Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Τα είδη των φασιστών

Γρά­φει ο 231Ο net //

Συνή­θως όταν σκέ­φτε­σαι τη λέξη «φασί­στας» σου έρχε­ται στο μυα­λό η εικό­να ενός γερο­δε­μέ­νου σκίν­χεντ, γύρω στα 30–35. Φορά­ει φλάι, έχει χτυ­πή­σει και δυο σβά­στι­κες στα μπρά­τσα και περ­πα­τά­ει σαν πάπια. Λίγο το στε­νό, κολ­λη­τό παντε­λό­νι, λίγο οι κόθορ­νοι που φορά­νε για παπού­τσια, λίγο οι μυι­κές δυσπλα­σί­ες από τα γυμνα­στή­ρια, το σώμα τους γίνε­ται μια περί­ερ­γη μάζα κρέ­α­τος. Όμως τα πράγ­μα­τα δεν είναι ακρι­βώς έτσι. Αυτό είναι μόνο ένα από τα είδη των φασι­στών που κυκλο­φο­ρούν μαζι­κά στη χώρα μας. Ας δού­με και τα υπόλοιπα:

Ο βασιλοχουντικός νοικοκυραίος

Τώρα είναι γύρω στα 60. Ως μικρό παι­δί επί χού­ντας γαλου­χή­θη­κε με …τας ιδέ­ας της επα­να­στά­σε­ως και το μίσος για τους αναρ­χο­κομ­μου­νι­στο­συμ­μο­ρί­τες. Από μικρός εργα­ζό­ταν, στα καλά χρό­νια της μετα­πο­λί­τευ­σης φρό­ντι­ζε να κερ­δί­ζει από όπου μπο­ρού­σε. Έστη­σε ένα μικρο­μά­γα­ζο, εκμε­ταλ­λεύ­τη­κε την χρυ­σή περί­ο­δο της οικο­νο­μι­κής ανά­πτυ­ξης, ξέχα­σε να κόβει απο­δεί­ξεις, χρη­σι­μο­ποί­η­σε όποιο παρά­θυ­ρο βρή­κε σε νόμους και έζη­σε το όνει­ρό του. Αγό­ρα­σε μια Μερ­τσε­ντές και την πήγαι­νε στο χωριό για να την δού­νε οι παλιοί γνω­στοί και να σκά­σουν από τη ζήλια. Όπο­τε έβλε­πε κάτι που δεν του άρε­σε μονο­λο­γού­σε «που ‘σαι ρε Παπα­δό­που­λε» και ένιω­θε ένα δέος κάθε φορά που κάποιο από τα παι­διά του Γλύξ­μπουργκ παντρευό­ταν. Τώρα βγή­κε από το καβού­κι του και άρχι­σε να φωνά­ζει δυνα­τά αυτά που μέχρι πριν λίγα χρό­νια ψιθύ­ρι­ζε. Ξέφυ­γε από την προ­σκόλ­λη­σή του στην ΝΔ και στο ΠΑΣΟΚ και πλέ­ον μπο­ρεί να ψηφί­ζει Χρυ­σή Αυγή χωρίς ντροπή.

Ο ψαγμένος ουφολόγος

Από μικρός ένιω­θε δια­φο­ρε­τι­κός. Έβλε­πε σημά­δια που δεν έβλε­παν οι άλλοι. Πήγαι­νε σχο­λείο και όταν ο Λυκειάρ­χης αρνού­νταν να συναι­νέ­σει στον καθιε­ρω­μέ­νο περί­πα­το, αυτός μόνο κατα­λά­βαι­νε πως αυτό είναι δάκτυ­λος των Εβραί­ων. Μεγα­λώ­νο­ντας και όταν απέ­κτη­σε δικό του εισό­δη­μα βάλ­θη­κε να το ξοδέ­ψει κάνο­ντας πλού­σιο τον Βελό­που­λο, τον Λια­κό­που­λο και τους υπό­λοι­πους τηλε­πω­λη­τές πατρί­δας. Έτσι, έμα­θε πως εβραί­οι που μας ψεκά­ζουν, είναι αυτοί που για κάποιον άγνω­στο λόγο φοβού­νται μήπως το ελλη­νι­κό γένος ανυ­ψω­θεί και κατα­κτή­σει τον πλα­νή­τη. Έτσι, αρνού­νται πει­σμα­τι­κά να ανοί­ξουν τις πύλες της γης από όπου θα ξεπη­δή­σουν οι ΕΛ, οι εξω­γή­ι­νοι πρό­γο­νοι των ελλή­νων που παρα­κο­λου­θούν τα τεκται­νό­με­να από υπερ­σύγ­χρο­νους υπε­ρυ­πο­λο­γι­στές που δια­θέ­τουν και σχε­διά­ζουν, μαζί με τον Πού­τιν, να σώσουν την Ελλά­δα από την κρί­ση και να απε­λευ­θε­ρώ­σουν την ανθρω­πό­τη­τα από τον σιω­νι­στι­κό ζυγό. Ένας τέτοιος άνθρω­πος, μόνο φασί­στας θα μπο­ρού­σε να είναι και μόνο Χρυ­σή Αυγή θα μπο­ρού­σε να ψηφίζει.

