Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Τελευταίο αντίο στον Αλέκο Φασιανό

Ούτε η παν­δη­μία ούτε το τσου­χτε­ρό κρύο του βου­νού εμπό­δι­σαν φίλους και συνερ­γά­τες του Αλέ­κου Φασια­νού να παρα­βρε­θούν σήμε­ρα στην κηδεία τού σπου­δαί­ου ζωγρά­φου, στο νεκρο­τα­φείο Παπάγου.

«Αυτή η ανέλ­πι­στη αγά­πη του κόσμου για τον Αλέ­κο Φασια­νό είναι από­δει­ξη ότι παρά τη δύσκο­λη επο­χή που βιώ­νου­με, δια­τη­ρού­με μέσα μας καλά συναι­σθή­μα­τα» είπε συγκι­νη­μέ­νη η Μαρί­ζα Φασια­νού στο προ­αύ­λιο του κοι­μη­τη­ρί­ου, εκφρά­ζο­ντας δημό­σια ευχα­ρι­στί­ες για τους ανθρώ­πους απ’ όλα τα μήκη και πλά­τη της γης που εκδή­λω­σαν αυτές τις μέρες τη συμπα­ρά­στα­ση τους στην ίδια και τα παι­διά τους για την απώλεια.

«Ο Αλέ­κος Φασια­νός υπήρ­ξε ένας μεγά­λος ζωγρά­φος με παι­δι­κή ψυχή» είπε χαρα­κτη­ρι­στι­κά ο σκη­νο­θέ­της Λάκης Παπα­στά­θης όταν ρωτή­θη­κε στην κηδεία από τους δημο­σιο­γρά­φους αλλά και επει­δή το ντο­κι­μα­ντέρ του για τον Αλέ­κο Φασια­νό που είχε σκη­νο­θε­τή­σει στην τηλε­ο­πτι­κή εκπο­μπή Παρα­σκή­νιο έγρα­ψε ιστο­ρία: «Η πρώ­τη επί­σκε­ψη του Αλέ­κου στο Εθνι­κό Αρχαιο­λο­γι­κό Μου­σείο, φοι­τη­τής ακό­μα στη Σχο­λή Καλών Τεχνών, τον οδή­γη­σε στις αρχαί­ες μορ­φές τις οποί­ες όλη του τη ζωή προ­σπά­θη­σε να τις ζωγρα­φί­σει δίνο­ντας τους την όψη σύγ­χρο­νων Ελλή­νων. Είναι το μοτί­βο της ζωγρα­φι­κής του, ιδί­ως από τα αρχαία αγγεία, που τον έκα­νε διά­ση­μο σ΄όλο τον κόσμο» είπε ο Λάκης Παπα­στά­θης και προ­σέ­θε­σε: «Βλέ­πω τους φίλους του. Ήμα­σταν πολ­λοί φίλοι του Αλέ­κου. Κι όλοι μαζί με μια φωνή τού λέμε: ΑΘΑΝΑΤΟΣ».

Ανά­με­σα στους νεό­τε­ρους φίλους του καλ­λι­τέ­χνη ο κρι­τι­κός τέχνης Τάκης Μαυ­ρω­τάς, ο οποί­ος έχει επι­με­λη­θεί δώδε­κα ‑από τις αμέ­τρη­τες- εκθέ­σεις του Αλέ­κου Φασια­νού, έδω­σε το ”παρών” στο κατευό­διο του Αλέ­κου Φασια­νού, ενός «ανε­ξά­ντλη­του ζωγρά­φου με οικου­με­νι­κή απο­δο­χή, ενός εξί­σου σπου­δαί­ου χαρά­κτη αφού 500 σει­ρές χαρα­κτι­κών του ορί­ζουν αυτή την εξε­λι­κτι­κή του περι­πέ­τεια, σφρα­γι­σμέ­νη με επι­τυ­χί­ες». «Το έργο του Φασια­νού», όπως είπε ο Τάκης Μαυ­ρω­τάς «απο­τυ­πώ­νει την ιερό­τη­τα της καθημερινότητας».

Στο τελευ­ταίο κατευό­διο του ακού­ρα­στου ζωγρά­φου, χαρά­κτη, ποι­η­τή Αλέ­κου Φασια­νού παρα­βρέ­θη­κε ο πρω­θυ­πουρ­γός Κυριά­κος Μητσο­τά­κης και η σύζυ­γος του Μαρέ­βα, η υπουρ­γός Πολι­τι­σμού Λίνα Μεν­δώ­νη, η βου­λευ­τής του ΣΥΡΙΖΑ Σία Ανα­γνω­στο­πού­λου, ο πρώ­ην ΠτΔ Προ­κό­πης Παυ­λό­που­λος, ο δήμαρ­χος Παπά­γου- Χολαρ­γού Ηλί­ας Απο­στο­λό­που­λος (η αίθου­σα που φιλο­ξε­νεί τη Δημο­τι­κή Πινα­κο­θή­κη Παπά­γου-Χολαρ­γού στο Δημαρ­χια­κό Μέγα­ρο, πήρε το όνο­μά του, μετά από πρό­τα­ση του), ο Βασί­λης Θεο­χα­ρά­κης, ο Θανά­σης Καστα­νιώ­της, ο Λάκης Παπα­στά­θης, η Φοί­βη Αγγε­λο­πού­λου, ο Μανώ­λης Μητσιάς, ο Γιώρ­γος Ντα­λά­ρας, φίλοι του από την Τζιά κ.ά.

Με τα μάτια των παι­διών (Βέρα Κλών­τζα-Για­κλο­βά – Φρά­νιο Κραλ)

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο