Τ.Ε. Λέσβου του ΚΚΕ: «Καλό κατευόδιο σύντροφε Σταύρο»

Η Τομε­α­κή Επι­τρο­πή Λέσβου του ΚΚΕ με μεγά­λη θλί­ψη απο­χαι­ρε­τά τον σύντρο­φο Σταύ­ρο Σκο­πε­λί­τη που έφυ­γε χθες Κυρια­κή μετά από πολύ­χρο­νη μάχη με ανί­α­τη ασθένεια.
Στην ανα­κοί­νω­σή της αναφέρει: «…

Η ΤΟ Λέσβου του ΚΚΕ, αποχαιρετά τον σύντροφο που ανάλωσε ολόκληρη τη ζωή του υπερασπιζόμενος, από τα πιο διαφορετικά μετερίζια, τα δίκαια της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, τα δίκαια του λαού της Λέσβου. Αυτή η ζωή του συντρόφου Σταύρου είναι ένα πανεπιστήμιο για όλους εμάς που μένουμε πίσω και που υποσχόμαστε να συνεχίσουμε τους αγώνες του.

Τα νιά­τα του; Γεμά­τα από αγώ­νες, σε πολύ δύσκο­λες συν­θή­κες.
Ολόρ­θος στις ανα­με­τρή­σεις με τις δυνά­μεις κατα­στο­λής, πριν και κατά τη διάρ­κεια της χού­ντας των συνταγματαρχών.
Δεν «συνε­μορ­φώ­θην προς τας υπο­δεί­ξεις» εκεί­νης της περιό­δου, γνω­ρί­ζο­ντας και ταυ­τό­χρο­να αδια­φο­ρώ­ντας για τις επι­πτώ­σεις που είχε η πολι­τι­κή του δρα­στη­ριό­τη­τα σε κεί­νον και την οικο­γέ­νειά του.

Πρω­το­στά­τη­σε, μαζί με άλλους νεο­λαί­ους, στη δημιουρ­γία της Κομ­μου­νι­στι­κής Νεο­λαί­ας Ελλά­δας, στην εξέ­γερ­ση του Πολυ­τε­χνεί­ου. Πέρα­σε αλύ­γι­στος όλες τις διώ­ξεις εκεί­νης της επο­χής και μετά τη μετα­πο­λί­τευ­ση συνέ­χι­σε να παρέ­χει τις υπη­ρε­σί­ες του στο κίνη­μα από άλλα μετερίζια.

Στη νεο­λαία της Αθή­νας από τη θέση του μέλους του Κεντρι­κού Συμ­βού­λιου της ΚΝΕ και του Γρα­φεί­ου Πόλης Αθή­νας της ΚΝΕ.
Στους εργα­ζό­με­νους της πρω­τεύ­ου­σας από τη θέση του μέλους του Γρα­φεί­ου της Κομ­μα­τι­κής Οργά­νω­σης Αθήνας.

Στη Λέσβο ανα­λαμ­βά­νει αρκε­τές χρε­ώ­σεις μέχρι το 1978, όπου εκλέ­γε­ται γραμ­μα­τέ­ας της Νομαρ­χια­κής Επι­τρο­πής.
Από αυτή τη θέση στα επό­με­να 10 χρό­νια βάζει τη σφρα­γί­δα του στην ανά­πτυ­ξη της οργά­νω­σης της Λέσβου του Κόμματος.

Τη δεκα­ε­τία του ’90 δρα­στη­ριο­ποιεί­ται στο αγρο­τι­κό συνε­ται­ρι­στι­κό κίνη­μα στο νησί ενώ και το πέρα­σμά του από το Δήμο Μυτι­λή­νης στη θέση αντι­δη­μάρ­χου έχει αφή­σει ανε­ξί­τη­λα τα ίχνη του.

Σε όλες τις δύσκο­λες εσω­κομ­μα­τι­κές κατα­στά­σεις, όπως το 1968 αλλά και το ’89- ’91, όπου το κόμ­μα μας έδι­νε τη μάχη με τον οπορ­του­νι­σμό, ο σύντρο­φος Σταύ­ρος με τη στά­ση και τη δρά­ση του υπε­ρα­σπί­στη­κε τα επα­να­στα­τι­κά χαρα­κτη­ρι­στι­κά του ΚΚΕ και έβα­λε πλά­τη για την γρή­γο­ρη επού­λω­ση των πλη­γών που είχαν αφή­σει στο κομ­μα­τι­κό σώμα αυτές οι μάχες.

Στη Βου­λή όπου ο σύντρο­φος Σταύ­ρος βρέ­θη­κε με την ψήφο των συμπο­λι­τών του για 13 χρό­νια, στά­θη­κε πάντα κοντά στους νησιώ­τες και τα προ­βλή­μα­τά τους, μπρο­στά­ρης στους αγώ­νες τους, υπήρ­ξε η δική τους φωνή.

Εκφρά­ζου­με τα πιο ειλι­κρι­νή συλ­λυ­πη­τή­ρια στη σύζυ­γό του Ερι­φύ­λη και στα παι­διά του Άννα και Γιώρ­γο και τους υπο­σχό­μα­στε πως ο σύντρο­φός μας θα είναι πάντα παρών στους αγώ­νες που έρχο­νται να μας συμ­βου­λεύ­ει με την ήρε­μη φωνή του και την τερά­στια πεί­ρα του για τα επό­με­να βήμα­τά μας».