ΥΣΤΑΤΟ ΧΑΙΡΕ στο ΘΑΝΟ ΜΙΚΡΟΥΤΣΙΚΟ — Δημήτρης Κουτσούμπας: έξω και πάνω από χρόνο & τόπο, έργο ανεξάντλητο, αθάνατο!

Στην πολιτική κηδεία του μεγάλου μουσικοσυνθέτη Θάνου Μικρούτσικου, επικήδειο εκφώνησε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας. 

Στην πολι­τι­κή κηδεία του Θ. Μικρού­τσι­κου, επι­κή­δειο εκφώ­νη­σε ακό­μα ο ηθο­ποιός Γιώρ­γος Κιμού­λης, ενώ επί­σης για τον Θάνο Μικρού­τσι­κο μίλη­σε η σύντρο­φος της ζωής του Μαρία Παπαγιάννη.

Στον τελευ­ταίο χαι­ρε­τι­σμό, ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ είπε:

«Πολυα­γα­πη­μέ­νε μας Θάνο,

Ακρι­βέ μας σύντροφε,

Είμα­στε εδώ όλοι οι άνθρω­ποί σου.

Είμα­στε εδώ όλοι οι άνθρω­ποι που για μισό αιώ­να εμπνέ­ο­νται, εμψυ­χώ­νο­νται, αισθά­νο­νται, κατα­νο­ούν τον κόσμο και αγω­νί­ζο­νται να τον αλλά­ξουν, συντρο­φιά με τη μου­σι­κή σου, μέσα από τη μου­σι­κή σου.

Για­τί έγρα­φες “για ό,τι σε καί­ει”, όπως σε δίδα­ξε ο Γιάν­νης Ρίτσος.

Για τον αγώνα ενάντια στη βία και το φασισμό. Για τον έρωτα, τη μοναξιά, την αδικία, την ανάσταση, την επανάσταση.

Έγρα­φες, γνω­ρί­ζο­ντας βαθιά ότι “αυτό που έχει σημα­σία είναι το αδιά­σπα­στο περιε­χο­μέ­νου και φόρ­μας”.

Ότι “κάθε νέο περιε­χό­με­νο, απαι­τεί μια νέα φόρ­μα, για­τί η φόρ­μα είναι κοι­νω­νι­κή εμπει­ρία απο­κρυ­σταλ­λω­μέ­νη”.

Σεβά­στη­κες ό,τι γρά­φτη­κε στο παρελ­θόν, πριν από σένα, αλλά δεν το μιμήθηκες.

Αφή­νεις το δικό σου, μονα­δι­κό απο­τύ­πω­μα στη μου­σι­κή, στον πολι­τι­σμό μας.

Μέσα από τη συνύ­παρ­ξη παρα­δο­σια­κής και σύγ­χρο­νης γλώσσας.

Τη δημιουρ­γι­κή αφο­μοί­ω­ση μιας μεγά­λης γκά­μας ανα­φο­ρών, από τη βυζα­ντι­νή μου­σι­κή και το δημο­τι­κό τρα­γού­δι, ως το ρεμπέ­τι­κο, τη τζαζ, τη ροκ, αλλά και κλα­σι­κών μνη­μών και ατο­νι­κής μουσικής.

Τη μελο­ποί­η­ση των πιο μεγά­λων ποι­η­τών του 20ού αιώ­να, Ελλή­νων και ξένων.

Αυτό, όμως, που κάνει την τέχνη σου να ξεχω­ρί­ζει αισθη­τά από προη­γού­με­νους και μετα­γε­νέ­στε­ρους από σένα, είναι η ικα­νό­τη­τά σου να δημιουρ­γείς πιο βαθιά και στα­θε­ρά συναι­σθή­μα­τα που πηγά­ζουν από τη σκέψη.

Το έργο σου το διαπερνά μια διαλεκτική σχέση έμπνευσης και σκέψης, καρδιάς και μυαλού.

