Τζον Λένον: 40 χρόνια από την δολοφονία του εμβληματικού «σκαθαριού»

Το βρά­δυ της 8ης Δεκεμ­βρί­ου του 1980, ο Μαρκ Τσάπ­μαν πυρο­βό­λη­σε και τραυ­μά­τι­σε θανά­σι­μα τον Τζον Λένον, έξω από το σπί­τι του στη Νέα Υόρ­κη, γρά­φο­ντας έναν δρα­μα­τι­κό επί­λο­γο στη ζωή του εμβλη­μα­τι­κού καλλιτέχνη.

Γρά­φει στο πρω­το­σέ­λι­δο, στις 10 Δεκέμ­βρη 1980, η εφη­με­ρί­δα «Μακε­δο­νία»: «Ο Τζων Λέν­νον, ο πιό πολυ­συ­ζη­τη­μέ­νος τρα­γου­δι­στής του θρυ­λι­κού συγκρο­τή­μα­τος των “Μπη­τλς” πυρο­βο­λή­θη­κε και σκο­τώ­θη­κε καθώς έμπαι­νε στο σπί­τι του, στο Μαν­χά­ταν, αργά τη Δευ­τέ­ρα, από άνδρα που ήρε­μα είπε το όνο­μα του πριν πυρο­βο­λή­σει. Καθώς η Για­πω­νέ­ζα σύζυ­γος του Λέν­νον, η Γιό­κο Όννο, κραύ­γα­ζε υστε­ρι­κά, ο ηλι­κί­ας 40 ετών μου­σι­κός και τρα­γου­δι­στής ψιθύ­ρι­σε “πυρο­βο­λή­θη­κα”, ανέ­βη­κε παρα­παί­ο­ντας έξι σκα­λο­πά­τια και εκεί έπε­σε, όπως ανα­κοί­νω­σε η αστυ­νο­μία. Ο Λέν­νον, που χτυ­πή­θη­κε από πέντε σφαί­ρες, πέθα­νε ενώ μετα­φε­ρό­ταν στο νοσο­κο­μείο “Ρούζ­βελτ” του Μαν­χά­ταν, οι για­τροί του οποί­ου δήλω­σαν ότι δεν είχε καμία πιθα­νό­τη­τα να επι­ζή­σει από τα καί­ρια πλήγ­μα­τα που δέχθηκε».

Η τελευ­ταία φωτο­γρα­φία του Λένον, ενώ υπο­γρά­φει αυτό­γρα­φο για τον δολο­φό­νο του Μαρκ Τσάπμαν.

Ενα από τα θρυ­λι­κά «σκα­θά­ρια», εμβλη­μα­τι­κή μορ­φή της ροκ κουλ­τού­ρας, η προ­σω­πι­κό­τη­τα του Τζον Λένον έχει μεί­νει ανε­ξί­τη­λη στην ιστο­ρία της παγκό­σμιας μουσικής.

Ο Τζον Ουίν­στον Λένον γεν­νή­θη­κε στο Λίβερ­πουλ στις 9 Οκτω­βρί­ου 1940, κατά τη διάρ­κεια ενός βομ­βαρ­δι­σμού της πόλης από τη «Λου­φτ­βά­φε». Ο πατέ­ρας του Άλφρεντ ήταν ναυ­τι­κός και η μητέ­ρα του Τζού­λια χορεύ­τρια σε τοπι­κά κλαμπ. Όταν χώρι­σαν οι γονείς του, ο νεα­ρός Τζον μεγά­λω­σε στο σπί­τι της θεί­ας του Μίμι και του άνδρα της Τζορτζ που, αν και αυστη­ροί, τον αγα­πού­σαν σαν δικό τους παιδί.

Φοί­τη­σε στο κολέ­γιο Καλών Τεχνών του Λίβερ­πουλ χωρίς να είναι ιδιαί­τε­ρα επι­με­λής μαθη­τής. Η μου­σι­κή όμως τον είχε ήδη κερ­δί­σει. Τον Μάρ­τιο του 1957 ίδρυ­σε την πρώ­τη του μπά­ντα, τους Quarrymen, που πήρε το όνο­μά της από το σχο­λείο, όπου φοι­τού­σε. Την ίδια περί­ο­δο γνώ­ρι­σε την πρώ­τη του γυναί­κα, τη Σίν­θια Πάου­ελ, με την οποία αργό­τε­ρα (1963) έκα­ναν ένα παι­δί, τον Τζούλιαν.

Το 1957, ο Λένον γνω­ρί­στη­κε με τον Πωλ Μακ Κάρ­ντευ και τον Τζον Χάρι­σον. Με τα και­νούρ­για μέλη το συγκρό­τη­μα εγκα­τέ­λει­ψε τη φολκ μου­σι­κή και στρά­φη­κε προς ένα είδος ροκ εν ρολ. Το 1958 ένας μεθυ­σμέ­νος οδη­γός παρέ­συ­ρε και σκό­τω­σε την μητέ­ρα του έξω από το σπί­τι της αδερ­φής της. Ένα χρό­νο αργό­τε­ρα, το 1959 δίνουν στην μπά­ντα το όνο­μα Beatles και κάνουν εμφα­νί­σεις σε κλαμπ του Λίβερ­πουλ και του Αμβούρ­γου, σημειώ­νο­ντας επι­τυ­χία παρά το γεγο­νός ότι ήταν ακό­μη άγνω­στοι στο πλα­τύ κοι­νό. Το 1962 οι Beatles βγά­ζουν τον πρώ­το τους δίσκο με τίτλο «Love me Do», ενώ ο δεύ­τε­ρος δίσκος «Please, please me» έγι­νε μεγά­λη επι­τυ­χία, ξεκι­νώ­ντας ουσια­στι­κά την πορεία προς την ανα­γνώ­ρι­ση και τη δόξα.

Η μου­σι­κή ωρί­μαν­ση του Λένον στα τέλη της δεκα­ε­τί­ας του ’60 συμπί­πτει με τον χωρι­σμό του από την Πάου­ελ και τη γνω­ρι­μία του με τη Για­πω­νέ­ζα καλ­λι­τέ­χνι­δα Γιό­κο Όνο. Το 1970, μέσα σε κλί­μα αλλη­λο­κα­τη­γο­ριών για το ποιός επι­δί­ω­κε ηγε­τι­κό ρόλο στο συγκρό­τη­μα, οι Beatles δια­λύ­ο­νται. Την ίδια χρο­νιά, κυκλο­φο­ρεί ο πρώ­τος του σόλο δίσκος (John Lennon/Plastic Ono Band) στον οποίο περι­λαμ­βά­νε­ται το σπου­δαίο τρα­γού­δι «Working Class Hero» («Ήρω­ας της Εργα­τι­κής Τάξης»).

Το 1971 ο Λένον μετα­κο­μί­ζει στην Νέα Υόρ­κη όπου συνα­ντά την εχθρό­τη­τα των αμε­ρι­κα­νι­κών αρχών εξαι­τί­ας της συμ­βο­λής του στο αντι­πο­λε­μι­κό κίνη­μα ενά­ντια στην επέμ­βα­ση στο Βιετ­νάμ, ενώ βρί­σκε­ται στο στό­χα­στρο και των θρη­σκευ­τι­κών οργα­νώ­σε­ων που τον κατη­γο­ρούν για βλα­σφη­μία εξαι­τί­ας της περί­φη­μης φρά­σης του πως οι Beatles είναι πιο δημο­φι­λείς από τον Χριστό.

Στις 9 Σεπτεμ­βρί­ου 1971 κυκλο­φο­ρεί με τιτλο «Imagine» το δεύ­τε­ρο προ­σω­πι­κό άλμπουμ του Τζον Λένον μετά την διά­λυ­ση των Beatles. To ομώ­νυ­μο τρα­γού­δι «Imagine» έγι­νε ενθου­σιω­δώς δεκτό από το κοι­νό, ανε­βαί­νο­ντας στο Νο1 του αμε­ρι­κα­νι­κού και βρε­τα­νι­κού πίνα­κα επι­τυ­χιών, ενώ η συνε­χί­ζει μέχρι και σήμε­ρα, 49 χρό­νια από τότε που γρά­φτη­κε, να απο­τε­λεί μια από τις πιο εμβλη­μα­τι­κές μπα­λά­ντες της μου­σι­κής ιστορίας.

Το 1975 γεν­νιέ­ται ο καρ­πός του έρω­τα του με την Όνο, ο Σον. Για μερι­κά χρό­νια δεν ηχο­γρα­φεί μέχρι που επα­νεμ­φα­νί­ζε­ται, το Νοέμ­βρη του 1980, με το διπλό κύκνειο άλμπουμ «Double Fantasy». Λίγες εβδο­μά­δες αργό­τε­ρα, στις 8 Δεκέμ­βρη 1980, ο 40χρονος Λένον φεύ­γει απ’ τη ζωή χτυ­πη­μέ­νος από τις σφαί­ρες του «θαυ­μα­στή» του Μαρκ Ντέι­βιντ Τσάπ­μαν, προ­κα­λώ­ντας θλί­ψη στους θαυ­μα­στές του και συγκί­νη­ση σε όλο τον πλανήτη.