«Τα σύνορα είναι κλειστά», διαμηνύει η κυβέρνηση Μπάιντεν στους ξεριζωμένους. Τι στέλνει τους μετανάστες στις ΗΠΑ;

Γρά­φει ο Πάνος Αλε­πλιώ­της //

Κάθε μέρα ξεκι­νούν από τον δήμο Comitancillo στην Δ. Γουα­τε­μά­λα ομά­δες νεο­λαί­ων για το επι­κίν­δυ­νο ταξί­δι μέσω του Μεξι­κού για να φτά­σουν στις ΗΠΑ. Είναι το όνει­ρό τους για να ξεφύ­γουν από την φτώ­χεια και την ανερ­γία. Οι περισ­σό­τε­ροι αν περά­σουν θα κατα­λή­ξουν εργά­τες στα πτη­νο­σφα­γεία και στα εργο­στά­σια των ελα­στι­κών στον Νότο των ΗΠΑ.

Έτσι και 16χρονος Anderson Pablo Mauricio που αν και καλός μαθη­τής έβλε­πε τους γεί­το­νες που είχαν φύγει να στέλ­νουν συνάλ­λαγ­μα και να χτί­ζουν ή να επι­διορ­θώ­νουν τα σπί­τια τους, να ανοί­γουν μικρά μαγα­ζιά. Το όνει­ρό του ήταν να μεγα­λώ­σει το σπί­τι που ζού­σε η οικο­γέ­νεια και να έχουν μια μεγα­λύ­τε­ρη κουζίνα.

-Δεν βλέ­πε­τε ότι δου­λεύ­ουν μαζί μου στις μπα­νά­νες δάσκα­λοι, μορ­φω­μέ­νοι και άλλοι άνερ­γοι για 5 ευρώ την ημέ­ρα, έλε­γε στους γονείς του. Δεν βλέ­πε­τε πως δου­λεύ­ου­με μόνο την περί­ο­δο της συγκο­μι­δής και μετά καθόμαστε;

Η γη είναι ακρι­βή για να κάνου­με δική μας δου­λειά. Τα σχο­λεία είναι κλει­στά έτσι κιαλ­λιώς στην παν­δη­μία. Τι να τα κάνω τα γράμ­μα­τα;  Δεν υπάρ­χει μέλ­λον εδώ. Θα γυρί­σω σε 3–4 χρόνια..

Οι γονείς του δανεί­στη­καν χρή­μα­τα για το μεγά­λο ταξί­δι. Έφυ­γε ο Andersson με άλλους 12 από τα γύρω χωριά του δήμου των 60 χιλιά­δων κατοί­κων με φτώ­χεια γύρω στα 90% στις 3 του Γενάρη.

Οι περισ­σό­τε­ροι είναι μικρο­καλ­λιερ­γη­τές εξαρ­τώ­με­νοι από τις μεγά­λες εται­ρί­ες με κυριό­τε­ρη αυτή που ξέρου­με σαν «Τσι­κί­τα».

Το ένα πέμ­πτο των κατοί­κων έχει φύγει στις ΗΠΑ.

Στις 22 Γενά­ρη η αστυ­νο­μία βγή­κε ένα μισο­κα­μέ­νο φορ­τη­γό με 19 πtώ­μα­τα και αυτά μισο­κα­μέ­να  στην επαρ­χία Tamaulipas στο βορειο­δυ­τι­κό Μεξι­κό. Ένα από αυτά ήταν του Andersson. Άλλοι 16 ήταν μετα­νά­στες από την Γουατεμάλα.

Η επαρ­χία αυτή είναι στα χέρια μαφιών που ληστεύ­ουν τους μετα­νά­στες και τους δολο­φο­νούν. Το 2010 σφα­γιά­στη­καν 72 μετα­νά­στες κοντά στην πόλη San Fernando.

Το 2011 βρέ­θη­καν στην ίδια περιο­χή 200 πτώ­μα­τα σε μαζι­κούς τάφους. Στις 22 Γενά­ρη έγι­νε η σφα­γή των 19 μετα­να­στών και στις 2 Φεβρουα­ρί­ου ο Εισαγ­γε­λέ­ας ανα­κοί­νω­σε πως 12 αστυ­νο­μι­κοί είχαν ανά­μι­ξη στην δολο­φο­νία σε συνερ­γα­σία με τις μαφί­ες που βρί­σκο­νται σε διαρ­κή πόλεμο.

Οι γονείς παι­διών που έχουν δολο­φο­νη­θεί στο Μεξι­κό ή αλλού στον δρό­μο για τις ΗΠΑ στέλ­νουν έκκλη­ση στην κυβέρ­νη­ση για να κάνει επεν­δύ­σεις στην περιο­χή, να ανοί­ξουν δου­λειές, να μην φεύ­γουν τα παιδιά.

Η ιστο­ρία της Γουα­τε­μά­λα μας δίνει την απά­ντη­ση για­τί ο κόσμος μετα­να­στεύ­ει, είναι άνερ­γος, ζει στην φτώ­χεια, θέλει να φύγει.

