Ανοί­γο­ντας τις εργα­σί­ες της 21ης Διε­θνούς Συνά­ντη­σης Κομ­μου­νι­στι­κών και Εργα­τι­κών Κομ­μά­των ο Κεμάλ Οκου­γιάν, ΓΓ της ΚΕ του ΚΚ Τουρ­κί­ας, ανα­φέρ­θη­κε στην κοι­νή διορ­γά­νω­ση της Συνά­ντη­σης από δύο Κομ­μου­νι­στι­κά Κόμ­μα­τα, το ΚΚ Τουρ­κί­ας και το ΚΚΕ. Σημεί­ω­σε πως και τα δύο ΚΚ από κοι­νού παλεύ­ουν για την ειρή­νη και τη φιλία των δύο λαών. Ευχα­ρί­στη­σε την ηγε­σία και όλους τους συντρό­φους του ΚΚΕ, που συνέ­βα­λαν στην επι­τυ­χία της Διε­θνούς Συνά­ντη­σης σε συν­θή­κες σύν­θε­τες και δύσκο­λες. Στη συνέ­χεια εστί­α­σε στην ομι­λία του σε ιστο­ρι­κά συμπε­ρά­σμα­τα που άντλη­σε το ΚΚ Τουρ­κί­ας από την ιστο­ρι­κή δια­δρο­μή του διε­θνούς κομ­μου­νι­στι­κού κινή­μα­τος τα τελευ­ταία 100 χρό­νια. Ακο­λου­θούν εκτε­νή απο­σπά­σμα­τα από την ομι­λία του.

Είναι πολύ σημα­ντι­κό να καθο­ρι­στεί η ισορ­ρο­πία των δυνά­με­ων μετα­ξύ των τάξε­ων και να μεί­νου­με μακριά από μια πολι­τι­κή γραμ­μή δια­χεί­ρι­σης του καπι­τα­λι­σμού. Οι επα­να­στά­σεις δεν συμ­βαί­νουν μόνο με τις απο­φά­σεις που λαμ­βά­νου­με. Το καθή­κον μας δεν είναι να κάνου­με επα­νά­στα­ση, αλλά να καθο­δη­γή­σου­με την επα­νά­στα­ση, επει­δή η επα­νά­στα­ση δεν είναι κάτι που μπο­ρεί να επινοηθεί.

Ωστό­σο, είναι επί­σης αλή­θεια ότι υπάρ­χει μια δια­λε­κτι­κή σχέ­ση μετα­ξύ των κρί­σε­ων του καπι­τα­λι­σμού και της αύξη­σης των επα­να­στα­τι­κών ευκαι­ριών και ακό­μη και της ανό­δου της επα­νά­στα­σης. Με αυτήν την έννοια, είναι πολύ παρα­πλα­νη­τι­κό να αξιο­λο­γεί­ται στα­τι­κά η ισορ­ρο­πία δυνά­με­ων, ειδι­κά σε περιό­δους κρίσης.

Η Οκτω­βρια­νή Επα­νά­στα­ση έφε­ρε μια νέα ενέρ­γεια και πραγ­μα­τι­κό­τη­τα και τη διέ­δω­σε σε μια ευρύ­τε­ρη περιοχή.Σύντροφοι, όταν εξε­τά­ζου­με τα τελευ­ταία 100 χρό­νια, πρέ­πει να παρα­δε­χτού­με ότι και εμείς οι κομ­μου­νι­στές έχου­με ευθύ­νες για την απο­τυ­χία της ανθρω­πό­τη­τας να δηλώ­σει με δυνα­μι­κό τρό­πο ότι μια ισό­τι­μη τάξη πραγ­μά­των είναι δυνα­τή και ότι ο καπι­τα­λι­σμός πρέ­πει να ανατραπεί.

