήση του «το όπλο της κρι­τι­κής δεν μπο­ρεί να υπο­κα­τα­στή­σει την κρι­τι­κή των όπλων» (ΣΣ -|> χον­δροει­δής μηχα­νι­στι­κή μετα­φο­ρά απο­τε­λεί το σλό­γκαν του Μάο Τσε-Τουνγκ «η δύνα­μη απορ­ρέ­ει από την κάν­νη του κανο­νιού», πολύ επί­και­ρη ‑σε συν­δυα­σμό και με τον χαρα­κτη­ρι­σμό του ιμπε­ρια­λι­σμού σαν «χάρ­τι­νο τίγρη» για την σημε­ρι­νή ‑καπι­τα­λι­στι­κή Κίνα)

Σε κάθε περί­πτω­ση είναι δεδο­μέ­νο ‑και προ­φα­νές ότι το κεφα­λαιο­κρα­τι­κό σύστη­μα δε σκο­πεύ­ει να παραι­τη­θεί εθε­λο­ντι­κά από την οικο­νο­μι­κή και πολι­τι­κή εξου­σία του και θα χρη­σι­μο­ποι­ή­σει με κάθε τρό­πο τους μηχα­νι­σμούς κατα­στο­λής που δια­θέ­τει (αστυ­νο­μία — στρα­τός, αλλά και ‑Γκε­μπε­λι­κός συχνά, έλεγ­χος της πλη­ρο­φο­ρί­ας, ΜΜΕ, ΜΚΔ κλπ)

✔️ «Η βία είναι η μαμή κάθε παλιάς κοι­νω­νί­ας όταν αυτή εγκυ­μο­νεί τη νέα. Η ίδια η βία είναι οικο­νο­μι­κή δύνα­μη» (Κ. Μαρξ)

Οι κομ­μου­νι­στές είναι αντί­θε­τοι και πολέ­μιοι κάθε μορ­φής ατο­μι­κής «τρο­μο­κρα­τί­ας» και τυχο­διω­κτι­σμού, υπε­ρα­σπί­ζο­νται όμως το δικαί­ω­μα της εργα­τι­κής τάξης και του λαού να χρη­σι­μο­ποι­ή­σουν κάθε μορ­φή πάλης για να καμ­φθεί η εκδή­λω­ση κρα­τι­κής βίας που στρέ­φε­ται ενά­ντια στο λαϊ­κό κίνημα.

Ο Μαρξ όμως
Μας έδει­ξε
Τους νόμους της ιστορίας
Κι έβα­λε το προλεταριάτο
Στο τιμό­νι μπροστά
Τα βιβλία του Μαρξ
δεν είναι του τύπου στοιχεία,
δεν είναι στή­λες γεμά­τες στε­γνούς αριθμούς.
Ο Μαρξ έτα­ξε ορθόν τον εργά­τη στην πορεία
μέσα σε φάλαγ­γες πιο σφικτές
Κι απ’ τους σφι­χτούς ζυγούς
οδη­γού­σε τις φάλαγγες
και φώνα­ξε:
σωστά πολε­μά­τε
Βλ. Μαγια­κόφ­σκι

📍 Ο Λένιν στην αντιπαράθεσή του με τους οπαδούς της ατομικής τρομοκρατίας 📍

«Η σοσιαλ­δη­μο­κρα­τία θα συνι­στά πάντα την απο­φυ­γή του τυχο­διω­κτι­σμού και θα ξεσκε­πά­ζει αλύ­πη­τα τις αυτα­πά­τες που κατα­λή­γουν ανα­πό­φευ­κτα στην πλή­ρη απο­γο­ή­τευ­ση. Πρέ­πει να θυμού­μα­στε ότι το επα­να­στα­τι­κό κόμ­μα τότε μονά­χα είναι άξιο του ονό­μα­τός του, όταν καθο­δη­γεί στην πρά­ξη το κίνη­μα της επα­να­στα­τι­κής τάξης. Πρέ­πει να θυμού­μα­στε πως κάθε λαϊ­κό κίνη­μα παρου­σιά­ζει ατε­λεί­ω­τη ποι­κι­λία μορ­φών, επε­ξερ­γα­ζό­με­νο συνε­χώς νέες, απορ­ρί­πτο­ντας τις παλιές, τρο­πο­ποιώ­ντας είτε συν­δυά­ζο­ντας παλιές και νέες μορ­φές. Και χρέ­ος μας είναι να παίρ­νου­με ενερ­γό μέρος σ’ αυτό το προ­τσές της επε­ξερ­γα­σί­ας των μεθό­δων και των μέσων πάλης».
📍 Χωρίς επα­να­στα­τι­κή βία, έλε­γε ο Λένιν για την Οκτω­βρια­νή Επα­νά­στα­ση, το προ­λε­τα­ριά­το δεν μπο­ρού­σε να νική­σει. Απο­τε­λού­σε όμως απα­ραί­τη­τη και δικαιο­λο­γη­μέ­νη μέθο­δο σε ορι­σμέ­νες μόνο στιγ­μές της, μόνο όταν υπήρ­χαν ορι­σμέ­νες και ειδι­κές συν­θή­κες, «…ενώ η οργά­νω­ση των προ­λε­τα­ρια­κών μαζών, η οργά­νω­ση των εργα­ζο­μέ­νων ήταν και παρα­μέ­νει η πολύ πιο βαθιά, μόνι­μη ιδιό­τη­τα αυτής της επα­νά­στα­σης και όρος της νίκης της … η πιο βαθιά πηγή των νικών της»

📍 Η ιστο­ρία έχει δεί­ξει ότι καμιά κοι­νω­νι­κή επα­νά­στα­ση δεν πραγ­μα­το­ποιεί­ται δίχως μαζι­κή πολι­τι­κή δρά­ση, δίχως άσκη­ση επα­να­στα­τι­κής βίας, ακό­μη και ένο­πλης λαϊ­κής πάλης όταν το κρά­τος των εκμε­ταλ­λευ­τών στρέ­φει όλους τους μηχα­νι­σμούς του, ιδε­ο­λο­γι­κούς, πολι­τι­κούς και στρα­τιω­τι­κούς για την κατα­στο­λή της θέλη­σης του λαού. Ο βαθ­μός και οι μορ­φές της βίας όμως πάντα καθο­ρί­ζο­νται κυρί­ως από το βαθ­μό και τις μορ­φές επί­θε­σης των κυρί­αρ­χων τάξεων.

Την πόρ­τα αν δεν ανοί­γει, τη σπαν, σας είπα.
Τι στέ­κε­στε, τι γέρ­νε­τε σκυφτοί;
Λαέ σκλά­βε, δει­λέ, ανα­νιώ­σου, χτύπα!
Και κέρ­δι­σε μονά­χος το ψωμί
Κ. Χατζό­που­λος — 1920

Η τρομοκρατική βία δεν μπορεί σε καμιά περίπτωση να υποκαταστήσει την επαναστατική πράξη των συνειδητοποιημένων μαζών και με την έννοια αυτή δε νομιμοποιείται πολιτικά.

✔️  Πολύ περισ­σό­τε­ρο σήμε­ρα που η δύνα­μη του συστή­μα­τος δε συνί­στα­ται τόσο και απο­κλει­στι­κά  στην ύπαρ­ξη κατα­σταλ­τι­κών μηχα­νι­σμών όσο στις διά­φο­ρες μορ­φές «συμ­βο­λι­κής βίας», όπως πχ. ο κατα­να­λω­τι­σμός, η μόδα και πάνω απ’ όλα τα Μέσα Μαζι­κής Επι­κοι­νω­νί­ας γενι­κά και της τηλε­ό­ρα­σης + ΜΚΔ ειδι­κό­τε­ρα, που απο­τε­λούν και τα πλέ­ον απο­τε­λε­σμα­τι­κά μέσα συνει­δη­τής χει­ρα­γώ­γη­σης και ενσω­μά­τω­σης των μαζών στη λογι­κή του συστή­μα­τος.

