#τεμπη_εγκλημα: Οπου κέρδος «κίνδυνος — θάνατος» για τον λαό!

Πολύς λόγος γίνε­ται τις τελευ­ταί­ες μέρες για το σύστη­μα ERTMS και την καθυ­στέ­ρη­ση όλων των κυβερ­νή­σε­ων να το εγκα­τα­στή­σουν στον σιδη­ρό­δρο­μο. Κάτω από προ­ϋ­πο­θέ­σεις, το σύστη­μα αυτό βελ­τιώ­νει τα στά­νταρ της ασφά­λειας, η χρη­σι­μο­ποί­η­σή του όμως υπό­κει­ται στους νόμους της αγο­ράς και του κέρ­δους, που στο βωμό του θυσιά­ζε­ται η ασφά­λεια στις μετα­φο­ρές. Οπως επι­βε­βαιώ­νει μάλι­στα η ειδι­κή έκθε­ση του Ευρω­παϊ­κού Ελεγ­κτι­κού Συνε­δρί­ου για τους σιδη­ρο­δρό­μους το 2017, το ελλη­νι­κό κρά­τος και οι κυβερ­νή­σεις του καμιά πρω­το­τυ­πία και καμιά εξαί­ρε­ση δεν συνι­στούν σε σχέ­ση με όσα συμ­βαί­νουν στην υπό­λοι­πη Ευρώπη.

Σημειώ­νει ανά­με­σα σε άλλα η έκθε­ση: «Μέχρι στιγ­μής, η ανά­πτυ­ξη του συστή­μα­τος στην ΕΕ βρί­σκε­ται σε χαμη­λά επί­πε­δα και είναι απο­σπα­σμα­τι­κή, παρό­τι, συνο­λι­κά, η ιδέα του ERTMS και ο στό­χος ενί­σχυ­σης της δια­λει­τουρ­γι­κό­τη­τας δεν αμφι­σβη­τεί­ται από τον σιδη­ρο­δρο­μι­κό κλά­δο. Η τρέ­χου­σα περιο­ρι­σμέ­νη ανά­πτυ­ξη του ERTMS μπο­ρεί να απο­δο­θεί κυρί­ως στην απρο­θυ­μία πολ­λών δια­χει­ρι­στών υπο­δο­μής και σιδη­ρο­δρο­μι­κών επι­χει­ρή­σε­ων να επεν­δύ­σουν σε εξο­πλι­σμό ERTMS, τόσο λόγω των δαπα­νών που συνε­πά­γε­ται μια τέτοια από­φα­ση, όσο και του ότι για πολ­λούς από αυτούς δεν στοι­χειο­θε­τεί­ται επι­χει­ρη­μα­τι­κή σκο­πι­μό­τη­τα». Δηλα­δή, εκεί που το προσ­δο­κώ­με­νο κέρ­δος υπο­λεί­πε­ται του κόστους, το σύστη­μα δεν εγκαθίσταται.

Κι όχι μόνο αυτό, αλλά όπως γρά­φει η έκθε­ση, η εγκα­τά­στα­ση του ERTMS «συνε­πά­γε­ται δαπα­νη­ρές επεν­δύ­σεις χωρίς να απο­φέ­ρει, γενι­κά, άμε­σα οφέ­λη σε εκεί­νους που καλού­νται να επω­μι­στούν το κόστος. Τα προ­βλή­μα­τα συμ­βα­τό­τη­τας των δια­φο­ρε­τι­κών εκδό­σε­ων που έχουν εγκα­τα­στα­θεί, καθώς και οι μακρο­χρό­νιες δια­δι­κα­σί­ες πιστο­ποί­η­σης επη­ρε­ά­ζουν επί­σης αρνη­τι­κά την επι­χει­ρη­μα­τι­κή σκο­πι­μό­τη­τα που θα μπο­ρού­σαν δυνη­τι­κά να στοι­χειο­θε­τή­σουν οι δια­χει­ρι­στές υπο­δο­μής και οι σιδη­ρο­δρο­μι­κές επι­χει­ρή­σεις (…) το μεγα­λύ­τε­ρο μέρος των επεν­δύ­σε­ων επα­φί­ε­ται σε ιδιώ­τες δια­χει­ρι­στές υπο­δο­μής και σιδη­ρο­δρο­μι­κές επι­χει­ρή­σεις, που δεν αντλούν πάντο­τε — του­λά­χι­στον άμε­σα — οφέ­λη από την ανά­πτυ­ξη του ERTMS».