Μιλώ­ντας για την Τουρ­κία και την περιο­χή μας, θα ήθε­λα να δεί­ξω το πώς μπο­ρεί κάποιος να χάσει το δρό­μο του εάν ξεχά­σει ότι ο σοσια­λι­σμός είναι επίκαιρος.

Η Συνά­ντη­σή μας συνέ­πε­σε με τη νέα στρα­τιω­τι­κή επί­θε­ση της Τουρ­κί­ας που διε­ξά­γε­ται στο έδα­φος της Συρί­ας. Δεν είναι η πρώ­τη φορά. Η παρου­σία του τουρ­κι­κού στρα­τού στα εδά­φη άλλων χωρών ξεκί­νη­σε με την Κορέα. Ηταν μέρος ενός άδι­κου πολέ­μου που διε­ξή­χθη για την προ­στα­σία των συμ­φε­ρό­ντων του αμε­ρι­κα­νι­κού ιμπε­ρια­λι­σμού. Τα επό­με­να χρό­νια, οι στρα­τιώ­τες της Τουρ­κί­ας συμ­με­τεί­χαν σε πολ­λές επι­χει­ρή­σεις της διε­θνούς μονο­πω­λια­κής τρο­μο­κρα­τι­κής οργά­νω­σης του ΝΑΤΟ. Στην Κύπρο παρα­βιά­ζο­νται η κυριαρ­χία, η ανε­ξαρ­τη­σία και η ακε­ραιό­τη­τα του νησιού εδώ και 45 χρό­νια. Στο Ιράκ, όπως και τη Συρία, υπάρ­χουν πολ­λές δια­συ­νο­ρια­κές επι­χει­ρή­σεις, καθώς και πολ­λές βάσεις, φυλά­κια και παρα­τη­ρη­τή­ρια που ανή­κουν στον τουρ­κι­κό στρατό.

Πώς αξιολογούμε αυτήν την κατάσταση;

Μία άπο­ψη είναι ότι η Τουρ­κία απο­τε­λεί εμπό­διο για τη δημο­κρα­τία και την ελευθερία.
Μπο­ρεί οποιοσ­δή­πο­τε κομ­μου­νι­στής που αγω­νί­ζε­ται στην Τουρ­κία να το αμφισβητήσει;

Δεν μπο­ρεί κανείς να το αμφι­σβη­τή­σει, αλλά, σύντρο­φοι, αυτή η έκφρα­ση, αυτή η δια­τύ­πω­ση είναι λάθος. Είναι λάθος επει­δή η εξου­σία του κεφα­λαί­ου είναι ο εχθρός της δημο­κρα­τί­ας και των ελευ­θε­ριών παντού στον κόσμο. Αντί­θε­τα, η πιο πάνω δια­τύ­πω­ση σημαί­νει την αφαί­ρε­ση του ταξι­κού προ­σή­μου από το περιε­χό­με­νο των προ­βλη­μά­των στην Τουρ­κία και τη σύν­δε­σή του με πρό­σω­πα ή τον στρα­τό, κάτι που μπο­ρεί να οδη­γή­σει σε λάθη.

Μια επα­να­στα­τι­κή πολι­τι­κή θέση είναι αδύ­να­τη χωρίς την κατα­νό­η­ση ότι υπάρ­χει μια ισχυ­ρή καπι­τα­λι­στι­κή τάξη που ενερ­γεί με αυξα­νό­με­νη αυτο­πε­ποί­θη­ση και ότι γενι­κά οι εσω­τε­ρι­κές και διε­θνείς πολι­τι­κές της Τουρ­κί­ας δια­μορ­φώ­νο­νται σύμ­φω­να με τα συμ­φέ­ρο­ντα αυτής της τάξης.

Οταν κάποιος δεν το κατα­λα­βαί­νει αυτό, συμ­βαί­νει το εξής: Κατα­λή­γει να συντάσ­σε­ται, να γίνε­ται σύμ­μα­χος με ισχυ­ρές ιμπε­ρια­λι­στι­κές χώρες ή την καπι­τα­λι­στι­κή τάξη της Τουρ­κί­ας, ζητώ­ντας ελευ­θε­ρί­ες και δημο­κρα­τία στην Τουρ­κία ή σε μια ευρύ­τε­ρη περιοχή.

Ο Ερντο­γάν υπο­στη­ρί­χθη­κε από τους επο­νο­μα­ζό­με­νους δημο­κρα­τι­κούς κύκλους υπέρ της ελευ­θε­ρί­ας, την πρώ­τη περί­ο­δο της ανό­δου του στην εξου­σία μέχρι το 2010. Αυτή η στή­ρι­ξη δεν προ­ήλ­θε μόνο από την ΕΕ και τις ΗΠΑ, αλλά και από πολ­λές δια­φο­ρε­τι­κές τάσεις της αρι­στε­ράς μέχρι και το κουρ­δι­κό εθνι­κι­στι­κό κίνη­μα στην Τουρ­κία. Από την άλλη πλευ­ρά, εμείς το ΚΚ Τουρ­κί­ας αγω­νι­στή­κα­με από την αρχή κατά της κυβέρ­νη­σης του Κόμ­μα­τος Δικαιο­σύ­νης και Ανά­πτυ­ξης (ΑΚΡ), χαρα­κτη­ρι­στή­κα­με μέχρι και φασί­στες επει­δή ήρθα­με αντι­μέ­τω­ποι με τον Ερντογάν.

Αργό­τε­ρα, όταν οι αντα­γω­νι­σμοί και οι αντι­θέ­σεις στο εσω­τε­ρι­κό του ιμπε­ρια­λι­στι­κού συστή­μα­τος βάθυ­ναν και ο Ερντο­γάν, αντι­με­τω­πί­ζο­ντας μεγά­λα προ­βλή­μα­τα στην εγχώ­ρια πολι­τι­κή, εκμε­ταλ­λεύ­τη­κε υπέρ του αυτούς τους αντα­γω­νι­σμούς και τις αντι­θέ­σεις και άρχι­σε να έχει πραγ­μα­τι­κά είτε ψεύ­τι­κα ζητή­μα­τα με τις ΗΠΑ, ξεκί­νη­σαν η κρι­τι­κή και οι κατη­γο­ρί­ες ενα­ντί­ον του. Ωστό­σο, για πολ­λούς αρι­στε­ρούς αυτό δεν οδή­γη­σε στο να πάρουν μια σωστή θέση επει­δή πολ­λοί από αυτούς τάχθη­καν με το μέρος άλλων ιμπε­ρια­λι­στών και εκεί­νου του τμή­μα­τος της τουρ­κι­κής αστι­κής τάξης που ήταν ενά­ντια στον Ερντο­γάν, γεγο­νός που ήταν επαίσχυντο.

Η ανα­ζή­τη­ση για τη δημο­κρα­τία και την ελευ­θε­ρία, που δεν έχει ταξι­κό περιε­χό­με­νο, που δεν θέτει στον πυρή­να της τον στό­χο της σοσια­λι­στι­κής επα­νά­στα­σης, θα σημαί­νει μια ξεκά­θα­ρη ή συγκα­λυμ­μέ­νη συνερ­γα­σία με την ΕΕ και το ΝΑΤΟ και αυτή η προ­σέγ­γι­ση θα οδη­γή­σει στην ολι­κή παρά­δο­ση στην καπι­τα­λι­στι­κή τάξη.

Τι γίνε­ται με την ανα­ζή­τη­ση για την ανε­ξαρ­τη­σία; Σύντρο­φοι, όταν οι έννοιες της ανε­ξαρ­τη­σί­ας και της κυριαρ­χί­ας απο­σπώ­νται από την ταξι­κή τους βάση, γίνο­νται τόσο επι­κίν­δυ­νες όσο και οι έννοιες της ελευ­θε­ρί­ας και της δημο­κρα­τί­ας. Βλέ­που­με πως, από τη μια πλευ­ρά, υπάρ­χει μια τάση συνερ­γα­σί­ας με την αστι­κή τάξη γύρω από τις έννοιες της «ελευ­θε­ρί­ας» και της «δημο­κρα­τί­ας». Από την άλλη πλευ­ρά, υπάρ­χει μια τάση συμ­φι­λί­ω­σης με το ένα ή το άλλο τμή­μα του κεφα­λαί­ου μέσω της έννοιας της «ανε­ξαρ­τη­σί­ας».

Η κατά­στα­ση στην Τουρ­κία αντι­κα­το­πτρί­ζει ακρι­βώς αυτήν τη διαί­ρε­ση. Μας λένε ότι χρεια­ζό­μα­στε μια συμ­μα­χία των μεγα­λύ­τε­ρων δυνά­με­ων για να πέσει ο Ερντο­γάν. Υπάρ­χει ο γερ­μα­νι­κός ιμπε­ρια­λι­σμός σε αυτήν τη συμ­μα­χία, υπάρ­χουν οι πιο ισχυ­ροί εκπρό­σω­ποι της τουρ­κι­κής αστι­κής τάξης, υπάρ­χει η κυβέρ­νη­ση των ΗΠΑ, υπάρ­χουν σοσιαλ­δη­μο­κρά­τες, λεγό­με­νοι αρι­στε­ροί, φιλε­λεύ­θε­ροι, μερι­κοί ισλα­μι­στές και ένα τμή­μα του φασι­σμού. Μια τέτοια συμ­μα­χία θα μπο­ρού­σε σίγου­ρα να ξεμπερ­δέ­ψει με τον Ερντο­γάν, αλλά ποτέ δεν θα έφερ­νε τη δημο­κρα­τία και την ελευθερία.

Από την άλλη, υπο­στη­ρί­ζουν ότι το πιο σημα­ντι­κό είναι να απο­κτή­σου­με την ικα­νό­τη­τα να ενερ­γού­με ανε­ξάρ­τη­τα από τις ΗΠΑ, κάνο­ντας έτσι μια μη ολο­κλη­ρω­μέ­νη ερμη­νεία του ιμπε­ρια­λι­σμού και μάλι­στα περιο­ρί­ζο­ντας τον ιμπε­ρια­λι­σμό μόνο στις ΗΠΑ. Και λένε ότι όλα τα είδη κατα­πί­ε­σης, εκφο­βι­σμού, αντι­δρα­στι­κό­τη­τας και πολέ­μου μπο­ρούν να επι­τρα­πούν γι’ αυτόν το σκοπό.

Σε όλες σχε­δόν τις χώρες αυτής της περιο­χής υπάρ­χει πίε­ση στους κομ­μου­νι­στές να απο­δε­χθούν ένα από τα δύο ιδε­ο­λο­γή­μα­τα. Είτε να συνερ­γα­στούν με τους ιμπε­ρια­λι­στές — καπι­τα­λι­στές για χάρη της «δημο­κρα­τί­ας και της ελευ­θε­ρί­ας» είτε να παρα­μεί­νουν σιω­πη­λοί απέ­να­ντι σε κάθε είδους κατα­πί­ε­ση και βαρ­βα­ρό­τη­τα, στη­ρί­ζο­ντας άλλους ιμπε­ρια­λι­στές ή καπι­τα­λι­στι­κές ομά­δες για χάρη της «ανε­ξαρ­τη­σί­ας».

Μπο­ρούν η ελευ­θε­ρία, η ανε­ξαρ­τη­σία, η κυριαρ­χία να είναι άχρη­στες για τους κομ­μου­νι­στές; Οχι, ποτέ. Ωστό­σο, η αυθαί­ρε­τη χρή­ση αυτών των εννοιών προ­κα­λεί μεγά­λη ζημιά. Υπάρ­χει μόνο μία διέ­ξο­δος από αυτήν την περί­ερ­γη κατά­στα­ση και αυτή είναι να συμπε­ρι­λά­βου­με στην ατζέ­ντα του εργα­ζό­με­νου λαού μια εναλ­λα­κτι­κή κοι­νω­νι­κή τάξη πραγ­μά­των, με τον ενθου­σια­σμό που πηγά­ζει από την ίδρυ­ση της Κομι­ντέρν πριν από 100 χρόνια.

Το ΚΚ Τουρ­κί­ας οργα­νώ­νει την πάλη του με αυτήν την προ­ο­πτι­κή. Δεν είναι αλή­θεια ότι ο στό­χος του σοσια­λι­σμού, η υπε­ρά­σπι­ση της θέσης ότι ο σοσια­λι­σμός είναι σύγ­χρο­νος και επί­και­ρος, θα οδη­γή­σει στην απο­μό­νω­ση. Δεν υπάρ­χει κανέ­νας κανό­νας που να λέει ότι μια επα­να­στα­τι­κή στά­ση μπο­ρεί να οδη­γή­σει στη συν­θη­μα­το­λο­γία ή τον σεχτα­ρι­σμό. Αντί­θε­τα, σήμε­ρα στον κόσμο, ο στό­χος του κομ­μου­νι­σμού απαι­τεί ένα υψη­λό επί­πε­δο δημιουρ­γι­κό­τη­τας και δια­νό­η­σης. Οταν η υπε­ρά­σπι­ση της σοσια­λι­στι­κής επα­νά­στα­σης, ως πραγ­μα­τι­κού στό­χου, συν­δυά­ζε­ται με θάρ­ρος και απο­φα­σι­στι­κό­τη­τα, τότε φτά­νει έως την εργα­τι­κή τάξη, μιας και απο­δει­κνύ­ε­ται καθη­με­ρι­νά ότι ο καπι­τα­λι­σμός δεν έχει τίπο­τα να δώσει στην ανθρωπότητα.

Τα αφεντικά να νιώσουν την καυτή ανάσα μας!

Το ΚΚ Τουρ­κί­ας είπε «όχι» σε οποια­δή­πο­τε συμ­μα­χία με την αστι­κή τάξη ή τους πολι­τι­κούς εκπρο­σώ­πους της αστι­κής τάξης. Παρά την έντο­νη πίε­ση, το κόμ­μα υπε­ρα­σπί­στη­κε επί­μο­να τη θέση του, λέγο­ντας ότι «αυτή η κοι­νω­νι­κή τάξη πραγ­μά­των πρέ­πει να αλλάξει».

Ανα­πτύ­ξα­με με υπο­μο­νή την οργά­νω­σή μας μέσα στην εργα­τι­κή τάξη, «Για να νιώ­σουν τα αφε­ντι­κά την καυ­τή ανά­σα μας», και κατα­φέ­ρα­με να πετύ­χου­με ό,τι απο­τυγ­χά­νουν σε πολ­λές περι­πτώ­σεις να κάνουν τα συν­δι­κά­τα. Κατα­φέ­ρα­με να παρ­θούν πίσω απο­λύ­σεις και να αυξη­θούν οι μισθοί. Ταυ­τό­χρο­να, είπα­με ότι πρέ­πει να δοθεί έμφα­ση στην καθιέ­ρω­ση μιας ισό­τι­μης τάξης πραγ­μά­των, όχι σε αυτήν ή την άλλη αστι­κή λύση.

Είπα­με «όχι» στις αστι­κές συμ­μα­χί­ες, αλλά, κάνο­ντας μια επα­να­στα­τι­κή συμ­μα­χία, κατα­φέ­ρα­με οι κομ­μου­νι­στές να κερ­δί­σουν τις δημο­τι­κές εκλο­γές σε μια πόλη για πρώ­τη φορά στην Ιστο­ρία της Τουρ­κί­ας. Οι ψήφοι μας, για πρώ­τη φορά, αυξή­θη­καν πάνω από το 1% σε ορι­σμέ­νες συνοι­κί­ες στις μεγα­λύ­τε­ρες πόλεις της Τουρκίας.