◾ Οι “μπαχαλάκηδες”🏴

Πίσω από τους «αντιε­ξου­σια­στές» με τις μαύ­ρες κου­κού­λες και τα «περιε­κτι­κά» σακί­δια στην πλά­τη δεν είναι τόσο και κατ’ εξο­χή τα μέλη μιας από τις λίγες (10–15) «οργα­νώ­σεις», που δεν αριθ­μούν πάνω από καμιά 300αριά νομά­τους, αλλά οι μηχα­νι­σμοί του οργα­νω­μέ­νου κρά­τους και παρα­κρά­τους που στα γεγο­νό­τα του Μαΐ-2010 (τη μέρα με τους 3 νεκρούς στη Marfin Στα­δί­ου) και στη συνέ­χεια τον Οκτ-2011, όταν «μαύ­ρο μπλοκ», από το «που­θε­νά» με πάνω 2.000 βγή­κε από το σταθ­μό του ΗΣΑΠ στο Μονα­στη­ρά­κι ανέ­βη­κε οργα­νω­μέ­να στο Σύνταγ­μα, χωρί­στη­κε μεθο­δι­κά σε ομά­δες (Β. Σοφί­ας, Αμα­λί­ας κλπ) με τις εμπρο­σθο­φυ­λα­κές των ομά­δων κρού­σης να ξεφυ­τρώ­νουν μέσα από τους «Δεν Πλη­ρώ­νω».
✔️ Αφού δοκί­μα­σαν ‑χωρίς επι­τυ­χία, να παρει­σφρή­σουν και στο ΠΑΜΕ, ξεκί­νη­σαν τις «τρι­βές» στην Καρα­γιώρ­γη Σερ­βί­ας, ‑καμιά 40αριά ήταν αυτοί (μπρο­στά στο ΤΕΕ) με την αστυ­νο­μία, που ως συνή­θως βρί­σκε­ται «σε σύγ­χι­ση», ενώ κάθε τόσο «μπρα­τσω­μέ­νοι» με πολι­τι­κά έκα­ναν ανε­νό­χλη­τοι συνεν­νο­ή­σεις.
✔️ Και ενώ η αστυ­νο­μία «απω­θή­θη­κε» οι δυνά­μεις περι­φρού­ρη­σης του ΠΑΜΕ κρα­τού­σαν οργα­νω­μέ­να τα μπλοκ τους μέσα σε βρο­χή από πέτρες, μάρ­μα­ρα και μολό­τοφ, με τα ΜΑΤ & ΜΕΑ (για μια Ελλά­δα νέα) να παρα­κο­λου­θούν με απά­θεια και να μην επεμ­βαί­νουν (βλ & Ριζο­σπά­στης 23-Οκτ-2011, 25-Οκτ-2011 & επόμενους
Ήταν τότε που το «ΒΗΜΑ» έγρα­φε 🔻
Το ΚΚΕ (…) είναι αυτό που σε κάθε περί­πτω­ση απερ­γιών ή κοι­νω­νι­κών συγκρού­σε­ων νομι­μο­ποιεί την άσκη­ση βίας. Είναι τα μέλη του που μπλο­κά­ρουν με κάθε θεμι­τό και αθέ­μι­το μέσο υπουρ­γεία, πανε­πι­στή­μια, λιμά­νια, αερο­δρό­μια, επι­χει­ρή­σεις, διό­δια, χωρίς να ενδια­φέ­ρο­νται για τις συνέ­πειες (…) Η αντι­συ­στη­μι­κή λογι­κή που κυριαρ­χεί στην Αρι­στε­ρά (…) εκτρέ­φει και υπο­θάλ­πει εκ των πραγ­μά­των τη βία» (Σ. Πολυμήλης).
…το «ΕΘΝΟΣ» 🔻
Οι κου­κου­λο­φό­ροι και οι μπα­χα­λά­κη­δες δεν απο­τε­λούν περι­θω­ρια­κό φαι­νό­με­νο, ούτε είναι προ­βο­κά­το­ρες και κινού­με­να της αστυ­νο­μί­ας “για να συκο­φα­ντή­σουν το λαϊ­κό κίνη­μα και το ΚΚΕ” (…) Εκμε­ταλ­λεύ­ο­νται μια διά­χυ­τη ατμό­σφαι­ρα ανο­μί­ας, ζουν και ανα­πνέ­ουν κάτω από την ομπρέ­λα του συν­θή­μα­τος της ανυ­πα­κο­ής (…) τι νόμι­ζε το ΚΚΕ, ότι θα προ­πα­γαν­δί­ζει αφο­ρο­λό­γη­τα την ανυ­πα­κοή (…) πρέ­πει να κατά­λα­βαν (;) ότι όταν ανοί­ξεις τον ασκό του Αιό­λου της ανο­μί­ας δεν μένει τίπο­τα όρθιο (…) Δεν είναι δου­λειά της περι­φρού­ρη­σης του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ η αντι­με­τώ­πι­ση των κου­κου­λο­φό­ρων στις πορεί­ες (…) αυτοί που τους θαυ­μά­ζουν για την οργά­νω­σή τους πρέ­πει να αντι­λη­φθούν ότι μια τέτοια υπο­κα­τά­στα­ση της πολι­τεί­ας θα οδη­γή­σει με μαθη­μα­τι­κή ακρί­βεια σε πολ­λά ανθρώ­πι­να θύμα­τα» (Ν. Μπίστης)
… στη «Ζού­γκλα» 22-Οκτ, 🔻
ο δημο­σιο­λό­γος της στην κου­κού­λα Μ. Τρια­ντα­φυλ­λό­που­λος ξεπέ­ρα­σε ακό­μα και τον εαυ­τό του στην προ­στα­σία των προ­βο­κα­τό­ρων και τη συκο­φά­ντη­ση του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ (πλέ­κο­ντας βρώ­μι­κα σενά­ρια περί συνερ­γα­σιών του ΠΑΜΕ με την αστυ­νο­μία, και όταν η Αλέ­κα Παπα­ρή­γα παρε­νέ­βη στην εκπο­μπή, κατέ­φυ­γε σε έναν οχε­τό ενά­ντια στο ΚΚΕ …ούτε λίγο ούτε πολύ, είπε ότι «τα παι­διά που συγκρού­στη­καν με το ΠΑΜΕ είναι εργα­ζό­με­νοι», βάζο­ντας τους προ­βο­κά­το­ρες στην ίδια μοί­ρα με τους δια­δη­λω­τές και πως «είναι λυπη­ρό ο πολί­της να βλέ­πει τους εργα­ζό­με­νους να συγκρού­ο­νται»! και κατέ­λη­ξε λέγο­ντας ότι το ΚΚΕ «στο παρελ­θόν κρέ­μα­σε στον αέρα κομ­μου­νι­στές τους οποί­ους ήρθα­τε τώρα να τους τιμή­σε­τε», μιλώ­ντας για τις πρό­σφα­τες απο­κα­τα­στά­σεις που περι­λάμ­βα­νε η τότε από­φα­ση της Πανελ­λα­δι­κής Συν­διά­σκε­ψης του Κόμματος

Η «17 Νοέμ­βρη» ‑που υπήρ­ξε «άλλου παπά ευαγ­γέ­λιο» στην 25ετία της δρά­σης της (1975–2000) πραγ­μα­το­ποιεί 23 δολο­φο­νί­ες και περί­που 35 τυφλά χτυ­πή­μα­τα (από­πει­ρες, ληστεί­ες τρα­πε­ζών, βομ­βι­στι­κές επι­θέ­σεις, χτυ­πή­μα­τα με ρου­κέ­τες, αρπα­γές όπλων και πυρο­μα­χι­κών κλπ)

✔️  Είναι η ίδια περί­ο­δος, που η ατο­μι­κή ‑τυφλή βία, δίνει και παίρ­νει στην Ευρώπη

Rote Armee Fraktion [RAF] |> Φρά­ξια Κόκ­κι­νος Στρατός

Έδρα­σε στη Γερ­μα­νία, γνω­στή και ως «Ομά­δα Μπά­α­ντερ-Μάιν­χοφ»
Μετα­ξύ των ιδρυ­τών της, το 1970 ήταν ο Andreas Baader, αργό­τε­ρα εμφα­νί­στη­κε η Ulrike Meinhof ‑που πιά­στη­κε το 1972, δικά­στη­κε το 1974 και βρέ­θη­κε κρε­μα­σμέ­νη ‑δολο­φο­νη­μέ­νη στο «λευ­κό» κελί της το 1976
Υπήρ­ξε οργά­νω­ση του «αντάρ­τι­κου πόλε­ων», με βομ­βι­στι­κές επι­θέ­σεις κά., κηρύσ­σο­ντας «τον ένο­πλο αγώ­να για την εξου­δε­τέ­ρω­ση του καπι­τα­λι­στι­κού και ιμπε­ρια­λι­στι­κού κρα­τι­κού μηχα­νι­σμού» με ανα­φο­ρές στον «Ιαπω­νι­κού Κόκ­κι­νο Στρα­τό» ως «φόρος τιμής στον Κόκ­κι­νο Στρα­τό» ‑το Σοβιε­τι­κό Κόκ­κι­νο Στρατό
Οι ηγέ­τες της Μπά­α­ντερ, Ένσλιν και Ράσπε πέθα­ναν σε συν­θή­κες απο­μό­νω­σης στα περί­φη­μα «λευ­κά κελιά» της φυλα­κής του Σταμ­χάιμ το 1977.

Οι «Brigate Rosse» — Ερυ­θρές Ταξιαρ­χί­ες οργά­νω­ση που έδρα­σε στην Ιτα­λία.
Η δρά­ση της περιε­λάμ­βα­νε δολο­φο­νί­ες, απα­γω­γές και ληστεί­ες με στό­χο την απο­στα­θε­ρο­ποί­η­ση και “δημιουρ­γία ενός «επα­να­στα­τι­κού» κρά­τους μέσα από τον ένο­πλο αγώ­να” και πρό­τυ­πα τις λατι­νο­α­με­ρι­κά­νι­κες ομά­δες αντάρ­τι­κου πόλης.
Έγι­ναν «διά­ση­μες» ‑μετα­ξύ άλλων για την απα­γω­γή και τη δολο­φο­νία του πρώ­ην πρω­θυ­πουρ­γού Άλντο Μόρο το 1978. Είχε προη­γη­θεί η strategia della tensione, με τις εκα­τόμ­βες των νεκρών (που ξεκί­νη­σε με τη βομ­βι­στι­κή επί­θε­ση 12-Δεκ-1969 + τέσ­σε­ρις ακό­μα την ίδια μέρα σε Ρώμη — Μιλά­νο), εν μέσω μεγά­λων κινη­το­ποι­ή­σε­ων από τα συν­δι­κά­τα στις μεγά­λες ιτα­λι­κές αυτο­κι­νη­το­βιο­μη­χα­νί­ες με τους εργά­τες να ανα­στέλ­λουν τη λει­τουρ­γία των εργο­στα­σί­ων ζητώ­ντας μεί­ω­ση του ωρα­ρί­ου και αύξη­ση των μισθών και δια­σταύ­ρω­ση με τους φοι­τη­τι­κούς αγώ­νες, που από τότε συγκρο­τούν κοι­νό αντι­κυ­βερ­νη­τι­κό μέτωπο

