Τα “παιδιά του Χίτλερ”

 Επι­μέ­λεια: Πάνος Αλε­πλιώ­της //

Η εγκλη­μα­τι­κή παρά­νοια του φασι­σμού με θύμα­τα μικρά παιδιά.

Ο διε­στραμ­μέ­νος αρχη­γός των Ες Ες Χάιν­ριχ Χίμ­λερ εμπνεύ­στη­κε το σχέ­διο ανα­πα­ρα­γω­γής γνή­σιων απο­γό­νων της Άριας φυλής που στο μέλ­λον θα ήταν οι καθο­δη­γη­τές των κυρί­αρ­χων του κόσμου της Εθνι­κο­σο­σια­λι­στι­κής Αυτο­κρα­το­ρί­ας. Πίστευαν οι Ναζί ότι έτσι θα εξα­σφα­λί­σουν το μέλ­λον της Γερ­μα­νί­ας, μιας Γερ­μα­νί­ας παγκό­σμιου ηγε­μό­να. Μιας Γερ­μα­νί­ας με καθα­ρό­αι­μους Βόρειους, χωρίς φυλε­τι­κές προ­σμί­ξεις, αλλά και με αρκε­τό πλη­θυ­σμό ώστε να είναι πλειοψηφία.

Δημιούρ­γη­σε τα Lebensborn, τα στρα­τό­πε­δα ανα­πα­ρα­γω­γής και ανα­τρο­φής παι­διών που ήταν καρ­πός συνεύ­ρε­σης Γερ­μα­νών ανδρών, κατά προ­τί­μη­ση Ες Ες. Οι μητέ­ρες ήταν Γερ­μα­νί­δες ή Βόρειας κατα­γω­γής, Σκαν­δι­να­βές κατά προ­τί­μη­ση. Πήγαι­ναν στα στρα­τό­πε­δα με την θέλη­σή τους και περί­με­ναν να τις “δια­λέ­ξει” κάποιο στέ­λε­χος των Ες Ες. Τα παι­διά γεν­νιό­νταν με ασφά­λεια και μυστι­κό­τη­τα, αν αυτό επι­θυ­μού­σαν οι ανύ­πα­ντρες μητέ­ρες, μεγά­λω­ναν σε αυτά τα τερα­τώ­δη “εργα­στή­ρια” ή παρα­δί­νο­νταν για υιο­θε­σία σε οικο­γέ­νειες αξιω­μα­τι­κών των Ες Ες.

Το σήμα των Lebensbarn

Οι εγκα­τα­στά­σεις διέ­θε­ταν για­τρούς, νοσο­κό­μες, νηπια­γω­γούς και στον σχε­δια­σμό ήταν τα παι­διά να συνε­χί­σουν την εκπαί­δευ­σή τους ώστε να γίνουν ικα­νοί και πιστοί στρα­τιώ­τες του Τρί­του Ράιχ.

Τα περισ­σό­τε­ρα “παι­δο­βρε­φι­κά” στρα­τό­πε­δα εκτός Γερ­μα­νί­ας, οκτώ στον αριθ­μό, δημιουρ­γή­θη­καν στην κατε­χό­με­νη Νορβηγία.

8.000 παι­διά γεν­νή­θη­καν στην κατε­χό­με­νη Νορ­βη­γία την περί­ο­δο 1940–45. Οι Ναζί τα άφη­σαν στην Νορ­βη­γία μετά την ήττα, οπό­τε έγι­νε παγκό­σμια γνω­στή η ύπαρ­ξή τους και οι Νορ­βη­γοί δεν τα ήθε­λαν. Οι προ­σπά­θειες να τα απε­λά­σουν στην Γερ­μα­νία, στην Σου­η­δία ή στην Αυστρα­λία έπε­σαν στο κενό. Τα απο­κα­λού­σαν ¨γερ­μα­νό­που­λα” και τα περισ­σό­τε­ρα από αυτά έπε­σαν θύμα­τα για πολ­λά χρό­νια δια­κρί­σε­ων, κακο­ποι­ή­σε­ων, σεξουα­λι­κής εκμε­τάλ­λευ­σης, ανα­γκα­στι­κής ψυχια­τρι­κής περί­θαλ­ψης και υιο­θε­σί­ας, γεγο­νός που προ­κά­λε­σε και πολ­λές αυτο­κτο­νί­ες. Μερι­κά από τα παι­διά υπο­βλή­θη­καν σε ιατρι­κά πει­ρά­μα­τα με LSD και άλλα φάρμακα.