Ο αριθ­μός των μελών του κόμ­μα­τος αυξή­θη­κε κατά περισ­σό­τε­ρο από 30% σε ένα χρό­νο. Είμα­στε στην αρχή του έργου μας σε μια πολύ μεγά­λη και δύσκο­λη χώρα. Πιο σημα­ντι­κά από τα ποσο­τι­κά είναι τα ποιο­τι­κά χαρα­κτη­ρι­στι­κά. Κάνο­ντας το μέγι­στο δυνα­τό, προ­σπα­θού­με να κάνου­με το ΚΚ Τουρ­κί­ας τη σύγ­χρο­νη πνευ­μα­τι­κή και επα­να­στα­τι­κή πρω­το­πο­ρία της εργα­τι­κής τάξης. Εχου­με πολύ δρό­μο μπρο­στά μας, αλλά γνω­ρί­ζο­ντας ότι στη ζωή μπο­ρεί να έρθου­με αντι­μέ­τω­ποι με ιστο­ρι­κές ευθύ­νες ανά πάσα στιγ­μή, ακο­λου­θού­με συνε­χώς την πορεία της επα­νά­στα­σης, τον δρό­μο του Λένιν που σημά­δε­ψε μια επο­χή πριν από 100 χρόνια.

Το ΚΚΤ θα κάνει λάθη, θα κάνει μερι­κές φορές και βήμα­τα πίσω. Αυτά είναι στη φύση της πάλης. Αλλά, αγα­πη­τοί σύντρο­φοι, αυτό που δεν θα κάνει το ΚΚΤ είναι να προ­δώ­σει τα επα­να­στα­τι­κά ιδα­νι­κά, τον στό­χο του κομ­μου­νι­σμού, τους εργα­ζό­με­νους και τους φίλους τους.

Ζήτω ο κοινός αγώνας των Κομμουνιστικών Κομμάτων!

Ζήτω ο μαρξισμός — λενινισμός!
Και μέχρι τη νίκη, για πάντα!

Επι­μέ­λεια  Ομά­δα ¡H.lV.S!

Επι­κοι­νω­νία — [ FaceBook |>1<|-|>2<| ] — Blog

Ομάδα ¡H.lV.S!

• Σκο­πός μας είναι η προ­ώ­θη­ση της δια­λε­κτι­κής – υλι­στι­κής σκέ­ψης στη βάση του Μαρ­ξι­σμού – Λενι­νι­σμού του Επι­στη­μο­νι­κού Σοσια­λι­σμού και του Προ­λε­τα­ρια­κού Διε­θνι­σμού, ανταλ­λάσ­σο­ντας γνώ­σεις, υλι­κό, σκέ­ψεις κι από­ψεις πάνω στην κοσμο­θε­ω­ρία μας, τη στρα­τη­γι­κή και την ιστο­ρι­κή αλή­θεια, που όπως είπε ο Λένιν κι επα­νέ­λα­βε ο Γκράμ­σι, είναι επα­να­στα­τι­κή – αντικειμενική
• Θεω­ρού­με τον Σοσιαλισμό–Κομμουνισμό ανα­γκαίο και επί­και­ρο όσο ποτέ, βάζο­ντας στο μικρο­σκό­πιο και τη συσ­σω­ρευ­μέ­νη πεί­ρα στις χώρες που οικο­δο­μή­θη­κε ο Σοσια­λι­σμός, όπου έγι­νε και η πρώ­τη έφο­δος στον ουρανό
• |> Επι­κοι­νω­νία – [ FaceBook |>1<|-|>2<| ] – Blog