Μετά από δύο χρόνια επιτυχημένων παραστάσεων, «Οι γειτονιές του κόσμου», του Γιάννη Ρίτσου, σε σκηνοθεσία Νάντιας Δαλκυριάδου, αλλάζουν θεατρική στέγη και «γειτονιά» και ανεβαίνουν από την Κυριακή 9 Οκτώβρη, για 6 παραστάσεις, στο θέατρο «Τζένη Καρέζη».
Νιώθοντας απόλυτα το υπέροχο ποίημα του Γιάννη Ρίτσου, που αφηγείται ολόκληρη την Ιστορία της δεκαετίας του ’40 στη χώρα μας, η σκηνοθεσία και οι ερμηνείες συνθέτουν μια παράσταση που αξίζει όλοι να δουν!
«Τέσσερα χρόνια μετά από την πρώτη πρόβα, συνεχίζουμε. Οκτώβρης 2022. Ίδιοι αλλά και καινούριοι ταυτόχρονα. Εχοντας ζήσει δύο πυκνογραμμένα χρόνια. “Τούτος ο άνεμος δε λέει να σωπάσει” ούτε στις γειτονιές του κόσμου ούτε μέσα μας.
1941 — 1951. Κατοχή, Αντίσταση, Απελευθέρωση, Δεκεμβριανά, Εμφύλιος. Μια παρέα τεσσάρων μάς “παίρνει” μαζί της σ’ αυτή τη δεκαετία, έρχεται για να μας πει την ιστορία της, όλο φως, ελπίδα και ζωή. Έρχεται να μας γεμίσει ελπίδα για τον Άνθρωπο, έρχεται σήμερα να μας γεμίσει δύναμη», σημειώνει μεταξύ άλλων η σκηνοθέτρια Νάντια Δαλκυριάδου, με αφορμή το νέο ανέβασμα του έργου.
Συντελεστές: Διασκευή — σκηνοθεσία: Νάντια Δαλκυριάδου. Βοηθός σκηνοθέτη: Ελένη Παναγιωτακοπούλου. Επιμέλεια κίνησης: Μαρίνα Μαυρογένη. Μουσική επιμέλεια: Εφη Ψιαχούλια, Ελσα Στουρνάρα. Φωτογραφίες — βίντεο: Αγάπη Καλογιάννη, Νίκος Μπίμπιζας. Φωτισμοί: Γιώργος Ψυχράμης. Παίζουν οι ηθοποιοί: Ξένια Αλεξίου, Λάζαρος Βαρτάνης, Στέφανος Παπατρέχας, Δημήτρης Χατζημιχαηλίδης.
Παραστάσεις: Κυριακή, στις 18.30. Διάρκεια: 90 λεπτά
Γενική είσοδος: 14 ευρώ, φοιτητικό 12 ευρώ, ανέργων και ομαδικό (άνω των 10 ατόμων) 10 ευρώ.
Η ποιητική συλλογή του Γιάννη Ρίτσου «Οι γειτονιές του κόσμου» γράφτηκε από το 1949 ως το 1951 κατά τη διάρκεια της εξορίας του ποιητή στη Μακρόνησο και στον Αη Στράτη. Εκδόθηκε το 1957, είναι αφιερωμένη στον Μάρκο Αυγέρη και περιλαμβάνεται στον Τόμο Ε «Τα Επικαιρικά».
Ο Γιάννης Ρίτσος ανασυνθέτει μια ολόκληρη δεκαετία κρίσιμη για την παγκόσμια ιστορία (1941–1951). Η κατοχή, η αντίσταση, η απελευθέρωση, τα Δεκεμβριανά, ο εμφύλιος είναι τα θέματα για αυτό το «τραγούδι», όπως το χαρακτηρίζει ο ποιητής. Ένα «τραγούδι» γραμμένο με την συγκινησιακή φόρτιση της εμπειρίας και την βαθειά γνώση της Ιστορίας του Ανθρώπου.
Στον πρόλογο του ποιήματος ο Γιάννης Ρίτσος σημειώνει: «Η ποίηση πρέπει να ‘ναι ένας οδηγός μάχης κι ευτυχίας ένα όπλο στα χέρια του λαϊκού αγωνιστή μια σημαία στα χέρια της ελευθερίας»
«Αν κάποιος θα ‘θελε να διαβάσει την ιστορία του αιώνα, θα την έβρισκε ακέρια στην ποίηση του Ρίτσου», γράφει η Χρύσα Προκοπάκη («Εισαγωγή» Ανθολογία Γιάννη Ρίτσου, Κέδρος, 2000). Και δεν θα πεθάνουμε αν δεν αγαπήσουμε όσο ζητά η καρδιά μας. Περπάτα” (Νάντια Δαλκυριάδου)