Τέτοια σκέ­ψη που υπο­χρε­ώ­νει να την κινη­το­ποιού­με και στο ιδε­ο­λο­γι­κό και το αισθη­τι­κό επί­πε­δο, όπου το ένα διεισ­δύ­ει στο άλλο, προ­κα­λώ­ντας μας να συμ­με­τέ­χου­με στην προ­σπά­θεια της δημιουρ­γί­ας του.

Γι’ αυτό είσαι και μοναδικός.
Γι’ αυτό ξεχωρίζεις.
Γι’ αυτό και βρίσκεσαι ανάμεσα στους κορυφαίους Έλληνες με διεθνή εμβέλεια.

Ακρι­βέ μας σύντροφε,

Πραγ­μα­τι­κά μας φαί­νε­ται αβά­στα­χτο να μάθου­με να ζού­με, να αισθα­νό­μα­στε, να τρα­γου­δά­με στις αυρια­νές συναυ­λί­ες μας, στα Φεστι­βάλ της ΚΝΕ, χωρίς εσέ­να στη σκηνή.

Δεν είσαι μόνο ανε­πα­νά­λη­πτος δημιουρ­γός, δεν υπήρ­ξες μόνο συγκλο­νι­στι­κός ερμη­νευ­τής του έργου σου, αλλά πάνω απ’ όλα ήσουν ένα ιδιο­φυ­ές πνεύ­μα, ανή­συ­χο, ένας βαθιά καλ­λιερ­γη­μέ­νος δια­νοη­τής. Ορκι­σμέ­νος εχθρός της επα­νά­παυ­σης, της ρου­τί­νας, της παραί­τη­σης.

Ένας γεν­ναί­ος μαχη­τής της ζωής, εξε­γέρ­της, διεκ­δι­κη­τής του ακα­τόρ­θω­του, άφο­βος χορευ­τής στο “φτε­ρό του καρ­χα­ρία”. Ανα­τρο­πέ­ας των φθαρ­μέ­νων αστι­κών αξιών ‑ιδε­ο­λο­γι­κών και αισθητικών‑, κινη­το­ποι­η­τής της σκέ­ψης, για να φτά­σου­με στην ολο­κλη­ρω­μέ­νη συγκί­νη­ση και τελι­κά να προ­σεγ­γί­σου­με την αλήθεια.

Το έργο σου, αν και πολύ προ­ω­θη­μέ­νο, βαθύ και απαι­τη­τι­κό, πρω­τό­γνω­ρο και ενί­ο­τε παρά­ξε­νο, είναι έργο γνή­σια λαϊκό.

Το ζήσα­με όλοι και όλες, κυριευ­μέ­νοι από συγκί­νη­ση, στις μεγά­λες αλη­σμό­νη­τες συναυ­λί­ες σου, ιδιαί­τε­ρα με τη “Μου­σι­κή Πρά­ξη στον Μπρεχτ”, την “Καντά­τα για τη Μακρό­νη­σο”, τη “Σπου­δή σε ποι­ή­μα­τα του Βλα­δί­μη­ρου Μαγια­κόφ­σκι”, τις αφιε­ρω­μέ­νες στα 100 χρό­νια του ΚΚΕ.

Το έργο σου το έχει αγκα­λιά­σει και θα συνε­χί­σει να το αγκα­λιά­ζει ένα μεγά­λο λαϊ­κό πλή­θος, τρα­γου­δώ­ντας τα τρα­γού­δια σου, στις δια­δη­λώ­σεις, στις απερ­γί­ες, στα γλέ­ντια και τις χαρές, όπως και στις στιγ­μές της μονα­ξιάς και της περισυλλογής.

Μόνο αγά­πη και θαυ­μα­σμό, μεγά­λη ευγνω­μο­σύ­νη μπο­ρού­με να σου εκφρά­σου­με όλοι εμείς.

Πολυα­γα­πη­μέ­νε μας Θάνο,

Ξέρουμε ότι δεν σου αρκούν ευχαριστίες εκ μέρους μας, εκ μέρους των παιδιών της ΚΝΕ, εκ μέρους του ΚΚΕ.

Μια υπό­σχε­ση μόνο. Μαζί θα κρα­τή­σου­με ανοι­χτό το παρά­θυ­ρο στο όνει­ρο, όσο και αν απ’ έξω υπάρ­χει σκο­τά­δι.

Για­τί, αγω­νι­ζό­με­νοι μέχρι τέλους “θα κατα­φέ­ρου­με να φτιά­ξου­με μια κοι­νω­νία ικα­νή να μας οδη­γή­σει στην αυτο­πραγ­μά­τω­ση του ανθρώ­που”. Δηλα­δή, “σε εκεί­νη την κοι­νω­νία, που ο ψαράς θα γρά­φει ποι­ή­μα­τα και ο ποι­η­τής θα ψαρεύ­ει”, όπως συχνά επαναλάμβανες.

Ακρι­βέ μας Θάνο,

Δεν μπο­ρού­με να το πιστέ­ψου­με, δεν θέλου­με να το συνει­δη­το­ποι­ή­σου­με, ότι στο 45ο Φεστι­βάλ της ΚΝΕ, φέτος το Σεπτέμ­βρη του 2019, θα έκλει­νες την αυλαία των συναυ­λιών σου.

Εσύ, που μαζί με άλλους μεγά­λους δημιουρ­γούς άνοι­ξες την αυλαία των Φεστι­βάλ της ΚΝΕ, συμ­με­τέ­χο­ντας μάλι­στα και σε Οργα­νω­τι­κές του Επι­τρο­πές και που για 45 ολό­κλη­ρα χρό­νια στή­ρι­ξες το μονα­δι­κό αυτό νεο­λαι­ί­στι­κο θεσμό, με όλη σου τη δύνα­μη και το μεγαλείο.

Κοιμήσου ήσυχος, “όπως εκείνοι που έχουν κάνει το καθήκον τους”.

Αγα­πη­μέ­νε μας Θάνο,

Ξέρου­με πως η βαριά και πικρή φυσι­κή απώ­λειά σου είναι δυσβά­στα­κτη για την άξια σύντρο­φό σου Μαρία Παπα­γιάν­νη, για τα παι­διά σου, τα εγγό­νια σου.

Δεν υπάρ­χουν λόγια παρη­γο­ριάς. Για­τί, η αλή­θεια είναι ότι εσύ το θάνα­το τον νίκησες.

Το έργο σου θα συνε­χί­ζει να πορεύ­ε­ται στο χρό­νο, να “σκί­ζει τις γραμ­μές των ορι­ζό­ντων”, να περ­νά στην αιω­νιό­τη­τα, να εμπνέ­ει όλους εμάς, τα παι­διά μας, τα εγγό­νια μας, τις μελ­λο­ντι­κές γενιές.

Αφού “έτσι κι αλλιώς η γη θα γίνει κόκ­κι­νη” και αυτά τα παι­διά θα χτί­ζουν “τις αυρια­νές μας φάμπρι­κες, τα λαϊ­κά μέγα­ρα, τα κόκ­κι­να στά­δια” και το “Μνη­μείο των Ηρώ­ων της Επα­νά­στα­σης”.

Το έργο σου δεν εκφρά­ζει απλά μια ορι­σμέ­νη χρο­νι­κή περί­ο­δο, όπως άλλων δημιουργών.

Το δικό σου έργο είναι έξω και πάνω από χρό­νο και τόπο, είναι ανε­ξά­ντλη­το, αθά­να­το.

Αθάνατος, Θάνο, είσαι και εσύ!

Στην πολι­τι­κή κηδεία του Θ. Μικρού­τσι­κου, επι­κή­δειο εκφώ­νη­σε ακό­μα ο ηθο­ποιός Γιώρ­γος Κιμού­λης, ενώ επί­σης για τον Θάνο Μικρού­τσι­κο μίλη­σε η σύντρο­φος της ζωής του Μαρία Παπαγιάννη.