Δηλα­δή, όσο δεν βλέ­πουν άμε­σο κέρ­δος, τα μονο­πώ­λια και οι κρα­τι­κής ιδιο­κτη­σί­ας εται­ρεί­ες που δρα­στη­ριο­ποιού­νται στις υπο­δο­μές και στο σιδη­ρο­δρο­μι­κό έργο, δεν βρί­σκουν κανέ­ναν λόγο να βια­στούν, με συνέ­πειες και στην ασφά­λεια των συγκοι­νω­νιών. Βεβαί­ως, το σύστη­μα αυτό δεν δημιουρ­γή­θη­κε με κρι­τή­ριο τις λαϊ­κές ανά­γκες για ασφα­λείς μετα­φο­ρές, αλλά με στό­χο την υλο­ποί­η­ση ενός ενιαί­ου σιδη­ρο­δρο­μι­κού χώρου που θα εξα­σφα­λί­ζει την πιο φτη­νή και πιο γρή­γο­ρη για τους επι­χει­ρη­μα­τι­κούς ομί­λους μετα­φο­ρά εμπο­ρευ­μά­των στο πλαί­σιο της ΕΕ.

Παρ΄ όλ΄ αυτά, η τεχνο­λο­γία όλων αυτών των συστη­μά­των φανε­ρώ­νει τις δυνα­τό­τη­τες που υπάρ­χουν σήμε­ρα να προ­λαμ­βά­νο­νται ατυ­χή­μα­τα και να περιο­ρί­ζε­ται ο κίν­δυ­νος μεγά­λων απω­λειών. Η ασφά­λεια βέβαια εξαρ­τά­ται κι από άλλους παρά­γο­ντες, όπου κι εκεί παρει­σφρέ­ει η μετα­βλη­τή του κέρ­δους: Σιδη­ρο­δρο­μι­κές υπο­δο­μές, ποιό­τη­τα και συντή­ρη­ση τρο­χαί­ου υλι­κού, υπο­στε­λέ­χω­ση προ­σω­πι­κού κ.ά. Το ζήτη­μα όμως παρα­μέ­νει ότι η εγκα­τά­στα­ση τέτοιων σύγ­χρο­νων συστη­μά­των «κολ­λά­ει» στη σχέ­ση «κόστους — οφέ­λους», αλλά και στα συγκρουό­με­να συμ­φέ­ρο­ντα των δια­φο­ρε­τι­κών κατα­σκευα­στών και παρό­χων, με απο­τέ­λε­σμα να υπάρ­χουν μεγά­λες καθυ­στε­ρή­σεις στην εγκα­τά­στα­σή τους.

Τους ίδιους νόμους ακο­λου­θεί προ­φα­νώς και η ενσω­μά­τω­ση κάθε νέας δυνα­τό­τη­τας που προ­σφέ­ρει η εξέ­λι­ξή τους, ακό­μα και στις χώρες που σήμε­ρα τα έχουν εγκα­τα­στή­σει. Γι’ αυτό, κανείς δεν μπο­ρεί να κοι­μά­ται ήσυ­χος, όσο κρι­τή­ριο ανά­πτυ­ξης των σιδη­ρο­δρο­μι­κών μετα­φο­ρών, όπως και κάθε άλλου τομέα της οικο­νο­μί­ας, παρα­μέ­νει το κέρ­δος των λίγων σε βάρος των ανα­γκών των πολ­λών. Οταν κου­μά­ντο στον σιδη­ρό­δρο­μο κάνουν μια χού­φτα μονο­πώ­λια των Μετα­φο­ρών και το κρά­τος του κεφα­λαί­ου, που φρο­ντί­ζει για την κερ­δο­φο­ρία του κάτω απ’ όλες τις συν­θή­κες. Αυτό ακρι­βώς έρχε­ται να επι­βε­βαιώ­σει και η «αμαρ­τω­λή» ιστο­ρία του συστή­μα­τος ERTMS.

Οπου κέρ­δος, λοι­πόν, «κίν­δυ­νος — θάνα­τος» για τον λαό! Μόνο η ανά­πτυ­ξη του σιδη­ρο­δρο­μι­κού δικτύ­ου με κρι­τή­ριο τις λαϊ­κές ανά­γκες μπο­ρεί να ενσω­μα­τώ­νει τα επι­τεύγ­μα­τα της τεχνο­λο­γί­ας για την ασφά­λεια, τις φτη­νές, ασφα­λείς και σύγ­χρο­νες μετα­φο­ρές, εμπο­ρευ­μα­τι­κές και επι­βα­τι­κές, στο πλαί­σιο μιας άλλης οργά­νω­σης της οικο­νο­μί­ας, με κεντρι­κό σχε­δια­σμό και εργα­τι­κό έλεγχο.

Σ’ αυτόν τον δρό­μο μάς καλεί να βαδί­σου­με και το έγκλη­μα στα Τέμπη, θυμί­ζο­ντας πως το σάπιο σύστη­μα της εκμε­τάλ­λευ­σης δεν διστά­ζει να θυσιά­σει ακό­μα και τις ζωές μας στο βωμό του κέρδους.

Κ. Μ. (ανα­δη­μο­σί­ευ­ση από την στή­λη «Απο­κα­λυ­πτι­κά» του «Ριζο­σπά­στη»)

«Ναι, αλλά ο Στά­λιν…», του Νίκου Μόττα