… «Επίπεδα ασφάλειας της ναυτιλίας» (;;) είναι αναρτημένα στην είσοδο των προβλητών ΙΙ και ΙΙΙ του Σταθμού Εμπορευματοκιβωτίων (ΣΕΜΠΟ) που υποτίθεται ότι αφορούν την …προστασία των εργαζομένων. Αυτά είναι τα εξής:
- «Επίπεδο ασφαλείας 1 – Κανονικό. Το σύνηθες επίπεδο λειτουργίας της εγκατάστασης».
Πώς καθορίζεται το «σύνηθες επίπεδο λειτουργίας»;
Προφανώς ανάλογα με την κερδοφορία της επιχείρησης -έτσι είναι πάντα “σύνηθες”, όπως κρινώς όταν σκοτώθηκε ο εργαζόμενος.
- «Επίπεδο ασφαλείας 2 – Αυξημένο. Το επίπεδο αυτό εφαρμόζεται για όσο χρόνο εκτιμάται ότι υπάρχει αυξημένος κίνδυνος να συμβεί ένα συμβάν που σχετίζεται με την ασφάλειας της εγκατάστασης ή των πλοίων που βρίσκονται σε διεπαφή με την εγκατάσταση».
Ποιος και πώς θα το εκτιμήσει όταν το λιμάνι δουλεύει ακατάπαυστα με αυξημένους ρυθμούς διακίνησης εμπορευμάτων 24 ώρες το 24ωρο;
- «Επίπεδο ασφαλείας 3 – Εξαιρετικό. Το επίπεδο αυτό εφαρμόζεται για την χρονική εκείνη περίοδο για την οποία εκτιμάται ότι επίκειται ή είναι πιθανός ο κίνδυνος να συμβεί ένα συμβάν ασφαλείας».
Η αοριστία χτυπάει και εδώ κόκκινο αφού τίποτα συγκεκριμένο δεν αναφέρεται και όλα «εκτίμηση κινδύνου κόκ» επαφίενται στη διάθεση της εταιρίας.
Μετά από όλα αυτά έρχεται και το «κερασάκι»:
⚠️ 🆘 «Η ασφάλεια της λιμενικής εγκατάστασης είναι μέρος των ευθυνών σας»
Επομένως για ό,τι συμβεί οι υπεύθυνοι είναι οι εργαζόμενοι.
Ενδεικτικά ρίξτε μια ματιά στις εγκύκλιες των δερβέναγων — “συμβούλων” (ένα από τα πολλά βιλαέτια ‑όργανα του κεφαλαίου, που διαφεντεύει τη μοίρα των εργαζόμενων στο αστικό κράτος) Maritime Security Consultants.
Στον «Ορισμό Επιπέδων Ασφαλείας στα Πλοία τις Λιμενικές Εγκαταστάσεις και απόκριση σ’ αυτά» (…) ο Πλοίαρχος ή ο ΑΑΠ (SSO) ‑σσ. αξιωματικός ασφάλειας “δεν έχει το δικαίωμα να ανεβάσει το επίπεδο ασφαλείας από 1 σε 2 (ή και σε 3) μόνοι τους χωρίς εντολή από τη Σημαία του πλοίου ή το Συμβαλλόμενο Κράτος στο λιμάνι ή στα χωρικά ύδατα του οποίου ευρίσκεται”.
Είναι οι ίδιοι που είχαν πιστοποιήσει ως “αξιόπλοα” τα 10άδες, 100άδες ναυάγια
