Τα έργα των κομμουνιστών δημάρχων και οι κραυγές των δουλικών

Σχο­λιά­ζει ο Ηρα­κλής Κακα­βά­νης //

Δια­ψεύ­στη­καν οι κρυ­φές ελπί­δες δια­φό­ρων για απο­τυ­χία των κομ­μου­νι­στών δημάρ­χων (κρυ­φο­γε­λού­σαν, τι θα μπο­ρού­σαν να κάνουν σε ένα τόσο ασφυ­κτι­κό πλαί­σιο… θα εκτε­θούν και οι ίδιοι και το κόμ­μα τους)

Οι κομου­νι­στές δήμαρ­χοι έδει­ξαν τι θα μπο­ρού­σε να γίνει αν οι ο λαός είχε την εξου­σία. Έκα­ναν κάθε τι που μπο­ρού­σαν για να αμβλύ­νουν τις συνέ­πειες στα φτω­χά λαϊ­κά στρώ­μα­τα από τα βάρ­βα­ρα χτυ­πή­μα­τα της αντι­λαϊ­κής πολι­τι­κής. Στά­θη­καν στο πλευ­ρό των εργα­ζο­μέ­νων, των συν­δι­κά­των, των λαϊ­κών επι­τρο­πών, στους φορείς της εκπαί­δευ­σης, του αθλη­τι­σμού και του πολιτισμού.

Εν τέλει κατα­ξιώ­θη­καν ακό­μη περισ­σό­τε­ρο στη συνεί­δη­ση των δημο­τών, ως κομ­μου­νι­στές δήμαρ­χοι και απο­τε­λούν πλέ­ον …κακό παράδειγμα.

Γι’ αυτό, όσοι κρυ­φο­γε­λού­σαν, πέρα­σαν στην κατά μέτω­πο επί­θε­ση απο­κα­λύ­πτο­ντας ταυ­τό­χρο­να ότι και στην τοπι­κή αυτο­διοί­κη­ση συγκρού­ο­νται δύο δια­φο­ρε­τι­κές ταξι­κές πολι­τι­κές. Από τη μία οι υπε­ρα­σπι­στές μια βάρ­βα­ρης ταξι­κής πολι­τι­κής προς όφε­λος των λίγων και από την άλλη οι κομ­μου­νι­στές που λόγω και έργω υπε­ρα­σπί­ζο­νται τα φτω­χά λαϊ­κά στρώ­μα­τα και δεί­χνουν μια άλλη προ­ο­πτι­κή ανά­πτυ­ξης με κέντρο τον άνθρω­πο και τις ανά­γκες του και όχι την κερ­δο­φο­ρία του κεφαλαίου.

Αυτό συμ­βαί­νει αυτή την περί­ο­δο στην Πάτρα, από τη μία η δημο­τι­κή αρχή (Λαϊ­κή Συσπεί­ρω­ση — κομ­μου­νι­στές) και από την άλλη το πολι­τι­κό προ­σω­πι­κό της αστι­κής τάξης (με τη συμ­βο­λή των συστη­μι­κών τοπι­κών μέσων ενη­μέ­ρω­σης). Από τον πρώ­ην κνί­τη βου­λευ­τή του ΣΥΡΙΖΑ Ανδρέα Ριζού­λη μέχρι τον (δια­χρο­νι­κά) ακρο­δε­ξιό Νίκο Νικο­λό­που­λο. Την ίδια πολι­τι­κή υπη­ρε­τούν, τα ίδια άθλια επι­χει­ρή­μα­τα χρη­σι­μο­ποιούν. Σκο­πός ο ίδιος . Να αλλά­ξει ο δήμος χέρια, όχι μόνο για­τί η δημο­τι­κή αρχή Πάτρας είναι κακό παρά­δειγ­μα σε επί­πε­δο συμ­βο­λι­σμού, αλλά και επει­δή θέλουν να βάλουν στο παι­χνί­δι των δημο­τι­κών έργων μεγά­λα επι­χει­ρη­μα­τι­κά συμ­φέ­ρο­ντα. Η νυν δημο­τι­κή αρχή μετά από πίε­ση έχει εξα­σφα­λί­σει αρκε­τά χρή­μα­τα για μεγά­λα έργα τα οποία ορέ­γο­νται πολ­λοί, και με τη Λαϊ­κή Συσπεί­ρω­ση στο τιμό­νι του Δήμου δεν έχουν καμία τύχη.  Έχει δεί­ξει η νυν δημο­τι­κή αρχή ότι υπάρ­χει τρό­πος να γίνο­νται χρή­σι­μα για το λαό έργα χωρίς να «τρώ­νε» οι εργο­λά­βοι. Και βέβαια το μεγά­λο φιλέ­το, το λιμά­νι και το παρα­λια­κό μέτω­πο, πεδίο σύγκρου­σης, κοι­νω­νι­κών και ταξι­κών συμφερόντων.

Δεν είναι μόνο η Πάτρα. Επι­θέ­σεις δέχτη­καν (και είναι βέβαιο θα εντα­θούν όσο πλη­σιά­ζου­με στις εκλο­γές) και οι άλλοι κομ­μου­νι­στές δήμαρ­χοι οι οποί­οι τήρη­σαν την υπό­σχε­ση στους δημό­τες τους ότι θα κρα­τή­σουν καθα­ρή στά­ση αντι­πο­λί­τευ­σης προς τα κεντρι­κά όργα­να της καπι­τα­λι­στι­κής εξου­σί­ας και στο πλαί­σιο των ασφυ­κτι­κών θεσμών και οικο­νο­μι­κών πόρων, οργα­νώ­νουν τη διεκ­δί­κη­ση, τη λαϊ­κή κινη­το­ποί­η­ση και δρά­ση σε όφε­λος των αδι­κη­μέ­νων, των λαϊ­κών στρω­μά­των των πόλε­ών τους.

_________________________________________________________________________________________________________

Ηρακλής Κακαβάνης —  Δημοσιογράφος — Συγγραφέας. Σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Από το 1991 έως το 2013 εργάστηκε στον Ριζοσπάστη. Από το 2013 αρθρογραφεί σε διαδικτυακά Μέσα. Από το 2010 συνεργάτης του περιοδικού «Θέματα Παιδείας».
Facebook