Τα κάτεργα της Cosco και ο Μαρξ

Γρά­φει ο Νίκος Μότ­τας //

Δια­βά­ζου­με σε πρό­σφα­το δημο­σί­ευ­μα της «Καθη­με­ρι­νής»: “Σε μία από τις επι­κερ­δέ­στε­ρες και σημα­ντι­κό­τε­ρες επεν­δύ­σεις εκτός της Κίνας εξε­λίσ­σε­ται το λιμά­νι του Πει­ραιά για τον όμι­λο της Cosco Shipping Ports”. Όπως επι­ση­μαί­νε­ται στο άρθρο, κατά τη διάρ­κεια μόνο του πρώ­του εξα­μή­νου του 2018 η ελλη­νι­κή θυγα­τρι­κή ΣΕΠ (Σταθ­μός Εμπο­ρευ­μα­το­κι­βω­τί­ων Πει­ραιά) κατέ­γρα­ψε αύξη­ση της καθα­ρής κερ­δο­φο­ρί­ας κατά 25,8% σε 11,75 εκατ. ευρώ ενώ ο κύκλος εργα­σιών ενι­σχύ­θη­κε κατά 31% σε ετή­σια βάση αγγί­ζο­ντας τα 96 εκατ. ευρώ.

Ως «χαλί­φης» στο λιμά­νι του Πει­ραιά ο κινε­ζι­κός πολυ­ε­θνι­κός κολοσ­σός κάνει χρυ­σές μπιζ­νες, έχο­ντας τις πλά­τες της κυβέρ­νη­σης, των μέσων ενη­μέ­ρω­σης και του εργο­δο­τι­κού συν­δι­κα­λι­σμού. Κάθε διεκ­δί­κη­ση εκ μέρους των ταξι­κών σωμα­τεί­ων, κάθε προ­σπά­θεια οργά­νω­σης απερ­για­κής κινη­το­ποί­η­σης από τους εργα­ζό­με­νους αντι­με­τω­πί­ζε­ται αυτο­μά­τως ως «απει­λή» και μπαί­νει σε λει­τουρ­γία ένας ολό­κλη­ρος μηχα­νι­σμός κατα­στο­λής, χυδαί­ας προ­πα­γάν­δας, απει­λών, αλλά και βίας από τα γνω­στά φασι­στι­κά, χρυ­σαυ­γί­τι­κα μαντρό­σκυ­λα της εργο­δο­σί­ας που λυμαί­νο­νται την περιοχή. 

Στο ίδιο έργο θεα­τές βρε­θή­κα­με και σήμε­ρα, με την συντο­νι­σμέ­νη επί­θε­ση κρά­τους, μεγα­λο­ερ­γο­δο­σί­ας και μέσων ενη­μέ­ρω­σης απέ­να­ντι στην απερ­γία των εργα­ζό­με­νων στο μεγα­λύ­τε­ρο λιμά­νι της χώρας. Αυτή είναι η περι­βό­η­τη «δίκαιη ανά­πτυ­ξη» που θέλουν να επι­βάλ­λουν: εκα­τομ­μύ­ρια ευρώ κέρ­δη για τους μεγα­λο­ε­πεν­δυ­τές και συν­θή­κες γαλέ­ρας για τους εργα­ζό­με­νους, «ζεστό» χρή­μα για το κεφά­λαιο και ολο­έ­να και περισ­σό­τε­ρες θυσί­ες για το λαό. 

Τα κάτερ­γα της Cosco στον Πει­ραιά είναι ο καθρέ­φτης της καπι­τα­λι­στι­κής ανά­πτυ­ξης. Τέτοιας μορ­φής εργα­σια­κές γαλέ­ρες περι­λαμ­βά­νει το μέλ­λον που ευαγ­γε­λί­ζο­νται οι «σωτή­ρες» του αστι­κού πολι­τι­κού συστήματος.

Η βαρ­βα­ρό­τη­τα αυτής της ανά­πτυ­ξης, που έχει ως επί­κε­ντρο το καπι­τα­λι­στι­κό κέρ­δος, είναι πλέ­ον γνω­στή. Την είχε στη­λι­τεύ­σει με ιδιαί­τε­ρα χαρα­κτη­ρι­στι­κό τρό­πο ο Κ.Μαρξ: «Το κεφά­λαιο- έγρα­φε ο Μαρξ- το τρο­μά­ζει η έλλει­ψη κέρ­δους ή το πολύ μικρό κέρ­δος (…). Οταν το κεφά­λαιο έχει το ανά­λο­γο κέρ­δος, γίνε­ται τολ­μη­ρό. Με δέκα τα εκα­τό (10%) κέρ­δος αισθά­νε­ται τον εαυ­τό του σίγου­ρο και μπο­ρεί να το χρη­σι­μο­ποι­ή­σει κανείς παντού, με 20% γίνε­ται ζωη­ρό, με 50% γίνε­ται θετι­κά παρά­τολ­μο, με 100% τσα­λα­πα­τά­ει όλους τους ανθρώ­πι­νους νόμους, με 300% δεν υπάρ­χει έγκλη­μα που να μη ριψο­κιν­δυ­νεύ­σει να το πρά­ξει». («Το Κεφά­λαιο», τόμος 1, σελ. 785)

Να για­τί είναι μονό­δρο­μος για τους εργα­ζό­με­νους, για το λαό συνο­λι­κά, η πάλη για έναν άλλο δρό­μο ανά­πτυ­ξης, που θα έχει στο επί­κε­ντρο τις λαϊ­κές ανά­γκες και όχι το κέρ­δος. Είναι ο δρό­μος της αξιο­πρέ­πειας που θα πετά­ξει από την εξου­σία τα παρά­σι­τα, τους καπι­τα­λι­στές της κάθε «Cosco», ντό­πιους και ξένους, που ζουν από την εκμε­τάλ­λευ­ση του κόπου και του μόχθου της εργα­τι­κής τάξης, των λαϊ­κών στρω­μά­των, αυτών που παρά­γουν τον πλούτο.

____________________________________________________________________________

Νίκος Μόττας Γεννήθηκε το 1984 στη Θεσσαλονίκη. Είναι υποψήφιος διδάκτορας (Phd) Πολιτικής Επιστήμης, Διεθνών Σχέσεων και Ιστορίας. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Westminster του Λονδίνου και είναι κάτοχος δύο μεταπτυχιακών τίτλων (Master of Arts) στις διπλωματικές σπουδές (Παρίσι) και στις διεθνείς διπλωματικές σχέσεις (Πανεπιστήμιο Τελ Αβίβ). Άρθρα του έχουν δημοσιευθεί σε ελληνόφωνα και ξενόγλωσσα μέσα.