…
Και, κάπως έτσι, φτά­νου­με στις πρώ­τες αερο­πει­ρα­τεί­ες …στο 2001 με τους δίδυ­μους πύρ­γους ‑που απο­τέ­λε­σαν την αφορ­μή για τη νέα pax americana του τρό­μου και στα σημε­ρι­νά αδιέ­ξο­δα των τυφλών χτυ­πη­μά­των των λεγό­με­νων «φοντα­με­ντα­λι­στών» κλπ.

Ο ανα­γνώ­στης ας βγά­λει τα συμπε­ρά­σμα­τά του -πρώ­τα με το νου και μετά με την καρ­διά: ποτέ και που­θε­νά η ατο­μι­κή ένο­πλη επί­θε­ση στο αστι­κό κρά­τος, “μεγά­λης” ή “μικρής” «ισχύ­ος» ανε­ξάρ­τη­τα από αφε­τη­ρί­ες, «ευγε­νείς» σκο­πούς, προ­θέ­σεις και ιδε­ο­λο­γή­μα­τα δεν απέ­βη σε όφε­λος των λαών. Πολύ περισ­σό­τε­ρο δεν απο­τέ­λε­σε λύση, αντί­θε­τα υπήρ­ξε έτσι ή αλλιώς βού­τυ­ρο στο ψωμί των εκά­στο­τε δυνα­στών των λαών

πηγές — [δεί­τε] (ενδει­κτι­κά)

• ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ — ΠΟΛΕΜΟΣ — ΤΑΞΙΚΗ ΠΑΛΗ Βία και ταξι­κή πάλη
• Ατέ­χνως» «ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΕΝΤΑΣΗΣ» & «STRAGE DI STATO» Όταν το αστι­κό κρά­τος δεί­χνει τα δόντια του 
• Για­τί ασχο­λού­νται με την «επα­να­στα­τι­κή βία»;
• επί­σης … Τρομοκρατία,πόλεμος, ΤΑΞΙΚΗ ΠΑΛΗ ΕΙΔΙΚΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ του «Ρ»

Επι­μέ­λεια  Ομά­δα ¡H.lV.S!

Επι­κοι­νω­νία — [ FaceBook |>1<|-|>2<| ] — Blog

Ομάδα ¡H.lV.S!

• Σκο­πός μας είναι η προ­ώ­θη­ση της δια­λε­κτι­κής – υλι­στι­κής σκέ­ψης στη βάση του Μαρ­ξι­σμού – Λενι­νι­σμού του Επι­στη­μο­νι­κού Σοσια­λι­σμού και του Προ­λε­τα­ρια­κού Διε­θνι­σμού, ανταλ­λάσ­σο­ντας γνώ­σεις, υλι­κό, σκέ­ψεις κι από­ψεις πάνω στην κοσμο­θε­ω­ρία μας, τη στρα­τη­γι­κή και την ιστο­ρι­κή αλή­θεια, που όπως είπε ο Λένιν κι επα­νέ­λα­βε ο Γκράμ­σι, είναι επα­να­στα­τι­κή – αντικειμενική
• Θεω­ρού­με τον Σοσιαλισμό–Κομμουνισμό ανα­γκαίο και επί­και­ρο όσο ποτέ, βάζο­ντας στο μικρο­σκό­πιο και τη συσ­σω­ρευ­μέ­νη πεί­ρα στις χώρες που οικο­δο­μή­θη­κε ο Σοσια­λι­σμός, όπου έγι­νε και η πρώ­τη έφο­δος στον ουρανό
• |> Επι­κοι­νω­νία – [ FaceBook |>1<|-|>2<| ] – Blog