Σύμ­φω­να με ιατρι­κή γνω­μά­τευ­ση, όλες οι περι­πτώ­σεις των παι­διών ήταν παι­διά «καθυ­στε­ρη­μέ­να και με απο­κλί­νου­σα συμπε­ρι­φο­ρά». Ο λόγος μπο­ρεί να ήταν ότι, κατά την εκτί­μη­ση των Νορ­βη­γών για­τρών και κοι­νω­νιο­λό­γων της επο­χής, οι γυναί­κες που συνευ­ρί­σκο­νταν με τους κατα­κτη­τές ήταν σε γενι­κές γραμ­μές «χαμη­λής ευφυί­ας, ακοι­νώ­νη­τες ψυχο­πα­θείς ή εν μέρει πάρα πολύ χαμη­λής ευφυί­ας» και έτσι θα μπο­ρού­σε να υπο­τε­θεί ότι τα παι­διά είχαν κλη­ρο­νο­μή­σει αυτά τα άσχη­μα χαρα­κτη­ρι­στι­κά. Αυτό διο­χε­τεύ­τη­κε στην κοι­νή γνώμη.

Ένα από τα βιβλία που “άνοι­ξαν” την συζήτηση

Το 1959 η Δυτι­κή Γερ­μα­νία πλή­ρω­σε 50 εκα­τομ­μύ­ρια μάρ­κα στην κυβέρ­νη­ση της Νορ­βη­γί­ας, ως μέρος της πολε­μι­κής απο­ζη­μί­ω­σης. Δεν είναι ακό­μη σαφές πού πήγαν αυτά τα χρή­μα­τα-τίπο­τα όμως δεν δόθη­κε στα παι­διά ή στις οικο­γέ­νειες που τα μεγά­λω­σαν σωστά.

Επί πολ­λά χρό­νια κανείς δεν ανα­φε­ρό­ταν στο φρι­κτό αυτό έγκλη­μα των Ναζί. Προ­σποιού­νταν ότι αγνο­ού­σαν το ζήτη­μα, με θύμα­τα πάντα τα παι­διά, πολ­λά από τα οποία μεγά­λω­σαν και ακό­μη και τώρα δεν ξέρουν ποιοι είναι οι γονείς τους και ούτε θα το μάθουν ποτέ. Κου­βα­λά­νε ακό­μη και τώρα επά­νω τους την σφρα­γί­δα ενός παρα­νοϊ­κού πει­ρά­μα­τος χωρίς να έχουν καμιά απο­λύ­τως ευθύνη.

Την δεκα­ε­τία του 80 άνοι­ξε η συζή­τη­ση για τα “παι­διά του Χίτλερ” από τα ομώ­νυ­μα βιβλία που γρά­φτη­καν από τους ίδιους τους πρωταγωνιστές(τα παιδιά).

Μόλις το 1996 ζήτη­σε η Νορ­βη­γι­κή κυβέρ­νη­ση συγνώ­μη για την κακο­με­τα­χεί­ρι­ση των παι­διών και από το 2005 άρχι­σε να κατα­βάλ­λει αστεί­ες απο­ζη­μιώ­σεις, από 200 έως 2000 ευρώ κατά περί­πτω­ση, σε ανθρώ­πους που ήδη ήταν μεγά­λης ηλικίας.

Το 2007, 159 από τα “παι­διά” προ­σέ­φυ­γαν στο Ευρω­παϊ­κό δικα­στή­ριο για να δικαιω­θούν για την ταλαι­πω­ρία που έχουν υπο­στεί από τον φασι­σμό και από την αστι­κή δημο­κρα­τία. Η από­φα­ση του δικα­στη­ρί­ου δεν έχει βγει ακό­μη, αλλά λίγο ως πολύ όλοι κατα­λα­βαί­νου­με ποιον θα δικαιώνει.

________________________________________________________________________________________________

Πάνος Αλεπλιώτης Δημοτικός σύμβουλος Πυλαίας Θεσσαλονίκης 87/90 και 99/2002. Αντιδήμαρχος Πυλαίας από το 1987 έως και το 1990 και από το 1999 έως και το 2000. Εργάστηκε σαν γεωλόγος, περιβαλλοντολόγος και χωροτάκτης. Από το 2011 διαμένει στην Σουηδία στην πόλη Σβεγκ του δήμου Χεργιεντάλεν και εργάζεται ως διευθυντής τεχνικών και κοινωνικής υποδομής.