Ο καυλο-φασίστας

Μικρός σε ηλι­κία και με προ­βλή­μα­τα κοι­νω­νι­κο­ποί­η­σης, ήθε­λε να εντα­χθεί σε μια ομά­δα. Αφού με το σχο­λείο δεν τα πολυ­κα­τά­φερ­νε και του φαί­νο­νταν δύσκο­λα τα μαθή­μα­τα, άρχι­ζε να ζωγρα­φί­ζει στο θρα­νίο του και να περι­μέ­νει το διά­λειμ­μα για να ξεμπου­κώ­σει. Γρά­φτη­κε και σε κάποιο σύν­δε­σμο για να μπο­ρεί να …γαμά­ει και να δέρ­νει, αλλά απο­γοη­τεύ­τη­κε για­τί μπά­λα έχει κάθε Κυρια­κή και οι καθη­με­ρι­νές δεν παλεύ­ο­νται χωρίς αδρε­να­λί­νη. Άσε που ακρί­βυ­νε και το εισιτήριο…

Αυτός, λοι­πόν, ο εύπλα­στος νέος μπο­ρεί να πιστέ­ψει ό,τι του πού­νε. Όπως πίστε­ψε τα παι­διά στο σύν­δε­σμο όταν του είπαν ότι 5 άτο­μα έδει­ραν 500 αντί­πα­λους οπα­δούς, έτσι πίστε­ψε ότι ο Χίτλερ ήταν φιλέλ­λη­νας και αγα­πού­σε την Ελλά­δα και αν δεν ήταν εκεί­νοι οι ψευ­το­α­ντι­στα­σια­κοί προ­δό­τες, τώρα η Ελλά­δα θα ήταν υπερ­δύ­να­μη. Αυτό το παι­δά­κι έγι­νε φασι­στά­κι εύκο­λα και θα το βρί­σκου­με μπρο­στά μας τα επό­με­να χρόνια.

Το εκκλησιαζόμενο πρόβατο

Ανή­κει στο ποί­μνιο της εκκλη­σί­ας. Προ­σπα­θεί από μικρός να ακο­λου­θή­σει έναν χρι­στια­νι­κό τρό­πο ζωής γι’ αυτό και το σεξ ακού­γε­ται για αυτόν/αυτήν σαν αμαρ­τία. Η κοι­λιά μεγα­λώ­νει, τα γυα­λιά πατο­μπού­κα­λα, η αραί­ω­ση στα μαλ­λιά έρχε­ται από νεα­ρή ηλι­κία. Ένας άκα­κος άνθρω­πος που κρύ­βει μέσα του την αγά­πη του χρι­στια­νι­κού λόγου και την αγα­θή τιμιό­τη­τα. Με την άνο­δο όμως του φασι­σμού αρχί­ζει και βρί­σκει συμπα­θη­τι­κές τις κινή­σεις των φου­σκω­τών παι­διών. Ίσως επη­ρε­ά­στη­κε περισ­σό­τε­ρο από τον Γαϊ­τά­νο ή κάποιον τρα­γό­πα­πα που εκθειά­ζει τους νεο­να­ζί. Όμως, όπως και να ‘χει, τέρ­μα τα καλά παι­διά. Τώρα ξύπνη­σε ο αδι­κη­μέ­νος φασί­στας μέσα του.

Ο κατά λάθος φασίστας

Επη­ρε­ά­στη­κε πολύ από τα βιβλία της ιστο­ρί­ας του δημο­τι­κού. Ένιω­σε περή­φα­νος που οι αρχαίο του πρό­γο­νοι ανα­κά­λυ­ψαν τα πάντα και ήταν καλύ­τε­ροι από τους άλλους. Μεγα­λώ­νο­ντας ήρθε σε επα­φή με τον αρχαίο ελλη­νι­κό πολι­τι­σμό και άρχι­σε να δια­βά­ζει με μανία ό,τι είχε σχέ­ση με τον αρχαιο­ελ­λη­νι­κό πολι­τι­σμό. Πάντα επι­βε­βαί­ω­νε ότι τα πάντα είχαν ανα­κα­λυ­φθεί από την Ελλά­δα. Με κάποιο περί­ερ­γο τρό­πο, και μετά από πολ­λά άλμα­τα σκέ­ψης, στο μυα­λό του αυτό μετα­φρα­ζό­ταν ως εξής: αφού ο Αρι­στο­τέ­λης είναι κορυ­φαί­ος φιλό­σο­φος πρέ­πει να φύγουν από εδώ οι Πακι­στα­νοί. Ή, αφού ο Σωκρά­της ήταν Έλλη­νας, πρέ­πει να ψοφή­σουν οι Εβραί­οι. Αυτό το είδος φασί­στα είναι κρί­μα, για­τί πέρα­σε μια αιω­νιό­τη­τα να δια­βά­ζει βιβλία που δεν κατα­λά­βαι­νε, ενώ είχε όλη την καλή διάθεση.

Η γριά φασίστω

Το αγα­πη­μέ­νο μου είδος. Ένα κρά­μα εκκλη­σί­ας, βασι­λι­κού παρελ­θό­ντος και δύσκο­λων παι­δι­κών χρό­νων, δημιούρ­γη­σαν μια υστε­ρι­κή μπά­μπω που μπο­ρεί να μην έχει δια­βά­σει ποτέ τίπο­τα παρα­πά­νω από συντα­γή μαγει­ρι­κής, όμως με βεβαιό­τη­τα γνω­ρί­ζει πως η Ελλά­δα είναι πρώ­τη παντού, οι αρχαί­οι Έλλη­νες ήταν κορυ­φαί­οι, ο Χρι­στός ήταν Έλλη­νας και οι ξένοι κακοί. Επί­σης γνω­ρί­ζει πως οι Αρι­στε­ροί και τα κουμ­μού­νια είναι εχθροί της πατρί­δος και έχουν βάλει σκο­πό της ζωής τους να την ξεκοι­λιά­σουν ένα βρά­δυ που θα κοι­μά­ται. Τέτοιες παρου­σί­ες βρί­σκει κανείς εύκο­λα στη λαϊ­κή και κυρί­ως στα ΜΜΜ, όταν με πολύ μεγά­λη άνε­ση το ελα­φρώς σκι­σμέ­νο κάθι­σμα γίνε­ται αφορ­μή για ένα πρω­ι­νό παρα­λή­ρη­μα μίσους. Αυτό είναι το μόνο είδος φασί­στα που θα στε­να­χω­ρη­θώ αν εκλεί­ψει για­τί, σε αντί­θε­ση με τα άλλα, είναι περισ­σό­τε­ρο αστείο από επικίνδυνο.

Ο φασίστας της διπλανής πόρτας

Μένει δίπλα σου, τον συνα­ντάς στο σού­περ μάρ­κετ, στο λεω­φο­ρείο, στο μετρό, στη δου­λειά. Είναι αυτός που δεν μιλά­ει ποτέ. Μόνο ακού­ει. Είναι αδιά­φο­ρο πως, αλλά έχει σχη­μα­τί­σει ήδη την άπο­ψη του, και δεν του την αλλά­ζει κανείς. Τόσα χρό­νια κρυ­βό­ταν στο ΠΑΣΟΚ και στη ΝΔ. Μάλ­λον έτρε­χε πίσω από όποιον του πετού­σε ένα κόκ­κα­λο. Τις πολι­τι­κές συζη­τή­σεις τις θεω­ρεί χαμέ­νο χρό­νο, αν και νομί­ζει πως για κάποιο περί­ερ­γο λόγο, συμ­φω­νούν όλοι μαζί του πως πρέ­πει να ρίξου­με ποντι­κο­φάρ­μα­κο στους 300. Κάθε­ται στον κανα­πέ και ξεφυ­σά­ει, απει­λεί πως ο λαός θα βγει στους δρό­μους και θα συντρί­ψει τους κλέ­φτες και τελι­κά κατα­λή­γει πως στη χού­ντα τα πράγ­μα­τα ήταν καλύ­τε­ρα. Όταν μεί­νει άνερ­γος εκνευ­ρί­ζε­ται με τους ξένους που του πήραν τη δου­λειά και τα βάζει με αυτούς και όχι με το αφε­ντι­κό του, το οποίο σέβε­ται και αγα­πά. Αυτό το είδος φασί­στα είναι το πιο μαζι­κό και το πιο επι­κίν­δυ­νο. Είναι αυτοί που απα­ντούν στο ερώ­τη­μα: από πού ξεφύ­τρω­σαν τόσοι φασί­στες στην Ελλάδα.

Ανα­δη­μο­σί­ευ­ση από το ιστο­λό­γιο 2310net

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο