Στο τελευταίο newsletter του ΤΕΕ (Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδος) διαβάσαμε για μια ομάδα (των Commons in Residency — «Κοινών υπό Κατοίκηση») στη Θεσσαλονίκη, που «στοχεύει στη δημιουργία μιας δραστήριας κοινότητας ενεργών πολιτών» (και) «θα δώσει “πράσινο ” φιλί της ζωής σε μια πολυκατοικία 90 ετών -πολυκατοικία του Μεσοπολέμου»
Ρίξαμε μια ματιά στο κείμενο, μια από τα ίδια, σκεφτήκαμε… (ΣΣ |> για την «πράσινη ανάπτυξη» που μας έχει κάψει τη γούνα), αλλά στη συνέχεια (βλέποντας κάποια του είδους «στο πλαίσιο της εταιρικής κοινωνικής ευθύνης»… «το περιβαλλοντικό ζήτημα είναι κατά βάση κοινωνικό», «η ομάδα φιλοδοξεί να εμφυσήσει τη συλλογική ευθύνη για το περιβάλλον» με «περιβαλλοντική εκπαίδευση») μια σύντομη google_αναζήτηση μας οδήγησε και στα ψιλά γράμματα (εκείνα που γενικά δε διαβάζουμε και την πατάμε) και που αναφέρουν επί λέξει «Tα “Κοινά υπό κατοίκηση – Commons in Residency” στηρίζονται σε μια ιδέα του Περικλή Χατζηνάκου και χρηματοδοτούνται από το πρόγραμμα START – Create Cultural Change. Υλοποιούνται μέσω του Ιδρύματος Robert Bosch (Robert Bosch Stiftung) σε συνεργασία με το Goethe-Institut Thessaloniki και τη μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα Ομοσπονδιακή Ένωση Κοινωνικοπολιτιστικών Κέντρων (Bundesvereinigung Soziokultureller Zentren e.V.). Υποστηρίζονται από το Κοινωφελές Ίδρυμα Ιωάννη Σ. Λάτση και το Bodossaki Foundation – Ίδρυμα Μποδοσάκη.
Γνωστά ιδρύματα και ΜηΚυΟ όλα «μπουμπούκια». Ευπατρίδες — «ευεργέτες»… Θα ομολογήσουμε πως δεν γνωρίζαμε τον κο Robert Bosch και το Stiftung του…
Ξεφυλλίζοντας το κεντρικό μενού «Η πόλη μου ανήκει σε μένα» ανακαλύπτουμε την «Αμερική» |> «οι πόλεις είναι οικονομικοί μηχανισμοί και εμπορικά κέντρα, αλλά, πάνω απ όλα, είναι οι χώροι στους οποίους ζούμε» <|…
(Ακολουθεί ρητορική ερώτηση)
Πώς θα μπορούσε να είναι, η σωστή ζωή στην πόλη; Πώς μπορούν οι κάτοικοί της να διαμορφώσουν την αστική μεταμόρφωση έξω από την πολιτική; Ποιο ρόλο θα μπορούσαν να διαδραματίσουν οι χάρτες [;;] για την επίτευξη αυτού του μετασχηματισμού; (ΣΣ |> στην αρχή δεν καταλάβαμε την έννοια «karten erstellt»- «creating maps», αλλά μας λύθηκε η απορία αμέσως μετά)
(απαντάει ο καθηγητής Andreas Brück [Ing. “ερευνητικός συνεργάτης” στο Ινστιτούτο Πολεοδομίας και Χωροταξίας του Technische Universität του Βερολίνου] για το ερευνητικό του έργο «Κρίσιμη χαρτογράφηση στα κινήματα της πόλης»)
|> είναι μια κρίσιμη προσέγγιση στη δημιουργία χαρτών… οι χάρτες δεν είναι ποτέ ουδέτεροι, αντικατοπτρίζουν τις δομές της εξουσίας (ΣΣ |> το μόνο σωστό είναι αυτό).
Για πολύ καιρό, ήταν προνόμιο των ισχυρών λίγων που διαπραγματεύτηκαν τα όρια και καθόρισαν τις υποδομές. Οι σημερινοί χάρτες είναι πανταχού παρόντες…
Παίρνουμε πάντοτε μαζί μας κινητές συσκευές όπως smartphones και ιχνηλάτες γυμναστικής (fitness trackers) ‑sic!! και με τη βοήθεια των δεδομένων που συλλέγονται από το GPS, δημιουργούμε συνεχώς χάρτες.
Δεν χρειάζεται πλέον να γνωρίζουμε πώς να διεξάγουμε έρευνες χρήσης γης, θα μπορούσαμε λοιπόν να μιλήσουμε για έναν εκδημοκρατισμό των χαρτών.
Αυτό θέτει το ερώτημα: Τι μπορούν να κάνουν οι άνθρωποι με αυτές τις τεχνολογίες για να συμμετάσχουν και για να προωθήσουν την αστική μεταμόρφωση στις πόλεις τους;
Θα μπορούσαν οι χάρτες να βοηθήσουν να μετατοπιστεί η ισορροπία δυνάμεων — με βάση μια διαφορετική κατανόηση του χώρου που κινούμαστε καθημερινά;
Ενδιαφερόμαστε για το τι σημαίνουν αυτά τα εργαλεία για τα κινήματα γειτονιάς, τις πρωτοβουλίες των πολιτών που θέλουν να διαμορφώσουν το αστικό τοπίο σε τοπικό επίπεδο, πέρα από την πολιτική και τα εδραιωμένα κόμματα.
Με απλά λόγια, το σχέδιό μας διερευνά τις δυνατότητες της κρίσιμης χαρτογράφησης να οδηγεί την αλλαγή με τρόπο που ωφελεί τους κατοίκους της πόλης… κλπ)
Κάπου δίπλα αλιεύσαμε και το «Η Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν η πιο όμορφη απάντηση στην τραγωδία του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου» του (ΣΣ |> Πολωνού) Rafał Dutkiewicz «πολιτικού, επιχειρηματία, καθηγητή πανεπιστημίου και ακτιβιστή- δήμαρχου 2002–2018 της πόλης του Βρότσλαβ — Wrocław Breslau, κατά την περίοδο της στρατοκρατίας πήρε ενεργά μέρος στη Solidarność (ΣΣ |>Αλληλεγγύη)
Και στα ψιλά «ΗΠΑ και Ευρώπη: Συνεργασία για την Προστασία του Κλίματος;» ‑Θα καταφέρουν να συνεργαστούν και να αντιμετωπίσουν μαζί την παγκόσμια κλιματική πρόκληση;
«Μετά την ανάληψη των καθηκόντων της διοίκησης Trump, πολλά προχωράνε σε σχέση με την προστασία του κλίματος περισσότερα από ποτέ»Το κείμενο-πρόσκληση έχει αναλυτικά ως εξής
“Κοινά υπό κατοίκηση” είναι ο τίτλος της ομάδας που δημιούργησε ο Περικλής Χατζηνάκος, πτυχιούχος του Τμήματος Πολιτισμικής Τεχνολογίας και Επικοινωνίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου, η οποία αποτελείται από τους Νίκο Καλλιγά, πολιτικό μηχανικό, Ηλέκτρα Μαντσίνη, αρχιτέκτονα, Χρήστο Σχοινά, εκπαιδευτικό και τις εμψυχώτριες Θένια Χρηστάκου και Μαρία Τσανανά.
✔️ “Στόχος μας είναι να μεταμορφώσουμε μια πολυκατοικία στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, όχι μόνο να τη μετατρέψουμε σε φιλική προς το περιβάλλον, αλλά να φέρουμε κοντά τους κατοίκους της και γενικότερα τη γειτονιά” εξηγεί στο ΑΠΕ- ΜΠΕ ο Περικλής Χατζηνάκος διευκρινίζοντας ότι “το περιβαλλοντικό ζήτημα είναι κατά βάση κοινωνικό”.
✔️ Η πολυκατοικία που έχει ήδη επιλεγεί βρίσκεται στην οδό Αλεξ. Σβώλου 45, έχει τέσσερα διαμερίσματα και είναι κατασκευασμένη το 1930 ενώ έγινε ανακατασκευή το 1950, οπότε και προστέθηκε ένας όροφος και το δυτικό μέρος.
“Έχουμε ήδη ένα πλάνο συγκεκριμένων δράσεων και καλούμε για συμμετοχή διάφορες εταιρίες, στο πλαίσιο της εταιρικής κοινωνικής ευθύνης. Για παράδειγμα, πιστεύουμε ότι μπορεί να δημιουργηθεί φυτεμένο δώμα στην ταράτσα, αναβαθμίζοντας ενεργειακά την πολυκατοικία και παράλληλα, να αποτελεί έναν χώρο συνάντησης των κατοίκων οι οποίοι θα μπορούν τους θερινούς μήνες, να απολαμβάνουν ταινίες στον ανοιχτό χώρο ή ακόμη, να ανακυκλώνουν τα οργανικά υπολείμματα με οικιακό σύστημα κομποστοποίησης” αναφέρει ο κ.Χατζηνάκος. Η ομάδα των “Κοινών υπό Κατοίκηση” στοχεύει ακόμη στις κάθετες φυτεύσεις στην επιλεγείσα πολυκατοικία και στην τοποθέτηση φωτοβολταϊκών.
✔️ Ωστόσο, εκτός από την “πράσινη” πολυκατοικία, η ομάδα φιλοδοξεί να εμφυσήσει τη συλλογική ευθύνη για το περιβάλλον με εργαλεία την εμψύχωση-υποστήριξη, την περιβαλλοντική εκπαίδευση και διάφορες δράσεις στον αστικό ιστό που θα συντελέσουν στη δημιουργία μιας ενεργούς κοινότητας.
✔️ Στην κατεύθυνση αυτή διοργανώνουν την Πέμπτη 16 Ιανουαρίου, στις 6 το απόγευμα, στο Κέντρο Αρχιτεκτονικής του δήμου Θεσσαλονίκης (οδός Αγγελάκη 13) το πρώτο τους ανοιχτό κάλεσμα για τη δημιουργία πράσινης κοινότητας.
“Το πρόγραμμά μας συμπεριλαμβάνει δωρεάν εβδομαδιαίες συναντήσεις εμψύχωσης, εκπαιδευτικά-βιωματικά σεμινάρια, εκπαιδευτικές εκδρομές αλλά και δημιουργικές δράσεις (κατασκευή λαχανόκηπων σε σχολεία, φυτεύσεις, δημιουργία πράσινων χώρων και πολλά άλλα).
✔️ Στοχεύουμε στη δημιουργία μιας δραστήριας κοινότητας ενεργών πολιτών, από όλη την πόλη, η οποία επιθυμούμε να λειτουργήσει ως κοινωνικός πολλαπλασιαστής ικανός να φέρει άμεσες αλλαγές στον τρόπο σκέψης αλλά και στην αστική καθημερινότητα” αναφέρεται στην πρόσκληση της ομάδας.
Σημ
«Tα “Κοινά υπό κατοίκηση – Commons in Residency” στηρίζονται σε μια ιδέα του Περικλή Χατζηνάκου και χρηματοδοτούνται από το πρόγραμμα START – Create Cultural Change. Υλοποιούνται μέσω του Ιδρύματος Robert Bosch (Robert Bosch Stiftung) σε συνεργασία με το Goethe-Institut Thessaloniki και τη μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα Ομοσπονδιακή Ένωση Κοινωνικοπολιτιστικών Κέντρων (Bundesvereinigung Soziokultureller Zentren e.V.). Υποστηρίζονται από το Κοινωφελές Ίδρυμα Ιωάννη Σ. Λάτση και το Bodossaki Foundation – Ίδρυμα Μποδοσάκη.
Τα παραπάνω δεν είναι καινούργια ‑έχουν να κάνουν με τη λεγόμενη «πράσινη οικονομία» και ανάπτυξη, τα «Green Deal», την ΕΕ που επιβραβεύει τα μεγάλα συμφέροντα με “πράσινα” ταμεία και επενδύσεις τρισεκατομμυρίων ευρώ, ενώ τιμωρεί τις λαϊκές οικογένειες με κάθε έμπνευσης επιχειρήματα, όπως την επικίνδυνη αντίληψη της ατομικής ευθύνης.
💥 Σε περίοδο σφοδρών ανταγωνισμών ανάμεσα σε ιμπεριαλιστικά κέντρα, όπως ΕΕ, ΗΠΑ, Κίνα, Ρωσία και σε κολοσσούς της Ενέργειας, αποτελεί πρόσχημα για να δοθεί άφθονο χρήμα στους μεγάλους ομίλους στην κούρσα με τους ανταγωνιστές τους.
Σ’ ότι αφορά τους Commons in Residency, μάλλον φτωχοί συγγενείς δείχνουν, παρά το «sponsored background». Εξ άλλου ‑όντας επιστήμονες, φυσικά και γνωρίζουν, πως τα «πράσιν’ άλογα» και οι χρωματιστές τέντες που προτείνουν δεν θα αλλάξουν ούτε στο ελάχιστο τη ζοφερή εικόνα της τσιμεντούπολης.
Τι μένει λοιπόν από την πρόταση;
- Η πολυπόθητη συμμετοχή εταιρειών για να μοιραστούν τη λεία των όποιων κοινοτικών κλπ κονδυλίων, και
- Η στοχευμένη πλύση εγκεφάλου του απλού κόσμου για «εταιρική κοινωνική ευθύνη», «συλλογική ευθύνη για το περιβάλλον» και «αλλαγές στον τρόπο σκέψης και στην αστική καθημερινότητα» στην κατεύθυνση του «όλοι μαζί τα φάγαμε» — «όλοι μαζί μπορούμε»
Μόνο μια σχεδιασμένη κεντρικά οικονομία, μπορεί να δημιουργήσει ανθρώπινες πόλεις (σαν αυτές που ζήσαμε στον υπαρκτό ‑αν και κολοβό, σοσιαλισμό) ικανοποιώντας και τις σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες.
🎈 Παράλληλα με τις καθημερινές μικρές και μεγάλες μάχες που δίνει η λαϊκή οικογένεια. Στους χώρους δουλειάς και στη συνοικία. Λιώνοντας παπούτσια στους δρόμους, στις κινητοποιήσεις, για το μεροκάματο, για να βελτιώσει τη ζωή της, για την παιδεία, την υγεία την πρόνοια, για τον απεγκλωβισμό από ΝΑΤΟ και ΕΕ, για ένα καλύτερο αύριο των παιδιών της, για όλα εκείνα που δικαιούται.