«Τα χρόνια ανάμεσα» του Βασίλη Τσιράκη

Τα χρό­νια ανάμεσα

Τσι­ρά­κης Βασίλης

Σελ.: 320

Σχή­μα: 14 x 21

ISBN: 978–960-499–167‑9

Τιμή: 13,90 €

Τιμή online: 12,64 €

Από την πολυ­ε­θνι­κή Σελα­νίκ της Οθω­μα­νι­κής Αυτο­κρα­το­ρί­ας, στη Σαλο­νί­κη του Μεσο­πο­λέ­μου και των πρώ­των χρό­νων της Κατοχής.

Ένα μυθι­στο­ρη­μα­τι­κό πανό­ρα­μα της Θεσ­σα­λο­νί­κης από τον ερχο­μό των προ­σφύ­γων το 1922 ως τον διωγ­μό των εβραί­ων το 1943.

Μια τοι­χο­γρα­φία που ανα­κα­λώ­ντας τα μεγά­λα γεγο­νό­τα της επο­χής, όπως την ανταλ­λα­γή πλη­θυ­σμών, την κρί­ση του ’29-’30, τον εμπρη­σμό του Κάμπελ, τον Μάη του ’36, την επι­στρά­τευ­ση και τα τρέ­να για το Άου­σβιτς, μας ταξι­δεύ­ει ως το Βερο­λί­νο του Μεσο­πο­λέ­μου, τη Μόσχα των μετε­πα­να­στα­τι­κών χρό­νων και τη Βαρ­κε­λώ­νη του ισπα­νι­κού εμφυλίου.

Η Δάφ­νη, η Σμα­ρώ, ο Στέ­φα­νος, ο Ελιάν και ο Αλέ­ξαν­δρος δένο­νται, συνει­δη­τά ή όχι, με την ιστο­ρία του και­ρού τους, υφί­στα­νται τις συνέ­πειές της και προ­σπα­θούν να επι­δρά­σουν στην εξέ­λι­ξή της.

Η γυναι­κεία χει­ρα­φέ­τη­ση συνα­ντά το ρεμπέ­τι­κο του Μεσο­πο­λέ­μου μέσα από προσ­δο­κί­ες, συγκρού­σεις και ανα­τρο­πές, σε επο­χές σκλη­ρές από τις οποί­ες περ­νούν δια­κρι­τι­κά οι φιγού­ρες του Γλη­νού και του Καζαν­τζά­κη, του Πασα­λί­δη και του Ζαχα­ριά­δη, αλλά και του Ναζίμ Χικ­μέτ και του Έρνεστ Χέμινγουεϊ.

Από­σπα­σμα από το βιβλίο:

Με τη Σμα­ρώ απα­ντιό­ταν κάθε Σάβ­βα­το από­γευ­μα σ’ ένα μικρό καφω­δείο κάτω από την Ηλε­κτρι­κή, εκεί μάθαι­νε από πρώ­το χέρι όλα τα καθέ­κα­στα του τρι­τά­ξιου Διδα­σκα­λεί­ου θηλέ­ων, όπου «αι νέαι εδι­δά­σκο­ντο πως να γίνουν καλαί διδα­σκά­λισ­σαι, ενά­ρε­τοι σύζυ­γοι και χρη­σταί μητέ­ραι, καθο­δη­γού­σαι τα μέλη της οικο­γε­νεί­ας των εις την οδόν της πατρο­πα­ρα­δό­του αρε­τής», μα σήμε­ρα η Σμα­ρώ είχε πολ­λά να του πει, ένας από τους καθη­γη­τές της εισή­γα­γε πρω­το­πο­ρια­κές μεθό­δους διδα­σκα­λί­ας και νέα ήθη στο διδα­σκα­λείο, μα ο Ελιάν δεν έδω­σε σημα­σία, τι πρω­το­πο­ρια­κό μπο­ρεί να διδά­ξει ένας αστός παι­δα­γω­γός και έβγα­λε από την εσω­τε­ρι­κή τσέ­πη του σακα­κιού του το Ριζο­σπά­στη, στο πρω­το­σέ­λι­δό του ο Ιωσήφ Βησ­σα­ριό­νο­βιτς Στά­λιν θεμε­λί­ω­νε το υπό­γειο μετρό της Μόσχας, σου δίνω το λόγο μου πως κάπο­τε θα κάνου­με μαζί αυτό το ταξί­δι και άρχι­σε να της μιλά για τα νέα ήθη στη Μόσχα όπου οι ερω­τευ­μέ­νοι φιλιό­νταν ελευ­θέ­ρα στις πλα­τεί­ες, μα ο εβραί­ος ιδιο­κτή­της του καφω­δεί­ου τους διέ­κο­ψε μετα­φέ­ρο­ντας τους με το έτσι θέλω στην Πετρού­πο­λη όπου είχε ζήσει ο Πιοτρ Ίλιτς Τσαϊ­κόφ­σκι, σαν σήμε­ρα 24 Απρί­λη του 1840 γεν­νή­θη­κε ο μεγά­λος αυτός ρώσος συν­θέ­της και προς τιμήν του θα ακού­σου­με τον Καρυο­θραύ­στη, μπα­λέ­το σε δύο πρά­ξεις που το λιμπρέ­το του βασί­στη­κε στη δια­σκευή του ομώ­νυ­μου παρα­μυ­θιού από τον Αλέ­ξαν­δρο Δου­μά και απί­θω­σε με ευλά­βεια την πλά­κα στο γραμ­μό­φω­νο, οι νότες ξεχύ­θη­καν στον αέρα σαν κοπά­δι μέλισ­σες και πετώ­ντας ως την ακρο­θα­λασ­σιά ενώ­θη­καν με την ανά­σα της ακί­νη­της θάλασ­σας, ο Ελιάν και η Σμα­ρώ οδή­γη­σαν τα βήμα­τα τους στην ακρο­για­λιά σχο­λιά­ζο­ντας ψιθυ­ρι­στά τον άδι­κο χτε­σι­νό του­φε­κι­σμό του αερο­πό­ρου Ρέπ­πα που χάριν μιας αρμε­νο­πού­λας είχε κηρυ­χθεί λιπο­τά­κτης, ακο­λου­θώ­ντας το φεγ­γά­ρι άφη­ναν νωπά τα απο­τυ­πώ­μα­τά τους πάνω στην αμμου­διά, ώσπου κάποια στιγ­μή τα χνά­ρια τους μπλέ­χτη­καν και στην άμμο άρχι­σαν να σχη­μα­τί­ζο­νται ακα­νό­νι­στα σχή­μα­τα που κάποιος ζωγρά­φος θα έπαιρ­νε όρκο πως έμοια­ζαν με τα φτε­ρά του έρωτα.