Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Τελευταίες παραστάσεις: «Οι γειτονιές του κόσμου» στο θέατρο «Τζένη Καρέζη»

Μετά από δύο χρό­νια επι­τυ­χη­μέ­νων παρα­στά­σε­ων, «Οι γει­το­νιές του κόσμου», του Γιάν­νη Ρίτσου, σε σκη­νο­θε­σία Νάντιας Δαλ­κυ­ριά­δου, αλλά­ζουν θεα­τρι­κή στέ­γη και «γει­το­νιά» και ανε­βαί­νουν από την Κυρια­κή 9 Οκτώ­βρη, για 6 παρα­στά­σεις, στο θέα­τρο «Τζέ­νη Καρέζη».

Νιώ­θο­ντας από­λυ­τα το υπέ­ρο­χο ποί­η­μα του Γιάν­νη Ρίτσου, που αφη­γεί­ται ολό­κλη­ρη την Ιστο­ρία της δεκα­ε­τί­ας του ’40 στη χώρα μας, η σκη­νο­θε­σία και οι ερμη­νεί­ες συν­θέ­τουν μια παρά­στα­ση που αξί­ζει όλοι να δουν!

«Τέσ­σε­ρα χρό­νια μετά από την πρώ­τη πρό­βα, συνε­χί­ζου­με. Οκτώ­βρης 2022. Ίδιοι αλλά και και­νού­ριοι ταυ­τό­χρο­να. Εχο­ντας ζήσει δύο πυκνο­γραμ­μέ­να χρό­νια. “Τού­τος ο άνε­μος δε λέει να σωπά­σει” ούτε στις γει­το­νιές του κόσμου ούτε μέσα μας.

1941 — 1951. Κατο­χή, Αντί­στα­ση, Απε­λευ­θέ­ρω­ση, Δεκεμ­βρια­νά, Εμφύ­λιος. Μια παρέα τεσ­σά­ρων μάς “παίρ­νει” μαζί της σ’ αυτή τη δεκα­ε­τία, έρχε­ται για να μας πει την ιστο­ρία της, όλο φως, ελπί­δα και ζωή. Έρχε­ται να μας γεμί­σει ελπί­δα για τον Άνθρω­πο, έρχε­ται σήμε­ρα να μας γεμί­σει δύνα­μη», σημειώ­νει μετα­ξύ άλλων η σκη­νο­θέ­τρια Νάντια Δαλ­κυ­ριά­δου, με αφορ­μή το νέο ανέ­βα­σμα του έργου.

Συντε­λε­στές: Δια­σκευή — σκη­νο­θε­σία: Νάντια Δαλ­κυ­ριά­δου. Βοη­θός σκη­νο­θέ­τη: Ελέ­νη Πανα­γιω­τα­κο­πού­λου. Επι­μέ­λεια κίνη­σης: Μαρί­να Μαυ­ρο­γέ­νη. Μου­σι­κή επι­μέ­λεια: Εφη Ψια­χού­λιαΕλσα Στουρ­νά­ρα. Φωτο­γρα­φί­ες — βίντεο: Αγά­πη Καλο­γιάν­νηΝίκος Μπί­μπι­ζας. Φωτι­σμοί: Γιώρ­γος Ψυχρά­μης. Παί­ζουν οι ηθο­ποιοί: Ξένια Αλε­ξί­ου, Λάζα­ρος Βαρ­τά­νης, Στέ­φα­νος Παπα­τρέ­χας, Δημή­τρης Χατζημιχαηλίδης.

Παρα­στά­σεις: Κυρια­κή, στις 18.30. Διάρ­κεια: 90 λεπτά
Γενι­κή είσο­δος: 14 ευρώ, φοι­τη­τι­κό 12 ευρώ, ανέρ­γων και ομα­δι­κό (άνω των 10 ατό­μων) 10 ευρώ.

Η ποι­η­τι­κή συλ­λο­γή του Γιάν­νη Ρίτσου «Οι γει­το­νιές του κόσμου» γρά­φτη­κε από το 1949 ως το 1951 κατά τη διάρ­κεια της εξο­ρί­ας του ποι­η­τή στη Μακρό­νη­σο και στον Αη Στρά­τη. Εκδό­θη­κε το 1957, είναι αφιε­ρω­μέ­νη στον Μάρ­κο Αυγέ­ρη και περι­λαμ­βά­νε­ται στον Τόμο Ε «Τα Επικαιρικά».

Ο Γιάν­νης Ρίτσος ανα­συν­θέ­τει μια ολό­κλη­ρη δεκα­ε­τία κρί­σι­μη για την παγκό­σμια ιστο­ρία (1941–1951). Η κατο­χή, η αντί­στα­ση, η απε­λευ­θέ­ρω­ση, τα Δεκεμ­βρια­νά, ο εμφύ­λιος είναι τα θέμα­τα για αυτό το «τρα­γού­δι», όπως το χαρα­κτη­ρί­ζει ο ποι­η­τής. Ένα «τρα­γού­δι» γραμ­μέ­νο με την συγκι­νη­σια­κή φόρ­τι­ση της εμπει­ρί­ας και την βαθειά γνώ­ση της Ιστο­ρί­ας του Ανθρώπου.

Στον πρό­λο­γο του ποι­ή­μα­τος ο Γιάν­νης Ρίτσος σημειώ­νει: «Η ποί­η­ση πρέ­πει να ‘ναι ένας οδη­γός μάχης κι ευτυ­χί­ας ένα όπλο στα χέρια του λαϊ­κού αγω­νι­στή μια σημαία στα χέρια της ελευ­θε­ρί­ας»

«Αν κάποιος θα ‘θελε να δια­βά­σει την ιστο­ρία του αιώ­να, θα την έβρι­σκε ακέ­ρια στην ποί­η­ση του Ρίτσου», γρά­φει η Χρύ­σα Προ­κο­πά­κη («Εισα­γω­γή» Ανθο­λο­γία Γιάν­νη Ρίτσου, Κέδρος, 2000). Και δεν θα πεθά­νου­με αν δεν αγα­πή­σου­με όσο ζητά η καρ­διά μας. Περ­πά­τα” (Νάντια Δαλ­κυ­ριά­δου)

«Ναι, αλλά ο Στά­λιν…», του Νίκου Μόττα

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο