Τα κάλαντα των άστεγων μαθητών

Τα παι­διά του 2ου Γυμνα­σί­ου Αρτέ­μι­δος τρα­γου­δούν σε Χρι­στου­γεν­νιά­τι­κο σκο­πό για τα προ­βλή­μα­τα που αντι­με­τω­πί­ζουν στο σχο­λείο τους, το οποίο στε­γά­ζε­ται απο­κλει­στι­κά σε κοντέι­νερ, παλιά (ληγ­μέ­να) και επικίνδυνα…

Οι στί­χοι των παι­διών τα λένε όλα :

Δήμαρ­χε, δήμαρ­χε κάνε το σωστό, λύσε επι­τέ­λους το κτιριακό !

Συν­θή­κες άθλιες, στις αίθου­σες αυτές, παρά­γκες έχουν γίνει επικίνδυνες !

Το πάτω­μα τρυ­πά, στά­ζει η ορο­φή, παρέα με μυρ­μή­γκια στην παράδοση !

Προ­αύ­λιο μικρό, ακα­τάλ­λη­λο, προ­σέ­χω όταν τρέ­χω να μην τραυματιστώ !

Δήμαρ­χε, δήμαρ­χε κάνε το σωστό, λύσε επι­τέ­λους το κτιριακό !

Εκδή­λω­ση εδώ, να κάνω δεν μπο­ρώ, ζητιά­νοι έχου­με γίνει δίπλα στο όμορο !

Πότε θα δω εγώ, σχο­λειό κανο­νι­κό, πηγαί­νω σε κοντέι­νερ απ’ το δημοτικό !

Χωρίς υπερ­βο­λή, ακού­στε το καλά, στα προ­κάτ ΔΕΝ ΛΗΓΕΙ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΧΡΟΝΙΑ !!!

Δήμαρ­χε, δήμαρ­χε κάνε το σωστό, λύσε επι­τέ­λους το κτιριακό !