Το 1951 εκλέ­χθη­κε στην Γουα­τε­μά­λα ο χρι­στια­νο­σο­σια­λι­στής Jacobo Arbenz Guzmán. Εθνι­κο­ποί­η­σε τμή­μα­τα των καλ­λιερ­γειών της Αμε­ρι­κά­νι­κης εται­ρεί­ας United Fruit,  σημε­ρι­νής Τσικίτα.

Μοί­ρα­σε την γη στους αγρό­τες και με δημό­σιες επεν­δύ­σεις δημιούρ­γη­σε φυτεί­ες μπα­νά­νας και έγι­νε έτσι το Δημό­σιο αντα­γω­νι­στής της Τσι­κί­τα. Στο πλάι του ο Guzmán είχε σύμ­βου­λο έναν νέο επα­να­στά­τη, αυτόν που αργό­τε­ρα θα γινό­ταν ο θρυ­λι­κός Τσε!

Ο Προ­έ­δρος των ΗΠΑ Αιζεν­χά­ου­ερ κατέ­τα­ξε τον Guzmán σε επι­κίν­δυ­νο «κομ­μου­νι­στή» και χρη­μα­το­δό­τη­σε ομά­δες που εκπαι­δεύ­τη­καν και οπλί­στη­καν στις ΗΠΑ για να ρίξουν τον Πρό­ε­δρο κατε­πι­τα­γήν της Τσικίτα.

Τον Αύγου­στο του 1954 με πρα­ξι­κό­πη­μα έρι­ξαν τον εκλεγ­μέ­νο πρό­ε­δρο και οι στρα­τιω­τι­κοί που ανέ­λα­βαν εξα­πέ­λυ­σαν διωγ­μούς και δολο­φο­νί­ες σύμ­φω­να με τις λίστες που είχε ετοι­μά­σει η CIA.

Ο Πρό­ε­δρος και ο Τσε κατά­φε­ραν να δια­φύ­γουν την τελευ­ταία στιγ­μή. Υπο­λο­γί­ζε­ται πως 200.000 άνθρω­ποι δολο­φο­νή­θη­καν στην διάρ­κεια της δικτα­το­ρί­ας και ιστο­ρι­κά η Γουα­τε­μά­λα ονο­μά­στη­κε «Μπα­να­νία» και το πρα­ξι­κό­πη­μα της «Μπα­νά­νας» για να δεί­χνει τα συμ­φέ­ρο­ντα για τα οποία έγινε.

Η χώρα έπε­σε στην από­λυ­τη φτώ­χεια στα χέρια των μονο­πω­λί­ων που συνε­χί­ζουν να κυριαρ­χούν στην χώρα και μετά την πτώ­ση της δικτα­το­ρί­ας. Το 1999 ο πρό­ε­δρος Κλί­ντον ανα­γνώ­ρι­σε πως ήταν λάθος η ανά­μει­ξη των ΗΠΑ στο πρα­ξι­κό­πη­μα, λες και αυτό ήταν κάποια παρη­γο­ριά για τα δει­νά που επα­κο­λού­θη­σαν στον λαό της Γουα­τε­μά­λα. Οι πολι­τι­κές των ΗΠΑ και της ντό­πιας ολι­γαρ­χί­ας κατέ­στρε­ψαν την Γουα­τε­μά­λα και τις άλλες χώρες της Κεντρι­κής Αμερικής.

Ας μην ψάχνουν οι πολι­τι­κοί της Ουά­σιγ­κτον για­τί οι μετα­νά­στες της Γουα­τε­μά­λα, της Ονδού­ρα, του Πανα­μά απευ­θύ­νο­νται με κάθε θυσία στις ΗΠΑ. Ο αμε­ρι­κά­νι­κος ιμπε­ρια­λι­σμός και οι ντό­πιοι καπι­τα­λι­στές έχουν κατα­στρέ­ψει τις ζωές τους.

Δεν είναι παρά­ξε­νο που χιλιά­δες φτω­χοί άνθρω­ποι, «ξερι­ζω­μέ­νοι» ψάχνουν με το ένστι­κτο της επι­βί­ω­σης και την από­γνω­ση την τύχη τους στις ΗΠΑ που έχει την μεγά­λη ευθύ­νη για το ξερί­ζω­μά τους.

Η ιστο­ρία του Andersson από την εφη­με­ρί­δα Arbetaren.

Πάνος Αλεπλιώτης

Εργά­στη­κε σαν γεω­λό­γος, περι­βαλ­λο­ντο­λό­γος και χωρο­τά­κτης στην Ελλά­δα και στην Σου­η­δία. Δημο­τι­κός σύμ­βου­λος Πυλαί­ας Θεσ­σα­λο­νί­κης 87/90 και 99/2002. Αντι­δή­μαρ­χος Πυλαί­ας από το 1987 έως και το 1990 και από το 1999 έως και το 2000.

Πάνε καλά αυτοί οι Σουηδοί;